[[ δαμ- ων ]]
Όλοι μας γελάσαμε, κι όταν ήμασταν μικροί, αλλά και μεγάλοι, με τα καμώματα του Καραγκιόζη. Αυτόν θα τον γράψουμε με κεφαλαίο κάππα, γιατί- αν και κατεργαράκος- είναι Κύριος σε όλα του. Και πάνω απ’ όλα έχει ελληνική ψυχή! Τους άλλους καραγκιόζηδες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας θα τους γράψουμε με μικρό κάππα, γιατί είναι μικρόψυχοι και χαμερπείς.
Βλέποντας τις φιγούρες του καραγκιόζη, η σκέψη μας πήγε πολλά- πολλά χρόνια πίσω. Όταν παιδάκι με κοντό παντελονάκι- χιλιομπαλωμένο αλλά χωρίς τρύπες- παίξαμε καραγκιόζη. Οχτώ χρονών πήραμε το βάπτισμα του πυρός σαν βοηθός καραγκιoζοπαίχτη- καραγκιοζοπαίχτης ο μεγαλύτερος ξάδερφος- και στα έντεκα μας να έχουμε στήσει τον μπερντέ σε ένα χωριό της Κερκύνης και όλο το χωριό να έχει μαζευτεί για να παρακολουθήσει την παράσταση που θα έδινε ένας “χαμουτζής” (= κάτοικος της νότιας Ελλάδας, όπου το κάτω το λέμε χάμω). Μια βδομάδα κάναμε να βρούμε τα χαρτόνια, να τα ζωγραφίσουμε, να κόψουμε τις φιγούρες για να κάνουμε τους ήρωες του θεάτρου σκιών και τρεις μέρες να μάθουμε τα λόγια από τρία βιβλιαράκια με ιστορίες του Καραγκιόζη. Και η παράσταση τέλεια. Για τους κατοίκους του χωριού με καταγωγή από τον μακρινό Πόντο ήταν ένα κοσμικό γεγονός. Η παράσταση επαναλήφθηκε σαν να ‘ταν πανηγύρι.
Ο χωρατατζής Καραγκιόζης έλεγε πολλές αλήθειες μέσα από τα καλαμπούρια του. Έσφαζε, που λέμε, με το βαμβάκι. Τώρα, αν έχει Τούρκικη καταγωγή ή Ελληνική δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο δικός μας Καραγκιόζης αναφερόταν σε Ελληνικά γεγονότα και οι κεντρικές φιγούρες, ο Μπαρμπαγιώργος, ο Νιόνιος, ο Σταύρακας, η Αγλαΐα, τα κολλητήρια, ο Μεγαλέξανδρος, ο Κατσαντώνης κ.α. απεικόνιζαν ελληνικούς χαρακτήρες και δικά μας ιστορικά πρόσωπα.
Η συνέχεια >>> εδώ …
Η ιστορίας μας, όπως την έγραψε ο – πιθανότατα εκπαιδευτικός- Χρήστος Επαμ. Κυργιάκης είναι γνήσια Ελληνική και περιγράφει τα καραγκιοζιλίκια των πολιτικών μας. Στο διάλογο τα αρχικά γράμματα αναφέρονται αντίστοιχα στους: Κ: Καραγκιόζης- Π: Πιτσικόκος- Κοπ: Κοπρίτης- Κολ: Κολλητήρης- Χ: Χατζηαβάτης. Το σκέτς έχει δημοσιετεί με τον τίτλο: “Ο Καραγκιόζης και το Νέο Σχολείο”.
[[ Ο Καραγκιόζης εισέρχεται στο μπερντέ και από πίσω του ακολουθούν τα τρία παιδιά του (κολλητήρια). Προσπαθεί να τα βάλει σε μία σειρά και να περπατάνε με στρατιωτικό βήμα.
Κ: Βρε αφιλότιμα, βαδίστε σωστά. Καημό το’ χω να μπούμε μια φορά στη σκηνή με σωστό βήμα. Ένα, δύο, εν, δυο, εν, δυο.
Κοπ: Πατέρα, έχεις φάει κόλλημα. Να το προσέξεις!
Κ: Δεν έχω φάει τίποτα εδώ και τρεις μέρες βρε αθεόφοβε. Τι κόλλημα μου λες;
Π: Α! Καλά! Αυτό που είπες τώλα πατέλα, δεν υπάλχει. Απλά δεν υπάλχει!
Κολ: Μην τους δίνεις σημασία πατέρα. Έχουν πέσει θύματα της διαφημιστικής προπαγάνδας.
Κ: Πώς το είπες; Καλό είναι αυτό ή κακό;
Κολ: Άστο πατέρα, θα σου εξηγήσω μια άλλη φορά.
Κ: Λοιπόν. Φτάνουν οι περιττές κουβέντες. Ήρθε η ώρα να δω τι ψάρια πιάνετε τώρα με το «Νέο Σχολείο». Δε μου λες εσύ μικρέ.
Π: Μικλός είσαι και φαίνεσαι.
Κ: Αφού ούτε το ρο δεν μπορείς να πεις.
Π: Εγώ δεν μπολώ να πω το λο; Μπολώ και παλαμπολώ. Εσύ δεν μπολείς να το ακούσεις.
Κ: Καλά, καλά. Για πες μου λοιπόν, σε ποια τάξη πας;
Π: Πάω στο Νέο Νηπιαγωγείο.
Κ: Ωραία! Είστε πολλά παιδάκια στην τάξη σου;
Π: Ναι πάλα πολλά. Είμαστε 28.
Κ: Υπάρχουν πολλά αλβανάκια, ρωσσάκια, μαυράκια;
Π: Όχι! Μόνο παιδάκια υπάλχουν!
Κ: Και τι κάνετε; Μαθαίνετε τραγουδάκια; Τραγουδάτε όλα μαζί;
Π: Ναι μαθαίνουμε. Τη μία μέλα, τλαγουδάνε τα μισά παιδάκια και την άλλη μέλα τα άλλα μισά.
Κ: Μπράβο, Πιτσικόκο. Ζωγραφίζετε κιόλας;
Π: Όχι λε πατέλα. Μη λες τλελλά. Δεν έχουμε ούτε χλώματα, ούτε χαλτιά για να ζωγλαφίσουμε. Όμως, τον Ιούνιο θα έχουμε εξετάσεις.
Κ: Τι εξετάσεις παιδάκι μου;
Π: Εξετάσεις λε πατέλα. Για να δει ο υπουλγός αν είμαστε γελοί. Μας είπε η δασκάλα πως οι μισές εξετάσεις θα είναι δικές της και οι άλλες μισές για την τλάπεζα αίματος.
Κ: Τι τράπεζα αίματος βρε αφιλότιμο;
Π: Είσαι μπιτ μπουμπούνας. Επειδή μας πήλε η τλάπεζα την παλάγκα, τώλα θα μας πάλει και το αίμα μας. Τι δεν καταλαβαίνεις. Σου το είπα εγώ να ψηφίσεις Σαμαλά, εσύ πήγες και ψήφισες Βεζινέλο.
Κ: Για να πάμε τώρα στον Κοπρίτη! Τι κάνεις πουλάκι μου;
Κοπ: Καλά ψαράκι μου.
Κ: Εσύ πας σχολείο; Σε ποια τάξη;
Κοπ: Στην Τρίτη του Νέου Δημοτικού!
Κ: Μπα; Κι εσύ σε Νέο πας;
Κοπ: Γιατί απόπαιδο είμαι εγώ; Θυμάσαι την Άννα τη Ρουμπινοπούλου;
Κ: Όχι!
Κοπ: Αυτή που έλεγε συνέχεια «πρώτα ο μαθητής»;
Κ: Βρε στουρνάρι;
Κοπ: Έχω πατέρα μπουμπούνα. Ο Στουρνάρης ήταν άλλος υπουργός. Εγώ σου λέω για την Άννα. Την Άννα μας.
Κ: Τη Διαμαντοπούλου λες βρε φωστήρα;
Κοπ: Ναι, αυτό σε πείραξε που αντί για διαμάντια έβαλα ρουμπίνια!
Κ: Ναι, για πες!
Κοπ: Ε! Ξέρεις ποιον μαθητή εννοούσε «πρώτα»;
Κ: Ποιον;
Κοπ: Χε, χε! Εμένα. Ποιον άλλον;
Κ: Είσαι καλός μαθητής;
Κοπ: Ο καλύτερος. Στις εξετάσεις τον Ιούνιο θα δείξω την αξία μου. Θα τα απαντήσω όλα τα θέματα. Ειδικά αυτά από την τράπεζα θεμάτων.
Κ: Και πως θα γίνει αυτό;
Κοπ: Θα με γράψεις σ’ ένα ιδιωτικό σχολείο που ξέρω. Όσα παιδιά πήγαν σ’ αυτό έγραψαν όλα άριστα. Τι; Για κορόιδο με πέρασες;
Κ: Και που θα τα βρω τα λεφτά βρε σαΐνι;
Κοπ: Να τα ζητήσεις από το Ίδρυμα Μιάρχος βρε χαμένε. Ζήτα και κανένα υγιεινό γεύμα που μοιράζουν στα πεινασμένα και φτωχά παιδάκια.
Κ: Που τα έμαθες εσύ όλα αυτά;
Κοπ: Βλέπω κάθε βράδυ ειδήσεις με την Τρεμουλιαστή και τον Ντέρη. Α! Που’ σαι; Την είδες τη διαφήμιση του Αρβανίτη;
Κ: Του Αρβανιτόπουλου θέλεις να πεις βρε μπουμπούνα!
Κοπ: Εσύ είσαι μπουμπούνας. Το Αρβανιτόπουλο μεγάλωσε και έγινε Αρβανίτης. Εγώ στο δηλώνω ότι θα γίνω υπουργός, κι ας θέλεις εσύ να με στείλεις να μαθαίνω να βιδώνω βίδες. Εγώ θα ακολουθήσω το όνειρό μου.
Κ: Και τι υπουργός θα γίνεις;
Κοπ: Θα πουλάω καζαμίες στην τηλεόραση!
Κ: Θα με στείλεις για ψυχανάλυση βρε ζωντόβολο;
Κοπ: Δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Άμα πουλάω καζαμίες στην τηλεόραση, μετά θα με κάνουν υπουργό υγείας!
Κ: Ωραία! Ο Κοπρίτης το εξασφάλισε το μέλλον του! Για πες μου εσύ τώρα Κολλητήρη, σε ποια τάξη πας;
Κολ: Εγώ αγαπητέ μου πατέρα, τελειώνω την Τρίτη του Νέου Γυμνασίου και μετά θα πάω στην πρώτη του Νέου Λυκείου.
Κ: Δε μου λες αστέρι μου, είσαι καλός μαθητής;
Κολ: Εγώ πατέρα είμαι άριστος γι’ αυτό και καταλαβαίνω απόλυτα και την κυρία Διαμαντοπούλου και τον κύριο Αρβανιτόπουλο. Για τον κύριο Λοβέρδο, δεν έχω σχηματίσει ακόμη ολοκληρωμένη άποψη, αλλά νομίζω ότι του λείπει η αποφασιστικότητα.
Κ: Γιατί το λες αυτό παιδί μου. Εγώ τον έχω ακούσει να κλαίει τόσες φορές με μεγάλη αποφασιστικότητα. Έχετε κι εσείς – πώς τη λένε- τράπεζα θεμάτων;
Κολ: Ευτυχώς πατέρα που δημιουργήθηκε η τράπεζα θεμάτων.
Κ: Αλήθεια;
Κολ: Ναι πατέρα! Αλήθεια! Αλλιώς, πώς θα ξεχωρίσω εγώ ο άριστος από τους συμμαθητές μου τους άχρηστους; Τώρα θα προχωρήσουν μόνο όσοι καταβάλλουν τη μέγιστη προσπάθεια. Οι άλλοι ας σταματήσουν το σχολείο νωρίς-νωρίς και να μάθουν καμιά τέχνη.
Π: Κι εγώ καβαλάω τη μέγιστη πλοσπάθεια πατέλα.
Κολ: Εγώ στο δήλωσα. Θα πουλάω καζαμίες για να γίνω υπουργός.
Κ: Και δε μου λες Κολλητήρη. Σαν πολλές εξετάσεις δεν έχει αυτό το Νέο Σχολείο; Θα ψοφήσετε βρε παιδί μου. Είδες πόσα παιδάκια έμειναν φέτος;
Κολ: Όποιος αξίζει θα προχωρήσει πατέρα. Μην ακούς την προπαγάνδα των αριστερών συντεχνιών.
Κ: Να κι ο άλλος; Που το άκουσες αυτό βρε;
Κολ: Όλοι οι υπουργοί το λένε πατέρα. Σπουδαγμένοι άνθρωποι είναι! Δεν ξέρουν αυτοί; Καλύτερα ξέρουμε εμείς;
Κ: Κι αφού ξέρουν, γιατί δεν φτιάχνουν παιδί μου ένα σχολείο που να χωράει όλα τα παιδάκια;
Κολ: Πατέρα, κάποια παιδιά πρέπει να πάνε να δουλεύουν με 9 ευρώ την ημέρα και χωρίς ασφάλιση. Αλλιώς πώς θα έρθει η ανάπτυξη;
Κ: Θα είναι και παιδιά υπουργών και βουλευτών;
Κολ: Δε νομίζω πατέρα!
Χ: Που’ σαι βρε Καραγκιόζη αδερφέ μου και σ’ έψαχνα;
Κ: (Για να με ψάχνει αυτός, κάποια λαμογιά έχει στο μυαλό του). Βρε καλώς την ποντικομαμή!
Χ: Γιατί με βρίζεις βρε αθεόφοβε. Εγώ φταίω που σε σκέφτηκα για μία δουλειά για να τα κονομήσεις να λιγδώσει λίγο τ’ άντερό σου.
Κ: Πού ήσουνα εσύ χαμένος τόσον καιρό!
Χ: Είμαι σε μια ΜΚΟ.
Κ: ΜΚΟ; Τι είναι αυτό; Τρώγετε;
Χ: Όχι, αλλά έχει σχέση με Μάσα.
Κ: Και τι κάνεις εκεί;
Χ: Συνεργαζόμουν με διάφορα υπουργεία. Βγάζουμε νάρκες από διάφορα μέρη, βοηθάμε στο να μην εξαφανιστεί το μωβ σκουλήκι από τα δέντρα του Αμαζονίου και πολλά άλλα. Τώρα πάντως δουλεύω ως σύμβουλος στο υπουργείο παιδείας.
Κ: Εσύ;
Χ: Ναι!
Κ: Ε! Πάρε μία να συνέλθεις!
Χ: Τι βαράς βρε ασχημομούρη;
Κ: Ως σύμβουλος;
Χ: Ναι!
Κ: Στο υπουργείο παιδείας:
Χ: Ναι!
Κ: Ε! Πάρε κι άλλη γιατί το τραβάει ο οργανισμός σου! Και τι ακριβώς κάνεις;
Χ: Γράφω θέματα για την τράπεζα θεμάτων.
Κ: Μόνος σου;
Χ: Όχι. Μαζί με τον Ανατολάκη!
Κ: Ποιον;
Χ: Τον Ανατολάκη. Θα ερχόταν και ο Νικοπολίδης αλλά τον πρόλαβε ο Μαρινάκης και τον πήρε μαζί του, δημοτικό σύμβουλο στον Πειραιά.
Κ: Τι; Υπάρχει ομάδα Πειραιάς;
Χ: Όχι βρε αστοιχείωτε. Στο Δήμο του Πειραιά εννοώ.
Κ: Καλά τι δουλειά έχουν οι ιδιοκτήτες των ομάδων στους Δήμους;
Χ: Αν δεν έχουν αυτοί, τότε ποιοι έχουν;
Κ: Και δε μου λες; Ξέρεις εσύ να γράφεις θέματα;
Χ: Φυσικά και ξέρω. Με επιστράτευσε άρον-άρον ο υπουργός γιατί έληγε το ΕΣΠΑ.
Κ: Τι είναι πάλι αυτό το ΕΣΠΑ.
Χ: Πρόσεξέ με. Από τα λεφτά που δίνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ένα μέρος μας τα δίνουν πίσω.
Κ: Εμένα γιατί δεν μου έδωσαν;
Χ: Δεν είναι για όλους. Είναι για μερικούς που ξέρουν τα κόλπα;
Κ: Κι εσύ, θες να μου πεις, ξέρεις τα κόλπα;
Χ: Αμέ! Γι’ αυτό σε ψάχνω.
Κ: Τι με θέλεις;
Χ: Για να ελέγξεις τα θέματα που έγραψα για την τράπεζα θεμάτων. Κάτι θα πάρεις κι εσύ για τον κόπο σου!
Κ: Μα εγώ δεν θέλω να υπάρχει τράπεζα θεμάτων.
Χ: Τι είπες τώρα βρε; Είσαι με το κατεστημένο των καθηγητών;
Κ: Φύγε από δω γιατί θα σε ξαναμπατσίσω. Είμαι με την ψυχούλα των παιδιών. Τι είναι βρε γρουσούζη τα παιδιά; Σκυλιά που τρέχουν σε αγώνες ή άλογα; Βρε, ουστ από δω παλιολωποδύτη. Και να πα να πεις στο νέο σου υπουργό, να τα σκεφτεί καλύτερα τα πράγματα αλλιώς δεν θα προλάβει να κάνει παρέλαση στις 28 Οκτωβρίου. Θα πάει να βρει την Άννα και τον Κωνσταντίνο.
Χ: Θα μου το πληρώσεις αυτό τσιράκι της ΟΛΜΕ.
Κ: Φύγε μη σε καπλατίσω στο ξύλο. Όσο για την ΟΛΜΕ! Μην ανησυχείς, έχω ράμματα και για τη δική της γούνα.
Λοιπόν! Κυρίες και κύριοι, αγαπητά μου παιδιά, η παράσταση «Ο Καραγκιόζης και το Νέο Σχολείο» έλαβε τέλος. Κοιτάξτε να χαρείτε όσο μπορείτε το καλοκαίρι γιατί τα παιδικά καλοκαίρια τελειώνουν γρήγορα. Ξεχάστε για λίγο τις τράπεζες, τα θέματα και τις εξετάσεις και διασκεδάστε όσο μπορείτε περισσότερο. Άντε, καλό καλοκαίρι και θα τα πούμε το Σεπτέμβρη. ]]
Σε ένα μικρό σκέτς δίνεται όλο το εκπαιδευτικό αλαλούμ από τα καραγκιοζίστικα σχέδια των καραγκιόζιδων- με τη χυδαία σημασία του όρου- πολιτικών, που υποτίθεται ότι σχεδιάζουν το μέλλον του τόπου! Επειδή από τα αποτελέσματα κρίνεται ο σχεδιασμός, με όσα βγαίνουν στη δημοσιότητα- αλλά απ’ ότι φαίνεται η δικαιοσύνη δεν είναι μόνο τυφλή, είναι και κουφή γιατί κανένας εισαγγελέας δεν άκουσε για παραποίηση των οικονομικών στοιχείων να κινήσει τη διαδικασία για εσχάτη προδοσία- στα σχέδιά τους δεν είναι η ευημερία του λαού, αλλά ο αφανισμός του. Και ένας λαός χωρίς παιδεία εύκολα δέχεται την ενοχή πως «μαζί τα φάγαμε» ή ότι ο ελληνικός αιγιαλός είναι πολύ μεγάλος και γι’ αυτό να πουλήσουμε τον μισό για να οικονομήσουν τα λαμόγια της πολιτικο-οικονομικής μαφίας. Σκόπιμα στην χώρα μας δεν δόθηκε η δέουσα σημασία στη μόρφωση λαού.
Το εκπαιδευτικό σύστημα, χρόνο με το χρόνο, φθίνει. Η παιδεία στην Ελλάδα συνειδητά ήταν υποβαθμισμένη από την πολιτεία. Κανείς πρωθυπουργός και κανείς υπουργός δεν καταδέχτηκε να στείλει τα παιδιά του στο δημόσιο σχολείο. Βλέπετε στο δημόσιο σχολείο το βλαστάρι του πρωθυπουργού Αντων(άκ)η Σαμαρά(κη) αν πιανόταν να αντιγράφει θα μηδενιζόταν και η καθηγήτρια δεν θα απολυόταν γιατί ο συνδικαλισμός θα δικαιολογούσε το ρόλο του. Τα δημόσιο σχολείο προετοιμάζει υποψηφίους για τις πανελλαδικές εξετάσεις και όχι για την εγγραφή απ’ ευθείας πανεπιστήμια, όπου παράγονται προϊόντα- μαριονέτες της Νέας Τάξης, χωρίς εθνική συνείδηση. Στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και για να περάσει ευκολότερα η επιβολή της παγκόσμιας Διακυβέρνησης από την οικονομική ελίτ ξεριζώνουν κάθε τι ελληνικό από την παιδεία μας. Γ’ αυτό αφήνουν ασύδοτες τη Ρεπούση και τη Δραγώνα να παραποιούν την ιστορία μας.
Κάθε τόσο οι υπουργοί Παιδείας και Θρησκευμάτων- αυτά τα δύο σταθερά και αχώριστα, οι υπόλοιποι μαϊντανοί Δια Βίου Μάθησης ή Πολιτισμού και Αθλητισμού εναλλάσσονται ανάλογα με τα γευστικά γούστα του εκάστοτε υπουργού- εξαγγέλλουν μέτρα για το Νέο Λύκειο. Για το Γυμνάσιο και το Δημοτικό λίγα μερεμέτια. Το βάρος ρίχνεται στο Λύκειο, γιατί φαίνεται είχαν από παλιά σχεδιάσει την αθρόα εξαγωγή επιστημόνων σε χώρες την Ε.Ε., των ΗΠΑ και της Αυστραλίας. Στους σχεδιασμούς όλων υπήρχε και υπάρχει το στρεβλό μοντέλο μιας εκπαίδευσης προσανατολισμένης στις εισαγωγικές εξετάσεις στα ΑΕΙ ή στα ΤΕΙ. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα ποσοστά εισαγωγής στις σχολές υψηλής ζήτησης και στις βάσεις για την εισαγωγή. Και φτιάχναμε, γκρεμίζαμε και ξαναφτιάχναμε, ξαναγκρεμίζουμε και φτιάχνουμε για πολλοστή φορά το Νέο Λύκειο. Νέο Λύκειο χωρίς νέα ύλη, χωρίς προσανατολισμό στις νέες ανακαλύψεις, στις νέες τεχνολογίες. Η κα Ρουμπινοπούλου κατά τον Καραγκιόζη- η Διαμαντοπούλου δηλαδή- για να τα τσεπώσει ο άντρας της εισήγαγε τους διαδραστικούς πίνακες σε μία τάξη του Γυμνασίου. Το κόστος μηδαμινό. Με μια μεγάλη παραγγελία του υπουργείου θα μπορούσε να είχε εφοδιάσει όλες τις αίθουσες όλων των σχολείων σε όλες τις βαθμίδες και το μάθημα να ξέφευγε από τον πίνακα και την κιμωλία, να γίνει πιο μοντέρνο. Προφανώς και ο πίνακας είναι αναντικατάστατος. Η εναλλαγή όμως πίνακα- διαδραστικού συστήματος θα έδινε νέα ώθηση και ενδιαφέρον. 2014 και η κάθε τάξη δεν διαθέτει έναν υπολογιστή με πρόσβαση στο ίντερνετ καθώς και προτζέκτορα για προβολές.
Με βάση τα αναλυτικά προγράμματα το μάθημα δεν προκαλεί κανένα ενδιαφέρον στον μαθητή. Η αυτενέργεια του διδάσκοντα ελέγχεται και η απομάκρυνση από την διδακτέα ύλη αποτελεί πειθαρχικό παράπτωμα. Σε όλες τις τάξεις του Λυκείου θα πρέπει να βγει μια συγκεκριμένη ύλη ώστε να διαγωνιστούν οι μαθητές με βάση τα θέματα της Τράπεζας Θεμάτων σε Α΄ και Β΄ τάξη, ενώ οι μαθητές της Γ΄ να διαγωνιστούν στις Πανελλαδικές. Όλα με βάση τις εξετάσεις. Πάνω απ’ όλα η εικόνα των εξετάσεων. Αν τα παιδιά βγαίνουν κούτσουρα, τούβλα ή τσιμεντόλιθοι δεν ενδιαφέρει το εκπαιδευτικό σύστημα, που σχεδιάζεται από εμπειρογνώμονες οι οποίοι δεν έχουν καμιά επαφή με την τάξη. Απλά είναι ημέτεροι, όπως ο υιός Ζαγορίτη που διορίστηκε στο επιτελείο της Σπυράκη με περγαμηνές τις σεξουαλικές επιδόσεις του μέσα στο Πολεμικό Μουσείο με την εθνική πορνοστάρ Τζούλια Αλεξανδράτου…
Εξωραϊσμοί δήθεν, νέα βιβλία, νέες μέθοδοι διδασκαλίας κυρίως στην νεοελληνική γλώσσα, αλλά τα περισσότερα παιδιά παίρνουν απολυτήριο χωρίς να γνωρίζουν στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα. Στις πανελλαδικές εξετάσεις πέφτουν ασκήσεις και προβλήματα στα θετικά μαθήματα που απέχουν έτη φωτός απ’ αυτά που συμπεριλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία- ακόμη και τα πιο δύσκολα. Και οι γονείς να καταθέτουν όλες τις οικονομίες τους στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια.
Κάθε καινοτομία- που διατυμπανίζεται έντεχνα από τα ακριβοπληρωμένα παπαγαλάκια τους- εντάσσεται στα στενά περιθώρια απορρόφησης χρημάτων από προγράμματα ΕΣΠΑ. Μόλις τελειώσουν τα χρήματα- ακόμη κι αν είναι σε ορθό δρόμο οι καινοτομίες- εγκαταλείπονται. Πράγματα τραγελαφικά- ένα μεγάλο τουρλουμπούκι που λέει απλά ο λαός μας- σε ένα σύστημα που κάνει τον μαθητή να μισεί την μάθηση. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα ένα μεγάλο “καραγκιόζ μπερντέ”! Με υπουργούς που παίζουν το ρόλο του Χατζατζάρη στα κελεύσματα των ξένων κέντρων- Σιωνιστών, Γερμανών, Σόρρος, Κίσινγκερ- για να ξεριζωθεί ο εθνικός μας χαρακτήρα, και του Βεληγκέκα προς τους εκπαιδευτικούς. Με υπουργούς που δεν γκρεμίζουν μόνο την παιδεία, αλλά με περισσή μανία γκρεμίζουν κι ό,τι έκανε ο προκάτοχός τους, έστω κι αν είναι της ίδιας κυβέρνησης!
Όπως μια οικοδομή πρέπει να έχει γερά θεμέλια, έτσι και το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να θεμελιώνεται γερά στο Δημοτικό. Το Δημοτικό Σχολείο είναι η βάση. Εκεί το παιδί μαθαίνει τα βασικά πράγματα. Εκεί μαθαίνει να αγαπάει τη γνώση, να δουλεύει, να αναζητάει. Παρατηρείται το φαινόμενο να προχωράει το παιδί στο Γυμνάσιο με σοβαρές ελλείψεις στη γλώσσα και στις πράξεις της αριθμητικής. Η μάθηση, όμως, είναι σαν την αλυσίδα. Αν έχουν κοπεί κάποιοι κρίκοι, ή είναι σαθροί, πως θα μπορέσει το παιδί να μάθει δυσκολότερα πράγματα; Έτσι μπαίνει στην Α΄ τάξη του Γυμνασίου, κι αφού τα νέα μαθήματα του φαντάζουν κινέζικα παραιτείται. Σπρωχτά βγάζει το Γυμνάσιο και τελειώνει την εννιαετή υποχρεωτική εκπαίδευση. Αφού δεν ξέρει απλές πράξεις από το Δημοτικό, αυτονόητο είναι πως δεν μπορεί να μάθει πρωτοβάθμιες εξισώσεις στο Γυμνάσιο…
Για την νεοελληνική νοοτροπία: ε, αφού έβγαλε το Γυμνάσιο να μη βγάλει και το Λύκειο; Το επαγγελματικό Λύκειο μόνο στα χαρτιά και χωρίς προγραμματισμό σε βάθος. Ειδικότητες που διδάσκονται σήμερα, αύριο- επειδή έτσι κάπνισε του υπουργού και ζήτησε η τρόικα να μειωθούν θέσεις εργασίας- αύριο μπορεί να καταργηθούν, ώστε ο Μητσοτάκης να έχει 5000 θέσεις δημοσίων υπαλλήλων λιγότερες. Και οι μαθητές των ειδικοτήτων που καταργήθηκαν γίνονται θυσία στο βωμό του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Γιατί σημασία έχουν οι αριθμοί. Οι άνθρωποι σ’ αυτή την κωλοκοινωνία δεν μετρούν. Οι ψυχές δεν έχουν αξία…
Τα παιδιά επιλέγουν συνήθως το Γενικό Λύκειο με τις εξετάσεις στην Α΄ και Β΄ τάξη σε θέματα από την Τράπεζα θεμάτων. Πρώτη εφαρμογή: εντελώς του ποδαριού! Η συνέχεια; Θα καθοριστεί από τα αποτελέσματα των εκλογών του Φθινοπώρου…. Αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχουμε ανατροπή του ισχύοντος συστήματος- έτσι τουλάχιστον λένε. Αν κερδίσει η Ν.Δ., θα εξαρτηθεί από τα συνεργαζόμενα κόμματα κι από τον υπουργό που θα αναλάβει…
Καραγκιοζίστικα; Μπορεί. Αλλά δεν φταίει ο Καργκιόζης. Άλλο πράγμα ο Καραγκιόζης κι άλλο η καραγκιοζίστικη πολιτική. Θύματα εκτός από τους αμαθείς ή ημιμαθείς νέους- παρ’ όλα αυτά είναι οι ξερόλες που γεμίζουν τις καφετέριες κάνοντας χρήση λεξιλογίου λιμανιού και οι οποίοι ακούνε όλοι ανεξαιρέτως στο κοινό όνομα της νεολαίας που αρχίζει με μι και έχει τρία άλφα- και οι γονείς. Οι οποίοι μπροστά στο όνειρο να σπουδάσει το παιδί τους πληρώνουν την παραπαιδεία για να συμπληρώσει τα κενά της παιδείας. Κι αφού ξοδέψουν μια μικρή περιουσία-αφαίμαξη μάταιη, που τροφοδοτεί τις στρατιές των ανέργων με πτυχία και τους νεομετανάστες- ψάχνουν να βρουν τι πήγε στη ζωή τους στραβά.
Θα μου πείτε ότι σήμερα το φροντιστήριο είναι απαραίτητο ακόμη και τους άριστους μαθητές. Κι έχετε δίκιο. Γιατί αν εξαιρέσουμε το σύστημα Αρσένη- στο οποίο τα παιδιά έδιναν εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα Β΄ και Γ΄ Λυκείου, όπου τα θέματα ήσαν μέσα από τα σχολικά βιβλία ή παραπλήσιας δυσκολίας- τα υπόλοιπα έχουν σαν προαπαιτούμενο το φροντιστήριο, λόγω της μεγάλης δυσκολίας των θεμάτων. Πολλές φορές οι εξεταστές δίνουν την εντύπωση πως ψάχνουν τους νέους Αϊνστάιν και δεν απευθύνονται σε εφήβους με την κριτική σκέψη των δεκαοκτάχρονων.
Πυξίδα, λοιπόν, οι εισαγωγικές εξετάσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ! Αυτός είναι ο προσανατολισμός του Νέου Λυκείου. Νέο σχολείο στην Ελλάδα σημαίνει Νέο Λύκειο, δηλαδή νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Κι όποιος αντέξει! Ψυχολογικά και οικονομικά. Για να περιέλθουν μετά οι γονείς σε κατάθλιψη γιατί τα παιδιά τους είτε θα είναι άνεργα, είτε δουλοπάροικοι στον ιδιωτικό ή τον ευρύτερο κρατικό τομέα, ή η νέα γενιά μεταναστών.
Η γενική παιδεία, η μόρφωση, η κουλτούρα, ο πολιτισμός, ο ορθός προβληματισμός, οι σωστοί πολίτες και η ενεργή συμμετοχή στα κοινά δεν ενδιαφέρουν την πολιτεία. Γιατί τότε θα είναι πολίτες και όχι πρόβατα. Το πολιτικο- οικονομικό σύστημα για να ζήσει σε χλιδή με δόλιο τρόπο θέλει αμνούς για θυσία και άβουλα πρόβατα. Τέτοιοι μπορούν να είναι μόνο πολίτες χωρίς παιδεία. Πολίτες που γεωγραφικά μπορεί να ανήκουν στην Ευρώπη, εκπαιδευτικά, όμως, ανήκουν στη Ζιμπάμπουε.
Το Νέο Σχολείο πρέπει να ξεκινάει από το Δημοτικό και να συνεχίζει με περισσότερο ζήλο στο Γυμνάσιο. Έτσι δεν χρειάζεται Νέο Λύκειο. Γιατί η νέα νοοτροπία και μεθοδολογία έχει ήδη εμφιλοχωρήσει στο εκπαιδευτικό σύστημα. Και επιτέλους το Λύκειο να σχεδιαστεί σωστά. Το 60% των μαθητών να κατευθύνεται προς τα επαγγελματικά Λύκεια, με σωστές υποδομές και εργαστήρια για να μαθαίνουν τα παιδιά οτιδήποτε χρειάζονται να σταθούν επαγγελματικά στη ζωή τους, ενώ το 40% στα Γενικά Λύκεια, όπου να επεκτείνουν τις γνώσεις τους με μοντέρνο τρόπο και σχεδιασμό για να βγουν οι αυριανοί επιστήμονες.
Και να καταλάβουμε καλά ετούτο: άλλο ποιοτική μάθηση, κι άλλο προετοιμασία για εισαγωγικές εξετάσεις. Η ποιοτική μάθηση είναι πολύπλευρη και δίνει εφόδια για μορφωμένους και ολοκληρωμένους πολίτες στην κοινωνία. Η προετοιμασία για εισαγωγικές εξετάσεις είναι μονομερής με σαφή προσανατολισμό τις εξετάσεις και δίνει μόνο συνταγές επιτυχίας στα καθορισμένα μαθήματα που σε εισάγουν στη σχολή της επιθυμίας σου. Σύσταση των φροντιστών: μη διαβάζετε τα άλλα μαθήματα, ακόμη και στα εξεταζόμενα μαθήματα να παρακάμπτετε τα κεφάλαια που δεν εξετάζονται. Λ.χ. μη διαβάζετε καθόλου χημεία αν πάτε στην τεχνολογική κατεύθυνση. Κι όσοι δεν συγκέντρωσαν τα μόρια για Μηχανολογία ή Η/Υ που ήταν η πρώτη τους προτίμηση, αλλά αναγκάστηκαν να επιλέξουν την Γεωπονική από την κατεύθυνση αυτή, τα βρήκαν μπαστούνια κι έχασαν χρόνια μέσα στη σχολή για να συμπληρώσουν τα κενά της χημείας.
Είναι ανοησία να κατακρίνεται το σχολείο γιατί χάνουν τα παιδιά της Γ΄ τάξης πολύτιμες ώρες. Οι σωστοί μαθητές επιδιώκουν ακόμη και όταν πλησιάζουν οι εξετάσεις να πηγαίνουν στο σχολείο γιατί συμπληρώνουν τις γνώσεις τους και επιπλέον το σχολείο τους κάνει να οργανώνουν ένα πλήρες πρόγραμμα. Ο ολοκληρωμένος μαθητής έχει βρει τη χρυσή τομή για σχολείο και φροντιστήριο. Ο μαθητής με έλλειμμα θαρρεί πως το φροντιστήριο είναι πανάκεια γι’ αυτόν. Μπορεί να είναι ατομικά, το λάθος είναι η γενίκευση.
Αυτό είναι το στρεβλό εκπαιδευτικό σύστημα στη στοιχειώδη και τη μέση εκπαίδευση. Το Νέο Λύκειο είναι ένα πυροτέχνημα. Και έχει σωστά σχολιαστεί από τον Καραγκιόζη και τα κολλητήρια. Όσα σχέδια κι αν κάνουν, όσα προγράμματα κι αν εξαγγείλουν, θα είναι «έπεα πτερόεντα», αν δεν ξεκινήσουν από την πρώτη δημοτικού. Μέχρι να πρυτανεύσει η κοινή λογική σ’ αυτόν τον τόπο, το μόνο που μας μένει είναι να τραγουδήσουμε το ωραίο τραγούδι του Σαββόπουλου:
« Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει
είναι π' ονειρεύομαι σαν τον καραγκιόζη
Φίλους και εχθρούς στις φριχτές μου πλάτες
όμορφα να σήκωνα, σαν να 'ταν επιβάτες
Λευκό μου σεντονάκι, λάμπα μου τρελή
ποιο φορείο θα μας κουβαλήσει
Βάλε στη σκιά σου τούτο το παιδί
που δεν έχει σώμα να ψηφίσει, να ψηφίσει
Σαν κουκιά μετρώ τα λόγια του καμπούρη
πίσω απ' το λευκό πανί, μέσα απ' το κιβούρι
Μα όσο κι αν μετρώ, κάτι περισσεύει
Τρύπια είν' η αγάπη μας και δε μας προστατεύει.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου