Μια φανταστική ιστορία από το χθες, το σήμερα, το αύριο…

Αντιγραφέας

{ Το κείμενο που θα διαβάσετε, με δικό μου τίτλο, το έγραψε ο Κων/νος Δ. Κανελλόπουλος στο blog ΑΡΧΑΙΑ ΙΘΩΜΗ. Έκανα λίγες διορθώσεις και μετατροπές και σας το παρουσιάζω. Διαβάζεται ευχάριστα, αλλά αφήνει ένα σφίξιμο στην καρδιά. Για το τέλος διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις… Ο γνωστός σας Αντιγραφέας.}

Ήταν συγκεντρωμένες η Αγάπη, η Αλληλεγγύη, η Ιστορία, η Παιδεία, η Άμυνα και έλεγαν ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Ότι δεν τους δίνει κανένας σημασία και τις έχει εγκαταλείψει ο λαός. Πρέπει να κάνουνε κάτι γιατί είναι πολύ σοβαρή η κατάσταση και έχει πέσει πολλή μαυρίλα στον κόσμο. Αποφάσισαν να πάνε να βρουν τον Πολιτισμό. Τον βρήκαν μαραζωμένο να κρατεί το κεφάλι του και αυτός και να παραμιλάει. «Που είναι εκείνα τα δοξασμένα χρόνια», μονολογούσε. «Ε Πολιτισμέ, τι έχεις κάτσει και μοιρολογείς; Σήκω, πρέπει να κάνουμε κάτι γιατί χάνετε ο ελληνισμός.» «Και τι να κάνουμε, βρε κορίτσια, δεν βλέπεται ότι οι Έλληνες το έχουν ρίξει στο θα δούμε…, κάτι θα γίνει…, περιμένουν το μάνα εξ ουρανού.» «Έλα σήκω να πάμε να βρούμε τον Πατριωτισμό. Ίσως αυτός να κάνει κάτι.» « Άντε πάμε και ας μας βοηθήσει ο Θεός των Ελλήνων.» «Ε Πατριωτισμέ, που είσαι;; Πατριωτισμέ, που είσαι, δεν ακούς που σε φωνάζουμε;» «Βοήθεια, βοήθεια, ας με βοηθήσει κάποιος» ακούστηκε μια φωνή από κάπου βαθιά. «Ο Πατριωτισμός είναι και φωνάζει βοήθεια. Αλλά από που ακούγετε η φωνή;» ρωτούσε ο ένας τον άλλον. «Να από εκεί πέρα. Βρε Πατριωτισμέ που είσαι;» είπε η Ιστορία. «Εδώ, ρίξτε μου ένα σχοινί να με βγάλετε. Με έχουν ρίξει στο βόθρο με τα σκατά. Θα πνιγώ, γρήγορα βοηθήστε με», ακούστηκε βραχνή η φωνή του από μέσα από τη γη. «Να, πιάσου, να σε τραβήξουμε, έλα. Όμως τι έγινε, πως έπεσες μέσα στον βόθρο;» ρώτησαν με απορία. «Καθίστε να ξεπλυθώ λίγο γιατί βρωμάω και δεν μπορούμε να κουβεντιάσουμε» απάντησε ο Πατριωτισμός. Κι αφού πλύθηκε και έφυγε η μπόχα ξαναρώτησαν: «Για πες μας τι έπαθες, πως έπεσες μέσα στον βόθρο;» Σκοτείνιασε το πρόσωπό του και αργά- αργά είπε: «Να, άκουγα κάποιες φωνές από μέσα στον βόθρο που φώναζαν βοήθεια. Ήταν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που τους έριξαν οι πολιτικοί, και έτρεξα να βοηθήσω. Και όπως είχα σκύψει να δω, περνά η Ηθική, τραγουδώντας και χοροπηδώντας, και μου ρίχνει μια σπρωξιά και με έριξε στον βόθρο.» «Σοβαρά, είδες καλά ήταν η Ηθική;» ρώτησαν με έκδηλη την απορία αποτυπωμένη στο πρόσωπό τους. «Ναι, σας λέω, τη γνωρίζω και από την φορεσιά της και από τη φωνή της» απάντησε ο Πατριωτισμός. «Και που πήγε, Πατριωτισμέ, η Ηθική;» είπαν με μια φωνή. «Που θέλετε να ξέρω, αφού με έριξε στο βόθρο δεν μπορούσα να δω.» «Για ελάτε να πάμε να την βρούμε γιατί αυτά τα πράγματα είναι βρόμικα και εγκληματικά. Άμα και η Ηθική κάνει τέτοια χαθήκαμε. Ηθική, που είσαι, Ηθική;» φώναζαν και την έψαχναν. «Ακούτε τίποτα;» ρώτησε ο Πατριωτισμός. «Όχι, Ηθική, που είσαι δεν ακούς που φωνάζουμε, που είσαι Ηθική;» ξαναφώναξαν. «Να, εκεί κάτι ακούω. Να την εκεί, σε εκείνο τον χρυσοποίκιλτο καναπέ είναι και βλέπει τηλεόραση. Κοιτάτε πως χασκογελά. Για αυτό δεν μας ακούει», είπε ο Πολιτισμός. «Ε, Ηθική, τι κάνεις εδώ; Δεν ακούς που σε φωνάζουμε;» ρώτησαν όλοι με μια φωνή. «Βρε καλώς ‘τα τα κορίτσια και τα αγοράκια. Ρε Πατριωτισμέ, εσένα δεν σε έριξα στο βόθρο για να με αφήσεις ήσυχη; Πως την γλίτωσες και σε ξαναβλέπω μπροστά μου, ενοχλητικέ;» είπε με έκδηλο θυμό η Ηθική. «Τη έπαθες, Ηθική; Δεν σε γνωρίζουμε. Εσύ δεν είσαι που μας έκανες μαθήματα και σε ακούγαμε με σεβασμό; Τώρα τι είναι αυτά που λες και κάνεις;» ρώτησαν με απογοήτευση. «Ακούστε να δείτε, μαζόχες. Εγώ καλά την έχω καταβρεί. Εδώ περνώ τις ώρες μου ευχάριστα. Αφήστε με ήσυχη» είπε με περιφρονητικό ύφος. «Πως περνάς τις ώρες σου ευχάριστα, Ηθική; Δεν σε αναγνωρίζουμε » ρώτησε ο Πολιτισμός. «Ας είναι καλά η Πολιτική που με έμαθε να ζω ευχάριστα, και όχι όλο στενοχώριες και δυσκολίες να προσπαθώ να σας μάθω με διάφορες συμβουλές πολύ κουραστικές. Ας είναι καλά η Πολιτική που μου άνοιξε τα μάτια. Έβαλε και λίγο το χεράκι της η Καλοπέραση και η Λαμογιά» είπε αυτή με έπαρση. «Βρε Ηθική, δεν είχαμε κόψει κάθε επαφή με αυτές; Γιατί τις ξανακάνεις παρέα και εξαιτίας σου χάνετε ο ελληνισμός ;» ρώτησε τώρα ο Πατριωτισμός. Ενοχλημένη τσίριξε η Ηθική: «Άστε με ήσυχη. Τώρα απολαμβάνω ωραία πράγματα. Να, να κοιτάτε τον καιρό στην τηλεόραση. Δείτε την Πετρούλα με πόσο νάζι λέει τον καιρό και λικνίζει το κορμί της. Κοιτάτε χάρη, κοιτάτε κορμί!» «Βρέ Ηθική, σύνελθε, τι είναι αυτά που λες;» είπε η Παιδεία. «Τι σχέση έχουν τα ξέκωλα με τον καιρό;» «Προτιμώ να βλέπω τι κάνει η ξώβυζη Μενεγάκη, η Πάνια, η Τάνια, η Μάνια, και όλες οι καλοπληρωμένες πόρνες στα πρωινάδικα και τα κουσκουσάδικα. Προτιμώ να βλέπω τον γορίλα Μάκη της ζούγκλας να κάνει τον εισαγγελέα , το Λάκη Μαλακάκη να κάνει κριτική και να πουλάει πατριωτισμό. Θέλω την Τατιάνα που ξεφτιλίζει για την ακροαματικότητα τα διάφορα δίποδα ζώα που πουλάνε τη μάνα τους για να βγουν στο γυαλί. Προτιμώ να βλέπω την δυστυχία στα διάφορα πάνελ, την απανθρωπιά, την κατάπτωση. Τους πολιτικούς να ξεσκίζονται στην οθόνη και στη Βουλή να ψηφίζουν νόμους για το κοινό τους συμφέρον. Δεν είναι μονολιθικοί, δεν είναι μονόχνωτες όπως εσείς, που έχετε πιάσει αράχνες» φώναξε κατακόκκινη. «Τι είναι αυτά που λες, Ηθική; Αν εμείς έχουμε πιάσει αράχνες, εσύ φταις που μας εγκατέλειψες. Ηθική, σπάσε αυτή την τηλεόραση. Κοίτα πως κατάντησες. Θα σε καταστρέψει. Σύνελθε, κοίτα που έχεις φέρει τον ελληνισμό στο χείλος του γκρεμού. Επιτέλους, σύνελθε.» Τότε ακούστηκε μια βροντερή φωνή από ψηλά: «Έεεεεε, αρετές που χιλιοτραγούδησαν οι ποιητές και τίμησαν οι φιλόσοφοι τούτης της χώρας, γιατί εγκαταλείψατε τον ελληνισμό; τρομάρα να σας έρθει!» «Δεν φταίμε εμείς Θεούλη μας. Η Ηθική την κοπάνησε και έφυγε και κάνει και παράλογα πράγματα» απάντησαν με σεβασμό σκύβοντας το κεφάλι. «Ναι αλλά δεν ήρθατε να μου πείτε τα καμώματα της» είπε πάλι η βροντερή φωνή. «Θα ερχόμασταν, Θεούλη μας, αλλά ψάχναμε να την βρούμε, να δούμε τι έπαθε, γιατί αυτά τα καμώματα;;» είπαν και πάλι με ψιθυριστή φωνή. Και Αυτός που όλα τα ακούει και τα βλέπει είπε: «Καλά, εσάς σας συγχωρώ. Με την Ηθική θα δω τη θα κάνω. Τιιιι έπαθες, Ηθική, και το έριξες στην κραιπάλη της αμαρτίας; Έεεε, δεν ακούς; Ο Θεός σου μιλάει! Ω, συμφορά, αυτή πρέπει να την έχει πλησιάσει ο Πονηρός. Πώς μου ξέφυγε αφού τον είχα φυλακισμένο;; Εεεε, Ηθική. Δεν ακούει. Ας αφήσω να γίνει ο Αρμαγεδώνας να την συνεφέρω» είπε η βροντερή φωνή και μαύρα σύννεφα σκέπασαν τον ουρανό. Σαν είδε τα μαύρα σύννεφα συνήλθε η Αρετή. «Όπα, αμάν ο Θεός, ωχ συμφορά μου. Μα, αφού μου είπε η πολιτική ότι δεν θα με έβρισκε ο Θεός… Ωχ, σύμφορα μου, τώρα που να κρυφτώ;» αναρρωτήθηκε τρέμοντας αυτή. «Δεν μπορείς να κρυφτείς πουθενά Ηθική. Τι αποστολή σου είχα αναθέσει και τι είναι αυτά που κάνεις;» ρώτησε αυστηρά Εκείνος. «Να, Θεούλη μου, δεν φταίω εγώ. Η πολιτική με διάφορες ραδιουργίες με έπεισε ότι όλα είναι μάταια και να ασχοληθώ με την διασκέδαση μου και να αφήσω σε αυτήν να ρυθμίσει τον ελληνισμό και τους κατοίκους της ηλιόλουστης Ελλάδας. Συχώρεσε με δεν το ήθελα, παρασύρθηκα» απάντησε με φόβο.« Καλά, ο Θεός είναι μεγαλόψυχος και συγχωρεί. Άντε, κατέβα στην γη να δούμε τι θα κάνουμε. Πως θα συμμαζέψουμε τα συντρίμμια της πολιτικής και πως θα την φυλακίσουμε μαζί με τον Πονηρό, γιατί αυτός την παρέσυρε και αυτήν, αυτός κρύβετε από πίσω» την προέτρεψε. « Τι να μαζέψω, Θεέ μου, έτσι όπως κατάντησε ο ελληνισμός χωρίς Ηθική, χωρίς Πατριωτισμό, χωρίς Αγάπη, χωρίς Ιστορία, χωρίς Πολιτισμό, χωρίς Αλληλεγγύη;;» ρώτησε ξέπνοα. Και τότε Εκείνος σκόρπισε τα σύννεφα και ο ήλιος χρύσωσε τα βουνά και τα πέλαγα, τους κάμπους και τα ρουμάνια. Και με φωνή όλο τρυφεράδα της είπε: «Έλα, Ηθική, σήκωσε τα μανίκια γιατί έχουμε πολύ δουλειά να κάνουμε. Θα σε βοηθήσω εγώ να ξανά φέρεις την γαλήνη στον ελληνισμό. Μια φορά πήρα τα μάτια μου από πάνω σας και τα κάνατε μπάχαλο.»