[[ δαμ-ων ]] Πιστεύαμε πως στην Ε.Ε. θα υπήρχε αλληλεγγύη των λαών. Τους φίλους και εταίρους στις δύσκολες ώρες τους θέλεις. Τότε δείχνουν τις αληθινές τους προθέσεις. Είχαμε την ψευδαίσθηση πως πέρα από τα οικονομικά συμφέροντα μεταξύ των χωρών θα κυριαρχούσε η συνεργασία για την ευημερία και η αρωγή για την επούλωση των πληγών στα κράτη, που θα βρίσκονταν σε δεινή κατάσταση.
Σαστίσαμε από την στάση των Γερμανών. Ο λαός, που αιματοκύλησε δύο φορές την οικουμένη, είναι έτοιμος να ανάψει τη θρυαλλίδα του τρίτου παγκόσμιου πόλεμου, που μπορεί να μη γίνει με τη δύναμη των όπλων, αλλά κι ως οικονομικός πόλεμος θα επιφέρει δυστυχία και θα έχει πολλά θύματα. Η καγκελάριος της Γερμανίας Αγκέλα Μέρκελ αφόρισε τη χώρα μας από την Ε.Ε. και χρησιμοποιεί τον πολύπαθο από τον γερμανικό άξονα λαό μας σαν αποδιοπομπαίο τράγο, φορτώνοντάς του όλα τα αμαρτήματα της Ευρώπης.
Θα παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα του Ν. Καζαντζάκη “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”, όπου κυριαρχεί το ανθρώπινο πάθος και ο φαρισαϊσμός:
[[ Πρόβαλε ο παπα-Γρηγόρης άγριος, με τ’ άσπρα διχαλωτά γένια, σαν προφήτης• τέλεψε μάνι- μάνι τη λειτουργιά, βιάζουνταν• βιάζουνταν κι όλοι οι χωριανοί. Ανέβηκε στον άμβωνα, όλο το χωριό σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε με τρόμο, η καμπάνα άρχισε να χτυπάει νεκρίκια• μια ψυχή χάνουνταν. Σβάρνισε από ψηλά ο παπα-Γρηγόρης το κοπάδι του, αγρίεψε το μάτι του, χόντρυνε τη φωνή του:
- Αδερφοί χριστιανοί, βροντοφώνησε κι αντιλάλησε ο τρούλος της εκκλησιάς, αδερφοί χριστιανοί, μάντρα είναι η εκκλησιά, πρόβατα οι πιστοί, κι ο Χριστός είναι ο βοσκός• κι αντιπρόσωπος του Χριστού ο ιερέας. Όταν σ’ ένα από τα πρόβατα πέσει κολλητική αρρώστια, το βγάνει ο βοσκός από το μαντρί να μην κολλήσουν και τ’ άλλα πρόβατα, και το διώχνει μακριά στους εγκρεμούς να ψοφήσει• λυπάται που χάνεται μια ψυχή, μα ‘χει χρέος να ‘ναι σκληρός, για να σώσει τις αποδέλοιπες ψυχές.
Ένα πρόβατο από το χριστιανικό μαντρί μας ψώριασε, αδερφοί μου χριστιανοί• ο Μανωλιός. Σήκωσε κεφάλι στο Χριστό, χρέος έχουμε να τον χτυπήσουμε κατακέφαλα• σήκωσε κεφάλι στην πατρίδα, στην οικογένεια, στην ιδιοχτησία, ανέμισε δικιά του παντιγέρα, κόκκινη, για να μας βουτήξει στα αίματα. Παίρνει αρμήνειες από το Μόσκοβο, κιντυνεύει η πίστη, η πατρίδα, η τιμή. Είναι μπολσεβίκος! Χρέος έχουμε να τον αφορέσουμε, πάει να πει να τον χωρίσουμε από τα πρόβατα τα γερά και να τον διώξουμε στους εγκρεμούς του Σατανά, να γκρεμιστεί, να σωθούμε. Τώρα κατεβαίνω από τον άμβωνα να τον διώξω!
Κατέβηκε από τον άμβωνα, έτρεξε ο καντηλανάφτης και του ‘φερε ένα σιγλί γεμάτο αγιασμό• βούτηξε την αγιαστούρα στο σιγλί, ράντισε τον αγέρα, φώναξε με βροντερή φωνή:
- Έξω, έξω, αφορεσμένε!
Έκαμε ένα βήμα, ξαναράντισε, ξαναφώναξε:
- Έξω, έξω, αφορεσμένε!
Σα να ‘ταν στον αγέρα αόρατος ο Μανωλιός, και προχωρούσε ο λειτουργός του Θεού κατά πάνω του και τον έδιωχνε. Έφτασε την πόρτα της εκκλησιάς ραντίζοντας ακατάπαυτα τον αγέρα• αναμέριζαν οι χωριανοί με τρόμο, σα να φοβούνταν μην τους αγγίξει ο καταραμένος ίσκιος, που όλο πισωδρομούσε και διώχνουνταν από την εκκλησιά.
Η συνέχεια >>> εδώ …
Έφτασε ο παπάς στην πόρτα, ράντισε δυνατά τον αγέρα με την αγιαστούρα, στράφηκε στους χωριανούς:
- Φωνάχτε τρεις φορές, αδερφοί χριστιανοί, φωνάχτε όλοι μαζί: « Αφορεσμένος ο Μανωλιός! »
Ακούστηκε βουή μεγάλη, σείστηκε η εκκλησιά• σήκωσαν όλοι τα χέρια, φώναξαν τριες φορές:
- Αφορεσμένος ο Μανωλιός!
Ο παπάς ράντισε στερνή φορά τον αγέρα, φώναξε: « Έξω, αφορσεμένε! » και του ‘κλεισε με δύναμη την πόρτα• όλοι ανάσαναν, σα να ‘φυγε ο δαίμονας και καθάρισε ο αγέρας.
Γύρισε ο παπάς, στάθηκε στη μέση της εκκλησιάς:
- Κανένας, από σήμερα και πέρα, αδερφοί χριστιανοί, κανένας μην τον ζυγώσει! Κανένας μην απλώσει το χέρι να του δώσει ένα κομμάτι ψωμί, μιαν κούπα νερό! Κανένας μην ανοίξει το στόμα να τον καλημερίσει! Κι όποιος τον συναπαντάει, να φτύνει τρεις φορές χάμω και ν’ αλλάζει στράτα. Αρνήθηκε το Χριστό, κι ο Χριστός τον αρνιέται! Αρνήθηκε τη θρησκεία, την πατρίδα, την οικογένεια, την ιδιοχτησία, κι αυτές τον αρνιούνται• μακριά, στο πυρ το εξώτερον! Αμήν!
- Αμήν! Φώναξε όλο το πλήθος χαρούμενο κι όλο μίσος.
- Αμήν! Βρόντηξε απάνω απ’ όλες η αγριοφωνάρα του Παναγιώταρου.
Μα τη στιγμή εκείνη μια ήσυχη φωνή, ολομόναχη, ακούστηκε στη μέση της εκκλησιάς:
- Γέροντα, ο Μανολιός δεν είναι μονάχος του• είμαι κι εγώ μαζί του• αφόρεσε και μένα, το Μιχελή Πατριαρχέα.
Κι ευτύς μια άλλη φωνή, αγριεμένη:
- Και μένα, το Γιαννακό τον πραματευτή και γραμματοφόρο• κι εγώ μαζί του!
- Και μένα, τον Κωσταντή τον καφετζή• κι εγώ μαζί του!
Ανατάχτηκαν οι χωριανοί, αραίωσαν, τους αφήκαν και τους τρεις στη μέση, ολομόναχους.
Η φωνή του παπα-Γρηγόρη βρόντηξε:
- Θα ‘ρθει κι η σειρά σας, άγγελοι του Σατανά, μη βιάζεστε! Μακρόθυμη και πολυέλεη η εκκλησιά του Χριστού, σας αφήνει καιρό να μετανοήσετε• το αστροπελέκι του Χριστού κρέμεται με υπομονή απάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και περιμένει. Σας αφήνω στο έλεος του Θεού!
- Ο Θεός θα μας κρίνει, γέροντά μου, φώναξε ο Γιαννακός• σε αυτόν έχουμε τα θάρρη μας• ο Θεός, όχι εσύ!
- Ο Θεός σας έκρινε με το στόμα μου! μούγκρισε ο παπάς και τα μάτια του κοκκίνησαν• εγώ, ο ιερέας, είμαι στη Λυκόβρυση το στόμα του Θεού! ]]
Στη θέση του παπα-Γρηγόρη τώρα ας βάλουμε την καγκελάριο της Γερμανίας Αγκέλα Μέρκελ, στη θέση του αφορισμένου Μανολιού την Ελλάδα, στη θέση του εκκλησιάσματος τον Γερμανικό λαό, στο Μιχελή ας αντιστοιχίσουμε την Πορτογαλία, στο Γιαννακό την Ισπανία και στο Κωσταντή την Ιρλανδία για να συμπληρώσουμε το παζλ των προς αφορισμό.
Η πλασιέ των γερμανικών όπλων ξέχασε πως πριν από χρόνια, όταν έπεσε το τείχος του Βερολίνου και συνενώθηκαν η Δυτική (καπιταλιστική) με την Ανατολική (κομμουνιστική) Γερμανία, οι χώρες της Ε.Ε. συνέδραμαν στην προσπάθεια να αμβλυνθούν οι αντιθέσεις των δύο διαφορετικών Γερμανιών. Έτσι ανώδυνα για το Γερμανικό λαό έγινε η αφομοίωση του υποδεέστερου ανατολικού τμήματος. Διαβάζουμε στον τύπο για τις αντιδράσεις των ίδιων των συμπατριωτών της: « Ενώ η Γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ φαίνεται να δίνει στο θέμα της βοήθειας προς την Ελλάδα κυρίαρχη θέση στο ΔΝΤ, ο κ. Ντεβεντζιάν υπενθύμισε ότι η ΕΕ είχε εκφράσει την αλληλεγγύη της προς τη Γερμανία κατά τη στιγμή της επανένωσης και την κάλεσε να κάνει το ίδιο τώρα. "Όταν κάναμε την επανένωση της Γερμανίας, κάναμε "το ένα προς ένα" στην ισοτιμία των μάρκων. Από οικονομική άποψη, αυτό δεν είχε κανένα νόημα, αλλά από πολιτική άποψη είχε", δήλωσε. "Αυτή ήταν μια προσπάθεια για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας με την πολιτική του ισχυρού νομίσματος που χρειάστηκε να τηρήσουμε και αυτό μας κόστισε στον τομέα της απασχόλησης και στους μεν και στους δε. Έπρεπε όμως να το κάνουμε γιατί ήμασταν αλληλέγγυοι και διότι επρόκειτο για την Ευρώπη και επειδή η επανένωση ήταν σημαντική για την Ευρώπη", υπογράμμισε.
Σημειώνοντας ότι η Μέρκελ "το ήξερε σίγουρα καλύτερα από τους άλλους, εκείνη ακριβώς προέρχεται από την Ανατολική Γερμανία. »
Στην περίπτωσή της επιβεβαιώνεται πως ο πλέον αχάριστος είναι ο ευεργετηθείς. Η πλέον αδιάλλακτη ευρωπαία πολιτικός είναι αυτή που η Ε.Ε. βοήθησε να μεταπηδήσει από τη μιζέρια στην ευημερία. Η ισχυρή Γαλλία τότε, που θα μπορούσε να της δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα κλυδωνισμού- μιας και σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα ήταν ανταγωνίστρια- από το οποίο θα έκανε χρόνια να αποκατασταθεί η ισορροπία, την βοήθησε. Είδαν το εσωτερικό θέμα του ευρωπαϊκού τους εταίρου και οι υπόλοιπες χώρες με συμπάθεια και πρόθυμα συνέδραμαν στο δύσκολο κι επώδυνο εγχείρημα.
Η Μέρκελ προφανώς εκμεταλλεύεται την ελληνική κρίση για να κερδίσει το χαμένο πολιτικό έδαφος στο εσωτερικό και για να σχεδιάσει τα προσεχή πολιτικά της παιγνίδια. Το κακό όμως είναι πως χρησιμοποίησε μια χώρα εταίρο. Δε θα υποστηρίξουμε ότι είμαστε άμοιροι ευθυνών. Κάναμε σε υπερθετικό βαθμό, με βάση το υπερβολικό ελληνικό ταπεραμέντο, ό,τι κάνουν όλες οι άλλες χώρες. Αλλά μη ξεχνάμε πως τα λαδώματα της Siemens και της Mercedes- και ποιος ξέρει και ποιων άλλων πολυεθνικών εταιρειών- έχουν ετικέτα γερμανικής προέλευσης!
Δεν έχουμε καμιά απαίτηση να δουλέψουν οι Γερμανοί για εμάς τους τεμπέληδες Έλληνες. Και δεν ανεχόμαστε να είμαστε οι αποδιοπομπαίοι τράγοι. Η Γερμανική εφημερίδα Tageszeitung,σε μια αναπάντεχη...κρίση ειλικρίνειας επισήμανε προ ημερών:
«Η Ελλάδα χρησιμεύει σαν αποδιοπομπαίος τράγος. Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μικρότερο από αυτό της Ιταλίας και η τρύπα στον προϋπολογισμό δεν είναι πιο βαθιά από ότι στην Ισπανία ή στην Ιρλανδία. » Τι είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος;
Οι Εβραίοι έχουν επινοήσει μια γιορτή, στην οποία αποφορτίζονται από τα αμαρτήματά τους και τα φορτώνουν σε ένα αθώο ζώο: Είναι η ημέρα του Eξιλασμού (Yom Kippur στα εβραϊκά), λίγες ημέρες προ της άλλης μεγάλης εορτής, της Σκηνοπηγίας. H εορτή περιγράφεται στο Λευϊτικό (16,1-34• 23,56 εξ), στους Aριθμούς (26, 7 εξ) και στην Eξοδο (30, 10). Tην Hμέρα του Eξιλασμού -ημέρα αργίας και αυστηρής νηστείας- ο αρχιερέας πρόσφερε αρχικά εξαγνιστική θυσία υπέρ του ιδίου, του οίκου του και του ιερατείου, πάνω στο θυσιαστήριο των ολοκαυτωμάτων, και έτσι καθαρός εισέρχετο στα άγια των Aγίων και εράντιζε με το αίμα των θυμάτων την Kιβωτό της Διαθήκης επτά φορές. Έπειτα έθετε τις παλάμες του πάνω σε ένα τράγο, τον οποίο επιφόρτιζε με τις αμαρτίες του λαού. Στη συνέχεια απέστελλαν το ζώο στην έρημο, όπου κυριαρχεί ο διάβολος Aζαζέλ. Aυτός είναι ο «αποδιοπομπαίος τράγος». Mετά, ο αρχιερέας προσέφερε ολοκαυτώματα υπέρ του ιδίου και υπέρ του λαού, του οποίου τις αμαρτίες είχε ο Aζαζέλ μεταφέρει στην έρημο. Tην τελετή περιγράφει και ο συγγραφέας της προς Eβραίους Eπιστολής (9, 7 εξ.), παραλληλίζοντας τα της εορτής του Eξιλασμού προς την πολύ μείζονος αξίας λυτρωτική θυσία του Iησού Xριστού.
Είναι διαπιστωμένο γεγονός πως το ενιαίο νομισματικό σύστημα πάσχει. Χώρες με διαφορετικές ταχύτητες ανάπτυξης και παραγωγής, με διαφορετικές οικονομικές δυνατότητες, έχουν υπαχθεί στο ίδιο σύστημα. Υπάρχουν συμφωνίες, όπως η συμφωνία της Λισαβόνας, που καθορίζουν τις υποχρεώσεις των οικονομικά δυνατότερων απέναντι στις ασθενέστερες χώρες. Καθορίζονται σχέσεις αλληλοκατανόησης και αλληλεγγύης!
Αυτές τις σχέσεις επιλεκτικά λησμόνησαν οι γίγαντες με τα πήλινα πόδια και μας απειλούν με αφανισμό. Λοιδορούν τον ελληνικό λαό και προτείνουν χλευαστικά να τους πουλήσουμε τον Παρθενώνα. Η χώρα που έκλεψε όλα τα αρχαιολογικά ευρήματα της Περγάμου κι έχει στήσει στα μουσεία της τον μεγαλοπρεπή ναό της, μπορεί να αγοράσει και τον Παρθενώνα, και το Ερέχθειο και τα Προπύλαια. Αλλά ποτέ δε θα φτάσει στο σημείο να φτιάξει μόνη της τέτοια πολιτιστικά αριστουργήματα ! Κανόνια και μηχανές είναι άξια μόνο να κατασκευάζει! Ο Παρθενώνας θέλει μια ευαισθησία ψυχής, που οι παγκόσμιοι μακελάρηδες δεν διαθέτουν!
Μπορούν να τα αγοράσουν όλα, αφού μας φέρουν στο έσχατο σημείο απόγνωσης και ένδειας: Τα νησιά μας, τον πλούτο που κρύβει το υπέδαφος της πατρίδας μας- αυτά έχουν βάλλει στο μάτι, τα υπόλοιπα είναι φαρισαϊκά τερτίπια- ακόμη και τον Παρθενώνα. Αλλά την σπίθα της ελληνικής ψυχής δεν μπορούν να την αγοράσουν!
Στα σημερινά αποκαΐδια και τις στάχτες που θέλουν να μας δημιουργήσουν, θα σωθούν πολλές ελληνικές σπίθες! Κάποτε- με χρόνια με καιρούς- αυτές οι σπίθες θα γίνουν φωτιά, θα γίνουν φως. Ο τεχνολογικός και μηχανικός πολιτισμός που προσφέρουν οι Γερμανοί και οι Αγγλοσάξονες θα αυτοκαταρρεύσει. Δεν έκαναν καλύτερο, ηθικότερο τον κόσμο, γιατί δεν είχε σαν επίκεντρο τον άνθρωπο. Είχε το κέρδος, που επιβάλλει το νόμο της ζούγκλας. Το φως, που θα ξαναλάμψει, θα φωτίσει πρώτα τον άνθρωπο. Από αποδιοπομπαίοι τράγοι, εμείς οι Έλληνες θα γίνουμε τα γκεσέμια του νέου ανθρωποκεντρικού πολιτισμού… Και τότε θα χτίσουμε το νέο Παρθενώνα, που θα δεσπόζει και θα φωτίζει όλον τον κόσμο για τα επόμενα τρεις-τέσσερις χιλιάδες χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου