Αυτή τη στιγμή ...

Σπυριδούλα

Αυτή τη στιγμή η τηλεδιάσκεψη Βενιζέλου – Τρόικας μετράει ήδη σχεδόν δύο ώρες. Κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση φοβισμένη μήπως δω κάτι, βγάλω κάποια άκρη. Αλλά τίποτα. Ο καθένας το μακρύ και το κοντό του και το STAR το χαβά του… Άλλη μια μικρή επιχείρηση βρίσκεται στα πρόθυρα να κλείσει… Ένας Ισπανός φίλος μου με δύο μεταπτυχιακά μου στέλνει μηνύματα και μου λέει πόσο βαρετή είναι η άνευ περιεχομένου part-time δουλειά του. Λίγο πιο πέρα η Τουρκία απειλεί ότι θα βγάλει στη θάλασσα το ΣΙΣΜΙΚ γυρίζοντας μας πίσω στις μεγάλες στιγμές του 1987.

Μπαίνω στο internet μήπως βρω εκεί κάτι. Μια από τα ίδια, λες και οι ίδιες ειδήσεις επαναλαμβάνονται μέρα με τη μέρα με διαφορετικούς τίτλους. Τρελή τηλεθέαση έκανε η συνέντευξη του Strauss Kahn, και εμείς…… Μία σελίδα έχει ζωντανή εικόνα από το Σύνταγμα, πανωλεθρία….. Ήθελα να είμαι εκεί αλλά δεν βρίσκω νόημα. Και εκεί γίνεται ότι και στη Βουλή, συζητήσεις επί συζητήσεων άνευ περιεχομένου και αποτελέσματος , άντε και λίγο χοροθέατρο για να ευθυμήσουμε. Στη σελίδα των «Αγανακτισμένων» ο ένας βρίζει τον άλλο, κάποιοι θέλουν να μπουκάρουμε στη Βουλή, κάποιοι να γυρίσουμε στη δραχμή και άλλοι προτρέπουν να κόψουμε το κάπνισμα όλοι μαζί…. Βασικά σε μία από τις σελίδες των «Αγανακτισμένων» γιατί υπάρχουν πάρα πολλές.

Οι φίλοι μου στο facebook ανεβάζουν τραγούδια, διαδίδουν τον έρωτά τους και κλαίνε για τον χωρισμό τους… Και εγώ δεν νιώθω και πολύ καλά τελευταία…. ΦΟΒΑΜΑΙ!!!! Και ας με λένε καταστροφολόγο. Εγώ απλά φοβάμαι. Όπως και πολλοί άλλοι. Πολλοί σαν εμένα που έχουν παγώσει, που γυρνάνε «αδιάφορα» κανάλι στο άκουσμα επιβολής νέων μέτρων. Σιγά το νέο…. Νέο θα ήταν να μην μας επέβαλαν νέα μέτρα!

Μουδιασμένοι οι Έλληνες, αντί να γίνουμε μια γροθιά, χωριζόμαστε, τσακωνόμαστε, αγανακτούμε μπροστά από έναν υπολογιστή, όπως κάνω και εγώ τώρα. Αύριο θα πάμε να αγοράσουμε ένα περιοδικό με ζώδια για να μάθουμε πως θα βρούμε δουλειά. Μεθαύριο θα κηρύξουμε μια επανάσταση στην οποία κανείς δεν θα παρευρεθεί και θα κατηγορούμε ο ένας τον άλλον ότι μας έφαγε ο καναπές. Σε μια εβδομάδα; Ποιος ξέρει… Ίσως μια μέρα να σταματήσουμε να είμαστε πράσινοι, μπλε, κόκκινοι, κίτρινοι και να γίνουμε παρδαλοί. Ίσως να γίνουμε πολύχρωμοι! Ίσως να σταματήσουμε να είμαστε δημόσιοι ή ιδιωτικοί υπάλληλοι, ταξιτζήδες, επιχειρηματίες, φοιτητές, άνεργοι, άεργοι και θυμηθούμε πως είμαστε Έλληνες. Ακόμα καλύτερα ίσως θυμηθούμε πως είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Ίσως έτσι καταφέρουμε να φτιάξουμε μία χώρα από την οποία δεν θα φεύγουν τρέχοντας τα παιδιά μας.

Εν τω μεταξύ η τηλεδιάσκεψη συνεχίζεται. Ποιος ξέρει, ίσως αργότερα μάθουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Ίσως και όχι. Ποιος νοιάζεται; Ούτως ή άλλως και αυτή η εβδομάδα θα είναι η κρισιμότερη για την Ελλάδα. Όπως και οι προηγούμενες, όπως και οι επόμενες….