Αίσιμα και αδήριτα (ΣΤ΄)

Ούτις

● Ο Πρωθυπουργός αρχίζει να χάνει το χαλί κάτω από τα πόδια του

Ωραίο πράγμα το πορφυρό χαλί! Κι αν το έχεις αποκτήσει μόνος σου, με την αξία και τον κόπο σου, φροντίζεις να το βάλεις σε υπόστρωμα που δε γλιστράει και το στερεώνεις γιατί είναι αποτέλεσμα του μόχθου σου. Δεν κινδυνεύεις να σου γλιστρήσει ή να σου το τραβήξουν για να πέσεις. Μα όταν σου το στρώνουν τα μεγάλα αφεντικά, αυτοί βάζουν υπηρέτες για σένα τον υπηρέτη, το πράγμα αλλάζει. Αυτοί δε φροντίζουν για σταθερό υπόστρωμα και όποτε θέλουν σου το τραβάνε και πέφτεις τ’ ανάσκελα και βλέπεις τον ουρανό σφοντύλι.

Ξέρεις τι είναι να βρίσκεσαι σε δημοτικότητα κάτω από τον “κανένα”- πρώτα το κουρασμένο παιδοβούβαλο, μετά ο “κανένας” και μετά εσύ- που πήρες κληρονομιά το δαχτυλίδι, και μετά να σου βάζουν ελαφρύ αέριο, να ξεπεράσεις τον “κανένα” και το παιδοβούβαλο και να βρεθείς πρώτος; Να σε στέψουν ηγεμόνα έστω και με μπακιρένιο στέμμα και σκήπτρο;

Ο «ελέω Θεού ηγεμόνας» πίστεψε πως ήταν ένας μάγος, πως μπορούσε να κάνει θαύματα. Φαίνεται όμως ότι κράταγε ανάποδα το μαγικό ραβδί. Αντί για θαύματα, άρχισε να σπέρνει τον όλεθρο. Και πριν περάσει χρόνος έκανε το κράτος του κολυμπηθρόξυλα. Έφερε τις κακές μάγισσες από τα ξένα, τρόϊκα τις λέγαν, κι αυτές άρχισαν να βράζουν τα μαγικά βοτάνια κατά των συνταξιούχων και των εργαζομένων.

Μα ο μάγος ούτε για βοηθός φακίρη δεν έκανε. Τα θαύματα για το λαό δεν πιάνανε, γιατί απλούστατα ήταν τρυκ για να ξεγελούν τους απονήρευτους, όπως κάνουν οι παπατζήδες στα πανηγύρια. Πιάνανε όμως τα θαύματα για τα μεγάλα αφεντικά με τις τουρλωτές κοιλιές από το πολύ αίμα που έπιναν. Για να καθησυχάσει το λαό ο ηγεμόνας άνοιξε τη σκακιέρα και αράδιασε τα πιόνια. Με δύο κινήσεις θέλησε να κάνει ματ, μα δεν τα κατάφερε. Δεν του βγήκαν οι κινήσεις. Πήγε να φτιάξει τη γραβάτα, κι ως κουνήθηκε, γλίστρησε η καρέκλα στο χαλί και ο ηγεμόνας κόντεψε να πέσει. Μα τη γλύτωσε, δεν έπεσε. Όμως ένιωσε το χαλί να φεύγει…

Ξεκινήσαμε με ένα παραμύθι που μοιάζει με αληθινό. Ο ηγεμόνας μας είναι ο πρωθυπουργός, ο μέχρι πριν λίγο καιρό λαοφιλής γόνος της δυναστείας Παπανδρέου. Ποιες είναι οι δύο κινήσεις στο πολιτικό σκάκι; Πρώτη είναι η επιλογή των περιφερειαρχών. Εκεί του έφυγε το χαλί για πρώτη φορά κάτω από τα πόδια! Υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές αρνήθηκαν να επωμιστούν την υπέρ του κόμματος κάθοδο στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αποτέλεσμα των ενδοκομματικών ζυμώσεων ήταν να ανακοινωθεί ένα σχήμα ανάγκης, που δεν έχει όραμα θριαμβευτικής νίκης, όπως ήθελε το Μέγαρο Μαξίμου και η Ιπποκράτους. Τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι η διαδικασία ανάδειξης των 13 υποψηφίων για τις περιφερειακές εκλογές εξελίχθηκε σε πολιτικό και επικοινωνιακό φιάσκο για τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, καθώς έπειτα από ένα τριήμερο τραγελαφικού παρασκηνίου εξαιτίας των αρνήσεων που εισέπραξε από στελέχη που είχε προσεγγίσει αρχικώς, οδηγήθηκε σε επιλογές ανάγκης και κατώτερες των αρχικών προσδοκιών που είχαν καλλιεργήσει. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανάμεσα στους υποψήφιους δεν υπάρχει ούτε μία γυναίκα, ενώ το χρίσμα έλαβαν 3 υφυπουργοί. Ο πρωθυπουργός που επιθυμούσε το 1/3 των στελεχών να είναι γυναίκες, δεν θα έχει καμία περιφερειάρχη.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο ευγενικός περί το ωραίον φύλλον Γιώργος έδιωξε κακήν κακώς από την πολυμελή κυβέρνηση την υπουργό κ. Μπατζελή, αν και δεν ήταν η μόνη κυβερνητική άρνηση. Η Κατερίνα Μπατζελή εισέπραξε την πρωθυπουργική μήνιν και ως αποδιοπομπαίος τράγος φορτώθηκε την αποτυχία των προσωπικών επαφών του Γιώργου.

Η ανακοίνωση των ονομάτων των περιφερειαρχών ξεκινάει με αυτογκόλ από τα αποδυτήρια: Στην Πελοπόννησο, με τους περισσότερους νομούς πράσινους στις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Οκτώβρη, δε βρέθηκε το κατάλληλο πρόσωπο και το ΠΑΣΟΚ στηρίζει τον δεξιό, πρώην βουλευτή της Ν.Δ. Πέτρο Τατούλη. Ας δούμε κάποιες τρανταχτές περιπτώσεις. Στην περιφέρεια Αν. Μακεδονίας-Θράκης προτάθηκε ο Άρης Γιαννακίδης: Λύση της τελευταίας στιγμής και ύστερα από σχετική υπόδειξη του κυβερνητικού εκπροσώπου και βουλευτή Ροδόπης Γιώργου Πεταλωτή. Υπενθυμίζεται ότι ο πρωθυπουργός είχε προτείνει στο βουλευτή Καβάλας Μιχάλη Τιμοσίδη, αλλά ο τελευταίος, παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν, δεν έδωσε καταφατική απάντηση, με αποτέλεσμα να αναζητηθεί εναλλακτική λύση. Στην Κεντρική Μακεδονία ο Μάρκος Μπόλαρης, υφυπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας: Δέχτηκε με βαριά καρδιά, αφήνοντας αιχμές εναντίον των βουλευτών της Θεσσαλονίκης που δεν ανέλαβαν το ρίσκο να αναμετρηθούν με τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. «Οι πολιτικοί είμαστε για τα δύσκολα και όχι για τη λεζάντα» έλεγε χθες με νόημα. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι δέχτηκε διαβεβαιώσεις για επιστροφή του στην κυβέρνηση. Σημειωτέον ότι ο πρωθυπουργός εισέπραξε και εδώ «όχι» από τον υφυπουργό υποδομών Γ. Μαγκριώτη. Στη Δυτική Μακεδονία ο Γιάννης Παπαϊορδανίδης: Αναγκαστική επιλογή, καθώς ο πρωθυπουργός φέρεται να εισέπραξε τρία διαδοχικά «όχι» από τους αντίστοιχους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στο Νομό Κοζάνης: τους Π. Κουκουλόπουλο, Αλέκο Αθανασιάδη και Ι. Βλαντή. Ο κ. Παπαϊορδανίδης φέρεται να προτάθηκε από τον τσάρο της ελληνικής οικονομίας Γιώργο Παπακωνσταντίνου. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός έγινε έξω φρενών επειδή ο γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου Σ. Ξυνίδης τον είχε διαβεβαιώσει πως μετά την άρνηση του Π. Κουκουλόπουλου θα δεχόταν ο έτερος βουλευτής του νομού Α. Αθανασιάδης, κάτι που δεν συνέβη. Στην Κεντρική Ελλάδα (Στερεά) ο Κλέαρχος Περγαντάς: Η επιλογή του ήταν αποτέλεσμα της άρνησης που εισέπραξε ο πρωθυπουργός από τη βουλευτή Φθιώτιδας και υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Κατερίνα Μπατζελή, η πλήρωσε την άρνησή της με απομάκρυνση από την κυβέρνηση.

Αυτοί που αρνήθηκαν, με βάση το γεγονός ότι οι αρμοδιότητες του περιφερειάρχη είναι περισσότερες από αυτές του υπουργού, δεν θα έφταναν στην άρνηση αν ήσαν σίγουροι για τη νίκη τους. Όμως τα μηνύματα πως στις αυτοδιοικητικές εκλογές η κυβέρνηση θα εισπράξει τη δυσαρέσκεια του κόσμου για τα μέτρα του μνημονίου και την πρόσφατη εξαγγελία του διπλασιασμού του πετρέλαιου θέρμανσης, τους ανάγκασαν να μην επωμισθούν ως προσωπική μια ήττα που έχει άλλη αιτία. Σκέφτηκαν: «κάλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρει». Προφανώς ο δικός μας ο Κλέαρχος, αντί να είναι αντιπεριφερειάρχης, προτίμησε να ρισκάρει για περιφερειάρχης γιατί δεν έχει κυβερνητική θέση. Ας έρθουμε τώρα στην δεύτερη κίνηση, που είναι ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης. Αφού οι υπουργοί το καλοκαίρι έκαναν τις μη ενοχικές διακοπές τους, με την προτροπή του ίδιου του Γιώργου, αφού μαύρισαν δεόντως και απόλαυσαν τις διακοπές τους, ο κωπηλάτης- κολυμβητής- ιστιοσανιδιστής- ποδηλατιστής κ.λ.π. αθλητής πρωθυπουργός μας αποφάσισε να τους φορτώσει με ενοχές αποτυχίας του κυβερνητικού έργου. Θέλησε ο εισηγητής της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης να ρίξει τις ευθύνες στους υπουργούς του, οπότε άλλους από αυτούς τους έστειλε σε διακοπές διαρκείας (αποπομπή από την κυβέρνηση) και άλλους σε νέες θέσεις (αλλαγή υπουργείων), πολιτικής και ηθικής αυτοκτονίας. Στο νέο κυβερνητικό σχήμα μπήκαν πολλά νέα πρόσωπα. Είναι εμφανής η στροφή του Γιώργου στο κόμμα, το οποίο μέχρι προχθες έμοιαζε να το έχει χάσει, αφού οι περισσότεροι έπαιρναν σαφείς αποστάσεις όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από τον ίδιο τον Παπανδρέου… Με τον ανασχηματισμό ο πρωθυπουργός προσπαθεί να συσπειρώσει γύρω του εκείνους που πιθανότατα αύριο θα στεκόντουσαν απέναντί του. Και το μήνυμα προς το κόμμα και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ είναι σαφές: «Θα βουλιάξουμε όλοι μαζί, δεν σκοπεύω να βρεθώ στον πάτο μόνος…». Προφανώς αφού δεν αλλάξαμε, βουλιάζουμε… Και δεν αλλάξαμε γιατί βολεύονται οι ημέτεροι, το επίσημο κράτος σπαταλά, οι υπουργοί συμπεριφέρονται σαν χαλίφηδες, χαρίζονται φόροι και εισφορές στα ταμεία, ο κρατικός μηχανισμός είναι ανίκανος να εισπράξει τους φόρους και να πατάξει την εισφοροδιαφυγή, τα σκάνδαλα κουκουλώνονται και οι φυλακές δεν έχουν μέσα κανέναν από τους πραγματικούς κλέφτες (έχουν μόνον κλεφτρόνια). Ο Γιώργος Παπανδρέου προχώρησε στον ανασχηματισμό της αποτυχημένης κυβέρνησής του. Και λέμε αποτυχημένης, γιατί, εάν το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα ήταν επιτυχημένο, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος αλλαγής του. Αλήθεια, ποια χρησιμότητα εξυπηρετεί η ανακύκλωση λ.χ. των κυριών Κατσέλη, Ξενογιαννακοπούλου και Γεννηματά; Αν ήσαν πετυχημένες, γιατί μετακινήθηκαν; Αν απέτυχαν, γιατί παραμένουν στην κυβέρνηση; Οι δυο τελευταίες αναβαθμισμένες μάλιστα!

Με απλά λόγια: η διακυβέρνηση των έντεκα μηνών από την εκλογή του πρωθυπουργού του μνημονίου και του ΔΝΤ απέτυχε οικτρά. Το βλέπουμε καθημερινά και έμπρακτα στη ζωή των πολιτών. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τους λόγους της αποτυχίας, αφού μπορούμε να τους περικλείσουμε σε μία και μόνη λέξη: μνημόνιο. Το μνημόνιο της κατοχής της χώρας στους οικονομικούς της τρομοκράτες και της πλήρους ανατροπής της ζωής μας, της διάλυσης του νεοελληνικού κοινωνικού ιστού.

Οι ίδιοι οι κυβερνητικοί βουλευτές σχολίασαν ειρωνικά τον ανασχηματισμό. «Γίναμε τώρα μια μικρή και ευέλικτη... Κοινοβουλευτική Ομάδα» παρατήρησε μιλώντας στο «Βήμα» η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Πέμη Ζούνη, θέλοντας προφανώς να δείξει ότι από τους 157 βουλευτές που διαθέτει σήμερα η Κοινοβουλευτική Ομάδα το 1/3 έγιναν είτε υπουργοί είτε αναπληρωτές υπουργοί είτε υφυπουργοί και ορισμένοι μάλιστα προτού συμπληρώσουν καν 12μηνη θητεία στη Βουλή, όπως λ.χ. η κυρία με το στητό στήθος που το δείχνει δημόσια σαν την Τζούλια και τη Μαριάνα, με μόνο και μόνο το προσόν ότι είναι σύζυγος του Νταλάρα.

Ο κ. Αθ. Παπαγεωργίου, οικονομολόγος, βουλευτής Πιερίας, επεσήμανε σε “πηγαδάκι” βουλευτών ότι ο ανασχηματισμός δεν στόχευε την καλύτερη λειτουργικότητα της κυβέρνησης, αλλά το βόλεμα λέγοντας: «δεν είναι δυνατόν ένα καθαρά οικονομικό υπουργείο, όπως το νέο υπουργείο Ανάπτυξης, να έχει έναν υπουργό, τον κ. Μ. Χρυσοχοΐδη, και τρεις υφυπουργούς, τους κκ. Ξυνίδη, Ρόβλια και Ρήγα, όλους δικηγόρους και κανέναν οικονομολόγο. Το ίδιο συμβαίνει, και στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, όπου τόσο ο υπουργός κ. Κ. Σκανδαλίδης όσο και οι υφυπουργοί κυρία Μελίνα Αποστολάκη και κ. Ι. Κουτσούκος δεν είναι αγρότες.»

«Τι θα γίνει τώρα; Θα κάνουν αγροτική πολιτική από το... Da Capo;» διερωτήθηκε.

Ο ηθοποιός κ. Ι. Βούρος υπερασπίστηκε την κίνηση του πρωθυπουργού λέγοντας: «Χρειάζονται, νομίζω, πολλά χέρια για τη βρώμικη δουλειά». Πραγματικά, η βρώμικη δουλειά του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΛΤΑ,ΟΣΕ, ορυκτού πλούτου, θέλει πολλά χέρια για να επιμεριστούν οι ευθύνες.

Την εποχή που όλοι μαζεύουμε, παρασφίγγουμε θα ‘λεγα εγώ, το ζωνάρι μας, ο Γιώργος σπαταλάει το δημόσιο χρήμα. Από μικρή και ευέλικτη κυβέρνηση, που μας έλεγε προεκλογικά, κατέληξε σε πολυπληθή και δυσκίνητη με 49 μέλη κυβέρνηση. Πέρα από τους μισθούς των νέων μελών, θα επιβαρυνθούμε την κατάλληλη επίπλωση των νέων γραφείων, τους συμβούλους, τους γραμματείς και λοιπούς υπαλλήλους, τα πολυτελή αυτοκίνητα και τα έξοδα μετακίνησης. Αν μέχρι τώρα είχαμε δυσλειτουργία των υπουργείων από σύγκρουση αρμοδιοτήτων, φανταστείτε τι θα συμβεί από τώρα και στο εξής και πόσος χρόνος θα απαιτηθεί να σταματήσουν τα κονταροχτυπήματα μεταξύ των υπουργών! Πέραν αυτού έχουμε και αλλαγές ονομάτων των υπουργείων. Πληροφορούμαστε από τον τύπο ότι 42 εκατ. ευρώ κόστισε ο πρόσφατος ανασχηματισμός (εν μέσω κρίσης), ενώ το συνολικό κόστος των αλλαγών στις ονομασίες πολλών υπουργείων στις δύο κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ υπολογίζεται σε 123.000.000!

Και αναρωτιέται κανείς: γιατί χρειάζονται πενήντα άνθρωποι, υπουργοί, αναπληρωτές και υφυπουργοί για να διαλύσουν τη χώρα; Δε γίνεται με λιγότερους η βρώμικη δουλειά; Διαπιστώνουμε θλιβερά πως οι Έλληνες έπρεπε να πτωχεύσουν για να τα βρουν Αμερικανοί και Γερμανοί, ώστε να μην καταρρεύσει αυτόματα το τραπεζικό σύστημα, για να δοθεί χρόνος να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό όσοι διέθεταν γερούς λογαριασμούς και για να ισοπεδωθεί η ελληνική κοινωνία ώστε να αναπτυχθούν προϋποθέσεις επικερδών επενδύσεων στο μέλλον από ξένους και ντόπιους τυχοδιώκτες των αγορών. Πολλοί δεν έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή στη δήλωση-βόμβα του υπουργού Εξωτερικών της Σλοβακίας Μίκουλας Ντζουρίντα στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων: «Η βοήθεια από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ προς την Ελλάδα είναι ένας ευφημισμός. Πρόκειται για την διάσωση των κερδών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών εμπορικών τραπεζών». Τα χρήματα αυτά, πρόσθεσε, είναι «αλληλεγγύη των ανθρώπων, που εργάζονται τίμια και πληρώνουν φόρους, προς τις

μεγαλύτερες ευρωπαϊκές τράπεζες για να μπορέσουν αυτές να συνεχίσουν να συμπεριφέρονται με ανεύθυνο τρόπο».

Με άλλα λόγια η πολιτική της τρόικας αποσκοπεί στο να μπορέσει το Δημόσιο να μαζέψει φόρους για να πληρώσει τα ομόλογα που έχουν στα χέρια τους οι ξένοι πιστωτές. Αυτό δηλαδή που γίνεται σήμερα είναι η αφαίμαξη του εισοδήματος των πολιτών προκειμένου να πληρωθούν οι ξένοι δανειστές. Επομένως οι πολιτικοί μας λένε ψέματα; Τι συμβαίνει στη πραγματικότητα; Τα 110 δις δεν πάνε για ενίσχυση του ελληνικού λαού. Πηγαίνουν στις ντόπιες και ξένες τράπεζες. Ο μέσος πολίτης νομίζει ότι το πακέτο στήριξης των 110 δις ευρώ πάει στην Υγεία, στην Ασφάλιση, στην Παιδεία, στην ανάπτυξη κ.λ.π. Δυστυχώς πηγαίνει αλλού. Γιατί αν πήγαινε σε όσα αναφέραμε, πως δικαιολογείται η διαλυμένη Υγεία και Παιδεία, το πρόβλημα στην παροχή ασφάλισης και συντάξεων, η φοβερή ανεργία και το πολικό ψύχος στην αγορά; « Η Ελλάδα καταστρέφεται μέσω της λιτότητας. Μια κατεστραμμένη χώρα δε θα είναι ποτέ σε θέση να μειώσει το χρέος της», αναφέρει ο πρόεδρος του διεθνούς κύρους Ινστιτούτου του Κιέλου για τη διεθνή οικονομία, Dennis Snower, σε άρθρο του στην εφημερίδα Die Welt. Εκφράζει την ανησυχία του για τις επιπτώσεις των μέτρων λιτότητας στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και προτείνει τη δημιουργία ανεξάρτητης επιτροπής παρακολούθησης του χρέους.

«Πώς πίστεψαν τόσοι πολιτικοί ότι το πρόβλημα της Ελλάδας θα λυνόταν με ένα πρόγραμμα λιτότητας και ένα πακέτο διάσωσης της Ε.Ε. και του ΔΝΤ;», αναρωτιέται στο άρθρο του υπό τον τίτλο: “Να μην επιτρέψουμε να καταρρεύσει η Ελλάδα μέσω της λιτότητας”.

«Για μερικές εβδομάδες δεν υπήρχαν στον Τύπο ειδήσεις για την Ελλάδα… Τώρα όμως οι Έλληνες επανήλθαν στα πρωτοσέλιδα, τα οποία μιλούν για εθνική κατάθλιψη. … Η κατανάλωση στη χώρα καταρρέει, οι επενδύσεις συρρικνώνονται. Ο αριθμός των πτωχευμένων επιχειρήσεων έχει χτυπήσει κόκκινο, ενώ η ανεργία θα κινηθεί φέτος κατά πάσα πιθανότητα πάνω από το 12%. Για να εξυγιανθούν τα δημόσια οικονομικά της χώρας, θα πρέπει τα έσοδα από φορολογία να ενισχυθούν σημαντικά. Αλλά πώς είναι δυνατόν να πληρώσει κανείς περισσότερους φόρους, όταν είναι άνεργος ή έχει πτωχεύσει;», συνεχίζει ο Snower.

«Έφτασε η στιγμή να παραδεχθούν οι πολιτικοί της Ε.Ε. ότι στην περίπτωση της Ελλάδας έκαναν λάθος!...». Ναι, λοιπόν. Πληρώνουμε τα σκόπιμα λάθη του Γιώργου και της κυβέρνησής του, τις λανθασμένες επιλογές της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Γίναμε τα πειραματόζωα των τραπεζιτών! Στον ανασχηματισμό που έκανε ο πρωθυπουργός ίσχυσε η παροιμία: «Ώδινεν όρος και έτεκε μυν». Πολύ πονοκοίλιασε για να τους χωρέσει όλους αυτούς. Ενώ μελετούσε για μέρες και είχε προαναγγείλει την αλλαγή της κυβερνητικής σύνθεσης, έγραφε, έσβηνε, ξανάγραφε, ξανάσβηνε. Μα το σοβαρότερο είναι πως έπαιρνε και αρνήσεις συμμετοχής ή συγκατοίκησης υπουργών. Ένας, υποτίθεται, “πανίσχυρος πρωθυπουργός” προσπαθούσε μέχρι τα μεσάνυχτα να ανασχηματίσει την κυβέρνησή του! Τι συνέβη; Ανεπάρκεια; Αδυναμία; Διαφορά στην ώρα για να πάρει την έγκριση από τα εξωελλαδικά κέντρα; Η ανακοίνωση της νέας κυβέρνησης στις 1.30 μετά τα μεσάνυχτα κρύβει πολλά ερωτηματικά. Αυτό που ζήσαμε εκείνο βράδυ, θα γίνει σίγουρα νούμερο στις χειμωνιάτικες ελληνικής επιθεωρήσεις. Σίγουρα ο Γιώργος ένιωσε να του φεύγει για δεύτερη φορά το χαλί κάτω από τα πόδια! Και ήρθε το Σάββατο το ιπτάμενο παπούτσι και ο Θεσσαλονικιός Χριστός να του ταράξουν την αυτοπεποίθηση… Στην ατμόσφαιρα αιωρούνται δύο ερωτήματα: Μήπως σε δύο μήνες, στις αυτοδιοικητικές εκλογές, πέσουν πολλά παπούτσια, και, αφού άλλοι κυβερνάνε, γιατί έγινε ο ανασχηματισμός;