Η “απιστία” των πολιτικών

[[ δαμ-ων ]]

Την Πέμπτη η κυβέρνηση εξήγγειλε μέτρα που μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε ως Αρμαγεδδώνα στις εργασιακές σχέσεις. Μισθοί, αποζημιώσεις, υπερωρίες μερικής απασχόλησης, κλαδικές συμβάσεις εργασίας μπαίνουν στο κρεβάτι του Προκρούστη και κόβονται επειδή ο ΣΕΒ έκρινε ότι είναι ευκαιρία να διατηρήσει ή και να αυξήσει τα κέρδη του. Η συμβολή στην οικονομική κρίση των βιομηχάνων είναι μηδενική. Βιομήχανοι και τραπεζίτες βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν από τη μύγα (τον εργαζόμενο) ξύγκι. Έτσι, στο βωμό δήθεν του νοικοκυρέματος του δημοσιονομικού ελλείμματος, το εργασιακό καθεστώς των τελευταίων δεκαετιών αναθεωρείται άρδην, ανατρέποντας δικαιώματα και εργασιακές σχέσεις.

Το νομοσχέδιο που ενέκρινε το Υπουργικό Συμβούλιο και το οποίο διαμορφώθηκε μετά από επίπονες διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους της τρόικας, κατ’ ουσίαν συνιστά «αλλαγή σελίδας» στις εργασιακές σχέσεις.

Μόλις στις 16-11-10 ο Υπουργός οικονομικών είχε πει: «Κλείνει σήμερα ο κύκλος της αμφισβήτησης και της αναξιοπιστίας των ελληνικών στατιστικών δεδομένων και ολοκληρώνεται ένα ακόμη βήμα για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών, των διεθνών εταίρων και των αγορών απέναντι στη δημοσιονομική διαχείριση της Ελλάδας», επισημαίνεται σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, σχετικά με την αναθεώρηση επί τα χείρω από τη Eurostat των στοιχείων για το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος για το 2009 και το 2010.

Στο πλαίσιο αυτό, το υπουργείο καθησυχάζει τους πολίτες σχετικά με τη φημολογία περί νέων μέτρων, επισημαίνοντας ότι «η δραστική μείωση του ελλείμματος έως το 2014 θα γίνει με ισορροπημένο και δίκαιο τρόπο και σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα. Δεν θα γίνει με περαιτέρω περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, ούτε με αυξήσεις φόρων, πέρα από αυτές στις οποίες έχουμε ήδη δεσμευτεί. Θα γίνει κυρίως από τον εξορθολογισμό στις δαπάνες του κράτους, ώστε τα χρήματα του φορολογούμενου να πιάνουν τόπο». …. Και «πριν αλέκτωρ λαλίσει» ήρθε ο εργασιακός Αρμαγεδώνας… και η αυτοδιάψευση του υπουργού. Στις 28-11-10 ο πρωθυπουργός τόνισε ότι το 2011 δε θα θιγούν άλλο οι συντάξεις και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και δε θα επιβληθούν άλλοι φόροι πέραν από όσων έχει δεσμευθεί η κυβέρνηση. Όμως την ίδια μέρα, δηλ την Πέμπτη που είχαμε τον εργασιακό Αρμαγεδώνα, το υπουργικό συμβούλιο προχώρησε σε η αύξηση του συντελεστή 11% σε 13%, που αφορά όλα τα είδη διατροφής, αλλά και λογαριασμούς για ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο και φυσικό αέριο, σερβιριζόμενα προϊόντα σε καφέ και εστιατόρια, εισιτήρια μέσων μαζικής μεταφοράς αλλά και εισιτήρια σε σινεμά και συναυλίες. Για άλλη μια φορά ο πολιτικός κόσμος μας εδραιώνει την πεποίθηση ότι είναι αφερέγγυος και μεγάλος ψεύτης. Πως το κοινό χαρακτηριστικό όλων των κυβερνήσεων, ασχέτως κόμματος είναι η “απιστία”. Έτσι στη σκέψη μας ήρθε το ποίημα του Κ. Καβάφη “Απιστία”, το οποίο παραθέτουμε και μετά θα προχωρήσουμε στο ξεδίπλωμα της σκέψης και τον πολιτικό σχολιασμό: « Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα

σηκώθηκε ο Απόλλων στο λαμπρό τραπέζι

του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους

για τον βλαστό που θάβγαινε απ' την ένωσί των.

Είπε• Ποτέ αυτόν αρρώστια δεν θαγγίξει

και θάχει μακρυνή ζωή. -Αυτά σαν είπε, η Θέτις

χάρηκε πολύ, γιατί τα λόγια

του Απόλλωνος που γνώριζε από προφητείες

την φάνηκαν εγγύησις για το παιδί της.

Η συνέχεια >>> εδώ ….

Κι όταν μεγάλωνεν ο Αχιλλεύς, και ήταν

της Θεσσαλίας έπαινος η εμορφιά του,

η Θέτις του θεού τα λόγια ενθυμούνταν.

Αλλά μια μέρα ήλθαν γέροι με ειδήσεις,

κ' είπαν τον σκοτωμό του Αχιλλέως στην Τροία.

Κ' η Θέτις ξέσχιζε τα πορφυρά της ρούχα,

κ' έβγαζεν από πάνω της και ξεπετούσε

στο χώμα τα βραχιόλια και τα δαχτυλίδια.

Και μες στον οδυρμό της τα παληά θυμήθη•

και ρώτησε τι έκαμνε ο σοφός Απόλλων,

που γύριζεν ο ποιητής που στα τραπέζια

έξοχα ομιλεί, που γύριζε ο προφήτης

όταν τον υιό της σκότωναν στα πρώτα νειάτα.

Κ' οι γέροι την απήντησαν πως ο Απόλλων

αυτός ο ίδιος εκατέβηκε στην Τροία,

και με τους Τρώας σκότωσε τον Αχιλλέα.»

Η λέξη απιστία έχει πολλές σημασίες. Στο ποίημα, με τα πολλά μηνύματα, του Καβάφη, αλλά και στην σύγχρονη πολιτική σημαίνει: ανειλικρίνεια, δολιότητα, απάτη, προδοσία. Απιστία, λοιπόν! Οι σκοπιμότητες! Η σκοτεινότερη έλικα της ανθρώπινης σκέψης. Το θρασύτερο μασκάρεμα της συμπεριφοράς. Ο δολιότερος Δούρειος ίππος που φτιάχτηκε για να αλωθούν οι ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα και οι σκέψεις. Το απόλυτο κακό της επικοινωνίας. Ας έρθουμε για λίγο στο ποίημα. Ήταν ο γάμος του θνητού Πηλέα με τη θεά Θέτιδα, εκεί που αντάμωσαν σε γλέντι θεοί και άνθρωποι. Σήκωσε το ποτήρι του ο Απόλλωνας και ευχήθηκε στους νεόνυμφους. Ως θεός- προφήτης πρόβλεψε τη γέννηση του Αχιλλέα και είπε πως δε θα τον άγγιζε αρρώστια και η ζωή του θα ‘ναι μακρινή. Και χάρηκε η μάνα, για τη προφητεία του θεού. Σκιάσε όμως το γάμο η θεά Έριδα με το μήλο, που ‘γινε η αιτία του Τρωικού πολέμου. Στον πόλεμο αυτόν σκοτώθηκαν πολλοί Έλληνες και αφανίστηκε το Ίλιο. Ακόμη και οι θεοί πολέμησαν ή βοήθησαν τους αντιμαχόμενους. Ο Απόλλωνας είχε ταχθεί με τους Τρώες. Ο ενδοξότερος πολεμιστής που χάθηκε ήταν ο Αχιλλέας, που σκοτώθηκε με δόλο από τον Πάρη, με τη βοήθεια του Απόλλωνα. Δίκαια, επομένως, για τη χαροκαμένη μάνα είχε “απιστία” ο λόγος του θεού τότε στου γάμου τη χαρά. Ερχόμαστε τώρα στην πολιτική ανάλυση, για να δούμε την πολιτική “απιστία”: Πριν καλά-καλά μας αποχαιρετήσει ύπατος κυβερνήτης μας, ο Ντομινίκ Στρος-Καν, ήλθε η επιβεβαίωση ότι τη χώρα μας δεν την κυβερνά η εκλεγμένη κυβέρνηση. Οι εντολές δίνονται έξωθεν, ενώ η κυβέρνηση, αυτοί που οι Έλληνες εξέλεξαν να διαχειριστούν τις τύχες τους, είναι απλά η εντολοδόχος των διεθνών τοκογλύφων. Οι ντόπιοι υπηρέτες προχώρησαν στην υλοποίηση αυτού που από καιρό υποστηρίζει ο επικεφαλής του ΔΝΤ, δηλαδή ότι πρέπει η Ελλάδα να προχωρήσει σε μειώσεις μισθών και στον ιδιωτικό τομέα. Έτσι η τρόικα έδωσε την εντολή- έγκρισή της στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας για τις επιχειρησιακές συμβάσεις. Πρόκειται για τις ρυθμίσεις που όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ορκίζονταν ότι δεν θα χρειασθεί ποτέ να ληφθούν, σύμφωνα με τις οποίες είναι πλέον δυνατόν να υπογράφονται συμβάσεις εργασίας ανά επιχείρηση, που ονομάστηκαν «συμβάσεις ειδικών συνθηκών».

Οι επιχειρήσεις θα μπορούν πλέον να υπογράφουν με τους εργαζόμενους συμβάσεις με μειωμένους μισθούς, αφού επικαλούνται «ειδικούς λόγους», τους οποίους όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα δυσκολευτούν να βρουν.

Οι συμβάσεις αυτές θα υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων, ενώ το μόνο που επιτεύχθηκε ήταν ο κατώτερος μισθός να μην πέφτει κάτω από το όριο της σύμβασης της ΓΣΕΕ (740) ευρώ. Το νέο καθεστώς θα ισχύει για δύο χρόνια, ενώ σε περίπτωση απόλυσης, η αποζημίωση θα υπολογίζεται με βάση τον προ μείωσης μισθό.

Έτσι, μια μέρα μετά την επίσκεψη Στρος-Καν, οι επιταγές της τρόικας γίνονται πράξη, περνώντας από το υπουργικό συμβούλιο, που πλέον έχει εξελιχθεί σε απλό διεκπεραιωτή της βούλησης των δανειστών μας.

Κάθε άλλο παρά τυχαίο – και πολύ σημειολογικό – είναι και το γεγονός ότι, λίγο πριν από την έναρξη του υπουργικού συμβουλίου, που απλώς ενέκρινε τα προαποφασισθέντα από άλλους, ο πρωθυπουργός θα είχε συνάντηση με τον Επίτροπο Όλι Ρεν, αρμόδιο για τα οικονομικά θέματα, που βρισκόταν στην Αθήνα.

Την ίδια χρονική περίοδο ο πρωθυπουργεύων Γ. Παπανδρέου συναντήθηκε και με τον διάσημο οικονομολόγο Νουριέλ Ρουμπινί, ο οποίος, ως γνωστόν, επιμένει ότι η Ελλάδα είτε θα αναδιαρθρώσει το χρέος της, είτε θα πτωχεύσει. Έχει μάλιστα πει ο κ. Ρουμπινί, πως το θέμα πλέον δεν είναι αν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, αλλά το πότε θα πτωχεύσει. Σύμφωνα με πληροφορίες, τις ίδιες απόψεις εξέφρασε ο κ. Ρουμπινί και κατά τις συναντήσεις του στην Αθήνα. Φαίνεται, όμως, πως από την πλευρά της κυβέρνησης, του είπαν πως κατά την γνώμη τους αρκεί η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής του χρέους.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δήλωσε σχετικά με την διάσταση απόψεων με τον νομπελίστα Ρουμπινί πως «διαφωνούμε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να συζητάμε». Προφανώς. Μόνο που το Νόμπελ το πήρε ο Ρουμπινί. Μέχρι στιγμής ο Παπακωνσταντίνου έχει πάρει εύσημα μόνο από την Goldman Sachs! Οπότε ο Ρουμπινί ένιψε τα χείρας του, ως σύγχρονος Πόντιος Πιλάτος μη έχοντας καμία ευθύνη για τη σταύρωση του ελληνικού λαού, και αποχώρησε και αυτός… Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλες αναλύσεις μας ο στόχος του ΔΝΤ και των εβραίων τοκογλύφων που βρίσκονται πίσω απ’ αυτό, φαίνεται να είναι:

1) Η υποδούλωση της χώρας μας αλλά και των άλλων χωρών-πελατών του, δια μέσου της εγκατάστασης μίας σκιώδους εξουσίας- βλέπε τρόικα. Με το νέο έτος αναμένουμε στην Ελλάδα 100 επόπτες από το εξωτερικό που θα ελέγχουν τα υπουργεία που θα εμπλέκονται στην εφαρμογή των μέτρων που μας επιβάλλονται.

2) Η πλουσιοπάροχη αμοιβή του. Δεν πληρώνουμε μόνο τόκους, αλλά και υψηλές «αποδοχές» στο ΔΝΤ, για τις «υπηρεσίες» που μας προσφέρει. Οι δεκάδες σύμβουλοι που επέβαλαν στον πρωθυπουργό και τους υπουργούς, τα έξοδα των επισκεπτών- επιτηρητών και οι συμβουλές τους πληρώνονται αδρά από τους Έλληνες φορολογούμενους.

3) Η λεηλασία των κερδοφόρων δημοσίων επιχειρήσεων, από το “Καρτέλ”, τις πολυεθνικές-εντολοδόχους του. Θυμηθείτε τις πιέσεις για το ξεπούλημα της ΔΕΗ.

4) Η κερδοφόρα εγκατάσταση των ξένων εταιρειών - σε χώρες που «επιβάλλει» το ίδιο αφενός μεν μία εκτεταμένη φοροαπαλλαγή, αφετέρου δε μία τεράστια «συμπίεση» των αμοιβών των εργαζομένων, η οποία καταλήγει στην εξαθλίωση της πλειοψηφίας τους. Προς αυτή την κατεύθυνση ήσαν τα εργασιακά μέτρα της κυβέρνησης στον ιδιωτικό τομέα. Προφανώς θα ακολουθήσουν ανάλογα μέτρα στις ΔΕΚΟ και στον δημόσιο τομέα. 5) Η καταλήστευση του ορυκτού μας πλούτου. Από το δόγμα «πετρέλαιο δεν υπάρχει, μη λέτε βλακείες» του Πάγκαλου και των άλλων υπουργών, τόσο των πρώτων μηνών αυτής της κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., φτάσαμε στο «κολυμπάμε στο πετρέλαιο και πνιγόμαστε από το φυσικό αέριο». Με τον καιρό θα μας πουν πως έχουμε χρυσό, ουράνιο, όσμιο κ.λ.π. αλλά πλέον δεν θα είναι του ελληνικού κράτους. Θα τα έχουν υποθηκεύσει και θα ανήκουν στη διεθνή μαφία των εβραίων εγκληματιών των λαών.

Φυσικά, το ΔΝΤ, που είναι το ορατό χέρι της διεθνούς οικονομικής μαφίας, είναι πλήρως οργανωμένο, ενώ έχει την ικανότητα “χειρισμού” της κοινής γνώμης - δια μέσου της “χειραγώγησης” των ΜΜΕ, ορισμένων “επιφανών” δημοσιογράφων και συνδικαλιστών και γενικότερα των περισσοτέρων από αυτούς που εκπροσωπούν τους ονομαζόμενους “κοινωνικούς εταίρους”. Ακριβώς για το λόγο αυτό “επιλέγει”, πριν ακόμη εισβάλλει σε κάποια χώρα, την “εγκατάσταση” σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, που συνήθως έχουν στις τάξεις τους, μέλη τους δηλαδή, τις ανώτατες ηγεσίες των κυριοτέρων συνδικαλιστικών οργανώσεων (ΓΣΕΕ κλπ). Για να σωθεί λοιπόν η Ελλάδα, τα εξωελλαδικά κέντρα της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, που εναγώνια αναζητά ο Έλληνας πρωθυπουργός, φροντίζουν με την πάροδο του χρόνου να στραγγαλίζουν οικονομικά, ψυχολογικά και ηθικά τους πολίτες της χώρας, να τους καταστήσουν άβουλα πιόνια στη σκακιέρα των συμφερόντων τους και να τους χρησιμοποιήσουν σαν ρομποτάκια στο προτεκτοράτο τους. Η Ελλάδα γίνεται επαρχία, πιθανόν η πρώτη οικονομική επαρχία της Παγκόσμιας Οικονομικής Διακυβέρνησης που κατά τη κρίση του πρωθυπουργού τη χρειαζόμαστε γρήγορα και προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται με δόλο με το συνεργείο των συνεργατών του. Και φρόντισε ο πρωθυπουργός να παραδώσει την διακυβέρνηση. Διαβάζουμε στον τύπο ότι δεκάδες κομισάριοι οικονομολόγοι, που έχουν την εντολή «τηρήστε αυστηρά το μνημόνιο», καταφθάνουν στην Αθήνα από τις αρχές του χρόνου κατόπιν εντολής των δανειστών της Ελλάδας προκειμένου να εγκατασταθούν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και σε νευραλγικές θέσεις σε κρίσιμα υπουργεία. Οι έως και 100 κομισάριοι της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών (Γερμανοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Βέλγοι) θα ελέγχουν επί της ουσίας όλα τα έσοδα και τις δαπάνες του ελληνικού κράτους και θα δίνουν λόγο στον υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στον επικεφαλής του ΔΝΤ για την Ελλάδα Πολ Τόμσεν και στον κοινοτικό επίτροπο Ολι Ρεν.

Στόχος του επικεφαλής του κλιμακίου, που θα είναι γερμανικής καταγωγής, θα είναι να μη δαπανάται ούτε ένα ευρώ παραπάνω από όσα λέει το μνημόνιο που έχει υπογράψει η Αθήνα με το ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πρόκειται, όπως εκτιμάται, για τη μεγαλύτερη απόβαση ξένων ελεγκτών οικονομολόγων από το 1893, οπότε και η Ελλάδα κήρυξε πτώχευση.

Εδώ μας έφτασαν οι πολιτικοί μας. Να αναβιώσει η Βαυαροκρατία . Η επιβολή του μνημονίου, επομένως, είχε άλλο στόχο. Είναι φανερό πλέον ότι, το μνημόνιο δεν υπηρετεί την δημοσιονομική τάξη. Δεν παράγει πολιτική διεξόδου της χώρας από την κρίση, αλλά εκμεταλλεύεται την κρίση για να διαμορφώσει μια νέα κοινωνία με μεγαλύτερες ανισότητες. Το μνημόνιο είναι εργαλείο αναδιανομής των εισοδημάτων υπέρ των ευπόρων και των πιστωτών και, κυρίως, εργαλείο θρυμματισμού του κοινωνικού ιστού. Το μνημόνιο επανακατασκευάζει την κοινωνία ενώ διαπιστώνεται καθημερινά ότι η δημοκρατία συνεχώς χάνει το ουσιαστικό περιεχόμενό της. Η Τρόικα, με βίαιο τρόπο, επιδιώκει να φτιάξει µιά άλλη χώρα, ερήμην των πολιτών της. Όπως οι πολιτικές πράξεις αποδεικνύουν, το όραμα του πρωθυπουργού είναι να δει τον έλληνα εργαζόμενο να ζει σε ασιατικές συνθήκες, όπως οι εργάτες στην Κίνα ή στο Ταϊβάν. Μιλάμε για το εργαζόμενο, που τουλάχιστον θα μπορεί να τρώει πέντε σπυριά ρύζι. Γιατί θα υπάρχουν και εκατομμύρια ανέργων που δε θα μπορούν να φάνε ούτε ρύζι, αλλά θα ψάχνουν στα ΧΥΤΑ ή στους σκουπιδοτενεκέδες για να βρουν κάτι να πνίξουν την πείνα τους. Γυρίζουμε σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές της γερμανικής κατοχής που έζησαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Σε συνθήκες αθλιότητας που θα μπορούσαν οι πολιτικοί να είχαν αποτρέψει. Η ευθύνη είναι συλλογική γιατί ήξεραν. Ήξεραν όχι μόνο ότι δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά και το πραγματικό ύψος του δημοσιονομικού ελλείμματος. Εσκεμμένα όμως αδράνησαν να κάνουν τις κατάλληλες πολιτικές κινήσεις. Οι πολιτικές οικογένειες που για δεκαετίες ζουν σε βάρος αυτού του τόπου, με τα πολιτικά τους κολαούζα και τους ντόπιους κεφαλαιούχους που τους στηρίζουν, έπρεπε να παίξουν το μεγάλο παιγνίδι. Ο λαός να μείνει στην αθλιότητα και αυτοί να κάνουν τη μεγάλη μοιρασιά με τους ξένους του μαύρου χρυσού. Αυτή είναι η “απιστία” των πολιτικών και των ντόπιων κεφαλαιοκρατών με τους διεθνείς τοκογλύφους!

Αλλά, όπως έδειξε ο χρόνος, ο Απόλλωνας είχε δίκιο… Ο Αχιλλέας είχε μακρινή ζωή… Μπορεί να πέθανε στη Τρία, όμως η μνήμη του γενναιότερου πολεμιστή έμεινε στους αιώνες των αιώνων. Συγκινεί τους νέους, κάνει υπερήφανα τα παιδιά, χαλυβδώνει τους στρατιώτες, εμπνέει τους ποιητές. Η “απιστία” δεν τον «έπιασε». Και αυτό μας δίνει ένα μήνυμα αισιοδοξίας πως σε μήκος χρόνου δε «θα πιάσει» και η πολιτική “απιστία”. Αυτή η χώρα, αυτός ο λαός δε θα σβήσουν. Περνάμε μια μεγάλη δοκιμασία. Βιώνουμε μιαν “ύβριν”. Νομοτελειακά θα έρθει η “νέμεσις»… Θα τελειώσω αυτό το άρθρο με την αρχή του ορφικού ύμνου που είναι αφιερωμένος στη Νέμεση: « Εσένα τη Νέμεση καλώ,

τη βασίλισσα την πανίσχυρη,

μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πράξεις των θνητών ανθρώπων,

την αιώνια, την αξιοσέβαστη, με την απεριόριστη όραση,

εκείνη που αγαλλιάζει με το ορθό και το δίκαιο…»