Ποιμένες και ποίμνια

[[ δαμ- ων ]]

Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο μου έδωσε η θλιβερή είδηση της ανατίναξης του ζωσμένου με εκρηκτικά φανατικού Ταλιμπάν μέσα στο γήπεδο, σπέρνοντας τον όλεθρο σε αθώους φιλάθλους στο Πακιστάν. Ο άβουλος αμνός έγινε το υποχείριο ενός αδίσταχτου κι εγκληματία ποιμένα.

Άλλοι ηθελημένα κι άλλοι άθελα έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους να ποιμνιοποιηθούν, να ενταχθούν δηλαδή σε ένα κατάλληλα κατευθυνόμενο κοπάδι και να λειτουργούν σαν άβουλα όντα. Η προσωπικότητά τους έχει αναστείλει τη λειτουργία της και ενεργούν σαν απλές μονάδες των επιτήδειων ποιμένων, που τους ελέγχουν απόλυτα και δρουν εξουσιαστικά πάνω τους.

Στην πολιτική δεν υπάρχουν μόνον συνειδητά πολιτικοποιημένοι, αλλά και φανατικοί κομματικοποιημένοι, τυφλά πιστοί στον αρχηγό ή προσηλωμένοι με παρωπίδες στην στείρα κι ανεδαφική πολιτική του κόμματος.

Στον αθλητισμό δεν υπάρχουν μόνον αγνοί φίλαθλοι, αλλά και επικίνδυνοι κι ανεγκέφαλοι οπαδοί.

Στην κοινωνία και στην αγορά δεν υπάρχουν μόνον καταναλωτές των αναγκαίων αγαθών, αλλά και επιδειξιομανείς ενδυματολογικά και στα κοσμήματα, καθώς και ακόρεστοι υπερκαταναλωτές.

Στη θρησκεία δεν υπάρχουν μόνο πιστοί αλλά και φανατικοί σκοταδιστές, καθώς και βιαστές ψυχών.

Πάνω στην ψυχολογία του ποιμνίου, στην άμορφη μάζα των άβουλων και νοητικά ισοπεδωμένων ανθρώπων στηρίζονται οι ποιμένες και ασκούν την εξουσία τους. Έτσι έχουμε τους εγωκεντρικούς εξουσιαστές ποιμένες και το χωρίς αντιστάσεις εξουσιαζόμενο ποίμνιο.

Το ποίμνιο δεν έχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει τη λογική του και να προβάλει τις αντιστάσεις του στην ολέθρια χαλιναγώγησή του. Οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην κατεύθυνση που χαράζει ο ποιμένας. Αυτή η κατεύθυνση δεν αποσκοπεί στο καλό του κοινωνικού συνόλου, έστω στο καλό του συγκεκριμένου ποιμνίου, αλλά στο καλό και στις σκοπιμότητες του ποιμένα.

Ποιμνιοποιούνται οι πολίτες κι εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους πολιτικούς αρχηγούς, οι οποίοι κατά κύριο λόγο τις προδίδουν. Τα όνειρα για προσωπικό βόλεμα ή αποκατάσταση των παιδιών από γονείς ψηφοφόρους οδηγούν τους πολίτες στο κομματικό ποιμνιοστάσιο, που μετατρέπεται σε στρούγκα, όπου αρμέγεται ιδεολογικά και από άποψη αξιοπρέπειας ο ψηφοφόρος. Πρόβατα έτοιμα να υπερασπιστούν τις ανομίες και τις εκκεντρικότητες των αρχηγών σε όλα τα επίπεδα. Τα πρόβατα δικαιολογούσαν τον διασυρμό πρώην πρωθυπουργού από καιροσκόπο παλλακίδα. Άλλα πρόβατα με τα πανώ και τις σημαίες οδηγούνται σε αριστερούς αγώνες από ηγέτες υπερδεξιών πεποιθήσεων και συμφερόντων, που μιλούν την ξεπερασμένη ξύλινη γλώσσα των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Και υπάρχουν πολλά πρόβατα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, στη δημοτική, τη νομαρχιακή και την κεντρική εξουσία, που υπερασπίζουν τα σκάνδαλα των καταχρήσεων και του πλουτισμού των αρχόντων. Μη ξεχνάμε τον γραφικό μας “Δημοτικό”, που πριν από λίγο καιρό, διατελώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία, υπεράσπιζε σαν πολιτικός γενίτσαρος τους δημοτικούς μας άρχοντες. Η μεγάλη πολιτική ποιμνιοποίηση θα πραγματοποιηθεί με το μελετώμενο νομοσχέδιο της εκλογής του μεγαλύτερου μέρους των βουλευτών με λίστα που θα καταρτίσει ο αρχηγός και μια ολιγομελής επιτροπή διορισμένη απ’ αυτόν. Πόσοι από το ποίμνιο των βουλευτών θα τολμήσουν να φέρουν αντίρρηση στις επιταγές του ελέω θεού ποιμένα;

Τα πρόβατα- πολίτες της υπερδύναμης έχαψαν το μεγάλο παραμύθι της διεμβόλισης των δίδυμων πύργων και του πεντάγωνου από τα αεροπλάνα των μουσουλμάνων αεροπειρατών και σε χρόνο dt παρεχώρησαν δικαιώματα και ελευθερίες, που κατέκτησαν με αιματηρούς αγώνες αιώνων, στους μαφιόζους ηγέτες τους, οι οποίοι προκάλεσαν δύο επανωτούς πολέμους με προκατασκευασμένες αιτίες για να αποκομίσουν κέρδη τρισεκατ. δολαρίων.

Η αχόρταγη οικονομική ελίτ κατάλαβε πως παραχώρησε πολλές ελευθερίες στους εργαζόμενους και με την σχεδιασμένη στα άδυτα των διευθυντηρίων της νέας τάξης πραγμάτων οικονομική παγκόσμια κρίση οδήγησε τους εργαζόμενους στην απεμπόληση όλων των εργατικών δικαιωμάτων τους, στη μείωση των αποδοχών τους και στην αποδοχή να ανέβουν τα όρια της ηλικίας για συνταξιοδότηση. Το ποίμνιο δέχτηκε το εξευτελιστικό μισθό των 600 και 900 Ε, το νοίκιασμα της εργατικής του δυναμικής, και είμαστε κοντά στην αποδοχή της συνταξιοδότησης στην ηλικία των 70 ετών.

Το ελληνικό ποίμνιο οδηγείται στην οικονομική εξαθλίωση από την συμπαιγνία των πολιτικών όλων των κομμάτων με τους τραπεζίτες. Παίχτηκε μεγάλο παιγνίδι από όλες τις πολιτικές πτέρυγες, γι’ αυτό κανένας από τους εμπλεκόμενους στα σκάνδαλα δεν πέρασε από δίκη. Το παιγνίδι είναι καλά στημένο! Και κανένας δεν πρόκειται να καταδικαστεί. Μήπως οι Αλογοσκούφης και Παπαθανασίου δεν έπρεπε να μηνυθούν και να καταδικαστούν για παραποίηση των οικονομικών μεγεθών προς την Ε.Ε.; Ο Παπαντωνίου δεν έπρεπε να είναι φυλακή για την οικονομική σφαγή των ανύποπτων πολιτών στο χρηματιστήριο;

Το ποίμνιο ποδηγετήθηκε κατάλληλα από τα ΜΜΕ και πληρωμένους γιατρούς να θεωρήσει την εγκληματική ενέργεια κατά της υγείας των λαών ως πανδημία και να οδηγηθεί σε μαζικούς εμβολιασμούς. Μπορεί κάποιος νουνεχής να θεωρήσει τυχαίο γεγονός μια πανδημία, που προβλέφθηκε από διεθνές εξουσιαστικό κέντρο έναν χρόνο πριν την εκδήλωσή της; Ένας ιός κατασκευασμένος στα εργαστήρια προσφέρθηκε στο ποίμνιο για να εισπράξουν 6-7 τρισεκατομμύρια οι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού φαρμακευτικές εταιρείες που μας παρέχουν τα σωτήρια- αλλά και συνάμα επικίνδυνα για την υγεία μας με τις πάμπολλες παρενέργειές τους- εμβόλια.

Στα γήπεδα έπαψαν να πηγαίνουν φίλαθλοι, απλοί οικογενειάρχες με την γυναίκα τους και τα παιδιά τους. Ύποπτης ηθικής πρόεδροι, ξέπλυναν με μετοχές των ομάδων “μαύρα” χρήματα και ανέλαβαν ομάδες ποδοσφαίρου κυρίως και μπάσκετ. Δημιούργησαν έναν θύλακα οπαδών- άλλο ποίμνιο εδώ- έτοιμων να υπερασπίσουν τον πρόεδρο, θαρρώντας πως υπερασπίζουν δήθεν την ομάδα. Σκεφτείτε πριν από μερικά χρόνια, που ήταν υπόδικος ο Κόκκαλης, να τον συνελάμβανε η δικαιοσύνη για τα ποινικά αδικήματα. Οι “αγνοί φίλαθλοι” με τα αεροβόλα, τους αναπτήρες- ρουκέτες, τα λέιζερ, τα καδρόνια και τις φωτοβολίδες θα έκαιγαν τον Πειραιά και την Αθήνα για χάρη του προέδρου. Οι ψυχάκηδες και τα πρεζόνια με τα μηχανάκια, που σφάξανε τον αντίπαλο οπαδό, βαφτίστηκαν “επιστήμονες”. Κι ενώ όλοι τους γνωρίζουν, αντί να τους κόψουν το γήπεδο για να συνετιστούν, τους πληρώνουν το εισιτήριο, ώστε αυτοί να ωρύονται και να ασχημονούν διώχνοντας τους πραγματικούς φιλάθλους από τους αγωνιστικούς χώρους. Σε τρεις μέρες θα διεξαχθεί ο ποδοσφαιρικός αγώνας κόκκινων και κίτρινων, ενώ από τις εξέδρες οι οπαδοί θα εκτοξεύουν συνθήματα σεξιστικού περιεχομένου για τους πράσινους. Έτσι κατάντησαν τα αθλητικά ποίμνια…

Στο ποίμνιο του καναπέ οι ποιμένες- καναλάρχες προσφέρουν τα τηλεοπτικά τους σκουπίδια και τους γαλουχούν με ηθικά επιλήψιμα πρότυπα. Το ανήθικο, το παρα-φύση, το ουτοπικό, το ισοπεδωτικό, το διαβρωτικό, το κατινίστικο, το ανθρωποφάγο είναι τα στοιχεία που χρησιμοποιούν. Καλλιεργείται το ξεπούλημα σώματος και ψυχής προκειμένου να ανέβει κάποιος στην παρουσιαζόμενη σαθρή κοινωνική κλίμακα. Πρόβατα οδηγούνται στο δημόσιο σφαγείο της οθόνης από ανήθικους παρουσιαστές του είδους Τατιάνας, Μανωλίδου, κους-κους. Άνθρωποι που δεν κατόρθωσαν να ελέγξουν τα προσωπικά τους σεξουαλικά πάθη, που προκαλούν με την εκκεντρικότητά τους, με απολυτήριο τρελού από τον στρατό, κρίνουν το ταλέντο νέων, σατιρίζουν τα γεγονότα και διαμορφώνουν τα πρότυπα ζωής της νεολαίας. Ο κάθε άσχετος έχει γνώμη και άποψη επί παντός επιστητού, ενώ σπάνια ακούγεται η γνώμη των διακεκριμένων ειδικών. Τα τηλεοπτικά παράθυρα γεμίζουν με κάθε λογίς άσχετους που περιφέρουν την άγνοιά τους και την πλασάρουν σαν γνώση, εκτοξεύοντας κάθε είδους κοτσάνες. Οι ξερόλες και κοντόθωροι ναρκισσεύονται και κάνουν εμετικά κομπλιμέντα στους ομοίους γυαλιστερούς τενεκέδες.

Ποιμένες των καναλιών δημιούργησαν πολιτικά ποίμνια. Λυμαίνονται δημόσια έργα και μετατράπηκαν στους ταβαντζήδες της πολιτικής μας ζωής. Ποίμνιο κατάντησαν και τον λαό στον οποίο προβάλουν σαν δήθεν λαοπρόβλητους τους πλέον πειθήνιους κι αρεστούς σ’ αυτούς πολιτικούς.

Οι ποιμένες της κατανάλωσης με τη γκλίτσα της δημιουργίας καταναλωτικών αναγκών οδηγούν τα νοικοκυριά στην ανάλωση περιττών αγαθών. Σε αγαστή συνεργασία με τις τράπεζες, για την έκδοση καρτών, έσυραν το ποίμνιο των καταναλωτών στην λαιμητόμο της κατάσχεσης. Με τη σειρά του το άμυαλο ποίμνιο κάνει τριπλό κακό. Διαθέτει οικονομικούς πόρους- επιτείνοντας το άγχος του- για να καλύψουν τεχνητά δημιουργημένες ανάγκες κι όχι πραγματικές. Υπερκαταναλώνει σε βάρος των φυσικών πόρων της γης και ρυπαίνει το περιβάλλον με σωρούς σκουπιδιών. Οδηγείται σε άκρατο εγωκεντρισμό, γιατί, για να ικανοποιήσει τις δικές του υπερτονισμένες ανάγκες, συντελεί στη μιζέρια και στο θάνατο συνανθρώπων του σε άλλα μήκη κι άλλα πλάτη της γήινης σφαίρας. Πόσοι συνάνθρωποί μας πεθαίνουν για το πετρέλαιό μας και τη βενζίνη μας ( Ιράκ, Ροδεσία), πόσοι κατακρεουργήθηκαν για τα διαμάντια που λαμπιρίζουν και κοσμούν τα σώματα ματαιόδοξων ανθρώπων; Η δημιουργία οικονομικών μεταναστών δεν είναι αποτέλεσμα της ληστρικής επιδρομής στις χώρες τους του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου;

Πάμε τώρα στα θρησκευτικά ποίμνια. Ο Ιησούς πριν 2000 χρόνια δεν ήρθε να εγκαθιδρύσει μια θρησκεία. Έδωσε κάποιους ηθικούς κανόνες ζωής και δίδαξε τον δύσκολο τρόπο της επανόδου του ανθρώπου στην πρότερη κατάσταση, την οποία κατείχε, αλλά για να αποκτήσει τη γνώση, την άφησε προσωρινά. Μας έδειξε τον δρόμο, μας είπε το μέρος της αλήθειας που θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε αλλά και να αντέξουμε και μας πρότεινε την πνευματική ζωή. Κυρίως μας είπε πως είμαστε όλοι τέκνα του ενός και αιώνιου Θεού, επομένως αδέλφια. Έτσι καθήκον μας είναι να αγαπάμε ο ένας τον άλλο και να τον βοηθήσει να αντιληφθεί τη θέση του στην όλη δημιουργία και να προχωρήσει στην ατραπό της εξέλιξής του. Άλλοι δημιούργησαν θρησκεία στο όνομά Του και κυρίως έστησαν πολυεθνικές εταιρείες. Ποτέ Του δε σκέφτηκε να δημιουργήσει ποίμνια με καταπιεστικούς και εκμεταλλευτές ποιμένες- σωματικούς, ψυχολογικούς και πνευματικούς δυνάστες του ποιμνίου. Δεν απαίτησε την εξουθενωτική υποταγή στον ποιμένα. Ποτέ δεν διακήρυξε την τυφλή υπακοή στα κελεύσματα και τις εγωιστικές εμμονές των ποιμένων ή την εγωκεντρική ερμηνεία του λόγου του απ’ αυτούς. Δεν έδωσε το πρόσταγμα να διωχθούν οι εθνικοί από τους οπαδούς του- δεν θέλησε οπαδούς αλλά συνοδοιπόρους αδελφούς. Γιατί οι διώκτες των ειδωλολατρών ήσαν οπαδοί , δεν ήσαν αδελφοί και πιστοί των διδαχών Του.

Ποιμένες που αμαύρωσαν τον τίτλο τους διέταξαν τους φανατικούς οπαδούς να γκρεμίσουν τα αγάλματα των ειδωλολατρών από τα βάθρα τους και να τα αποκεφαλίσουν για να διαφύγουν τα κακά πνεύματα που τα είχαν σαν κατοικία. Έσφαξαν σε γυμναστήρια και ιππόδρομους χιλιάδες κατά την δοξασία τους άπιστους. Ποίμνια χωρίς λογική συντρόφεψαν τις ορδές του Αλάριχου στο ισοπεδωτικό και αιμοδιψές έργο του. Ποίμνιο φανατικών, κατά το όνομα Χριστιανών, πήρε την εντολή από τον κακόψυχο ποιμένα Κύριλλο- τον οποίο η εκκλησία για το καλλίνικο έργο του ανακήρυξε άγιο- να κατακρεουργήσει με θαλασσινά όστρακα την Υπατία στην Αλεξάνδρεια.

Ποίμνιο φώναξε για τον Ιησού: « Σταύρωσον αυτόν» και προτίμησε τον φονιά Βαραββά από τον αθώο αμνό.

Φανατισμένα ποίμνια γίνονται στρατιώτες ιερών δήθεν πολέμων κατά των απίστων συνανθρώπων τους, όπως τους παρουσιάζουν οι θρησκευτικοί τους ηγέτες- ποιμένες. Τέτοια πρόβατα, ξεγελασμένα από μεταθανάτιες απολαβές, που τους υπόσχονται ιδιοτελείς ποιμένες, σπέρνουν τον θάνατο με ανατινάξεις σε αθώα θύματα.

Ο Χριστός διεκήρυξε: « Εγώ ειμί ο ποιμήν ο καλός. ο ποιμήν ο καλός την ψυχήν αυτού τίθησιν υπέρ των προβάτων ». Προσφέρει, λοιπόν, ο καλός ποιμένας την ψυχή του, προσφέρει τη ζωή του, για να απομακρύνει κάθε κίνδυνο, σωματικό και πνευματικό, από το ποίμνιό του. Το υπερασπίζεται με κάθε τρόπο!

Δεν βάζει το συμφέρον, δεν βάζει τα υλικά οφέλη, δεν θέτει τον εγωισμό του πάνω από ποίμνιο. Δεν ζητάει υποταγή και παρακάλια για κάποιο αίτημα του ποιμνίου. Ο σεβαστός ποιμενάρχης απαίτησε να τον ικετεύσουμε για να ικανοποιήσει την δέσμευση του προκατόχου του! Ο Κύριος ουδέποτε μας ζήτησε να τον ικετεύσουμε για κάποια επιθυμία μας, που κρίνουμε πως θα μας βοηθήσει στην πορεία μας να Τον συναντήσουμε. Είπε πολύ απλά πράγματα: « Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν∙ πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται.» Στο αίτημά μας θα βρούμε ανταπόκριση, μας λέει ο Χριστός, θα βρούμε κατανόηση. Δεν θα μας κλείσει την πόρτα της συνεννόησης, αλλά θα μας την ανοίξει. Αν ο Κύριος μιλάει αυτή την γλώσσα, γιατί οι θέτοντες τον εαυτό τους στην υπηρεσία Του, μιλάνε τη γλώσσα του εγωισμού; Κι αν ο ενσαρκωμένος Θεός πήρε λεκάνη και νερό και έπλυνε τα πόδια των ανθρώπων μαθητών Του, τι πρέπει να κάνουν οι ποιμενάρχες για τους ανθρώπους;

Αν η ζωή Του δεν είναι το πρότυπο των ενεργειών τους, τότε κακώς φέρουν τον τίτλο του ποιμένα! Ας μου επιτρέψουν, να τους θυμίσω πότε φέρουν επάξια τον μεγάλο αυτό τίτλο- που έχει μεγαλύτερη αξία ακόμη κι από την ποιμενική μίτρα που σαν βασιλικό στέμμα φέρουν στην κεφαλή τους. Θα δανειστώ το αντίστοιχο απόσπασμα από το ευαγγέλιο: « Ότε ουν ηρίστησαν, λέγει τω Σίμωνι Πέτρω ο Ιησούς∙ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με πλείον τούτων; λέγει αυτώ∙ ναι, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ∙ βόσκε τα αρνία μου. λέγει αυτώ πάλιν δεύτερον∙ Σίμων Ιωνά, αγαπάς με; λέγει αυτώ∙ ναι, Κύριε, συ οίδας ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ∙ ποίμανε τα πρόβατά μου. λέγει αυτώ το τρίτον∙ Σίμων Ιωνά, φιλείς με; ελυπήθη ο Πέτρος ότι είπεν αυτώ το τρίτον, φιλείς με, και είπεν αυτώ∙ Κύριε, συ πάντα οίδας, συ γινώσκεις ότι φιλώ σε. λέγει αυτώ ο Ιησούς∙ βόσκε τα πρόβατά μου. » Τρεις φορές ο Πέτρος επιβεβαίωσε την αγάπη του προς τον Χριστό για να οριστεί ποιμένας. Αν, ο φέρων την ενδυμασία του ποιμενάρχη, πάνω από τον εαυτό του, από την δόξα του, από τον εγωισμό του, από τα υλικά αγαθά, από την μέθη της εξουσίας, δεν αγαπά τον Ιησού- που πρώτα αγαπάει τον αμαρτωλό, τον πλανημένο, τον άσωτο και μετά τον ευσεβή- τότε δεν είναι ο ποιμενάρχης ποιμένων και ποιμνίων. Απλά είναι ο δεσπότης! Και τότε δημιουργείται χάσμα μεταξύ του καλώς εννοούμενου ποιμνίου και του ποιμένα. Γιατί αντί να δρα συνεκτικά η αγάπη και η κατανόηση, εμφιλοχωρεί ο διασπαστικός εγωισμός…

Πότε ο πολίτης δεν γίνεται το πρόβατο ενός ποιμνίου; Πότε βγάζει την προβιά από πάνω του, έστω κι αν για λίγο παγιδευτεί;

Όταν αγαπάει την γνώση και την πραγματική ελευθερία. Όταν αμερόληπτα μπορεί να κρίνει και πατάει γερά στα πόδια του. Όταν λειτουργεί σαν ολοκληρωμένη κι αυτόνομη προσωπικότητα. Όταν πάνω απ’ όλα δεν βάζει το προσωπικό του συμφέρον, αλλά ενεργεί σαν ισότιμο μέλος της κοινωνίας, της πολιτείας.

Επομένως πρέπει να επιδιώξουμε τη διαμόρφωση ενεργών και μορφωμένων πολιτών, οι οποίοι δεν ποιμνιοποιούνται εύκολα και οι οποίοι απορρίπτουν τους ιδιοτελείς ποιμένες. Αυτούς που δέχονται μόνον τους ηγέτες με όραμα και με αυτούς συμπαρατάσσονται σε αγώνες για την ανύψωση του ανθρώπου, για την ανύψωση της ανθρωπότητας.