…Ο βασιλιάς είναι γυμνός…!

[[ δαμ-ων ]]

Πόσο ωραία και πόσο διδακτικά είναι τα παραμύθια! Δεν ευχαριστούν μόνο τα παιδιά. Μπορούν να δώσουν μηνύματα και στους μεγάλους. Μόνον που οι μεγάλοι θα πρέπει να λαδώσουν τα γρανάζια της σκέψης για να κάνουν μετά την ανάγνωση του παραμυθιού τους κατάλληλους συνειρμούς και να πάνε το παραμύθι πιο πέρα. Να τραβήξουν τις βαριές βελούδινες κουρτίνες του μυαλού και να δουν πίσω απ’ αυτές. Και όχι μόνο να δουν, αλλά και να ερμηνεύσουν. Να αναγάγουν το διαχρονικό περιεχόμενο του παραμυθιού στο παρόν και να το συσχετίσουν με τα τωρινά γεγονότα.
Σήμερα θα χρησιμοποιήσουμε σαν αφορμή ένα πολύ γνωστό παραμύθι του Hans Christian Andersen. Μετά θα το συνδέσουμε με την επικρατούσα πολιτική κατάσταση και την ελληνική πραγματικότητα, που τόσο μας πληγώνει:
[[ Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας αυτοκράτορας στον οποίο άρεσαν τόσο πολύ οι καινούριες φορεσιές που ξόδευε όλα του τα χρήματα για να ντύνεται όμορφα. Το μοναδικό του ενδιαφέρον ήταν να πηγαίνει στα θέατρα με την άμαξά του και να επιδεικνύει τα καινούρια του ρούχα. Είχε διαφορετική στολή για κάθε ώρα της μέρας.
Μια μέρα ήρθαν στο βασίλειο δύο απατεώνες. Είπαν ότι ήταν υφαντές και ράφτες, υποστηρίζοντας πως ήξεραν να φτιάχνουν τα καλύτερα ρούχα που μπορούσε να φανταστεί κανείς. Δεν ήταν μόνο υπέροχα τα σχέδια και τα χρώματα, που δούλευαν αλλά υποστήριξαν πως γνώριζαν έναν τρόπο να κατασκευάζουν ένα ύφασμα που είχε την εκπληκτική ιδιότητα να είναι αόρατο σε όποιον ήταν ανεπαρκής ή ηλίθιος.
«Θα ήταν υπέροχο να είχα ρούχα φτιαγμένα από τέτοιο ύφασμα» σκέφτηκε ο αυτοκράτορας. «Έτσι θα γνώριζα ποιοι από τους υπηκόους μου δεν ταιριάζουν στις θέσεις τους και θα ξεχώριζα τους έξυπνους από τους ανόητους». Έτσι αμέσως έδωσε στους δύο απατεώνες ένα μεγάλο ποσόν για να του υφάνουν τη στολή του.
Έστησαν λοιπόν τους αργαλειούς τους και άρχισαν να προσποιούνται ότι δουλεύουν, αν και δεν υπήρχε τίποτα απολύτως σ' αυτούς. Ζητούσαν το καλύτερο μετάξι και το αγνότερο χρυσάφι, και μόλις τους τα έδιναν αυτοί τα έκρυβαν, συνεχίζοντας να δουλεύουν στον άδειο αργαλειό, ακόμα και αργά τη νύχτα.
Μετά από κάμποσες μέρες ο αυτοκράτορας σκέφτηκε: «Θα στείλω τον πιστό μου πρωθυπουργό στους ράφτες. Είναι ο πιο κατάλληλος για να δει πως πάει η κατασκευή του υφάσματος. Είναι πολύ λογικός και κανείς άλλος δεν αξίζει περισσότερο από αυτόν τη θέση που κατέχει.»
Έτσι ο καλός γέρο -πρωθυπουργός, πήγε στην αίθουσα όπου οι δύο απατεώνες δούλευαν στους άδειους τους αργαλειούς. «Κύριε ελέησον!"» σκέφτηκε, γουρλώνοντας τα μάτια του. «Δεν βλέπω τίποτα!». Δεν τόλμησε όμως να το παραδεχτεί…

Η συνέχεια >>> εδώ …

Οι δυο απατεώνες τον κάλεσαν να πλησιάσει, και να τους πει αν η φορεσιά δεν ήταν τέλεια, και αν τα χρώματα δεν ήταν υπέροχα. Του έδειξαν τον άδειο αργαλειό, κι ο καημένος ο πρωθυπουργός, άνοιξε τα μάτια του ακόμα περισσότερο, χωρίς και πάλι να μπορέσει να δει τίποτα. «Θεέ μου, σκέφτηκε, μήπως είμαι ηλίθιος; Ποτέ μου δεν το σκέφτηκα. Μήπως δεν κάνω για τη θέση μου; Κανείς δεν πρέπει να το μάθει αυτό. Όχι, δεν θα πω ποτέ ότι δεν κατάφερα να δω το ύφασμα.»
«Δεν λέτε τίποτε…», του είπαν οι ράφτες. «Ω, μα είναι υπέροχη! Τέλεια!», είπε ο πρωθυπουργός, κοιτάζοντας με προσοχή μες απ' τα γυαλιά του. «Τι υπέροχο σχέδιο, τι χρώματα! Μάλιστα, θα πω στον αυτοκράτορα ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος μαζί σας!»
Ο βασιλιάς, έστειλε κι άλλους αξιωματούχους να παρακολουθήσουν την πρόοδο των υφαντών. Στην αρχή ξαφνιάζονταν κι αυτοί όταν δεν έβλεπαν τίποτα, όμως όταν γύριζαν πίσω, του ανέφεραν πόσο σπουδαίο ύφασμα ήταν, και τον συμβούλευαν να φορέσει τη νέα στολή του σε κάποια μεγάλη παρέλαση. Όλη η πόλη ζούσε παινεύοντας τα ρούχα
Όλο το βράδυ, πριν την παρέλαση οι απατεώνες έμειναν ξύπνιοι, "δουλεύοντας" πυρετωδώς. Όλοι μπορούσαν να δουν ότι βιάζονταν να τελειώσουν τα καινούρια ρούχα του αυτοκράτορα. Προσποιούνταν πως έβγαζαν το ύφασμα από τους αργαλειούς τους. Το έκοβαν με μεγάλα ψαλίδια. Το έραβαν με βελόνες που δεν είχαν κλωστή. Τελικά ανακοίνωσαν: «Ορίστε! Τα ρούχα τέλειωσαν!»
Το πρωί ο αυτοκράτορας παρουσιάστηκε με δύο από τους πιο διακεκριμένους του ιππότες. Οι απατεώνες ύψωσαν τα χέρια τους, σαν να κρατούσαν κάτι και είπαν: «Κοιτάξτε αυτό το παντελόνι! Να και το πουκάμισο! Δεν είναι εκπληκτικός αυτός ο χιτώνας; Είναι τόσο αραχνοΰφαντα που θα νομίσετε ότι δεν φοράτε τίποτα. Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο!»
«Ναι», είπαν οι ιππότες, αν και δεν μπορούσαν να δουν τίποτα, αφού δεν υπήρχε τίποτα να δουν…
«Θα μπορούσε η Μεγαλειότητά σας να βγάλει τα ρούχα Της;» είπαν οι απατεώνες. «Στη συνέχεια θα σας φορέσουμε τα καινούρια, μπροστά σ' αυτό το μεγάλο καθρέφτη».
Ο αυτοκράτορας έβγαλε όλα του τα ρούχα και οι απατεώνες προσποιήθηκαν ότι τον έντυναν, ένα - ένα τα καινούρια ρούχα που είχαν φτιάξει. Τέλος ο βασιλιάς κοιτάχτηκε στον καθρέφτη.
«Ναι, είμαι έτοιμος», είπε ο βασιλιάς. «Δεν μου πάνε υπέροχα;» Κοίταξε μια φορά ακόμη τον καθρέφτη, διότι έπρεπε να φανεί ότι θαύμαζε τον εαυτό του σε όλο του το μεγαλείο.
Οι αυλάρχες που θα κρατούσαν την ουρά της στολής, ακούμπησαν τα χέρια τους στο πάτωμα σαν να έπιαναν τις άκρες της. Καθώς περπατούσαν, έκαναν πως κρατούσαν την ουρά ψηλά, γιατί δεν έπρεπε να καταλάβει κανείς πως δεν έβλεπαν τίποτα.
Ο βασιλιάς προχώρησε κάτω από μια ολοστόλιστη τέντα προς την παρέλαση, και όλοι οι άνθρωποι στα παράθυρα και τους δρόμους έλεγαν: «Θεέ μου, η καινούρια στολή του αυτοκράτορα είναι ασύγκριτη! Τι πανέμορφη ουρά που έχει! Πόσο του ταιριάζει!» Κανείς δεν ήθελε να παραδεχτεί πως δεν έβλεπε τίποτε, γιατί τότε θα έλεγαν ότι δεν έκανε για το πόστο του ή ότι ήταν ηλίθιος
«Μα αυτός είναι ολόγυμνος!», είπε ένα μικρό παιδί.
«Μα το Θεό, το παιδί έχει δίκιο», είπε ο πατέρας του και ψιθύρισε στο διπλανό του τι είπε ο μικρός
«Ένα παιδί είπε ότι δεν φοράει τίποτα».
Τελικά όλοι το παραδέχθηκαν: «Δεν φοράει τίποτα!»
Ο αυτοκράτορας ανατρίχιασε, γιατί ήξερε ότι αυτό ήταν αλήθεια, αλλά σκέφτηκε: «Η παρέλαση πρέπει να συνεχιστεί!» Σήκωσε ακόμη περισσότερο το κεφάλι του, κορδώθηκε με περηφάνια και οι αυλικοί του συνέχιζαν να προχωρούν πίσω του, κουβαλώντας μια ουρά που δεν υπήρχε…. ]]
H αξία αυτού του παραμυθιού δεν βρίσκεται τόσο στο ότι ένα παιδί, ξεσκεπάζει τελικά την απάτη, έχει το θάρρος να πει την αλήθεια, αυτό που βλέπει και όχι αυτό που οι άλλοι θέλουν να βλέπει, αλλά στις λεπτομέρειες με τις οποίες περιγράφεται πώς μια ολόκληρη κοινότητα ανθρώπων, ωθούμενη από φόβο, ανασφάλεια, πολιτική αναλγησία και νωθρότητα, ιδιοτέλεια και φιλοτομαρισμό, συναινεί σ' ένα ψέμα και ρυθμίζει τη συμπεριφορά της σύμφωνα με αυτό. Ώσπου μια "φάλτσα" ατάκα: «ο βασιλιάς είναι γυμνός», αρκεί για να προκαλέσει την κατάρρευση αυτής της πάνδημης θεατρικής παράστασης του παραλόγου.
Ο βασιλιάς- πρωθυπουργός μας είναι γυμνός. Το περιβάλλον του που στηρίζει τα σκληρά μέτρα, είναι γυμνό. Το ρούχο – μνημόνιο δε μπορεί να σώσει την Ελλάδα και να την βάλει σε ρυθμούς ανάκαμψης.
Το τελευταίο διάστημα έχουν πληθύνει οι φωνές που υποδεικνύουν τη γύμνια του βασιλιά. Ακόμα και οι βουλευτές του αρχίζουν και τον αμφισβητούν! Φωνές ψιθυριστές από αρκετούς, λίγες μέχρι τώρα δυνατές- που οδηγούν στη διαγραφή του μη συμπαρατασσόμενου με την πρωθυπουργική γραμμή, όπως του επεβλήθη από τα εξωελλαδικά κέντρα- δείχνουν πως ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Και μπράβο στο βουλευτή Πρέβεζας Βαγγέλη Παπαχρήστο που εναντιώθηκε στον φίλο του πρωθυπουργό, συνοψίζοντας τη διαφωνία του σε δύο παραφρασμένους στίχους του Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάνεις την πολιτική, όπως το θέλεις. Τούτο προσπάθησε, όσο μπορείς, μην την εξευτελίσεις…». Θα καταλάβουμε άραγε καμιά φορά, και εμείς σαν λαός και οι υπόλοιποι βουλευτές, ότι, δυστυχώς για μας, είναι γυμνός; Πώς ζούμε μέσα σε μια μεγάλη απάτη, ένα μεγάλο ψέμα;
«Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη κοινοβουλευτική ιστορία δεν έχει συμβεί, ένας πρωθυπουργός και ένας υπουργός (εννοεί τον εξωκοινοβουλευτικό τσάρο της οικονομίας Γιώργο Παπακωνσταντίνου) να έχουν πει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τόσα πολλά ψέματα», τόνισε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη λαϊκή συγκέντρωση και πορεία στο κέντρο της Αθήνας την περασμένη εβδομάδα η “ατάκα” ακούστηκε, καταγράφηκε και αναμεταδόθηκε από τα τηλεοπτικά συνεργεία σε όλο τον κόσμο. Και το συμπέρασμα βγήκε: Δυστυχώς, ο βασιλιάς, ο εκλεγμένος πριν από 15 μήνες πρωθυπουργός, είναι γυμνός! Είναι ανίκανος να αντιμετωπίσει την κρίση, στην οποία ο ίδιος ,με τις παραλήψεις, την ολιγωρία και τη λανθασμένη τακτική, οδήγησε τη χώρα. Και τώρα αρχίζει να μας σερβίρει έντεχνα δια μέσου των ΜΜΕ πως πριν το Πάσχα θα έχουμε εκλογές. Δεν μπορεί να κρατήσει την καυτή πατάτα του ΔΝΤ μόνος του. Θέλει και άλλους συνδιαχειριστές. Πρόθυμοι να προβάρουν τα κουστούμια και τα ταγιέρ της εξουσίας υπάρχουν πολλοί στα μικρά κόμματα…
Ο βασιλιάς είναι γυμνός. Σήμερα, όλο και περισσότεροι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι το μνημόνιο και η τρόικα δεν ήταν -και ούτε είναι- μονόδρομος. Υπήρχαν και άλλες λύσεις, και άλλες προσφορές, ώστε να μην φτάσουμε στην απελπιστική κατάσταση, που βρισκόμαστε μετά τα τελευταία εργασιακά μέτρα. Ο “μονόδρομος” της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, τραγική συνέχεια της άφρονας δεξιάς πολιτικής της Ν.Δ., μας οδηγεί στην υποθήκευση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και στην αναπόφευκτη παραχώρηση κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. Μία χώρα, η οποία αποτελεί οικονομικό προτεκτοράτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει ελάχιστες πιθανότητες να αποφύγει τη γεωπολιτική της υποβάθμιση και να μην ενδώσει στις πιέσεις των κέντρων ισχύος της Δύσης, με δεδομένο ότι υπάρχουν ανοικτά εθνικά θέματα.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγουν της προσοχής ότι:
α) Η ευημερία των αριθμών μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την ευημερία των ανθρώπων και την κοινωνική προκοπή.
β) Στη δημοκρατία τα αδιέξοδα και οι μονόδρομοι είναι εφευρήματα των ολίγων σε βάρος των πολλών.
γ) Στο Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση δεν συμφώνησε ποτέ ο ελληνικός λαός.
δ) Στο Μνημόνιο σκοπίμως δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν όλα τα δεδομένα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ορθολογική λύση ικανή να αναδιαρθρώσει την οικονομία και το σπάταλο ελληνικό κράτος χωρίς να θυσιασθούν άνθρωποι και κοινωνικές ομάδες.
ε) Οι ακραίοι δογματισμοί και οι αφοριστικές προσεγγίσεις που εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεννόηση και συνεργασία με την αποκαλούμενη “τρόικα” οδηγούν σε ανθρωποθυσίες και στην αφαίμαξη των λαϊκών και μεσαίων τάξεων.
στ) Όπου το ΔΝΤ εφάρμοσε αυτή την πολιτική στο παρελθόν, το αποτέλεσμα ήταν η ύφεση, η ακραία φτώχεια και η κοινωνική διάλυση, γεγονός που τουλάχιστον αποδεικνύει το αδόκιμο του όλου εγχειρήματος.
ζ) Για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση κυριαρχούν ακραίες πολιτικές ομάδες οι οποίες απαιτούν, χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, την πλήρη συμμόρφωση του ελληνικού λαού σε βίαιους, κοινωνικά άδικους και συνταγματικά παράνομους κανόνες, που ως μόνο στόχο έχουν την εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη δημιουργία της οικονομίας που θέλουμε για την Ελλάδα.
η) Η οικονομική κρίση συνδέθηκε με το εξωτερικό χρέος και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Πώς δικαιολογείται το κούρσεμα των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα; Μήπως είναι μία συμπαιγνία του κεφαλαίου κατά των λαϊκών στρωμάτων, η ευκαιρία για την επιβολή ενός εργασιακού μεσαίωνα;
θ) Όλα όσα γίνονται, όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά διεθνώς, εντάσσονται στα πλαίσια της προσπάθειας των αόρατων εβραιοκρατούμενων κέντρων για την εγκαθίδρυση της Παγκόσμιας Δικτατορικής Διακυβέρνησης με τον πλήρη έλεγχο όλων μας διαμέσου του εμφυτεύματος- τσιπ.
Είναι φανερό ότι δεχόμαστε, σαν χώρα, την επίθεση των μαφιόζων των κεφαλαιαγορών. Φανερό είναι επίσης ότι σε αυτήν τους την επιδρομή σε βάρος μας, έχουν αρωγούς και συμπαραστάτες τους, την ελληνική κυβέρνηση.
Η εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση είναι αυτή που νομοθετεί το “δίκιο” των μαφιόζων σε βάρος του “δίκιου” των πολιτών. Η ελληνική κυβέρνηση είναι, τελικά, το μακρύ χέρι των πιστωτών. Αυτό το μακρύ χέρι, αφού πρώτα έκλεψε την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού, φροντίζει σήμερα για τη “νόμιμη” κλοπή συντάξεων μισθών και εισοδημάτων, των εργασιακών δικαιωμάτων μας, της ποιότητας ζωής μας, της υγείας, της κοινωνικής μας συνοχής.
Ο πρωθυπουργός έγινε πρωθυπουργεύων παραχωρώντας τη διακυβέρνηση στον πρόεδρο του ΔΝΤ. Οι υπουργοί κατάντησαν οι ορντινάτσες των υψηλόβαθμων υπαλλήλων των διεθνών μαφιόζων του τραπεζικού ληστρικού συστήματος. Στην την εφημερίδα “Το Παρόν” διαβάσαμε πριν από λίγες μέρες : «Σύμφωνα με απόλυτα έγκυρες πληροφορίες μας, σε μια νέα κίνηση ξενοδουλείας και υποταγής στην «τρόικα» προέβη η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου.
Συγκεκριμένα επέτρεψε την εγκατάσταση στο υπουργείο Οικονομικών ειδικού συνεργείου, ειδικής ομάδας της τρόικας, που ασκεί τον ουσιαστικό έλεγχο θεμάτων και ζητημάτων τα οποία θεωρεί κρίσιμα. Για παράδειγμα, τις κινήσεις για την πάταξη της φοροδιαφυγής, τις σχέσεις με τις επιχειρήσεις κ.ά. Μάλιστα, η ειδική αυτή ομάδα δεν έχει σε καμία περίπτωση αναφορά στον έλληνα υπουργό Οικονομικών. Αναφέρεται απευθείας και αποκλειστικά στην “τρόικα”!
Λειτουργεί εντελώς αυτόνομα εντός του υπουργείου, με δικά της γραφεία, δικιά της γραμματειακή υποστήριξη κ.λπ. Οι δε πληροφορίες προσθέτουν ότι παρόμοιες ομάδες θα σχηματιστούν σε κάθε υπουργείο, όπου η τρόικα θεωρήσει αναγκαίο για να... εκπληρώσει το έργο της, αφού δεν έχει επί της ουσίας εμπιστοσύνη στη δουλειά των στελεχών -και των πολιτικών!- των υπουργείων.
Δηλαδή πάμε, μάλλον έχουμε πάει, σε πλήρη κατάργηση κάθε έννοιας -και ουσίας- ανεξαρτησίας...»
Ο πρωθυπουργός δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Το μόνο του μέλημα είναι να φανεί συνεπής προς αυτούς που τον έφεραν στην εξουσία. Προφανώς δεν είναι οι ψηφοφόροι του, αλλά αυτοί που μέσα από τα ΜΜΕ καλλιέργησαν το προφίλ του ανθρώπου που ήταν ως “κατάλληλος πρωθυπουργός” κάτω από τον “κανένα” και τον έφεραν, αφού πριόνισαν τα ξύλινα ποδάρια του ανύπαρκτου Κωστάκη, στην εξουσία. Ανδρείκελα εξουσίας…, πρόθυμους να γίνουν “Εφιάλτες” για τριάκοντα αργύρια…
Το πρώτο μέλημα του Παπανδρέου είναι η διεθνής εικόνα του αξιόπιστου συνδαιτυμόνα- συνδιαμορφωτή για τα μάτια του κόσμου- αλλά στην πραγματικότητα του πιστού υπηρέτη- και έχει κάνει πολλά, αλλά και θα κάνει τα πάντα ακόμα και σε βάρος της χώρας για να στήσει και να κρατήσει αυτή την εικόνα.
Για χάρη αυτής της εικόνας σήμερα ως Ελλάδα προχωρούμε σε “Εσωτερική υποτίμηση” και “οικογενειακό εξευτελισμό”. Με την διαδικασία του “κατεπείγοντος” μάλιστα για να μπορεί να πάρει “άριστα” στο ρόλο του yes- man. Όλα γίνονται για την εικόνα του προς τους υψηλά ιστάμενους σοσιαλ(η)στές της παγκόσμιας μαφίας, όπως ο Ντομινίκ Στρος Καν.
Αν για τους έλληνες πολιτικούς του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας του, η θέση του πρωθυπουργού σημαίνει καταξίωση, για τον Γ. Παπανδρέου η χώρα και ο λαός μας είναι ένα σκαλί στην καριέρα του. Ο Παπανδρεόυ θεωρεί ότι είναι ένας παγκόσμιος πολιτικός και για αυτό τρέχει παντού και είναι ότι τύπος που πατά επί πτωμάτων, γενικευμένης απαξίωσης, υποτίμησης και εξευτελισμού κάθε τι Ελληνικού ακόμη και των οικογενειών μας.
Έτσι ο Παπανδρέου δεν καταλαβαίνει από απεργίες και λαϊκούς αγώνες. Εξάλλου με τους εξαγορασμένους αρχισυνδικαλιστές οι απεργίες έχουν χάσει το νόημά τους και έχουν εκφυλιστεί σε κινήσεις διαμαρτυρίας. Οι πορείες στους δρόμους της Αθήνας και η δράση των ΜΑΤ στην πλατεία Συντάγματος του κάνουν καλό ενδεχομένως, γιατί προκαλούν την διεθνή προσοχή στον αγώνα του. Ακούει τα “μπράβο” από τον Στρος Καν, τους Νομπελίστες και τους τροϊκανούς και λειτουργεί ως golden boy της διεθνούς πολιτική σκηνής.
Πρώτος στόχος του, λοιπόν, είναι η εικόνα… Ακόμη και εάν αυτή η εικόνα στην Ελλάδα προκαλεί γέλιο δεν νοιάζεται… Ακόμη και αν για εμάς είναι ο γυμνός βασιλιάς!
Του βασιλιά που είναι εγκλωβισμένος στις συμβουλές των ξένων συμβούλων του, των ραφτών του ψεύτικου για τα ελληνικά δεδομένα μανδύα του. Του μανδύα των ατελέσφορων οικονομικών και εργασιακών μέτρων. Γεννιέται το ερώτημα: Είναι σε θέση η κυβέρνηση να εκπληρώσει τις συμβατικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει με τη Δανειακή Σύμβαση και το μνημόνιο έναντι των πιστωτών, κινούμενη εντός των πλαισίων της συνταγματικής νομιμότητας;
Το γεγονός ότι σήμερα ο πρωθυπουργός αναζήτησε τη συναίνεση επιδιώκοντας τις συναντήσεις με τους αρχηγούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης υποδηλώνει την αμφιβολία του για αυτήν τη δυνατότητα. Υποδηλώνει επίσης και το αδιέξοδό του, καθώς η μη εξασφάλιση συναίνεσης, τον οδηγεί είτε σε αντιδημοκρατικές επιλογές - δια τη πυγμής επιβολής των πολιτικών του ΔΝΤ- είτε στην παραίτηση... Ήδη στο νομικό κόσμο της χώρας διαμορφώνεται η άποψη ότι τόσο η Δανειακή Σύμβαση όσο και το μνημόνιο καθώς και η νομοθεσία για την εφαρμογή τους, κινούνται εκτός νομιμότητας, εκτός των πλαισίων του Συντάγματος. Σύμφωνα με την διακήρυξη του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών “η δανειακή σύμβαση” που υπέγραψε η χώρα μας -ιδρύοντας νομικό προηγούμενο και για μελλοντικούς δανεισμούς μας- αναγνώρισε μεταξύ άλλων το δικαίωμα στους συγκεκριμένους δανειστές μας σε περίπτωση που δεν ικανοποιηθούν, να προβούν σε αναγκαστική εκτέλεση εις βάρος της δημόσιας περιουσίας, αδιακρίτως αν πρόκειται για στοιχεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς (όπως η Ακρόπολη), μέσα αναγκαία για την εθνική μας άμυνα (όπως τα οπλικά μας συστήματα), δημόσια κτήρια (όπως η Βουλή), κοινόχρηστοι χώροι (πλατείες, δρόμοι), σε αντίθεση δηλαδή με ό,τι συμβαίνει με τους λοιπούς δανειστές και τους ίδιους τους Έλληνες πολίτες. Με άλλα λόγια όσα ίσχυαν ως προς το ακατάσχετο της δημόσιας περιουσίας, ανατρέπονται και δη υπέρ των αλλοδαπών δανειστών, χωρίς κανέναν περιορισμό».
Έρχεται λοιπόν ο Γ. Παπανδρέου να ανατρέψει εκ βάθρων την έννοια του σοσιαλιστικού κόμματος, να του δώσει άλλη διάσταση, την πιο σκληρά νεοφιλελεύθερη που υπάρχει. Ούτε η Θάτσερ δεν τόλμησε να περάσει τέτοια μέτρα, στο όνομα της κρίσης. Μέτρα που όχι μόνο δεν αντέχει η κοινωνία αλλά ούτε και οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα μέτρα στον προϋπολογισμό του 2011, δεν είναι αρκετά για να μειώσουν το έλλειμμα και να επιβεβαιώσουν ότι θα υλοποιηθεί ο στόχος της κυβέρνησης για το 2012 ως το 2014. Η ελληνική κυβέρνηση έχει δεσμευθεί να καθορίσει φορολογικά διαρθρωτικά μέτρα για την επίτευξη των στόχων 2012-14. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εντάσσονται σε μια στρατηγική μελέτη, που θα εκπονήσει η Ελλάδα το πρώτο τρίμηνο του 2011. Παρούσες εκτιμήσεις, προτείνουν ότι θα πρέπει να ληφθούν πρόσθετα διαρθρωτικά μέτρα τουλάχιστον 5 % του ΑΕΠ επιπρόσθετα, από αυτά που έχουν ήδη ανακοινωθεί από τον Μάιο του 2010. Δηλαδή την βάψαμε, που λένε κοινώς... Να ετοιμαστούμε και για νέα μέτρα εντός του 2011. Κανείς δεν ξέρει τι μας περιμένει και που θα καταλήξει αυτή η κατάσταση… Ένα είναι σίγουρο: μας δουλεύουν ψιλό γαζί και σίγουρα δε μας παρουσιάζουν την όλη αλήθεια και το ακριβές μέγεθος του προβλήματος. Απάτη και ψέμα… Ξεπούλημα όλης της δημόσιας περιουσίας. Ξεπούλημα όλου του ορυκτού μας πλούτου. Εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στην Τουρκία. Η Ελλάδα έγινε κυριολεκτικά “Ψωροκώσταινα”.
Κανένα μέλημα για ανάπτυξη. Καμία μελέτη, κανένα νομοσχέδιο! Μόνο φορομπηχτικά μέτρα. Και όλα τα δανεικά στους δανειστές. Τα 32 απ’ τα 38 δις. που εκταμιεύσαμε ήδη, δεν πήγαν στην εθνική οικονομία! Στους δανειστές μας επιστρέφεται το μεγαλύτερο μέρος από τα δανεικά που εισπράττει η χώρα μας από το Μηχανισμό Στήριξης του Μνημονίου. Συνεπώς το δίλημμα που έχει θέσει η κυβέρνηση...«Μνημόνιο ή πτώχευση» αποδεικνύεται παρελκυστικό, καθώς στην ουσία τα δάνεια που ήδη έχει εισπράξει ή έχει λαμβάνειν η χώρα μας από το Μηχανισμό αυτό που έχει στηθεί, διασφαλίζουν πρωτίστως τους πιστωτές μας.
Παρά όλα αυτά, η σωτηρία της χώρας εμφανίζεται από την κυβέρνηση ως μόνιμο άλλοθι στο σκληρό πρόγραμμα που εφαρμόζει, το οποίο πλήττει συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.
Εξάλλου, αυτή είναι η γραμμή και από τον μεγαλοκερδοσκόπο και... πλανητικών διαστάσεων τζογαδόρο Τζορτζ Σόρρος. Ο ανθέλληνας αυτός έγραψε προχθές στους Financial Times ένα άρθρο με τίτλο “Η Ευρώπη θα έπρεπε να σώσει τις τράπεζες πριν από τα κράτη”. Μεταξύ των άλλων έγραψε: «Τα έκτακτα δάνεια (σ.σ.: του ευρωπαϊκού “μηχανισμού στήριξης”) θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν για την επανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, όσο και για να προσφέρουν πίστωση στα κράτη. Οι τράπεζες θα χρησιμοποιήσουν πιο αποδοτικά τα κεφάλαια από τα εθνικά δημόσια. Θα μειωθούν τα ελλείμματα στις χώρες και θα αποκατασταθεί η πρόσβαση στις αγορές νωρίτερα, αν το τραπεζικό σύστημα έχει επαρκή κεφαλαιοποίηση…» . Πλήρης ταύτιση λοιπόν του έλληνα πιστού υπηρέτη Παπανδρέου στις επιταγές των μεγάλων αφεντικών, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο Σόρρος… Οι μάσκες έπεσαν. Μανδύας δεν υπάρχει να σκεπάσει την πολιτική γύμνια του βασιλιά. Φάνηκε η αλήθεια: Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου αναδεικνύεται σε αδίστακτη πολιτική συμμορία ληστών στην υπηρεσία των πιο επιθετικών κύκλων του κεφαλαίου και του διεθνούς τραπεζικού συστήματος. Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες που κατά καιρούς κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία στη χώρα. Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία.
Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι... δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου!!! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από ...αριστερά(!!!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη του... προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς! Είναι όντως εξαιρετικά δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έφτασε μέχρι του σημείου να δώσει το δικαίωμα στον κάθε ιδιώτη εργοδότη να μειώνει όσο θέλει (!) τους μισθούς των εργαζομένων του, με προσωρινό κατώτατο φράγμα μόνο τα 740 ευρώ μεικτά του ελάχιστου μισθού, που καθορίζει η εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με αδίστακτους υπηρέτες των συμφερόντων του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ξεπουλάει τα πάντα στο κεφάλαιο, στους Αμερικάνους και στην ΕΕ ελπίζοντας με την πρώτη ευκαιρία να τον ανταμείψουν με τη θέση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις υπηρεσίες του.
Η λαϊκή παροιμία λέει: «Από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια». Μικροί ηλικιακά δεν υπάρχουν στην βουλή. Έτσι δεν θα ακούσουμε από ένα μικρό παιδί να πει την αλήθεια: «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Αυτή την αλήθεια που όλοι βλέπουν, αλλά δεν έχουν το θάρρος να την ομολογήσουν. Δεν θα βρεθεί όμως ένας τρελός από την κυβερνητική παράταξη, ένας που να έχει την ελληνική τρέλα που βγάζει τον κοινό άνθρωπο από τον όχλο, την ανωνυμία, και τον κάνει ήρωα, να πει σε όλο το λαό, αυτό που βλέπει, αυτό που έχει καταλάβει: «Ο βασιλιάς που έχουμε σήμερα είναι γυμνός! Ανίκανος να οδηγήσει την Ελλάδα στην ανάκαμψη. Παίζει το παιγνίδι της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Πειραματόζωο μας έκανε. Έλληνες, σας έβαλαν αόρατα δεσμά. Σας λένε ψέματα. Στόχος τους είναι να μας κλέψουν ό,τι έχουμε και δεν έχουμε. Να πάψουμε να είμαστε άνθρωποι. Να γίνουμε τηλεκατευθυνόμενα ανθρωπόμορφα ρομποτάκια. Αντισταθείτε…»
Ένας “τρελός”- δε θα βρεθεί, γ@@ώ την τρέλα μου- που θα φανερώσει την αλήθεια στους τυφλούς, που θα τους πει πως ο βασιλιάς τους είναι γυμνός; Ένας τρελός, ένας Έλληνας, μη αλλοτριωμένος, βουλευτής…