Αν πιάσουν οι ευχές του ιερέα για το γάμο τη βάψαμε…

[[ δαμ- ων ]]

Β΄. Στέψη- i. Ο προπάτορας Αβραάμ και η Σάρρα

Ας έρθουμε τώρα στο δεύτερο στάδιο του μυστηρίου του γάμου, τη στέψη:

Πριν αρχίσει η διαδικασία για την στέψη, ο ιερέας απευθύνει ευχή προς τους νυμφευόμενους λέγοντας: « Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλογήσας τον Αβραάμ και την Σάρραν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλογήσας τον Ισαάκ και την Ρεβέκκαν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλογήσας τον Ιακώβ και πάντας τους πατριάρχας. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλογήσας τον Ιωσήφ και την Ασυνέθ. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλογήσας Μωυσέα και Σαπφόραν. Ευλόγησον αυτούς, Κύριε ο Θεός ημών, ως ευλόγησας Ιωακείμ και την Άνναν…». Αναφέρει ορισμένους από τους προπάτορες του Ιησού, κατ’ επέκταση τους θεωρεί και δικούς μας…

Αφού γίνει η στέψη, απευθυνόμενος στο γαμπρό, ο ιερέας του εύχεται:

«Μεγαλύνθητι, Νυμφίε, ως ο Αβραάμ, και ευλογήθητι ως ο Ισαάκ, και πληθύνθητι ως ο Ιακώβ, πορευόμενος εν ειρήνη και εργαζόμενος εν δικαιοσύνη τας εντολάς του Θεού».

Στη συνέχεια απευθύνεται στη νύφη και της λέει:

«Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα, και ευφράνθητι ως η Ρεβέκκα, και πληθύνθητι ως η Ραχήλ, ευφραινομένη τω ιδίω ανδρί και φυλάττουσα τους όρους του νόμου, ότι ούτως ηυδόκησεν ο Θεός.»

i. Ο προπάτορας Αβραάμ και η Σάρρα

Πρώτο ζευγάρι πρότυπο είναι ο Αβραάμ και η Σάρρα, που στην αρχή, πριν τους ευλογήσει ο Κύριος, είχαν τα ονόματα Άβραμ και Σάρα, με ένα “α” και ένα “ρ” αντίστοιχα. Κανείς όμως ιερέας δεν είπε τα ψιλά γράμματα, ότι δηλαδή ο Άβραμ προώθησε σε πορνεία τη Σάρα. Ας δούμε το εδάφιο από τη “Γένεση” για να καταλάβουμε:

[[ Όταν πλησίαζε στην Αίγυπτο, είπε στη Σάρα τη γυναίκα του: « Ξέρω πως είσαι γυναίκα με ωραία εμφάνιση. Αν σε δουν οι Αιγύπτιοι θα καταλάβουν πως είσαι γυναίκα μου. Τότε θα με σκοτώσουν• εσένα όμως θα σ’ αφήσουν να ζήσεις. Να λες λοιπόν ότι είσαι αδελφή μου, για να μου φερθούν καλά και να μ’ αφήσουν να ζήσω για χάρη σου».

Όταν ο Άβραμ έφτασε στην Αίγυπτο, οι Αιγύπτιοι είδαν πράγματι ότι η γυναίκα ήταν πάρα πολύ ωραία. Την είδαν και οι αυλικοί του Φαραώ, του την παίνεψαν και την έφεραν στο ανάκτορό του.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Για χάρη της Σάρας φέρθηκαν καλά στον Άβραμ, και του έδωσαν πρόβατα, βόδια, γαϊδούρια αρσενικά και θηλυκά, δούλους, δούλες και καμήλες. Αλλά ο Κύριος χτύπησε με μεγάλες συμφορές το Φαραώ και τους αυλικούς του εξαιτίας της Σάρας, της γυναίκας του Άβραμ. Τότε ο Φαραώ κάλεσε τον Άβραμ και του είπε: « Τι ήταν αυτό που μου έκανες! Γιατί δε μου το ’πες ότι αυτή είναι η γυναίκα σου; Γιατί είπες ότι είναι αδελφή σου, κι εγώ την πήρα γυναίκα μου; Τώρα λοιπόν να είναι η γυναίκα σου. Πάρ΄ την και φύγε». ]] (Γένεσις, ιβ;, 11-19)

Ο Αβραμο- πουλος (γιατί πούλησε τη γυναίκα του) ήξερε πως είχε κελεπούρι. Και σκέφτηκε να το αξιοποιήσει. Και το τομάρι του θα έσωζε και μπόλικα αγαθά θα έπαιρνε. Παρουσίασε, λοιπόν, τη γυναίκα του σαν αδερφή, οπότε είχε τα νώτα του καλυμμένα. Κανείς δεν θα τον κατηγορούσε για προαγωγό. Και δεν υπερβάλουμε. Πώς θα ονομάζατε τον άντρα που παραχωρεί σε άλλον ή σε άλλους τη γυναίκα του έναντι υλικών αγαθών; Νομίζουμε πως προαγωγός είναι ο πιο ήπιος χαρακτηρισμός! Φυσικά στο παλάτι του Φαραώ η Σάρα δεν άνοιγε φύλλο για πίτα, ούτε έπλεκε βελονάκι. Ωραία ήταν και ο Φαραώ δοκίμαζε τους καρπούς της. Δεν την είχε για διακοσμητικό φυτό, κάτι σαν “αλεξανδρινό” που έχει ωραία κόκκινα φύλλα, να πούμε. Και ο Φαραώ που πήρε πολλή ευχαρίστηση και ηδονή από τη Σάρα, γέμισε με δώρα τον νταβατζή: «και τω Άβραμ ευ εχρήσαντο δι’ αυτήν, και εγένοντο αυτώ πρόβατα και μόσχοι και όνοι και παίδες και παιδίσκαι και ημίονοι και κάμηλοι» μας λέει το κείμενο. Ανταλλαγή είδους με είδος! Ο Άβραμ ήταν το υπόδειγμα των Εβραίων εμπόρων. Αλλά εδώ έβαλε το χεράκι του ο Γιαχβέ, γιατί έχει εκλεκτά παιδιά. Κι ο Άβραμ ήταν εκλεκτός του. Έστειλε συμφορές στο παλάτι, οπότε ο Φαραώ κατάλαβε την απάτη. Κι αφού κάλεσε τον Άβραμ και του παραπονέθηκε για την απάτη, φοβούμενος μη πάθει χειρότερα, τον ξαπέστειλε, αφού του έδωσε τη Σάρα, μαζί με όλα, όσα του είχε χαρίσει για χάρη της. Και μη βρεθεί κανένας θρησκόληπτος να μας πει πως ο Φαραώ δεν άγγισε τη Σάρα, η ποία έμεινε άσπιλη, γιατί θα του τρίψουμε στη μούρη το: «… και έλαβον εμαυτώ γυναίκα…» που είπε ο Φαραώ στον Άβραμ. Την πήρε στο κρεβάτι του- κι όχι, φυσικά, για να του τρίβει την πλάτη όταν έβαζε τη βούλα με το σφραγιδόλιθο- και ας ψελλίσουν όσα ψέματα γουστάρουν οι θεολόγοι και οι παπάδες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα του εκλεκτού Εβραίου.

Μα και η Σάρα, η γυναίκα του Άβραμ- την οποία, όσο κι αν ψάξαμε, δεν βρήκαμε να είναι αδερφή του Άβραμ από τον ίδιο πατέρα κι από άλλη μάνα- και η ποία δίνεται σαν υπόδειγμα στις γυναίκες που παντρευόμαστε, ήταν υστερόβουλη και κακιά. Θα το αποδείξουμε κι αυτό:

[[ Η Σάρα, η γυναίκα του Άβραμ, δεν του γεννούσε παιδιά. Στην υπηρεσία της είχε μια δούλη Αιγύπτια, που ονομαζόταν Άγαρ. Είπε λοιπόν η Σάρα στον Άβραμ. «Ο Κύριος μου στέρησε την ικανότητα να γενώ. Πήγαινε, λοιπόν, στη δούλη μου, και ίσως αποκτήσω μέσω αυτής ένα γιο». Ο Άβραμ άκουσε τα λόγια της Σάρας. Έτσι, δέκα χρόνια μετά την εγκατάστασή του στη Χαναάν, η γυναίκα του η Σάρα του έδωσε την Άγαρ, την Αιγύπτια δούλη της, για γυναίκα.

Ο Άβραμ, λοιπόν, συνευρέθη με την Άγαρ κι εκείνη έμεινε έγκυος. Όταν η Άγαρ είδε ότι ήταν έγκυος, άρχισε να φέρεται στην κυρά της με περιφρόνηση. Τότε είπε η Σάρα στον Άβραμ: «Εσύ είσαι η αιτία για την προσβολή που μου γίνεται. Εγώ σου έδωσα την δούλη μου στην αγκαλιά σου κι εκείνη όταν είδε ότι έμεινε έγκυος άρχισε να με περιφρονεί. Ο Κύριος ας είναι κριτής ανάμεσα σ΄ εμένα και σ΄ εσένα ». Ο Άβραμ απάντησε στη Σάρα: Ορίστε η δούλη σου, στη διάθεσή σου. Κάνε της ό,τι σου αρέσει». Τότε η Σάρα άρχισε να κακομεταχειρίζεται την Άγαρ, κι εκείνη έφυγε από κοντά της. ]] (Γένεσις, ιστ΄, 1-6)

Ήταν πολύ βασικό οι Εβραίοι να έχουν απογόνους και κυρίως αγόρια για να συνεχιστεί το πατριαρχικό σύστημα. Ο πονηρή γυναίκα, που ήταν στείρα- βιολογικά; αποτέλεσμα της εκπόρνευσης; ποιος ξέρει- σκέφτηκε: Αν ο Άβραμ δεν αποκτήσει παιδιά, θα με διώξει και θα πάρει άλλη γυναίκα. Ας του δώσω την δούλη για παλλακίδα, να του κάνει γιο, οπότε εγώ θα είμαι η γυναίκα του κι αυτός θα έχει την ικανοποίηση πως έχει απόγονο. Έτσι και η πίτα θα είναι αφάγωτη και ο σκύλος χορτάτος. Ο Άβραμ βρήκε καλή την πρόταση. Ομορφούλα και η Άγαρ, γιατί να μην δοκιμάσει καρπό κι από άλλο δέντρο. «Καλό το παντεσπάνι, ας φάμε και λίγο ψωμί ολικής αλέσεως», είπε. Γόνιμο το χωράφι της Άγαρ κι έτσι έπιασε ο σπόρος του Άβραμ. Μα η παλλακίδα το πήρε απάνω της και η Σάρα τσαντίστηκε. Άρχισε τη γυναικεία γκρίνια στον άντρα της. Και επειδή η γυναικεία γκρίνια δεν υποφέρεται, για να απαλλαγεί ο καημένος της έδωσε την παλλακίδα να την κάνει ό,τι θέλει. Το μόνο που δεν έκανε η Σάρα ήταν να βγάλει τα μάτια στην αντίζηλο. Κι αυτή δεν άντεξε την κακομεταχείριση, οπότε πήρε τα μάτια της- αφού δεν της τα έβγαλε η κυρά της- και έφυγε στην έρημο. Με επέμβαση αγγέλου η Άγαρ επέστρεψε και γέννησε στον Άβραμ τον Ισμαήλ.

Στο μεταξύ ο Θεός του Άβραμ έκανε συμφωνία με τον Άβραμ πως θα γεννηθεί από αυτόν μεγάλο έθνος και θα εξουσιάζει πολλές χώρες. Για επικύρωση αυτής της διαθήκης άλλαξε τα ονόματα των εκλεκτών του από Άβραμ σε Αβραάμ και από Σάρα σε Σάρρα. Μετά από αυτό τρεις άγγελοι φιλοξενήθηκαν από τον μετονομασθέντα Αβραάμ. Στη διάρκεια της φιλοξενίας ανακοίνωσαν πως η γριά πλέον και στείρα Σάρρα θα γεννήσει γιο. Και εδώ εκδηλώνεται και πάλι ο κακός χαρακτήρας της γυναίκας προτύπου στις νύφες:

[[ Τότε ρώτησαν τον Αβραάμ: «Πού είναι η Σάρρα η γυναίκα σου;» Αυτός απάντησε: «Εκεί, στη σκηνή». Κι ο Κύριος είπε: «Του χρόνου τέτοια εποχή θα ξανάρθω και η γυναίκα σου η Σάρρα θα έχει γιο».

Η Σάρρα άκουγε όλα αυτά, γιατί στεκόταν από πίσω τους, στο άνοιγμα της σκηνής. Ο Αβραάμ και η Σάρρα ήταν γέροντες προχωρημένης ηλικίας, και η Σάρρα δεν είχε πια περίοδο. Η Σάρρα λοιπόν γέλασε κρυφά καθώς σκεφτόταν: «Αφού γέρασα, είναι δυνατόν να έχω ορμές; Κι ο άντρας μου είναι κι αυτός γέροντας». Αλλά ο Κύριος είπε στον Αβραάμ: «Γιατί γέλασε η Σάρρα; Γιατί αμφιβάλλει ότι θ’ αποκτήσει γιο τώρα που γέρασε; Τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον Κύριο! Όταν την ίδια εποχή ύστερα από ένα χρόνο θα ξανάρθω σπίτι σου, η Σάρρα θα έχει γιο».

Η Σάρρα αρνήθηκε και είπε: «Δε γέλασα» - γιατί φοβήθηκε. Αλλά κείνος της είπε: «Κι όμως γέλασες». ]] ( Γένεσις, ιη’ 9-15 ).

Η Σάρρα μάλλον κρυφάκουγε το διάλογο των αγγέλων με το σύζυγό της. Γνώριζε ποιοι ήσαν, γιατί ο Αβραάμ της είχε ζητήσει να ετοιμάσει προς χάρη τους γεύμα για να φάει ένα τάγμα. Τώρα άγγελοι- υποτίθεται πνεύματα- και να τρώνε τον αγλέορα, άντε να το εξηγήσετε. Η πιστή, κατά την εκκλησία, Σάρρα γέλασε δύσπιστα στο άκουσμα πως θα γεννήσει γιο. Κι όταν οι άγγελοι έπιασαν το γέλιο της και την κατέκριναν για την απιστία της, εκείνη αντί να μαζευτεί και να βάλει την ουρά στα σκέλια, αρνήθηκε λέγοντας ψέματα στον Κύριο. Διαψεύτηκε ακόμη κι ενώπιον του Κυρίου!

Τελικά έμεινε έγκυος και γέννησε τον Ισαάκ. Κι αντί να ευχαριστήσει το Θεό για το θαύμα, καταριόταν τη μοίρα της γιατί γινόταν ρεζίλι σ’ αυτή την ηλικία!

[[O Κύριος φρόντισε για τη Σάρρα, όπως είχε πει, και έκανε γι’ αυτήν ό,τι είχε υποσχεθεί. Έτσι η Σάρρα έμεινε έγκυος και γέννησε έναν γιο στον Αβραάμ, στα γηρατειά του, το χρόνο που είχε ορίσει ο Θεός. Ο Αβραάμ ονόμασε το γιο που γέννησε η Σάρρα, Ισαάκ, και μετά από οκτώ μέρες του έκανε περιτομή, όπως είχε διατάξει ο Θεός.

Ο Αβραάμ ήταν εκατό ετών όταν γεννήθηκε ο Ισαάκ, ο γιος του. Και είπε η Σάρρα: «Περίγελω μ’ έκανε ο Θεός. Όποιος ακούει ότι έκανα γιο θα γελάει μ’ εμένα!» Και συνέχισε: «Ποιος να το ΄λεγε στον Αβραάμ ότι η Σάρρα θα θήλαζε παιδιά! Στα γηρατειά μου γέννησα παιδί». ]] ( Γένεσις, κα’ 5-7 )

Σ’ αυτήν την υστερόβουλη, δύσπιστη, αναξιόπιστη και κακιά γυναίκα, εύχεται ο ιερέας να μοιάσει η νύφη.

Και δεν φτάνει που ξεδίπλωσε όλες τις αρετές της, ακόμη και στα γηρατειά δεν έκοψε το χούι, γιατί της πουτάνας πρώτα βγαίνει η ψυχή και ύστερα το χούι. Ο Αβραάμ την έβγαλε για δεύτερη φορά στο κλαρί. Ο νταβατζής κι αν κάνει συμφωνία με τον Γιαχβέ, το επάγγελμα δεν το αλλάζει. Κι επειδή δεν έχουμε τίποτα με τον μακρινό μας προπάτορα- μας τον φόρτωσαν οι εκλεκτοί μας ρασοφόροι όπως φορτώνουν τα σαμάρια στα γαϊδούρια- δε θέλουμε να τον κατηγορήσουμε, αλλά τα γραπτά μένουν και δείχνουν όσα θέλουν να μας κρύψουν. Για να υποστηρίξουμε τα λεγόμενά μας, παραθέτουμε και το ακόλουθο εδάφιο:

[[ O Αβραάμ αναχώρησε από ’κει για τα νότια της Χαναάν και εγκαταστάθηκε ανάμεσα στην Κάδης και στη Σουρ, κατοικώντας ως ξένος στα Γάραρα. Εκεί έλεγε για τη γυναίκα του τη Σάρρα ότι ήταν αδελφή του. Φοβόταν να πει ότι ήταν γυναίκα του, για να μη τον σκοτώσουν οι άντρες της πόλης εξαιτίας της. Έτσι, ο βασιλιάς των Γεράρων Αβιμέλεχ έστειλε και πήρε τη Σάρρα στο παλάτι του. Τη νύχτα όμως παρουσιάστηκε ο Θεός στο όνειρό του και του είπε: « Πρόσεξε, θα πεθάνεις εξαιτίας της γυναίκας που πήρες, γιατί αυτή είναι γυναίκα άλλου ». Ο Αβιμέχελ όμως δεν είχε ακόμα πλησιάσει τη Σάρρα, και είπε: « Κύριε, μη με θανατώσεις, δίκαιο άνθρωπο! Ο ίδιος ο Αβραάμ μου είπε ότι είναι αδελφή του, κι αυτή η ίδια με βεβαίωσε ότι αυτός είναι αδελφός της. Εγώ ό,τι έκανα το έκανα με καλή πρόθεση• δεν έπραξα τίποτε κακό ». Τότε ο Θεός του είπε, στο όνειρό του πάντα: « Το ξέρω κι εγώ ότι το έκανες με καλή πρόθεση• γι’ αυτό και σε προφύλαξα από του να αμαρτήσεις ενώπιόν μου, και δε σε άφησα να την αγγίσεις. Τώρα λοιπόν δώσε πίσω τη γυναίκα αυτού του ανθρώπου, γιατί είναι προφήτης• θα προσευχηθεί για σένα και θα ζήσεις. Αν όμως δεν του την επιστρέψεις, να ξέρεις ότι εξάπαντος θα πεθάνεις εσύ και όλοι οι δικοί σου ».

Ο Αβιμέχελ σηκώθηκε νωρίς το πρωί, κάλεσε όλους τους αξιωματούχους του και τους ανακοίνωσε τα συμβάντα. Όλοι τους φοβήθηκαν πολύ. Έπειτα κάλεσε τον Αβραάμ και του είπε: « Τι μας έκανες! Τι σου έφταιξα εγώ, και έφερες σ’ εμένα και στο βασίλειό μου μια τόσο μεγάλη αμαρτία; Μου έκανες κάτι, που δεν επιτρέπεται να κάνει κανείς. Πού απέβλεπες όταν έκανες αυτό το πράγμα; »

Ο Αβραάμ απάντησε: « Σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καθόλου φόβος Θεού σ’ αυτόν τον τόπο, και θα με σκότωναν εξαιτίας της γυναίκας μου. Κι έπειτα είναι πράγματι αδερφή μου• είναι κόρη του πατέρα μου, όχι όμως και της μάνας μου. Όταν ο Θεός με οδήγησε μακριά από την πατρίδα μου στην ξενιτιά, της είπα: “- Έτσι θα δείξεις την αγάπη σου σ’ εμένα: σε κάθε τόπο που θα πηγαίνουμε, θα λες για μένα ότι είμαι αδερφός σου” ».

Τότε ο Αβιμέχελ πήρε χίλια δίδραχμα, πρόβατα και βόδια, δούλους και δούλες και τα έδωσε στον Αβραάμ. Μαζί του έδωσε πίσω και τη Σάρρα τη γυναίκα του. Και του είπε ο Αβιμέχελ: « όλη η χώρα είναι μπροστά σου. Μείνε όπου σου αρέσει ». Και στη Σάρρα είπε: « Δίνω στον αδερφό σου χίλια αργύρια. Αυτά αποτελούν απόδειξη για όλους τους δικούς σου, που βεβαιώνει σε όλους την αθωότητά σου ».]] ( Γένεσις, κ΄, 1-16)

Ο Άβραμ με καρμπόν, τώρα σαν Αβραάμ, επανέλαβε στα Γέραρα όσα είχε κάνει στην Αίγυπτο. Παρουσίασε τη γυναίκα του σαν αδελφή- χωρίς να λάβει υπόψη πως τώρα ήταν και μητέρα του γιου του- και την παρέδωσε στον Αβιμέλεχ. Κι έβαζε πολύ δύσκολα στην καημενούλα τη γυναίκα του. «Αν μ’ αγαπάς, θα κάνεις όσα σου λέω». Υποβίβαζε ακόμη και τη συζυγική σχέση. Αντί να λέει με καμάρι πως ήταν γυναίκα του, την έβαζε να λέει πως ήταν αδερφή του! Πάντα εκλεκτικός ο Αβραμο- πουλος. Πούλαγε σε φαραώ και σε βασιλιάδες. Γιατί είχε κοστολογήσει την όμορφη γυναίκα του ποιοτικά σαν 3Α, και το καλό πράμα είναι κι ακριβό. Ο σκηνίτης ζήλευε τα παλάτια! Αλλά ο Γιαχβέ εκεί, φύλακας άγγελος του προαγωγού. Δεν ήθελε να ρεζιλευτεί η Σάρρα στα γηρατειά της και απέτρεψε τον Αβιμέλεχ από το να αμαρτήσει, μέσα από όνειρο στο βασιλιά. Ο συγγραφέας της “Γένεσης” βέβαια δεν μπήκε στον κόπο να μας εξηγήσει γιατί ο αθώος βασιλιάς, που του πάσαραν στο πιάτο την πόρνη αμάρτησε, ενώ ο προαγωγός ήταν αναμάρτητος. Ο Αβιμέλεχ, που το φύσαγε και δεν κρύωνε με τίποτα, τι να κάνει, αφού ι Γιαχβέ τα βάζει με αθώους και προστατεύει τους φαύλους κι ανήθικους; Την χρυσοπλήρωσε και την έδωσε πίσω στον νταβατζή της. Για να σώσει την τιμή της, αφού ο Αβραάμ είχε πάρει προκαταβολή χίλια δίδραχμα, πρόβατα και βόδια, δούλους και δούλες, του έδωσε ακόμη χίλια δίδραχμα. Και για το ευχαριστώ, ο Αβραάμ προσευχήθηκε στο Θεό του- εμ, τόσα και τόσα πληρώθηκε- για να θεραπευτεί ο οίκος του βασιλιά, γιατί από τη στιγμή που πλάκωσαν τα “μιάσματα” στη χώρα του, ο Θεός των “μιασμάτων” τιμώρησε με ατοκία το παλάτι. Άντε, τώρα, να θέλουν οι ιερείς να πιστέψουμε σε έναν τέτοιο Θεό. Το ερώτημά μας είναι εύλογο: ΓΙΑΤΙ;;; Σε τι φταίξαμε κι εμείς, όπως κι ο Αβιμέλεχ, να δεχτούμε τα καπρίτσια ενός τέτοιου εκλεκτικού Θεού;

Η ιστορία του πρότυπου ζευγαριού έχει και συνέχεια:

[[ Μια μέρα η Σάρρα είδε το γιο που γέννησε στον Αβραάμ η Άγαρ, η Αιγύπτια, να παίζει με τον Ισαάκ. Και είπε στον Αβραάμ: « Διώξε αυτή τη δούλα και το παιδί της, γιατί το παιδί αυτηνής δεν πρέπει να κληρονομήσει μαζί με το γιο μου, τον Ισαάκ ». Τα λόγια αυτά για το γιο του δεν άρεσαν καθόλου στον Αβραάμ. Αλλά ο Θεός του είπε: « Μη λυπάσαι για το παιδί και τη δούλη σου. Κάνε ό,τι σου λέει η Σάρρα, γιατί από τον Ισαάκ θ’ αποκτήσεις τους απογόνους σου. Αλλά και από το γιο της δούλης θα κάνω ένα λαό• γιος σου είναι κι εκείνος ».

Την άλλη μέρα σηκώθηκε ο Αβραάμ, πήρε ψωμί κι ένα ασκί νερό και τα έδωσε στην Άγαρ. Έβαλε στους ώμους της το παιδί και την έδιωξε. Εκείνη έφυγε και περιπλανιόταν στην έρημο της Βέερ- Σεβά. ]] (Γένεσις, κα΄, 9- 14)

Το παράδειγμα ηθικής, η Σάρρα, ζήλεψε το παιδί της δούλης, την οποία η ίδια οδήγησε στο κρεβάτι του Αβραάμ. Ζήτησε να το διώξουν σαν σκυλί, για να μη κληρονομήσει από την περιουσία του μεγάλου γενάρχη των Εβραίων. Την ήθελε ολόκληρη για τον κανακάρη της! Υπολογίστρια, συμφεροντολόγα, άκαρδη, αγνώμων, σκληρόψυχη. Κι ο άλλος, ο λαπάς, ακολούθησε το δίκαιο του αιδοίου. Έβαλε λίγο και το χεράκι του ο Γιαχβέ. Λες και ήταν πίσω από το πανί της σκηνής κι άκουγε τα πάντα. Κι έτσι η πιστή δούλα βρέθηκε, διωγμένη σαν σκύλα με το κουτάβι της, να περιπλανιέται στην έρημο… Ο προπάτοράς μας συνέχισε να είναι δίκαιος και μετά το θάνατο της Σάρρας…

[[ Ο Αβραάμ πήρε κι άλλη γυναίκα, που ονομαζόταν Χεττούρα. Αυτή του γέννησε το Ζιμράν, τον Ιοξάν, το Μαδά, το Μαδιάν, τον Ισβάκ και το Σουάχ…Ο Αβραάμ μεταβίβασε όλη του την περιουσία στον Ισαάκ. Στα παιδιά των παλλακίδων του έδωσε δώρα και τα έστειλε, ενώ ακόμα ζούσε, μακριά από τον Ισαάκ το γιο του, στη χώρα της Ανατολής.]] ( Γένεσις, κε΄, 1-6)

Καλός επιβήτορας ο Αβραάμ! Έσπειρε μπόλικους γιους. Όλα κι όλα, όμως. Η περιουσία όλη στον Ισαάκ. Γιατί το ένα παιδί, καλό παιδί- τ’ άλλα, γ@μώ τη μάνα τους! Πιθανόν ο θυμόσοφος λαός μας να είχε κατά νου τον μεγάλο του προπάτορα όταν είπε αυτή την παροιμία.

Όλες αυτές τις πράξεις έχουμε μπροστά μας να μιμηθούμε αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα του Αβραάμ και της Σάρρας, γιατί η ευχή είναι: «Μεγαλύνθητι, Νυμφίε, ως ο Αβραάμ. Και συ, Νύμφη, μεγαλύνθητι ως η Σάρρα».

Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε πως σε κανένα εδάφιο της “Γένεσης” δεν αναφέρεται τελετή γάμου! «Και έλαβον Άβραμ και Ναχώρ εαυτοίς γυναίκας∙ όνομα τη γυναικί Άβραμ σάρα, και όνομα τη γυναικί ναχώρ Μελχά, θυγάτηρ Αρράν και πατήρ Μελχά και πατήρ Ιεσχά. Και ην Σάρα στείρα και ουκ ετεκνοποίει.» (Γένεσις, ια΄, 29- 30)