Πόση αλήθεια αντέχουμε;

[[ δαμ- ων ]]

Β΄ μέρος.

Είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε μια μικρή ανάλυση για να καταλάβουμε τι είναι το καθένα από τα σώματα αυτά. Θα δανειστούμε μια έκφραση από τη φυσική: «Όλα στη φύση είναι υλενέργεια. Η ενέργεια μετατρέπεται σε ύλη και η ύλη σε ενέργεια. Έτσι φωτόνια ακτινοβολίας γ μπορούν να δώσουν ένα ηλεκτρόνιο και ένα ποζιτρόνιο (σωματίδιο όμοιο στη μάζα με το ηλεκτρόνιο αλλά με θετικό φορτίο) και το φαινόμενο λέγεται δίδυμη γένεση. Στις πυρηνικές σχάσεις και στις πυρηνικές συντήξεις χάνεται ύλη γιατί μετατρέπεται σε τεράστια ενέργεια- τη γνωστή μας πυρηνική ενέργεια. Η συνολική υλενέργεια του Σύμπαντος είναι σταθερή.»

Κατ’ αναλογία με όσα δέχεται η φυσική, θα λέγαμε πως όλα στο Σύμπαν είναι πνεύμα [=ηλεκτρομαγνητική ενέργεια πολύ υψηλής δόνησης (συχνότητας)]. Οι διάφορες μορφές που βλέπουμε στο Σύμπαν είναι πνεύμα με διαφορετικές δονήσεις. Οι υπέρψηλες δονήσεις απαρτίζουν το Πνεύμα ενώ οι χαμηλές την ύλη. Γι’ αυτό ο Θεός- πνεύμα είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών. Βρίσκεται στο χοχλάδι της θάλασσας και στο νερό του ωκεανού, στην ταπεινή χλόη και στο πανύψηλο δέντρο, στο πρωτόζωο και στον άνθρωπο, στους πλανήτες και τους ήλιους, στους γαλαξίες και τα αστρικά σμήνη. Ο Θεός ο διασπαρμένος σε όλα!

Κατά τη δημιουργία ένα τμήμα του Πνεύματος υποβίβασε τις δονήσεις και έγινε ύλη. Και τότε άρχισε το μεγάλο ταξίδι για την επιστροφή στην πνευματική Ιθάκη. Η ύλη να ανεβάσει τις δονήσεις της και να πνευματοποιηθεί! Σ’ αυτό το ταξίδι μετέχει κι ο άνθρωπος.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Όταν η ύλη πνευματοποιηθεί, όλα θα απορροφηθούν από την αρχική πηγή τους. Τότε θα ακολουθήσει μια νέα ζωή. Αυτή θα είναι η Νέα Ιερουσαλήμ, για την οποία μιλούν οι Γραφές.

Στη δημιουργία (τουλάχιστον στο ηλιακό μας σύστημα) συναντάμε επτά πεδία. Τα τέσσερα μικρής ή μεγάλης συχνότητας και τα άλλα τρία πολύ μεγάλης ή υπέρψηλης συχνότητας.

Η οντότητα άνθρωπος, μετέχοντας της δημιουργίας και όντας ο μικρόκοσμος αυτής, έχει κατασκευαστεί και από τα επτά πεδία, και γι’ αυτό λέμε ότι έχει επτά σώματα. Το πρώτο έχει πολύ πυκνή ύλη και είναι το φυσικό μας σώμα, αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις πέντε αισθήσεις. Το δεύτερο, μη ορατό με τα μάτια, έχει πολύ μικρή πυκνότητα και μεγάλη δονητικότητα, είναι το ενεργειακό μας σώμα ή αιθερικό σώμα. Περιβάλλει το φυσικό σώμα και το διαποτίζει ενεργειακά παρέχοντας την αναγκαία ενέργεια για να ζήσουμε.

Η διοχέτευση ενέργειας γίνεται μέσα από επτά στρόβιλους- μετασχηματιστές, που παίρνουν από το περιβάλλον την ενέργεια (πράνα ή οργόνη κατά τον Βίλχεμ Ράιχ) και την μετασχηματίζουν, για να μπορεί να απορροφηθεί από τον οργανισμό. Οι στρόβιλοι – μετασχηματιστές λέγονται ενεργειακά κέντρα ή τσάκρας. Αυτά βρίσκονται στο αιθερικό σώμα, κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, από τον κόκκυγα μέχρι το πάνω μέρος της κεφαλής και το καθένα συνδέεται με έναν από τους επτά κύριους ενδοκρινείς αδένες. Η μετασχηματισμένη ενέργεια μεταφέρεται στο σώμα μας διαμέσου των ορμονών που εκκρίνουν αυτοί οι αδένες. Η πρανική ενέργεια κυκλοφορεί στα τσάκρας με τρία κανάλια: το ένα κεντρικό- κανάλι σουσούμνα- που περνάει μέσα από την σπονδυλική στήλη, το αριστερό- κανάλι ίντα- διασταυρώνεται με το δεξιό- κανάλι πίγκαλα- όπως απεικονίζεται στο κηρύκειο του Ερμή. Μια εικόνα μπορούμε να έχουμε και από την επισκοπική πατερίτσα με τη διασταύρωση των φιδιών πάνω στη ράβδο.

Όταν επέλθει ο θάνατος διαλύεται το φυσικό σώμα και τα συστατικά του επανέρχονται στη γη, απ’ όπου ελήφθησαν. Στην τρίτη μέρα από την τελευταία εκπνοή αποσυντίθεται και το αιθερικό σώμα ( υπάρχει η συνήθεια να τελούνται τα τριήμερα).

Το τρίτο σώμα είναι ακόμα πιο μεγάλης συχνότητας- μη ορατό- και περιβάλλει τα δύο πρώτα και τα διαπερνάει. Αποτελείται από τις συγκινήσεις και τα συναισθήματά μας και ονομάζεται συγκινησιακό ή αστρικό σώμα. Το αμέσως επόμενο σώμα έχει μεγάλη συχνότητα- και αυτό μη ορατό- αποτελείται από τις σκέψεις μας και ονομάζεται νοητικό σώμα. Το νοητικό σώμα περιβάλλει τα κατώτερα και τα διαπερνάει. Το αστρικό σώμα μαζί με το νοητικό αποτελούν το “ψυχικό σώμα” (ψυχή του ανθρώπου). Το ψυχικό δεν αποσυντίθεται μετά το θάνατο, αλλά διατηρείται και αφού παραμείνει στη γη 40 μέρες μετά τον θάνατο μετατίθεται στο πεδίο, που του αναλογεί ανάλογα με όσα έπραξε η ψυχή. Η ψυχή εξελίσσεται από τον πρωτόγονο άνθρωπο μέχρι τον άγιο. Έτσι χαρακτηρίζουμε κάποιον από την ποιότητα της ψυχής του καλόψυχο ή κακόψυχο. Ο Θεός, λοιπόν, πήρε πυκνή ύλη και ενέργεια και έπλασε το σώμα του ανθρώπου. Ενεργοποίησε το ψυχικό του σώμα και «εγένετο άνθρωπος Αδάμ εις ψυχήν ζώσαν». Αυτή είναι η “εικόνα Θεού”! Ο Θεός- Πνεύμα απεικονίστηκε στον άνθρωπο.

Τα άλλα τρία σώματα του ανθρώπου είναι πολύ υψηλής δόνησης, πνευματικά, και αποτελούν μαζί το “πνευματικό σώμα”. Είναι τρία, κατ’ αναλογία της Αγίας Τριάδος ή του Τριαδικού Θεού. Το κατώτερο, αλλά ασυγκρίτως υψηλότερης δόνησης από του αιθεροφυσικού σώματος, είναι το μανασικό σώμα (μάνας= νους) που μας κάνει να έρθουμε σε επαφή με τον κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα και την Αλήθεια. Να αντιληφθούμε το Θείο Σχέδιο . Μας καθιστά ικανούς να αντιληφθούμε τις αφηρημένες ιδιότητες του Άχρονου, Άναρχου, Αμετάβλητου Θεού. Έτσι συμμετέχουμε ενεργά κι εμείς στη Δημιουργία. Μας κάνει Ανθρώπους- το άλφα κεφαλαίο. Το επόμενο έχει υπέρψηλες δονήσεις και ονομάζεται βουδικό σώμα (βούδι= φως). Ο άνθρωπος γίνεται φωτισμένος, πραγματικά σοφός. Η οντότητα άνθρωπος ενώνεται με την Αλήθεια και ο χωρόχρονος εξαφανίζεται. Αντιλαμβάνεται στην κυριολεξία ότι τα πάντα είναι ΕΝΑ. Το ανώτερο σώμα έχει ασύλληπτη για τον κοινό νου δονητικότητα και ονομάζεται ατμικό, αποτελώντας τον Θεό μέσα στον άνθρωπο. Το Ον Άνθρωπος ενώνεται με το Ον Σύμπαν. Είναι η Πνευματική Μονάδα που ενοικεί εντός μας. Επομένως η ανώτερη τριάδα μάνας- βούδι- άτμαν αποτελεί το Θείο Εγώ του ανθρώπου.

Για να γίνουμε από “εικόνα” “ομοίωση Θεού” πρέπει να πεθάνει το κατώτερο, το ψυχικό σώμα, για αναστηθεί το πνευματικό σώμα. Αυτή την έννοια έχει ο θάνατος του Χριστού πάνω στο σταυρό και η ανάστασή Του. Δεν εγέρθηκε από τον τάφο με το προηγούμενο σώμα. Ίσως γι’ αυτό είπε «μη μου άπτου» στη Μαρία τη Μαγδαληνή αμέσως μετά την ανάσταση, όταν αυτή πήγε να του φιλήσει τα πόδια. Η ρήση του Χριστού: «εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή» (Ιωάννης, ια΄, 25), το πιθανότερο, εκφράζει ότι μέσα από την πνευματική μας εξέλιξη, κι αφού από “εικόνα”- όχι κατά χάριν, αλλά με τον αγώνα μας- κατορθώσουμε να γίνουμε “ομοίωση”, όπως με το υπόδειγμά Tου έδειξε ο Ίδιος, θα αναστηθούμε από γήινοι και θα γίνουμε πνευματικοί, επιστρέφοντας στον οίκο του Πατρός για να ζήσουμε μαζί Του!

Μη μας αντιτάξουν ότι άλλα πρεσβεύουν οι Απόστολοι και πως ο απ. Παύλος έγραψε: «εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας• ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ’ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα» (Α΄ επιστ. Παύλου προς Θεσσαλονικείς, δ΄, 14- 17) γιατί ο Θεός δεν μπορεί να έχει φανερώσει την Αλήθεια μόνο στους Χριστιανούς…

Παίρνουμε το θάρρος να υποστηρίξουμε ότι η Αλήθεια είναι μία. Μόνο που οι θρησκείες τη βλέπουν από διαφορετική πλευρά. Αν φανταστούμε την Αλήθεια σαν ένα περίλαμπρο κτίριο που το αντικρίζουν διάφοροι παρατηρητές από διαφορετικά μέρη, τότε δογματίζοντας οι θρησκείες είναι σαν τους πακτωμένους παρατηρητές. Έχουν την επίγνωση μόνο του μέρους που βρίσκεται στο οπτικό τους πεδίο. Γνωρίζουν μόνο το ένα μέρος! Δεν έχουν ολόπλευρη γνώση. Γ’ αυτό να μην κατακρίνουμε κάποιον που βαδίζει διαφορετικό δρόμο από τον δικό μας. Σ’ ένα Ινδουιστικό κείμενο ο Θεός λέει: « όλοι οι δρόμοι οδηγούν σ’ Εμένα, γιατί όλοι οι δρόμοι είναι δικοί Μου »! Και ο Χαλίλ Γκιμπράν προσθέτει: «Ο Θεός έφτιαξε την αλήθεια με πολλές πόρτες για να δέχεται κάθε πιστό που τις χτυπάει...» ενώ απευθύνεται σε όλους μας λέγοντας: «σ’ αγαπώ αδερφέ μου, όποιος κι αν είσαι, είτε λατρεύεις το θεό σε εκκλησία, είτε γονατίζεις στο ναό σου, είτε προσεύχεσαι στο τζαμί σου. Εσύ κι εγώ είμαστε όλοι παιδιά μιας πίστης, γιατί τα διάφορα μονοπάτια της θρησκείας είναι δάχτυλα του χεριού ενός γεμάτου αγάπη Ανώτερου Όντος, έτοιμο να τους δεχτεί όλους...».

Ανάλογα με τη χώρα που γεννηθήκαμε, ανάλογα με το περιβάλλον που ζούμε, κι ανάλογα με τις πηγές της αναζήτησης μας, στεκόμαστε μπροστά σε μια πόρτα της Αλήθειας. Αρκεί να την χτυπήσουμε με τη θέρμη να εισέλθουμε. Ο Ιησούς μας έχει διαβεβαιώσει: «αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε, και ευρήσετε, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν• πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται.» (Ματθαίος, ζ΄, 7- 8)

Αν χτυπήσουμε την πόρτα, όποια κι αν είναι από τις πολλές, σίγουρα θα μας ανοίξει! Στον καθένα- παντί τω κρούοντι! Είτε είναι χριστιανός, είτε ισλαμιστής, είτε βουδιστής, είτε εσωτεριστής.

Αν ακολουθήσουμε κατά γράμμα την Π. Διαθήκη θα κάνουμε ολέθρια σφάλματα. Όσοι ακολουθούν τις λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες πρώτα απ’ όλα δεν σέβονται την φύση. Το εδάφιο «και ευλόγησεν αυτούς (τους πρωτόπλαστους) ο Θεός, λέγων• αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης κα των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντω ν των ερπετών των ερπόντων επί της γης» (Γένεσις, α΄, 28) ερμηνεύεται ακόμη και από τους θεολόγους ως «καλύψτε την γη και γίνετε οι κυρίαρχοι που θα την υποτάξετε• και γίνετε δεσπόται και εξουσιασταί των ιχθύων κλπ» Και εδώ είναι το μεγάλο λάθος. Οι άνθρωποι του Δυτικού κόσμου δεν σέβονται τη φύση. Έγιναν κυρίαρχοι και την υπόταξαν ενεργώντας ως κατακτητές. Γι’ αυτό μόλυναν τα ποτάμια, τις λίμνες και τις θάλασσες, τον αέρα και το έδαφος.. Υπερεκμεταλλεύτηκαν τα μεταλλεύματα και τις πηγές ενέργειας για ν’ αποκτήσουν πλούτο. Χρησιμοποίησαν φυτοφάρμακα κι εξόντωσαν χιλιάδες είδη του φυτικού κόσμου. Για χόμπι και από απληστία για τους χαυλιόδοντες εξολοθρεύουν τους ελέφαντες. Εξαφανίζουν τα φυτά της φύσης και επιβάλουν τα μεταλλαγμένα. Γίνονται φονιάδες πάμπολλων ζώων. Χωρίς οίκτο σαν δεσπότες και εξουσιαστές τα χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωα.

Και αφού ανατρέψαμε τις ισορροπίες της φύσης, μετά παραπονιόμαστε για την κλιματιστική αλλαγή και για τα ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα.

Η φύση, η μητέρα γη, τα φυτά, τα ζώα, είναι ζώσες οντότητες μέσα στην κλίμακα της εξέλιξης. Τίποτα δεν είναι άψυχο. Μέσα από τους πλανήτες εμψυχώνονται οι λεγόμενοι Πλανητικοί Λόγοι- υπερψυχές πολύ ανώτερες απ’ αυτές των ανθρώπων! Ο Πλανητικός λόγος της γης είναι υπεύθυνος για την διατήρηση και την εξέλιξη όλων των μορφών ζωής στον πλανήτη μας, από την ψυχή του ορυκτού μέχρι την ψυχή του Αγίου. Όταν από την κακή μας δράση ανατρέψουμε τις ισορροπίες του πλανήτη, αυτός ως ζώσα οντότητα θα αντιδράσει για να επιβάλλει και πάλι την διαταραχθείσα τάξη. Αν η αντίδρασή του μας επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις- ε, τότε- ας προσέχαμε.

Στους ήλιους εμψυχώνονται οι Ηλιακοί Λόγοι- ακόμα ανώτερης τάξης ψυχές- που είναι υπεύθυνοι για όλες τις μορφές ζωής σε όλο το πλανητικό σύστημα και την εξέλιξή του. Η έντονη ηλιακή δραστηριότητα που παρατηρείται τον τελευταίο καιρό, έχει σχέση με την προετοιμασία του συστήματός μας να περάσει σε ένα άλλο στάδιο. Ετοιμάζεται για ένα πνευματικό άλμα…

Οπότε, τίθεται το ερώτημα: Με ποιο δικαίωμα εμείς ενεργούμε δεσποτικά σε άλλες μορφές ψυχών; Μπορούμε να επεμβαίνουμε στο Θείο Σχέδιο;

Ο πρόγονός μας, ο αρχαίος Έλληνας, σεβόταν τη φύση και αισθανόταν για τη γη ό,τι και ο Ινδιάνος της Αμερικής. Είναι συγκλονιστική η απάντηση που έδωσε ο αρχηγός των Ινδιάνων Σιάτλ όταν η κυβέρνηση ζήτησε να αγοράσει τη γη τους:

«Θα σκεφτούμε την προσφορά σας, γιατί ξέρουμε ότι, αν δεν το κάνουμε, ο λευκός άνθρωπος θα έρθει με το πύρινα όπλα του και θα πάρει τη γη μας.

Πώς μπορείτε ν” αγοράσετε, ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης;

Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα, ούτε του φέγγους του νερού.

Πως λοιπόν θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας.

Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός, είναι αδέλφια μας.

Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας.

Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας.

Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τον δικό μας τρόπο ζωής.

Η γη δεν είναι αδελφός του, αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει τον δρόμο του.

Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του, χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη από τα παιδιά της, χωρίς να τον πειράζει.

Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του.

Μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα, που μπορεί κανείς να αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες.

Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ” αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω.

Ο δικός μας τρόπος είναι διαφορετικός από τον δικό σας.

Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί να ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων, ή το φτερούγισμα ενός εντόμου.

Αλλά ίσως να είναι έτσι, επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα.

Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ' αυτιά.

Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν” ακούσει την μοναχική κραυγή του ερωδιού, ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;

Αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να θυμάστε, ότι ο αέρας είναι πολύτιμος για μας.

Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του μ” όλη τη ζωή που συντηρεί.

Κι” αν σας πουλήσουμε τη γη μας, θα πρέπει να την διατηρείτε αμόλυντη και ιερή, σαν τόπο όπου ακόμα και ο λευκός άνθρωπος μπορεί να πάει για ν” απολαύσει τον άνεμο. Θα πρέπει να διδάσκετε στα παιδιά σας αυτά που εμείς έχουμε διδάξει στα δικά μας: ότι η γη είναι η μητέρα μας.

Όλα όσα επηρεάζουν τη γη, επηρεάζουν και τα παιδιά της γης. Όταν οι άνθρωποι φτύνουν στο χώμα, φτύνουν τον εαυτό τους. Δεν ύφανε ο άνθρωπος το δίχτυ της ζωής: είναι μόνο μία κλωστή του. Όλα όσα θα κάνει κανείς στο δίχτυ, θα τα κάνει στον εαυτό του.

Όλα τα πράγματα συνδέονται μεταξύ τους, όπως το αίμα ενώνει μια οικογένεια.

Ακόμα και ο λευκός άνθρωπος, που ο Θεός του περπατάει και συζητάει μαζί του, σαν φίλος με φίλο, δεν μπορεί να είναι έξω από την κοινή μοίρα.

Ίσως να είμαστε, παρόλα αυτά, αδέλφια.

Ξέρουμε κάτι που ο λευκός άνθρωπος θα το ανακαλύψει κάποια μέρα: ότι ο Θεός μας είναι και Θεός του.

Τώρα σκέπτεστε, ίσως, ότι είστε ιδιοκτήτες της γης μας, αλλά δεν μπορείτε να είστε.

Αυτός είναι ο Θεός της ανθρωπότητας και το Έλεός του είναι ίδιο και για τον ερυθρόδερμο και για τον λευκό.

Αυτή η γη είναι πολύτιμη γι” Αυτόν και το να την βλάψει κανείς, σημαίνει ότι υποτιμά πολύ τον Δημιουργό της.

Αν μολύνετε το κρεβάτι σας, θα πεθάνετε κάποια νύχτα πνιγμένοι στα δικά σας απορρίμματα».

Η Γη, λοιπόν, είναι η μητέρα μας! Το άλογο, το γεράκι, ο αετός, το ελάφι είναι αδέρφια μας! Πώς μπορούμε να ενεργούμε κυριαρχικά;

Στο Σύμπαν υπάρχει ο Νόμος της Θυσίας. Το κατώτερο θυσιάζεται για το ανώτερο. Τα συστατικά των ορυκτών θυσιάζονται για να τραφούν τα φυτά. Τα φυτά για να τραφούν τα ζώα κλπ. Έτσι όταν παίρνουμε το γεύμα μας, πρέπει να ευχαριστούμε ό,τι θυσιάστηκε για να αποτελέσει την τροφή μας! Στο ανθρώπινο βασίλειο ο νόμος της θυσίας εκφράζεται και αντίστροφα. Το ανώτερο θυσιάζεται για να σωθεί- να επιταχύνει την πνευματική του εξέλιξη- το κατώτερο. Ο Χριστός σταυρώθηκε για να βγάλει από το τέλμα- την πνευματική αδράνεια- τις ψυχές μας. Ορισμένοι άγιοι αφήνουν την μακαριότητα που πέτυχαν και επανέρχονται στη γη για να βοηθήσουν άλλες ψυχές. Πολλές φορές μάλιστα γνωρίζουν την περιφρόνηση και τον θάνατο. Αποτελεί χρέος μας να βοηθήσουμε τις ψυχές των φυτών και των ζώων να ανέβουν κλίμακα, να εξελιχθούν. Διαπράττουμε ύβριν όταν δεν είμαστε ολιγαρκείς, αλλά από πλεονεξία ενεργούμε δεσποτικά σε άλλες αδερφές ανθρώπινες ψυχές και τις εκμεταλλευόμαστε για να έχουμε κέρδη, ή όταν παίρνουμε περισσότερα από όσα μας είναι αναγκαία από τα κατώτερα βασίλεια. Όταν διασαλεύουμε την τάξη…

Οι αρχαίοι Έλληνες τιμούσαν τη φύση και ζούσαν αρμονικά μ’ αυτήν. Είχαν συνδέσει κατώτερες θεότητες με τα δέντρα, τα δάση, τα ποτάμια, τις πηγές. Ό,τι μας μεταφέρουν οι μύθοι και η παράδοση για τους Νάνους, τους Καλικάντζαρους, τις Νύμφες, τις Νεράϊδες, τις Δρυίδες, τα Ξωτικά, της Νηρηίδες, τις Σαλαμάνδρες, δεν είναι αποκύημα της φαντασίας. Είναι οντότητες ενός άλλου επιπέδου. Οντότητες άλλων διαστάσεων.

Όλοι μας έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε έναν κόσμο τριών διαστάσεων. Στη φυσική, όμως, παραδεχόμαστε ότι ο κόσμος μας είναι τετραδιάστατος. Πολλοί μιλούν για έναν κόσμο έξι διαστάσεων και κάποιοι για κόσμο δεκατριών διαστάσεων. Επομένως, η εικόνα του κόσμου που αντιλαμβανόμαστε είναι ψεύτικη! Αν ο κόσμος μας είναι τετραδιάστατος και εμείς με τις αισθήσεις μας τον αντιλαμβανόμαστε ως τρισδιάστατο, τότε κάνουμε το ίδιο λάθος με ένα υποθετικό παρατηρητή, που το σώμα του είναι επίπεδο. Αυτός δεν μπορεί να συλλάβει τις πραγματικές εικόνες των τριών διαστάσεων, που αντιλαμβανόμαστε εμείς. Δεν μπορεί να αντιληφθεί λ.χ. τη σφαίρα ως σώμα τρισδιάστατο. Μπορεί να αντιληφθεί την προβολή της σφαίρας πάνω σε ένα επίπεδο, που είναι κύκλος. Έτσι θα χάνει το μεγαλείο της σφαίρας και θα βλέπει έναν κύκλο! Σχηματίζει δηλαδή μια ψευδή εικόνα για το πραγματικό σχήμα της σφαίρας. Έτσι κι εμείς, όταν αντιλαμβανόμαστε τις τρεις μόνο διαστάσεις του πολυδιάστατου πραγματικού κόσμου, σχηματίζουμε μια στρεβλή εικόνα του κόσμου στον οποίο ζούμε! Γι’ αυτό η ανατολική φιλοσοφία λέει ότι ζούμε μια ψευδαίσθηση, ο κόσμος μας είναι “μάγια” (=ψευδαίσθηση).

Οι μυθολογικές οντότητες που αναφέραμε- Νύμφες, Νεράιδες, Νηρηίδες κλπ- αποτελούν το λεγόμενο στοιχειακό βασίλειο ή στοιχειακά. Πρόκειται για οντότητες που υπάρχουν επάνω στη Γη από την αυγή της δημιουργίας της και είναι πιο αρχαίες και από τον άνθρωπο. Ουσιαστικά είναι εγγενείς δυνάμεις της φύσης, που ζουν και εργάζονται επάνω στη Γη. Τα στοιχειακά στο έργο τους, το οποίο αφορά στην ανοικοδόμηση, την υλοποίηση, τη διαμόρφωση και τη συντήρηση ολόκληρου του «φυσικού πεδίου» ύπαρξης, καθοδηγούνται από τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους. Δεν έχουν καμιά δαιμονική φύση, όπως τους προσάπτει η εκκλησία.

Οι αρχαίοι, λοιπόν, ζούσαν αρμονικά με τη φύση και ήσαν ευτυχισμένοι. Θεωρούσαν τον εαυτό τους ένα αναπόσπαστο μέρος της φύσης, ένα κύτταρο του Σύμπαντος. «Εν το παν» έλεγαν οι μυημένοι, και θεωρούσαν ότι τα πάντα είναι μια ολότητα. Τα αστέρια, ο Γαλαξίας, η Γη, οι άνθρωποι, τα ζώα, τα φυτά, τα ορυκτά. Και συμπλήρωναν: «ως εν τοις άνω ούτω και εν τοις κάτω, ως εν τοις κάτω ούτω και εν τοις άνω». Αναγνώριζαν μια αναλογία του μικρόκοσμου και του μεγάκοσμου. Ας αναλογιστούμε πόσο μοιάζει η δομή ενός ηλιακού συστήματος (μεγάκοσμος) με τη δομή ενός ατόμου (μικρόκοσμος). Και επιπλέον να ανακαλύψουμε την αλήθεια πως μια ψυχή (στοιχειώδης) συντηρεί το άτομο και μια ψυχή (υπερψυχή) συντηρεί το ηλιακό σύστημα! Ο Ινδός πνευματικός δάσκαλος Swami Vivekananda έχει πει: «Υπάρχει μόνο μια ζωή, ένας Κόσμος, μια Ύπαρξη. Τα πάντα είναι Ένα… Υπάρχει κανείς που μπορεί να διαχωρίσει το κύμα από τη θάλασσα;»

Και θα προσθέσουμε: όπως ένα κύμα πέφτει με ορμή σε ένα βράχο και δημιουργεί χιλιάδες υδροσταγονίδια, τα οποία θα διαγράψουν το καθένα τον κύκλο του για να καταλήξουν και πάλι στην ίδια θάλασσα, έτσι από το Υπέρτατο Ον και η Παγκόσμια Ψυχή διαιρέθηκε σε άπειρες ψυχές, που καθεμία αφού διαγράψει το δικό της ιδιαίτερο κύκλο και πάλι θα επιστρέψει στον ίδιο Ωκεανό! Τα υδροσταγονίδια, που αναφέραμε, ακολουθούν το νόμο της βαρύτητας και επιστρέφουν στη θάλασσα απ’ όπου προήλθαν. Και οι ψυχές ακολουθούν τον Παγκόσμιο Νόμο για να επιστρέψουν στο τέλος στον Άχρονο Πατέρα.

Και εδώ θα παραθέσουμε ένα ποίημα του Φώτη Ρούμπου με τίτλο “Απόδειξη ενότητας”:

« Κοίταξε μέσα μου.

Αν προσέξεις,

θα δεις κάτω απ’ το δέρμα

πίσω απ’ τις σάρκες, τα οστά και το αίμα

πίσω απ’ τη μάσκα μου την πρόσκαιρη,

θα δεις τις φυσαλίδες της Πνοής

φυλακισμένες μέσα στη λάμψη

μιας φλόγας λευκής

που γλείφει ανελέητα την ύπαρξή μου.

Την αναγνώρισες;

Είναι η ίδια τρομερή κι απόκοσμη φωτιά

που πυρπολεί με όνειρα

τον ύπνο σου

που σε υψώνει με το αερόστατο του νου

πάνω απ’ τον κόσμο,

που σε ανύποπτες στιγμές

σ’ ενθουσιάζει

σε εκπλήσσει

σε ξυπνά

κι εκστασιάζεσαι

παραδομένος μέσα στην ποίηση,

στη μουσική, στον έρωτα, στην προσευχή,

στο πάθος.

Εσύ τη λες «ψυχή», εγώ «Θεό»

άλλοι «δαιμόνιο ιερό»

κι όλοι το ίδιο λέμε.

Κι είναι αυτή η αρχική πηγή μας

απόδειξη ενότητας

κοιτίδα της Αγάπης!»

Πολλοί θεολόγοι δίνουν εσχατολογική χροιά στην παρούσα εποχή. Όμως το τέλος του κόσμου και τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού την περίμεναν από τους πρώτους χρόνους μετά την Ανάληψή Του. Πέρασαν δύο χιλιάδες χρόνια και αυτά που μας γράφει ο απόστολος Ματθαίος για το τέλος του κόσμου και την εποχή που θα γίνει: «αμήν λέγω υμίν, ου μη παρέλθη η γενεά αύτη έως αν πάντα ταύτα γένηται» (Ματθαίος, κδ’, 34) δεν έχουν συντελεστεί. Η παρότρυνση του Χριστού είναι να ενεργούμε καθημερινά με γνώμονα την αρετή και μέτρο το καλό: «δια τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθαίος, κδ΄, 44). Η κάθε πράξη μας καταγράφεται και κρίνεται. Η μεταφυσική γνώση μας λέει ότι από τη στιγμή της γέννησής μας δύο άγγελοι μας συνοδεύουν. Ο “φύλακας άγγελος”, που μας προστατεύει και βρίσκεται πάνω από τον δεξιό μας ώμο και ο “καταγραφέας άγγελος”, που καταγράφει όλες τις πράξεις μας για να καθοριστεί το κάρμα μας και βρίσκεται πάνω από το αριστερό μας ώμο. Η ανατολική φιλοσοφία αναφέρει και έναν τρίτο άγγελο, τον Ηλιακό Άγγελο, ή Ανώτερο Εαυτό, που βρίσκεται πάνω από το κεφάλι μας. Αυτός είναι ο Σιωπηλός Παρατηρητής, το ενοικούν Θείο Πνεύμα. Είναι το αδρανές “πνευματικό σώμα”, που αναφέραμε, και περιμένει με την δική μας προσπάθεια να το ενεργοποιήσουμε…

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αν δεν ολοκληρωθεί η οντότητα άνθρωπος, δεν μπορεί να υπάρξει συντέλεια. Η γη μας έχει ηλικία περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια και η ζωή πάνω σ’ αυτήν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια. Η ανθρωπότητα ξεκίνησε πριν από λίγα εκατομμύρια χρόνια και εξελίσσεται σταδιακά- τα στάδια λέγονται φυλές- μέχρι να γίνει η πνευματοποίησή της. Θα ολοκληρωθεί σε επτά φυλές- κάθε φυλή διακρίνεται σε επτά υποφυλές. Σήμερα βρισκόμαστε στην 5η φυλή και η πλειονότητα των ανθρώπων ανήκουν στην 5η υποφυλή. Υπάρχουν λίγα υπολείμματα της 4ης υποφυλής (Ερυθρόδερμοι, Μογγόλοι) και έχει αρχίσει να σχηματίζεται η 6η υποφυλή (είναι αυτοί που διαβάζουμε τις τελευταίες μέρες που ανακάλυψαν οι επιστήμονες να έχουν μεταλλαγμένο το DNA τους). Και ο Ησίοδος μας μιλάει για τα τέσσερα προηγούμενα γένη της ανθρωπότητας (“χρυσούν”, “αργυρούν”, “χάλκεον”, “ηρώων- ημιθέων”) ενώ το σημερινό 5ο γένος το ονομάζει “σιδηρούν”. Σε κάθε φυλή εμφανίζεται και μια νέα αίσθηση για να έρχεται σε επαφή με τον φυσικό κόσμο. Έτσι οι άνθρωποι της 5ης φυλής διαθέτουν πέντε αισθήσεις. Στην επόμενη φυλή θα αναφανεί και μια 6η αίσθηση, η διαίσθηση.

Αν βασιστούμε στην Π. Διαθήκη και πάρουμε κατά γράμμα όσα γράφονται, η ανθρωπότητα έχει ηλικία μόλις επτά χιλιάδες χρόνια. Κάποιοι σκληροπυρηνικοί καλόγεροι υπολόγισαν ότι οι πρωτόπλαστοι έζησαν 5 χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση του Χριστού. Επομένως, αν βασιστούμε στις αναφορές τους, τότε οι επιστήμονες πρέπει να σχίσουν τα πτυχία τους, γιατί οι μελέτες τους στα απολιθώματα και στα οστά ανθρώπων εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων πριν τη γέννηση του Χριστού αποδεικνύονται λανθασμένες. Χωρίς να βάλουμε χρονικά όρια, συμβολικά οι Αδάμ και Εύα, που μνημονεύει η εκκλησία, ανήκουν στους πρώτους ανθρώπους της 5ης φυλής, της λεγόμενης Αρίας φυλής. Ανατρέχοντας στο βιβλικό κείμενο, αν οι πρωτόπλαστοι γέννησαν τον Κάιν και τον Άβελ και κόρες που δεν αναφέρονται, μετά τον φόνο του Άβελ από τον Κάιν, ποιους ανθρώπους φοβόταν ο Κάιν να μην τον σκοτώσουν; Αναφέρουμε ότι μετά τον φόνο ο Θεός, κατά το βιβλίο της Γένεσης, ζήτησε να μάθει που είναι Άβελ. Και όταν του είπε ψέματα ο Κάιν, τον καταράστηκε να μη βρει ησυχία και να περιπλανιέται. Παραθέτουμε τη συνέχεια του κειμένου σε μετάφραση: «Τότε ο Κάιν είπε στον Κύριο: “Βαριά είναι η τιμωρία μου. Δεν μπορώ να την αντέξω. Σήμερα με διώχνεις από τη χώρα και πρέπει να χαθώ από μπροστά σου και να γίνω φυγάς περιπλανώμενος στη γη. Όποιος με βρει θα με σκοτώσει.” Κι ο Κύριος αποκρίθηκε: “Δε θα συμβεί αυτό, γιατί οποιοσδήποτε σκοτώσει τον Κάιν θα αντιμετωπίσει επταπλάσια εκδίκηση”. Και έβαλε σημάδι στον Κάιν, ώστε όποιος θα τον συναντούσε να μην τον σκοτώσει.» (Γένεσις, δ΄, 13- 15) Ο Κάιν σημαδεύτηκε από τον Κύριο ώστε να τον αναγνωρίζουν οι άλλοι άνθρωποι και να μην τον σκοτώσουν. Ποιοι άλλοι; Λογικά σκεπτόμενοι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως στη γη ζούσαν και άλλοι! Αυτοί ανήκαν στην 4η φυλή, την Ατλάντια φυλή. Έτσι επιβεβαιώνονται τα λόγια του Samuel Butler: «Η Βίβλος μπορεί να είναι η αλήθεια, αλλά δεν είναι όλη η αλήθεια και μόνον η αλήθεια.»

Και εδώ θα παραθέσουμε τους στίχους του Βαγγέλη Καρακάκη από το τραγούδι “Η αλήθεια καθενός”:

«Η αλήθεια καθενός είναι ο δρόμος του

είναι ο σταυρός και το δικό του το βουνό

Η αλήθεια καθενός είναι το ψέμα του

που το έφτιαξε να μοιάζει αληθινό

Δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή, είναι ένα ψέμα

δεν υπάρχει μια αλήθεια στη ζωή

Ο καθένας ξεκινάει για να βγει σε κάποιο τέρμα

που ορίζει το μυαλό του κι η ψυχή

Σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή και με τρομάζει

σαν δυο μαχαίρια μοιάζει η αλήθεια στη ζωή

Το ένα κόβει και μοιράζει το ψωμί και το άλλο σφάζει

το ένα δίνει συμφορά το άλλο πνοή

Η αλήθεια καθενός…»

Ο Αμερικάνος λόγιος και πολιτικός Horace Mann είχε πει: «Δεν είναι ανάγκη να λες όλη την αλήθεια -παρά μόνο σε αυτούς που έχουν δικαίωμα να την ξέρουν- αλλά θα πρέπει ό,τι λες να είναι αλήθεια.» Για να συνεχίζεις, αναγνώστη, την ανάγνωση του άρθρου, σημαίνει ότι αναζητάς την αλήθεια και επομένως έχεις δικαίωμα να γνωρίζεις ένα μέρος της. Γιατί όλη η αλήθεια δεν μπορεί να φανερωθεί μεμιάς. Και ούτε πρέπει, γιατί κλονίζει! Ο ίδιος ο Ιησούς δεν φανέρωσε όλη την αλήθεια στους μαθητές Του και τους είπε: «έτι πολλά έχω λέγειν υμίν, αλλ’ ου δύνασθε βαστάζειν άρτι» (Ιωάννης, ιστ΄, 12) Η αλήθεια που αντέχει ο ένας, μπορεί να είναι αβάσταχτη για τον άλλον!

Ο Πλάτωνας δίνοντας την ερμηνεία διαφόρων λέξεων, για την αλήθεια αναφέρει : « Η δ’ “αλήθεια” και τούτο τοις άλλοις έοικε προσειρήσθαι τούτω τω ρήματι, τη “αληθεία”, ως θεία ούσα άλη ». [ Μετάφρ.: Ως προς το όνομα αλήθεια, και αυτό μοιάζει με τα άλλα ονόματα και φαίνεται να είναι σύνθετο, γιατί φαίνεται ότι εκφράζεται μ’ αυτή τη λέξη, δηλ. την αλήθεια, η θεία κίνηση του όντος, ότι δηλ. είναι θεία άλη ( αιτία κίνησης, ορμή ).] ( Πλάτωνα “Κρατύλος”, 421 b ) Έτσι ως “θεία άλη” η αλήθεια βρίσκεται σε συνεχή κίνηση, γιατί άλη= κίνηση, περιπλάνηση, περιφορά, όπως κινούνται όλα τα υλικά σώματα, από το ηλεκτρόνιο και το άτομο μέχρι τους πλανήτες και τα άστρα, ακόμη και τους γαλαξίες. Άρα δεν υπάρχει στατικότητα στην αλήθεια, αλλά κινητικότητα, ροή. Η αλήθεια μετατοπίζεται προς ανώτερες ιδέες, ανώτερη αντίληψη περί του θείου. Και αυτή την ορμή, να εκπορθήσει η αλήθεια την άγνοια, την ψευδή αίσθηση των πραγμάτων, την προκαλεί το θείο ( θεία άλη ).

Για τους αρχαίους Έλληνες η αλήθεια συνδεόταν με το θεό του φωτός, τον Απόλλωνα. Ο Πλούταρχος μας αναφέρει: « επεί τοίνυν φιλοσοφία μεν περί αλήθειαν εστίν, αληθείας δε φως απόδειξις, αποδείξεως δε αρχή το συνημμένον, εικότως η τούτο συνέχουσα και ποιούσα δύναμις υπό σοφών ανδρών τω μάλιστα την αλήθειαν ηγαπηκότι θεώ καθιερώθη.» [ Μετάφρ.: Επειδή, λοιπόν, η φιλοσοφία σχετίζεται με την αλήθεια και φως της αλήθειας είναι η απόδειξη και αρχή της απόδειξης είναι ο υποθετικός λόγος, είναι εύλογο που η δύναμη, η οποία συνέχει και παράγει τον υποθετικό λόγο, αφιερώθηκε από άνδρες σοφούς στο θεό που προπάντων αγαπά την αλήθεια ( τον Απόλλωνα ).]

( Πλούταρχος, “Περί του Ει του εν Δελφοίς”, 387 Α-Β )

Η λήθη/Ληθώ/Λητώ είναι η θνητή μητέρα του θεού, που γονιμοποιήθηκε από τον Δία- Διάνοια κι έφερε στον κόσμο τον Απόλλωνα- Φως. Η α-λήθεια στερεί την λήθη, χαρακτηριστικό του παροδικού, του πεπερασμένου, του θνητού, και προκαλεί συνεχή ( αεί ) μνήμη, που είναι παντοτινή, αθάνατη. Συνεπώς η αλήθεια ( α- λήθη ) αναφέρεται σε κάθε τι που δεν πέφτει πάνω του τα πέπλα της λήθης, της λησμονιάς. Άρα σε κάθε τι που παραμένει στο φως της πραγματικότητας ή της γνώσης.

Το φως της αλήθειας μας κάνει ικανούς να αντιληφθούμε το αγαθό. Ο Πλάτωνας μας λέει: «Τα δ’ ούν εμοί φαινόμενα ούτω φαίνεται, εν τω γνωστώ τελευταία η του αγαθού ιδέα και μόγις οράσθαι, οφθείσα δε συλλογιστέα είναι ως άρα πάσι πάντων αύτη ορθών τε και καλών αιτία, έν τε ορατώ φως και τον τούτου κύριο τεκούσα, εν τε νοητώ αυτή κυρία αλήθειαν και νουν παρασχομένη, και ότι δει ταύτην ιδείν τον μέλλοντα εμφρόνως πράξειν ή ιδία ή δημοσία»

[ Μετάφρ.: Οπωσδήποτε για μένα έτσι φαίνονται πως είναι αυτά, πως μέσα στο νοητό κόσμο τελευταία που παρουσιάζεται είναι η ιδέα του αγαθού, μόλις και μετά βίας ορατή. Όταν όμως τη δει κανείς, δεν μπορεί να μη συμπεράνει πως αυτή είναι γενικώς η αιτία του κάθε καλού και ωραίου, πως αυτή είναι που γέννησε και μέσα στον ορατό κόσμο το φως και τον κύριο του φωτός, και μέσα στο νοητό κόσμο αυτή είναι η δέσποινα που χαρίζει την αλήθεια και το νου, και ότι σ’ αυτήν πρέπει να αποβλέπει όποιος το έχει σκοπό με φρόνηση να κυβερνηθεί και στον ιδιωτικό του και στο δημόσιο βίο ]. ( Πλάτωνας, “Πολιτεία”, 517 b-c ).

Και ο βαθυστόχαστος Ν. Καζαντζάκης αναρωτιέται τι θα πει αλήθεια και τι ψέμα. Για να προχωρήσει στη συνέχεια σε μια σπουδαία διατύπωση: « Τι θα πει αλήθεια; Τι θα πει ψευτιά; Αλήθεια είναι ό,τι δίνει φτερά στον άνθρωπο, ό,τι γεννάει μεγάλα έργα και μεγάλες ψυχές και μας σηκώνει ένα μπόι απάνω από τη γης. Ψευτιά ό,τι ψαλιδίζει τα φτερά του ανθρώπου ». Η αλήθεια είναι, λοιπόν, αυτή που θα μας δώσει φτερά να αφήσουμε τα γήινα και να θεωθούμε. Το ψέμα θα μας ψαλιδίσει τα φτερά και θα μας κρατήσει αιχμάλωτους της γης.

Στο Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο συναντούμε το παρακάτω εδάφιο σχετικά με την αλήθεια:

[[ Ο Λαμάας ρώτησε, « Εβραίε δάσκαλέ μου, τι είναι η Αλήθεια;»

Και ο Ιησούς απάντησε: « Η αλήθεια είναι το μόνο πράγμα που δεν αλλάζει. Σ’ όλο τον κόσμο υπάρχουν δύο πράγματα, το ένα είναι η Αλήθεια, το άλλο η ψευτιά. Κι αλήθεια είναι αυτό που είναι, και ψευτιά είναι ό,τι φαινομενικά είναι. Τώρα, αλήθεια είναι οτιδήποτε, και δεν έχει αιτία, κι όμως είναι η αιτία για κάθε πράγμα. Η ψευτιά δεν είναι τίποτε, κι όμως είναι η εκδήλωση του οτιδήποτε. Οτιδήποτε έχει γίνει θα ξαναγίνει, αυτό που έχει αρχή πρέπει να τελειώσει. Όλα τα πράγματα, που μπορούμε να δούμε με τα ανθρώπινα μάτια μας, είναι εκδηλώσεις του οτιδήποτε, είναι τίποτε, κι έτσι, πρέπει να παρέλθουν. Τα πράγματα που βλέπουμε δεν είναι παρά αντανακλάσεις που απλώς εμφανίζονται, ενώ οι αιθέρες δονούνται έτσι κι έτσι, κι όταν οι συνθήκες αλλάζουν αυτά εξαφανίζονται. Η Θεία Πνοή είναι αλήθεια, είναι εκείνο το οποίο υπήρχε κι υπάρχει και θα υπάρχει πάντα. Δεν μπορεί ν’ αλλάξει ή να παρέλθει ».

Ο Λαμάας είπε: « Καλά απάντησες. Τώρα, τι είναι άνθρωπος; »

Κι ο Ιησούς απάντησε: « Ο άνθρωπος είναι η αλήθεια και το ψέμα παράξενα αναμειγμένα. Ο άνθρωπος είναι η Πνοή που έγινε σάρκα. Έτσι η αλήθεια και το ψέμα συναντώνται σ’ αυτόν, και τότε παλεύουν, και το τίποτα υποχωρεί, καθώς ο άνθρωπος σαν αλήθεια εδρεύει.» ]]( Υδροχοϊκό Ευαγγέλιο, κεφ. 22, 2- 13 )

Σ’ ένα Γνωστικό κείμενο, “το βιβλίο του Θωμά”, διαβάζουμε:[[ Είπε ο Σωτήρας, « -Αδελφέ Θωμά, όσο παραμένεις στον κόσμο, άκουσέ με κι εγώ θα σου αποκαλύψω όλα εκείνα που απασχολούν τη νου σου. Επειδή έχει λεχθεί ότι είσαι δίδυμός μου και αληθινός μου σύντροφος, ερεύνησε τον εαυτό σου ώστε να μπορέσεις να κατανοήσεις ποιος είσαι, με ποιο τρόπο υπάρχεις και τι θα γίνεις. Εφόσον αποκαλείσαι αδελφός μου, δεν ταιριάζει να έχεις άγνοια για τον εαυτό σου. Και γνωρίζω ότι καταλαβαίνεις, γιατί ήδη έχεις κατανοήσει πως είμαι η γνώση της αλήθειας… Όποιος αναζητά την αλήθεια στην αληθινή σοφία, δίνει στον εαυτό του φτερά, με τα οποία μπορεί να πετάξει μακριά από τη λαγνεία που καίει το πνεύμα των ανθρώπων… Μακάριος είναι ο σοφός άνθρωπος που αναζήτησε την αλήθεια και όταν την βρήκε αναπαύτηκε για πάντα σ’ αυτή και δεν φοβόταν καθόλου εκείνους που επεδίωκαν να τον διαταράξουν…» ]]

Ας θυμηθούμε και τα λόγια του Ιησού, όπως έχουν καταγραφεί στα ευαγγέλια: «εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι’ εμού.» ( Ιωάννης, ιδ΄, 6 ), και «γνώσεσθαι την αλήθειαν και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς » ( Ιωάννης, η΄, 32 ) Απλά… μερικές φορές στους επιπόλαιους και στους αδαείς δεν πρέπει να την αποκαλύπτουμε γιατί θα κάνουμε περισσότερο κακό, παρά καλό. Πολλούς αιώνες πριν συμβουλεύσει ο Ιησούς: «μη δώτε το άγιον τοις κυσί», ο Πιττακός ο Μυτιληναίος είχε πει: «Υπάρχουν περιστάσεις που η αλήθεια δεν πρέπει να λέγεται. Πολλές φορές η σιγή είναι η σοφότερη πράξη του ανθρώπου.»

Υπάρχει ένα απόκρυφο Ευαγγέλιο, που αποκαλείται “Ευαγγέλιο της Αλήθειας”, το οποίο απεικονίζει το Αγ. Πνεύμα ως πνοή Θεού, και οραματίζεται τον Πατέρα να φυσά και να δημιουργείται όλο το σύμπαν των όντων ( « τα τέκνα Του είναι η ευωδιαστή ανάσα Του »), και στη συνέχεια τα τραβά όλα στη αγκαλιά της θείας πηγής τους. Νουθετεί αυτούς, που « ανακαλύπτουν το Θεό εντός τους, και τον εαυτό τους εντός του Θεού » να μετατρέψουν τη γνώση σε δράση:

« Πείτε την αλήθεια σε όσους τη ζητάνε.

Και μιλήστε για κατανόηση σε εκείνους που έχουν αμαρτήσει από λάθος.

Δυναμώστε τα πόδια όσων έχουν σκοντάψει.

Απλώστε τα χέρια στους ασθενείς.

Δώστε τροφή στους πεινασμένους.

Ξεκουράστε τους αποκαμωμένους.

Και σηκώστε όσους θέλουν να σηκωθούν »

Η έγερση θα επιτευχθεί μέσα από την αποκάλυψη της αλήθειας. Μπορεί να είναι καλυμμένη, όπως λέει ο Βρετανός ποιητής Πέρσυ Σέλλεϋ, αλλά θα λάμψει: «Η ζωή αλλάζει αλλά δεν χάνεται, η ελπίδα σβήνει αλλά δεν πεθαίνει, η αλήθεια καλύπτεται αλλά πάλι λάμπει». Υπό μία, όμως, προϋπόθεση: όποιος θέλει να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα, πρέπει να έχει επαρκή ιδέα περί του τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.

Απ’ όσα… “μπορούσαμε”… να αναφέρουμε, κρατείστε όσα εσείς θεωρείτε αληθινά. Τα υπόλοιπα σκορπίστε τα στον αέρα… Η αλήθεια αποτελείται από πάμπολλες ψηφίδες. Βρείτε αυτές που σας ταιριάζουν για να φτιάξετε τον δικό σας πίνακα αλήθειας. Θα έχετε κάνει κάποια βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Στην αναζήτηση της Αλήθειας…

Θα κλείσουμε αυτό το άρθρο με το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Η Αλήθεια”:

« Αλήθεια, δίψα των σοφών παντοτεινή, για σένα

τα πλήθη δεν ταράζονται και ζούνε ξεγνοιασμένα

και λίγοι βγάζουν μια φωνή λαχτάρας: - Φανερώσου,

ανέβ’ από τα Τάρταρα, κατέβ’ από τ΄αστέρια.

Αλήθεια, ιδές! Γονατιστοί σου απλώνουμε τα χέρια

δεν έχουμ’ άλλο πιο βαθύ καημόν απ’ τον καημό σου.

Μας φαίνεται πως άλλοτε σε ξεχασμένη χώρα

καθάρια σ’ αντικρύζαμε, σ’ αγγίζαμε, και τώρα

για σε γυρνώντας ψάχνουμε στου κόσμου το σκοτάδι

παρόμοια με τη Δήμητρα, με τη θεϊκή μητέρα,

που μαυροφόρα έτρεχ’ εδώ κι εκεί νύχτα και μέρα

κι εγύρευε την κόρη της κλεμμένη από τον Άδη.

Και πάντα ελπίζουμε σ΄εσέ πως θα μας βγάλει ο δρόμος,

καμιά φορά μας έρχεται πως είσ’ εμπρός μας. Όμως

όλα τα μάτια κι ας θωρούν, όλα δεν βλέπουν ίσια.

Και τόσον είσαι αχνόπλαστη, τέτοια σε κρύβει σκέπη,

που λες, θαμπώνεται κανείς και βλέπει και δε βλέπει

στο πρόσωπό σου τ’ άγγιχτο την ομορφιά περίσσια.

……………………………………………………………

Ό,τι κι αν είσαι, ο πόνος σου μας καίει και μας παιδεύει…

Μην είσαι τ’ άστρο τ’ άφταστο που ακόμα ταξιδεύει,

που ακόμα δεν κατέβηκεν εδώ στη γη το φως του;

Ο μαύρος άνθρωπος τρελά, χωρίς να σε γνωρίζει,

σε θέλει, και με της ψυχής τα μάτια σ’ αντικρύζει

κι όμοια σε πλάττει με το νου κι όμοια σε φέρνει εμπρός του.

…………………………………………………………………

Αλήθεια, δίψα των σοφών, ονειρευτή παρθένα,

Που και ποτέ οι στενόμυαλοι δε λαχταρούν για σένα,

Κι όνειρ’ αν έχουν, δε θωρούν εσένα στα όνειρά τους,

Για μένα είσαι η Ομορφιά! Και μόνη αυτή που νοιώθω

Και μόνη αυτή που κυνηγώ μ’ έναν αιώνιο πόθο

Σε στίχους αιθερόπλαστους, νου και καρδιά γεμάτους.»