Η κόπρος του Αυγεία

[[ δαμ- ων ]]

Αυτή τη φράση την χρησιμοποιούμε μεταφορικά για να δηλώσουμε τα συσσωρευμένα σκάνδαλα ή τις παρανομίες, που χρειάζονται κάθαρση. Κόπρος: είναι ουσιαστικό, γένους θηλυκού και σημαίνει τα περιττώματα, τη βρωμιά. Ο Όμηρος γράφει: «πάντας δε λιτάνευε κυλινδρόμενος κατά κόπρον, εξ ονομακλήδην ονομάζων άνδρα έκαστον» (¨Όμηρος, “Ιλιάδα”, ραψ. Χ, 414-415) και «μυκηθμώ δ’ από κόπρου επεσσεύοντο νομόνδε παρ’ ποταμόν κελάδοντα, παρά ροδανόν δονακήα.» ( Όμηρος, Ιλιάδα, ραψ. Σ, 575-576)

Μεταφορικά «η κόπρος του Αυγεία» εκφράζει τη βρώμικη ενέργεια ή υπόθεση, τα βρώμικα σκάνδαλα ή τις καταχρήσεις και τις σκανδαλώδεις παρατυπίες. Η Κόπρος του Αυγεία ήταν η κοπριά που είχε συγκεντρωθεί στους τεράστιους στάβλους του Αυγεία, βασιλιά της Ηλείας, με τα χιλιάδες βόδια και τα αναρίθμητα αιγοπρόβατα, οι οποίοι δεν είχαν καθαρισθεί για πολλά χρόνια- κάποιοι αναφέρουν τριάντα χρόνια. Το καθάρισμα αυτών των στάβλων από όλη την κοπριά μέσα σε μία μόνον ημέρα ήταν ο πέμπτος άθλος του μεγαλύτερου ήρωα της Θήβας, αλλά κι ολόκληρου του ελλαδικού χώρου, του Ηρακλή.

Σήμερα λέμε ότι στο πολιτικό μας σύστημα έχει συσσωρευτεί η κόπρος του Αυγεία. Ο τόπος μας δεν στενάζει κάτω από τα βαριά μέτρα των μνημονίων. Επειδή, αν αυτά απέδιδαν και υπήρχε ένα οργανόγραμμα εξόδου από την οικονομική κρίση, θα σφίγγαμε τις καρδιές μας και τις κοιλιές μας, γιατί θα ξέραμε πως μετά από πέντε- επτά χρόνια η χώρα μας θα οδηγούνταν και πάλι στην ανάπτυξη. Βλέπουμε, όμως, ανίκανους πολιτικούς να πελαγοδρομούν και να συμπεριφέρονται σαν μαριονέτες των δανειστών και του διεθνούς μαφιόζικου οικονομικού συστήματος. Η χώρα μας δεν στενάζει κάτω από τα βαριά οικονομικά μέτρα. Στενάζει κυρίως από το βάρος του αλήτικου και ληστρικού κρατικού μηχανισμού που παράγει κοινωνική αδικία ενώ προσφέρει κομματική προστασία στους δικούς του ανθρώπους, πουλώντας το πιο απεχθές νταβατζιλίκι και λειτουργώντας με τους νόμους και τους κανόνες μαφιόζικης συμμορίας. Η οικονομική κρίση ήταν το αποτέλεσμα της λειτουργίας αυτού του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος.

Με αφορμή την κρίση, βγήκε στη φόρα όλη η κόπρος του Αυγεία, ενός κράτους διεφθαρμένου ως τα μπούνια, ενός κράτους εγκληματικού, ενός κράτους ανάλγητου. Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης που η κοινωνία στενάζει κάτω από έναν καταιγισμό αβάσταχτων και σοκαριστικών μέτρων, το σύνολο του διεφθαρμένου συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει όλο το πολιτικό φάσμα – μηδενός εξαιρούμενου – αντιστέκεται με όλες του τις δυνάμεις στην εξυγίανση. Η βουλευτής της Ν.Δ. ανερυθρίαστα μίλησε για τον κίνδυνο να χάσουν τους παχυλούς μισθούς τους! Επαναλαμβάνουν την παλιά προχουντική συνταγή με αποστασίες και προδοσίες για την εκλογή του ανδρείκελου, που λέγεται πρόεδρος της δημοκρατίας- επίτηδες δεν χρησιμοποιήσαμε κεφαλαία γράμματα ούτε στη λέξη πρόεδρος, ούτε στη δημοκρατία γιατί είναι κατώτερος των περιστάσεων- ώστε να παρατείνουν την παραμονή τους στα έδρανα της βουλής, γιατί γνωρίζουν πως οι περισσότεροι της συγκυβέρνησης δεν θα επανεκλεγούν.

Ακόμα και σήμερα συντελείται μια τραγωδία με συνταγή κακόγουστης μασκαράτας, με τις εκατέρωθεν αντιπαραθέσεις όλων εκείνων των πολιτικών νάνων που δημιούργησαν και ανέχτηκαν αυτήν την κατάσταση – όχι τη συστημική κρίση, αλλά την τεράστια και άνευ προηγουμένου σε έκταση συστηματική διαφθορά ολόκληρου του κοινωνικού ιστού. Μαγαζάκια, παραμάγαζα και «μαγαζιά γωνία» λυμαίνονταν τον δημόσιο τομέα με τη συμμετοχή και την έντονα αμφισβητήσιμη επαναστατική - προοδευτική ανοχή, έναντι της οποίας το σύστημα παραχωρούσε τα ανάλογα ανταλλάγματά του. Κόπρος, λοιπόν, από την άκρα δεξιά- φαινόμενο Καρατζαφέρης- μέχρι την άκρα αριστερά. Τα πυρά της αριστεράς άσφαιρα και στον αέρα, σαν τζούφιες στρακαστρούκες. Αφόρητη η δυσωδία από την πολιτική και κοινωνική κόπρο του Αυγεία.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Ας δούμε τώρα τον μύθο.

Ο Αυγείας ήταν γιος του θεού Ήλιου ή του Ηλείου- του γενάρχη των Ηλείων- κατά τον Παυσανία, ή και του Φόρβαντα- που ήταν γιος ενός Λαπίθη- κατά τον Απολλόδωρο, και της Υρμίνης ή Ιφιβόης ή Ναυσιδάμης και αδελφός του Άκτορα. Υπήρξε βασιλιάς των Ηλείων (Επειών). Παρατηρείται εδώ το φαινόμενο της μυθολογικής συσχέτισης παρόμοιων ηχητικά λέξεων: Ήλιος / Ηλείοι. Ο μυθικός κύκλος του Αυγεία ανήκει στη λατρεία του Ήλιου, που είχε μεγάλη διάδοση στην Ηλεία. Ως παιδιά του Αυγεία αναφέρονται ο Φυλέας, o Αγασθένης, η Αγαμήδη- που ήξερε πολύ καλά την τέχνη να ξεχωρίζει τα βότανα- και η Επικάστη. Κατ’ άλλους όμως, η Επικάστη ήταν η σύζυγός του. Ο Αυγείας έλαβε μέρος και στην Αργοναυτική εκστρατεία και μάλιστα στην Ιλιάδα μνημονεύεται από τον Όμηρο στις αφηγήσεις του Νέστορα στους πολέμους μεταξύ των Ηλείων και των Πυλίων. Ο Όμηρος τον αναφέρει επίσης όταν περιγράφει τον στόλο των Ελλήνων που εκστράτευσαν κατά της Τροίας:

«Σ’ όσους είχαν την Ήλιδα και σ’ όσους το Βουπράσιο,

σ’ όσο χώρο η Υρμίνη, η Ωλενία πέτρα,

η Μύρσινος, τ’ Αλήσιο μέσα τους περικλείουν,

τέσσερις ήταν αρχηγοί, κι είχε καθένας δέκα

καράβια, που τα γέμιζαν των Επειών τα πλήθη.

Αμφίμαχος και Θάλπιος οι δυο ηγέτες ήταν,

γιοι ο ένας του Κτέατου, του Εύρυτου ο άλλος∙

και τρίτος ήταν αρχηγός ο δυνατός Διώρης,

τέταρτος ο Πολύξεινος ο θεόμορφος ήταν,

το τέκνο του Αγασθένη, εγγόνι του Αυγεία.

Απέναντι απ’ την Ήλιδα, στις άγιες Εχινάες

κι όσοι στο Δουλίχιο μένουν στο πέλαγο κει πέρα

το Μέγη, όμοιο του Άρη, για αρχηγό τους είχαν,

που ο Φυλέας γέννησε, αγαπητός του Δία,

που στο δουλίχιο πέρασε μ’ οργή για τον πατέρα.

Σαράντα μαυροκάραβα αυτόν ακολουθούσαν.» (Όμηρος, “Ιλιάδα”, ραψ. Β΄, 615- 630)

Η δύναμη του Αυγεία και τα πλούτη του τον είχαν κάνει ξακουστό. Για να φυλάξει τους θησαυρούς του είχε φωνάξει δυο περίφημους αρχιτέκτονες της εποχής του, τον Τροφώνιο και τον Αγαμήδη, από τον Ορχομενό, και του έκτισαν ένα απόρθητο θησαυροφυλάκιο. Ονομαστά ήταν τα κοπάδια του από βόδια και πρόβατα. Του τα είχε δωρίσει ο πατέρας του Ήλιος και ήταν τόσα πολλά που δεν χωρούσαν σε ένα λιβάδι. Είχε απλωθεί σε όλη την Ήλιδα, ανάμεσα στο Βουπράσιο και τα ποτάμια Ελισούντα και Αλφειό. Τα κοπάδια του ήσαν ατέλειωτα και κάθε χρόνο γίνονταν ακόμη περισσότερα. Λέγεται ότι για την αναπαραγωγή των αγελάδων είχε 12 άσπρους ταύρους, σαν τα κρίνα. Το πιο όμορφο τον είχε ονομάσει Φαέθωνα. Ακόμα λέγεται ότι ο Αυγείας καυχιόταν ότι μαζί με τα δικά του βόδια έτρεφε και τα ιερά βόδια του θεού Ήλιου. Από τα τόσα ζώα που είχε ο Αυγείας η κοπριά που μαζευόταν ήταν τόση που οι υπηρέτες του δεν προλάβαιναν να καθαρίσουν τους στάβλους Στο τέλος γέμισαν οι στάβλοι ως απάνω αλλά και σχηματίστηκαν λόφοι σε ολόκληρη τη χώρα. Η βρώμα από την τόση κοπριά έκοβε την ανάσα των ανθρώπων. Τα χωράφια άρχισαν να καταστρέφονται αφού δεν μπορούσαν να τα καλλιεργήσουν και έγιναν χέρσα. Η μόλυνση απειλούσε τους ανθρώπους και τα ζώα με αρρώστιες. Ο Αυγείας ήταν σε πολύ δύσκολη θέση. Μάταια προσπαθούσε να βρει μια λύση.

Όταν Ευρυσθέας άκουσε γι' αυτό το κακό σκέφτηκε να στείλει εκεί τον Ηρακλή. Τον διέταξε να καθαρίσει τη χώρα του Αυγεία μέσα σε μια μέρα, μεταφέροντας την κοπριά με τα χέρια του, γιατί πίστευε ότι δε θα τα κατάφερνε και έτσι θα τον ταπείνωνε. Ο Ηρακλής όταν παρουσιάστηκε στον Αυγεία του είπε ότι μπορούσε να τον σώσει από αυτό το κακό και μάλιστα του απέκρυψε ότι ήταν απεσταλμένος του Ευρυσθέα. Ο Αυγείας τον ρώτησε τι αμοιβή ζητούσε. Ο Ηρακλής ζήτησε ένα μέρος του βασιλείου του ή το ένα δέκατο από τα κοπάδια του. Ο Αυγείας συμφώνησε και μάλιστα κάλεσε και το γιο του, το Φυλέα, να είναι μάρτυρας σε αυτή τη συμφωνία. Βέβαια ο Αυγείας μέσα του δεν πίστευε ότι ο Ηρακλής θα κατάφερνε μέσα σε μια μέρα να τελειώσει τη δουλειά όπως του είχε υποσχεθεί.

Ο Ηρακλής αμέσως έπιασε δουλειά. Δεν ακολούθησε την εντολή του Ευρυσθέα, που ήταν ατιμωτική γι’ αυτόν καθώς τον ανάγκαζε να μεταφέρει στον ώμο του με πηλοφόρι την κοπριά, αλλά άνοιξε ένα βαθύ χαντάκι, που περνούσε μέσα από τα χωράφια και τους στάβλους, και μέσα σε αυτό διοχέτευσε τα νερά του Αλφειού και του Πηνειού ποταμού. Το ορμητικό νερό περνώντας μέσα από τα χωράφια και τους στάβλους παρέσυρε την κοπριά σε λίγες ώρες και την έριξε στη θάλασσα. Έτσι ο Ηρακλής καθάρισε την κοπριά όπως έλεγε η συμφωνία. Επίσης έδωσε συμβουλές στον Αυγεία πως έπρεπε να κτιστούν οι στάβλοι, έτσι ώστε να καθαρίζονται μόνοι τους με τα νερά των ποταμών που θα περνούσαν από μέσα τους.

Μετά απ’ αυτόν τον άθλο, ο Θηβαίος ήρωας πήγε στον Αυγεία και ζήτησε την αμοιβή του, καταπώς είχαν συμφωνήσει. Ο Αυγείας έψαχνε τρόπο να μην πληρώσει τον Ηρακλή. Και τον βρήκε. Έμαθε ότι τον Ηρακλή τον είχε στείλει ο Ευρυσθέας να καθαρίσει τη χώρα του Αυγεία από την κοπριά και μάλιστα με τα χέρια του. Αρνήθηκε να τον πληρώσει μιας και ο Ηρακλής ήταν υποχρεωμένος να το κάνει, αφού έτσι τον είχε διατάξει ο Ευρυσθέας και επιπλέον με τα χέρια, χωρίς να χρησιμοποιήσει το τέχνασμα με το νερό των ποταμών. Ο ανιψιός του, μάλιστα, ο Λεπρέας, συμβούλεψε τον βασιλιά της Ηλείας να δέσουν τον Ηρακλή. Γι’ αυτή τη συμβουλή αργότερα τιμωρήθηκε από τον ήρωα, που τον νίκησε σε αγώνες και τον σκότωσε σε μονομαχία. Ο Ηρακλής επέμενε και τότε ο Αυγείας πρότεινε να ορισθούν δικαστές για να δώσουν αυτοί τη λύση στη διαφορά τους. Το θέμα, λοιπόν, παραπέμφθηκε σε διαιτησία. Στη σχετική διαδικασία όμως ο γιος του βασιλιά, ο Φυλέας, παρουσιάσθηκε σαν μάρτυρας και βεβαίωσε ότι πραγματικά ο πατέρας του είχε υποσχεθεί στον Ηρακλή την αμοιβή του 1/10 των βοδιών, ανεξάρτητα από το αν είχε βοήθεια. Τότε ο Αυγείας θυμωμένος εξόρισε τον γιο του μαζί με τον Ηρακλή. Ο Ηρακλής κατέφυγε πρώτα στην Ώλενο και ο Φυλέας στο Δουλίχιο. Ο Ηρακλής πήγε μετά στις Μυκήνες για να αναγγείλει στον Ευρυσθέα ότι εκτέλεσε την εντολή του. Αυτός όμως δεν ήθελε να του αναγνωρίσει αυτό τον άθλο γιατί δεν τον έκανε όπως τον διέταξε.

Ο Ηρακλής δεν μπόρεσε να δεχτεί αυτή την αδικία εκ μέρους του Αυγεία γι’ αυτό εκστράτευσε με στρατό εναντίον του. Αφού πέρασε πολλές περιπέτειες, έφτασε στην Ήλιδα, νίκησε τον Αυγεία, τον οποίο σκότωσε, και ξανάφερε πίσω το Φυλέα στο βασίλειο του πατέρα του.

Σε παραλλαγή του μύθου ο Ηρακλής αιχμαλώτισε τον Αυγεία και τον παρέδωσε στον Φυλέα. Σε άλλη εκδοχή, ο Ηρακλής στο τέλος συγχώρεσε τον Αυγεία. Ο γιος αποκατέστησε στον θρόνο τον πατέρα του και μετανάστευσε στο Δουλίχιο. Τον Αυγεία διαδέχθηκε μετά από πολλά χρόνια ο Αγασθένης του οποίου ο γιος Πολύξενος μετείχε στον Τρωικό Πόλεμο.

Την παραλλαγή του μύθου για τον φόνο του Αυγεία από τον Ηρακλή αναφέρει ο Θηβαίος ποιητής Πίνδαρος:

«…… Όμως οι θεσμοί του Δία με φλογίζουν

να τραγουδήσω τον έξοχο αγώνα που κοντά στον αρχαίο

τάφο του Πέλοπα ίδρυσ’ ο Ηρακλής με έξι βωμούς

όταν σκότωσε τους γιους του Ποσειδώνα, τον λαμπρό

Κτέατο και τον Εύρυτο, πηγαίνοντας στον Αυγεία

να πάρει με το ζόρι την αμοιβή του για το έργο του∙

στον δρόμο του κοντά στις Κλεωνές μέσα σε σύδεντρο

τους έστησε καρτέρι και τους σκότωσε, γιατί κάποτε

οι αλαζονικοί Μολίονες αφάνισαν τον τιρύνθιο

στρατό του που βρισκόταν στις κοιλάδες της Ήλιδας.

Μα σε λίγο καιρόν ο άπιστος στους φίλους

βασιλιάς των Επειών Αυγείας είδε την πλούσια

πατρίδα του και στην πόλη να βουλιάζουν

σε χάος συμφοράς από φλόγες ανήλεες

και χτυπήματα του σίδερου. Είναι δύσκολο

να ξεφύγεις την έχθρα των πιο δυνατών.

Κι εκείνος στο τέλος από την αμυαλιά του

δεν γλίτωσε τον γρήγορο θάνατο, μόλις

έπεσε η πόλη του… » (Πίνδαρος. Ολυμπιόνικος Χ, 28- 48)

Καθαρίζοντας ο Ηρακλής τους στάβλους του Αυγεία παρουσιάζεται σαν μεγάλος υδραυλικός μηχανικός γιατί

εκτρέπει τα νερά των ποταμών Αλφειού και Πηνειού κατασκευάζοντας διώρυγες και με τον τρόπο αυτό καθαρίζει από τη βρωμιά όλη την περιοχή. Ο Απολλόδωρος μας πληροφορεί: «…ἦν δὲ ὁ Αὐγείας βασιλεὺς Ἤλιδος, ὡς μέν τινες εἶπον, παῖς Ἡλίου, ὡς δέ τινες, Ποσειδῶνος, ὡς δὲ ἔνιοι, Φόρβαντος, πολλὰς δὲ εἶχε βοσκημάτων ποίμνας. τούτῳ προσελθὼν Ἡρακλῆς, οὐ δηλώσας τὴν Εὐρυσθέως ἐπιταγήν, ἔφασκε μιᾷ ἡμέρᾳ τὴν ὄνθον ἐκφορήσειν, εἰ δώσει τὴν δεκάτην αὐτῷ τῶν βοσκημάτων…» ( Απολλοδώρου Βιβλιοθήκη, Βιβλίο Β΄κεφ.5, παραγρ.5) (μετάφρ.: … ο Αυγείας είναι βασιλιάς της Ήλιδος και παιδί του Ηλίου ή του Ποσειδώνα ή και του Φόρβαντα, όπως κάποιοι υποστηρίζουν και ερχόμενος εδώ ο Ηρακλής δεν αποκάλυψε σ’ αυτόν πως υπήρχε επιταγή του Ευρυσθέα, αλλά πως με δική του θέληση ήλθε για να καθαρίσει τον τόπο, μέσα σε μια ημέρα, και αν το πετύχαινε αυτό, ζήτησε να του δοθεί ως αντίδωρο, από τον Αυγεία, το ένα δέκατο των κοπαδιών του…).

Ο περιηγητής της αρχαιότητας Παυσανίας γράφει: «Ἠλείου δὲ ἦν Αὐγέας: οἱ δὲ ἀποσεμνύνοντες τὰ ἐς αὐτόν, παρατρέψαντες τοῦ Ἠλείου τὸ ὄνομα, Ἡλίου φασὶν Αὐγέαν παῖδα εἶναι. τούτῳ βοῦς τῷ Αὐγέᾳ καὶ αἰπόλια τοσαῦτα ἐγένετο ὡς καὶ τῆς χώρας αὐτῷ τὰ πολλὰ ἤδη διατελεῖν ἀργὰ ὄντα ὑπὸ τῶν βοσκημάτων τῆς κόπρου: Ἡρακλέα οὖν εἴτε ἐπὶ μοίρᾳ τῆς Ἠλείας εἴτε ἐφ' ὅτῳ δὴ καὶ ἄλλῳ μισθῷ πείθει οἱ καθῆραι τῆς κόπρου τὴν γῆν. [1.10] καὶ ὁ μὲν καὶ τοῦτο ἐξειργάσατο ἐκτρέψας τοῦ Μηνίου τὸ ῥεῦμα ἐς τὴν κόπρον: Αὐγέας δέ, ὅτι τῷ Ἡρακλεῖ σοφίᾳ πλέον καὶ οὐ σὺν πόνῳ τὸ ἔργον ἤνυστο, αὐτός τε ἀποδοῦναί οἱ τὸν μισθὸν ἀπηξίου καὶ τῶν παίδων τῶν ἀρσένων τὸν πρεσβύτερον Φυλέα ἐξέβαλεν ἀντειπόντα ὡς οὐ δίκαια ποιοῖτο πρὸς ἄνδρα εὐεργέτην. αὐτὸς δὲ τά τε ἄλλα παρεσκευάζετο ὡς τὸν Ἡρακλέα ἀμυνούμενος, ἢν ἐπὶ τὴν Ἦλιν στρατεύηται, καὶ τοὺς παῖδας τοὺς Ἄκτορος καὶ Ἀμαρυγκέα ἐπηγάγετο ἐς φιλίαν…

Ἡρακλῆς δὲ εἷλεν ὕστερον καὶ ἐπόρθησεν Ἦλιν, στρατιὰν παρά τε Ἀργείων καὶ ἐκ Θηβῶν ἀθροίσας καὶ Ἀρκάδας: ἤμυναν δὲ καὶ Ἠλείοις οἱ ἐκ Πύλου τοῦ ἐν τῇ Ἠλείᾳ καὶ οἱ Πισαῖοι. καὶ τοὺς μὲν ἐτιμωρήσατο αὐτῶν ὁ Ἡρακλῆς, τῆς δὲ ἐπὶ τοὺς Πισαίους στρατείας αὐτὸν χρησμὸς ἐπέσχεν ἐκ Δελφῶν ἔχων οὕτω:

πατρὶ μέλει Πίσης, Πυθοῦς δέ μοι ἐν γυάλοισι.

τοῦτο μὲν δὴ σωτηρία Πισαίοις τὸ μάντευμα ἐγένετο: Φυλεῖ δὲ Ἡρακλῆς τήν τε χώραν ἀνέδωκε τὴν Ἠλείαν καὶ τἄλλα, αἰδοῖ τοῦ Φυλέως μᾶλλον ἢ αὐτὸς ἑκουσίως: τά τε γὰρ αἰχμάλωτα ἐφίησιν ἔχειν αὐτῷ καὶ Αὐγέαν μὴ ὑποσχεῖν δίκην…» (Παυσανίας, Ηλιακά, V, 1 (9-11), 3 (1-2)) [μετ.: Ο Ηλείος είχε γιο τον Αυγέα. Όσοι θέλουν να παρουσιάσουν τον Αυγέα ως πιο σπουδαίο, παραποιώντας το όνομα του Ηλείου, λένε πως ο Αυγέας ήταν γιος του Ήλιου. Ο Αυγέας αυτός είχε τόσα γελάδια και κοπάδια κατσικιών, ώστε και της χώρας του το μεγαλύτερο μέρος είχε αρχίσει να μένει ακαλλιέργητο, εξαιτίας της κοπριάς των ζώων του. Κατάφερε λοιπόν ο Ηρακλής προσφέροντάς του είτε ένα τμήμα της Ήλιδας είτε άλλη αμοιβή να του καθαρίσει τη χώρα από την κοπριά. Ο Ηρακλής έφερε σε πέρας και το έργο αυτό γυρίζοντας το ρεύμα του ποταμού Μηνίου μέσα στην κοπριά. Ο Αυγέας όμως, επειδή ο Ηρακλής δεν κοπίασε, αλλά μάλλον με την εξυπνάδα του τελείωσε τη δουλειά αυτή, έκρινε πως δεν αξίζει να δώσει στον Ηρακλή την αμοιβή, αλλά και εξόρισε τον μεγαλύτερο από τους γιους του, το Φυλέα, ο οποίος του εναντιώθηκε λέγοντας πως φέρνεται δίκαια προς ένα ευεργέτη του. Έπειτα ο ίδιος άρχισε να ετοιμάζεται ν’ αποκρούσει τον Ηρακλή, αν εκστρατέψει κατά της Ήλιδας, ενώ παράλληλα έκαμε φίλους του τους γιους του Άκτορα και τον Αμαρυγκέα… Ο Ηρακλής έπειτα κατέλαβε την Ήλι, και τη λεηλάτησε με δυνάμεις στρατολογημένες από το Άργος, τη Θήβα και την Αρκαδία∙ με το μέρος των Ηλείων πολέμησαν οι κάτοικοι της Πίσας και της ηλειακής Πύλου. Ο Ηρακλής τιμώρησε τους Πυλίους, από την εκστρατεία όμως κατά των Πυσίων τον συγκράτησε ένας δελφικός χρησμός που έλεγε τα εξής: «ο πατέρας μου νοιάζεται για την Πίσα κι εγώ για τη μέσα σε κοιλότητα Πυθώ». Ο χρησμός αυτός έσωσε τους Πισαίους∙ο Ηρακλής ξανάδωσε στο Φυλέα και την Ηλεία και τα άλλα, από σεβασμό για το Φυλέα, παρά γιατί ο ίδιος το επιθυμούσε. Του άφησε επίσης τους αιχμαλώτους κα δέχτηκε ν’ αφήσει ατιμώρητο τον Αυγέα…]

Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια να αποσυμβολίσουμε τον μύθο. Η πρώτη προσέγγιση θα γίνει κοινωνιολογικά.

Ο Ηρακλής καθάρισε την κοπριά που είχε συσσωρευτεί για πάνω από τριάντα χρόνια στους στάβλους του Αυγεία. Αν πάρουμε το όνομα του βασιλιά, μπορούμε να γράψουμε Α-υγεία: άλφα στερητικό ,λοιπόν, και υγεία. Η κοπριά δηλαδή των ζώων του βασιλιά Αυγεία είχε σαν συνέπεια να στερηθούν την υγεία τους οι κάτοικοι της περιοχής, λόγω της υπερβολικής συσσώρευσης της κοπριάς. Ο υπερβολικά μεγάλος αριθμός βοοειδών και προβάτων- γιδιών ερήμωσε την περιοχή από την ανάγκη για τροφή των κοπαδιών, αλλά και από τα απορρίμματα αυτών. Τόσο τα ούρα, όσο και τα κόπρανα ρύπαναν ανεπανόρθωτα το περιβάλλον. Ο πλούτος, συνεπώς των μεγαλόσχημων συνήθως επιφέρει τη δυστυχία των απλών ανθρώπων! Ο υπέρμετρος πλούτος των ολίγων γίνεται σε βάρος των πολλών!

Ένας βασιλιάς που πλουτίζει σε βάρος της υγείας των υπηκόων του, δεν είναι δίκαιος βασιλιάς. Γιατί ο δίκαιος βασιλιάς μεριμνά για την ευημερία του λαού του, καθώς και για την υγεία του. Σήμερα, τον μυθολογικό βασιλιά στη σύγχρονη κοινωνία τον έχει αντικαταστήσει το πολιτικό σύστημα με τις διαβαθμίσεις του. Η εξουσία ασκείται από τον πρόεδρο της δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό της χώρας, το υπουργικό συμβούλιο και το κοινοβούλιο. Αυτή είναι η φανερή εξουσία, η νόμιμα εκλεγμένη. Την πραγματική εξουσία, όμως, την ασκούν παρασκηνιακά άλλα κέντρα, που χρησιμοποιούν τους πολιτικούς σαν μαριονέτες ή υπηρέτες. Τα μεγάλα οικονομικά κέντρα με τις κλειστές λέσχες της οικονομικής ελίτ εξαγοράζουν φιλόδοξους καιροσκόπους και τους χρησιμοποιούν σαν υπηρέτες για την αφαίμαξη των μαζών. Σαράντα χρόνια κόπρος συσσωρεύτηκε στο επιβλητικό κτίριο της πλατείας Συντάγματος. Αποτέλεσμα: η απώλεια της ηθικής υγείας στην ελληνική επικράτεια! Όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1974 και μετά αντέγραψαν τον Αυγεία. Η ηθική κοπριά σχημάτισε όρη! Κανείς δεν πίστεψε στον λαό. Κανείς δεν μερίμνησε για τον αγωνιζόμενο οικογενειάρχη, για την πραγματική εκπαίδευση και το μέλλον της νεολαίας μας. Κανείς δεν είδε πέρα από τη δική του πολιτική θητεία. Η πολιτική τους ήταν κοντόφθαλμη, χωρίς φαντασία, χωρίς σχεδιασμό για το μέλλον. Μεγάλη η πολιτική δυσοσμία με εξαγορά βουλευτών για την αναθεματισμένη εκλογή του πρόεδρου της Δημοκρατίας. Ενός ακόμη ακριβοπληρωμένου κομπάρσου του θιάσου των γελοίων ανδρείκελων!

Και οι από παντού βαλλόμενοι Έλληνες, ο δύσμοιρος λαός, περιμένει τον Ηρακλή του να συζεύξει τα νερά των δύο ποταμών για να καθαρίσει την πολιτική- οικονομική- μιντιακή κόπρο. Ποτέ τα ήθη στην πατρίδα μας δεν ξέπεσαν τόσο πολύ. Ακόμη και στα σκοτεινά χρόνια του Βυζαντίου, οι ίντριγκες ήσαν εσωτερικής κατασκευής. Δεν ήσαν εισαγόμενες από εξωελλαδικά κέντρα. Χρειαζόμαστε τη δύναμη του Αλφειού (Αλ-φειός: διοχέτευση φωτός, από το φάος) και του Πηνειού (Πη-νειός: πνευματική σπορά και ενδυνάμωση), τη σύζευξη των φωτεινών και πνευματικών δυνάμεων για να καταπολεμήσουμε τις σκοτεινές δυνάμεις της ύλης, που θέλουν να μας καθυποτάξουν και να μας καταστήσουν ασυνείδητα όντα άνευ ηθικής και σωματικής υγείας. Ο φοβικός λαός, ο νέος Ευρυσθέας, έχει ήδη αναθέσει τον άθλο. Του λείπει, όμως, ο Ηρακλής και τον περιμένει με αγωνία …

Θα προσεγγίσουμε αστρολογικά τον μύθο.

Η κόπρος του Αυγεία συμβολίζει τη διαφθορά μιας κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης που για χρόνια πολλά μαστίζει όχι μόνον τον τόπο και δυσοσμεί απαίσια, αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη μας. Είναι η αμαρτωλή περίοδος της Ιχθυακής εποχής, μια χρονική περίοδος κοινωνικής σκλαβιάς, πνευματικού σκότους, ανθρώπινης εκμετάλλευσης και ισοπέδωσης των κοινωνικών και των ηθικών αξιών. Στα 2160 χρόνια της εποχής των Ιχθύων, έγιναν οι φοβερότεροι πόλεμοι, οι μεγαλύτερες σφαγές. Όσο κι αν χρησιμοποίησαν ιδεολογικό μανδύα για να κρύψουν τις άνομες επιδιώξεις τους εκείνοι που σχεδίασαν τις σφαγές, ο απώτερος σκοπός ήταν ο πλούτος. Αρκεί να αναλογιστούμε τους πολέμους- τοπικούς και παγκόσμιους- του 20ου αιώνα και όσα συμβαίνουν στις αρχές του 21ου. Στα χρόνια μας, όμως, μπαίνουμε στην εποχή του Υδροχόου.

Η συμβολική παράσταση του ζώδιου είναι ένας νέος που φέρει είτε μία υδρία είτε δύο, απ’ όπου ρίχνει νερό στη γη. Ακόμη και στην πρώτη παράσταση υπάρχουν απεικονίσεις όπου το νερό χωρίζεται σε δύο φλέβες. Έτσι από τις υδρία ή τις δύο υδρίες διαχέονται τα δύο ρεύματα, της ζωής και της αγάπης. Έχουμε, συνεπώς, την καθαρτική δύναμη του νερού που θα ξεπλύνει τις ακαθαρσίες του σώματος και της ψυχής, για να αφυπνιστεί η συνείδηση και να λάμψει το πνεύμα. Στην εποχή του Υδροχόου το καθαρτήριο νερό θα καθαρίσει τη βρωμιά των άλλων εποχών και κυρίως της εποχής των Ιχθύων, όπου κυριάρχησε ο ανθρώπινος εγωισμός. Το έργο στην εποχή του Υδροχόου μοιάζει με το έργο του Ιωάννη του Βαπτιστεί, ο οποίος διαμέσου του καθαρτήριου νερού της βάπτισης βοήθησε τον κόσμο να εξαγνιστεί για να προετοιμαστεί για την έλευση του Σωτήρα.

Ο Υδροχόος χαρακτηρίζεται σαν εγκεφαλικό ζώδιο- είναι το κατ’ εξοχήν ζώδιο της αλλαγής και της καινοτομίας- και στα θετικά του στοιχεία θα πρέπει να τονίσουμε την δυνατότητά του για πνευματική ανάταση και συνεχή αναζήτηση. Προφανώς, τα χρόνια που θα ακολουθήσουν θα δούμε μια επιταχυνόμενη τάση για να προσεγγίσουμε υψηλότερα επίπεδα γνώσης, και μάλιστα με έντονα ριζοσπαστικό τρόπο. Αναμένουμε ραγδαίες αλλαγές στον τρόπο της ζωής μας. Ένας άλλος τρόπος συμβολισμού του ζωδίου είναι δύο παράλληλες κυματοειδείς γραμμές. Μπορούμε να πούμε ότι προμηνύουν την μεγάλη χρήση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Ο Πλανήτης Ουρανός, είναι ο σύγχρονος Κυβερνήτης του Υδροχόου, και είναι αυτός ο υπεύθυνος για την εξάπλωση της χρήσης της νέας τεχνολογίας. Προφανώς, θα πρέπει να περιμένουμε συνταρακτικές εξελίξεις στην ανάπτυξη της νέας τεχνολογίας, και στις βαθιές αλλαγές που αυτή θα επιβάλει στην ζωή μας. Μα μήπως ήδη δεν βιώνουμε αυτήν την διαδικασία; Το Ιντερνετ και οι υπολογιστές, έχουν ήδη κάνει άλματα στην χρήση τους, και έχουν δώσε νέες κατευθύνσεις στον τρόπο ζωής μας. Μια αλλαγή εποχής, πρωτίστως φέρνει αλλαγές στις ανθρώπινες αξίες και την ιεράρχησή τους στην ζωή μας.

Η μετάβαση από την εποχή των Ιχθύων στην εποχή του Υδροχόου είναι πολύ πιο θεαματική από άλλες εποχές. Η μεγάλη παγκόσμια αναταραχή προδικάζει την απαλλαγή από την κοπριά για να ακολουθήσει μια καλύτερη περίοδος. Τώρα ζούμε τα συνταραχτικά γεγονότα της κάθαρσης των στάβλων του Αυγεία. Οι μυστικιστές ονόμασαν την υδροχοϊκή εποχή ως εποχή της Σοφίας ή της Εβδόμης Ακτίνας. Ο ουράνιος αυτός αστερισμός του Υδροχόου κυριαρχεί ως νέα χρονική περίοδος και αντλεί τη δύναμή του από το νερό, που κατά τον Θαλή τον Μιλήσιο είναι η δύναμη και η αρχή δημιουργίας των πάντων. Οι σκοτεινές δυνάμεις θα φανερωθούν και τα πάντα θα αποκαλυφτούν μέσα από την τεχνολογία και τις δυνατότητες των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Οι μάσκες και τα προσωπεία θα πέσουν και θα διαχωριστεί η ήρα από το στάρι. Τα ιστορικά ψέματα και οι “κατασκευασμένες” θεωρίες θα καταρρεύσουν! Πολλά “πιστεύω” μας θα μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, αφού σίγουρα θα αλλάξουν πάρα πολλά.

Επειδή κάθε ζώδιο διαιρείται σε 3 δεκανούς, μπορούμε να διαιρέσουμε την υδροχοϊκή εποχή σε τρεις περιόδους:

Στην πρώτη αντιστοιχεί ο Κρόνος, στη δεύτερη ο Ερμής και στην τρίτη η Αφροδίτη. Η δραστηριότητα του Κρόνου είναι εκείνη η οποία έχει δημιουργήσει τις σημερινές δυσκολίες στον οικονομικό τομέα. Η δεύτερη περίοδος ανήκει στον Ερμή και είναι εποχή της φώτισης. Η αυτοσυνείδηση η οποία επιτεύχθηκε στο Λέοντα -το διαμετρικά αντίθετο ζώδιο του Υδροχόου- πρόκειται μέσω του Ερμή να επεκταθεί και να γίνει ομαδική συνείδηση. Η Αφροδίτη ανατέλλει στην τρίτη περίοδο και μαζί της έχουμε τα πρώτα σπέρματα της περιεκτικής αγάπης. Έτσι θα εκφράσουμε την αδελφική αγάπη και την πραγματική αδελφοσύνη. Θα ξεφύγουμε από το «εγώ» και θα φτάσουμε στο «εμείς». Ο εγωισμός θα μαραθεί και θα ανθίσει η συνεργασία των ανθρώπων.

Από τους 12 άθλους του Ηρακλή, αυτός ο οποίος αντιστοιχεί στον Υδροχόο είναι ο καθαρισμός των στάβλων του Αυγεία. Τι ήταν αυτό το οποίο έκανε ο Ηρακλής ; Γκρέμισε τα φράγματα για να καθαρίσει την βρωμιά. Τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτός ο καθαρισμός σε μία φυσική εκδήλωση στον πλανήτη μας ; Γιατί όχι την απαλλαγή από τη μόλυνση του περιβάλλοντος η οποία μαστίζει την εποχή μας ; Αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να γίνει στην εποχή του Υδροχόου. Μα και τα συναισθηματικά και νοητικά φράγματα έχουν αρχίσει να γκρεμίζονται. Τα έθνη τα οποία πολεμούν για το συμφέρον των ολίγων και την ιδιοτέλεια των κλειστών λεσχών της οικονομικής ελίτ, έχουν αντιληφθεί πως δεν μπορούν να αποτελούν το λίπασμα στο δέντρο των οικονομικών κολοσσών. Απομένει να γκρεμίσουμε τους φραγμούς της χωριστότητας για ν’ αφεθούμε στο καθαρτήριο νερό των δύο ποταμών, στο νερό της ζωής χωρίς φόβο κι εκμετάλλευση και στο νερό της αγάπης.

Η όλη διεργασία πρέπει να γίνει από τον Ηρακλή, τον γιο του Δία (= νου). Οι δύο κυματοειδείς γραμμές του συμβόλου του Υδροχόου μπορούν να αποσυμβολιστούν ως οι όφεις της σοφίας. Είναι τα δύο ρεύματα Ίντα και Πίγκαλα που μεταφέρουν την ενέργεια από τα κατώτερα ενεργειακά κέντρα στο ανώτερο, το στέμμα, στην κορυφή της κεφαλής. Σε μία ελληνική απόδοση εκφράζεται με τα δύο φίδια του Κηρυκείου του Ερμή. Είναι τα δύο ενεργειακά ποτάμια τα οποία ανεβαίνουν από κάτω προς τα πάνω, από το κέντρο του ιερού οστού προς το κεφάλι, το ανώτερο σημείο του ανθρώπου. Κι εδώ μπορούμε να θυμηθούμε ότι ο πλανήτης Ουρανός κυβερνάει τον κωνοειδή αδένα, την επίφυση, και ο Ερμής το μυξαδένα, την υπόφυση, από τους κύριους εγκεφαλικούς αδένες, των οποίων η ενεργοποίηση έχει σαν αποτέλεσμα την εσωτερική όραση, την ανύψωση του ανθρώπου. Η όλη διεργασία γίνεται στον εγκέφαλο του ανθρώπου. Για να επιτευχθεί αυτή πρέπει να εξαγνιστούν τα συναισθήματα, να καθαριστεί η κόπρος!

Μπορούμε να συσχετίσουμε αυτή την εγκεφαλική διεργασία με τον Μυστικό Δείπνο, που έγινε στο ανώγειο του σπιτιού. Ας θυμηθούμε το γεγονός αυτό: «Ἦλθε δὲ ἡ ἡμέρα τῶν ἀζύμων, ἐν ᾗ ἔδει θύεσθαι τὸ πάσχα, καὶ ἀπέστειλε Πέτρον καὶ Ἰωάννην εἰπών· πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν. οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν; ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν οὗ εἰσπορεύεται, καὶ ἐρεῖτε τῷ οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας· λέγει σοι ὁ διδάσκαλος, ποῦ ἐστι τὸ κατάλυμα ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει ἀνώγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε. ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς εἴρηκεν αὐτοῖς, καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα.» (Λουκάς, κβ΄, 7- 13)

Εδώ είναι ένα άλλο μικρό δείγμα του συμβολισμού τον οποίο μπορεί να αποκαλύψει κάποιος από τις Γραφές. Οι μαθητές βρίσκουν κάποιον «βαστάζοντα υδρία ύδατος"», δηλαδή τον Υδροχόο, ο οποίος τους οδηγεί στο ανώγειο. Άλλη μία αναφορά του μυστηρίου το οποίο συντελείται στο κεφάλι. Ο Μυστικός Δείπνος έγινε προς το τέλος της ζωής του Χριστού, ένα σύμβολο του τέλους της εποχής των Ιχθύων και μία προφητεία για τη νέα εποχή η οποία επέρχεται, την Υδροχοϊκή. Ο Χριστός, πριν γίνει το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, πλένει τα πόδια των μαθητών:

«ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησι τὰ ἱμάτια, καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν. εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα, καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος.» (Ιωάννης, ιγ΄, 4-5)

Τα πόδια είναι ένα σύμβολο των Ιχθύων και ο παγκόσμιος λυτρωτής χρησιμοποιεί το ύδωρ της ζωής, το νερό του Υδροχόου για να τους εξαγνίσει. Να καθαριστούν και να προετοιμαστούν για την εποχή η οποία έρχεται και η οποία μπορεί να συμβολιστεί με το Άγιο Δισκοπότηρο του Μυστικού Δείπνου.

Κατά το Μυστικό Δείπνο συνέβη και ένα άλλο σημαντικό γεγονός, η αποκάλυψη της προδοσίας του Ιούδα.: «ὁ Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι, καὶ ἐμαρτύρησε καὶ εἶπεν· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με…. ἀποκρίνεται ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψας τὸ ψωμίον ἐπιδώσω. καὶ ἐμβάψας τὸ ψωμίον δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτῃ.» (Ιωάννης, ιγ΄, 21 και 26) Έχοντας ανυψωθεί η ανθρωπότητα σε ένα ανώτερο επίπεδο και έχοντας μετουσιωθεί, αναγκαστικά θα απορρίπτει σαν ένα ξένο σώμα από πάνω της τους κάθε είδους Ιούδες οι οποίοι την προδίδουν για αργύρια, όσα και οποιασδήποτε μορφής και αν είναι αυτά.

Θα επιχειρήσουμε στη συνέχεια να δώσουμε την μεταφυσική διάσταση του μύθου.

Το όνομα Ηρακλής σημαίνει το Κλέος της Ήρας, τη δόξα της Ήρας (=Ψυχής). Με αναγραμματισμό του ονόματος “Ήρα”, παίρνουμε “αήρ”. Στη Γένεση διαβάζουμε: «και έπλασεν ο Θεός τον άνθρωπον, χουν από της γης, και ενεφύσησεν εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής, και εγένετο ο άνθρωπος εις ψυχήν ζώσαν» (Γένεσις, β΄, 7) Ο αέρας είναι το σύμβολο του νου. Ο κατώτερος νους συνδέεται με την εξελισσόμενη ψυχή και ο ανώτερος με το πνεύμα. Ο πατέρας του Ηρακλή είναι θείος, ο Δίας (=Νους) και η μητέρα του γήινη η Αλκμήνη. Αυτόν τον συμβολισμό της δυαδικότητας βρίσκουμε σε όλους τους Υιούς του Θεού. Συσχετίζουμε εδώ τον Υιό Θεού για την θρησκεία μας, τον Χριστό, για τον οποίο το Σύμβολο της Πίστεώς μας αναφέρει: «σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου καί ἐνανθρωπήσαντα». Ο Πατέρας του είναι Επουράνιος, ενώ η μητέρα του μια κόρη των ανθρώπων! Ο Ηρακλής έχει και έναν δίδυμο αδερφό - η γήινη πλευρά του είναι ο Ιφικλής- καθώς δεν είχαν τον ίδιο πατέρα, ο Ηρακλής είχε τον Δία και ο Ιφικλής τον Αμφιτρύωνα. Η Αλκμήνη κυοφορεί τους δίδυμους, τον έναν που είναι θείο σπέρμα, και τον άλλον, που είναι γήινο σπέρμα. Ο άνθρωπος έχει δίδυμη φύση, μια θεία- πνευματική, και μία γήινη- υλική. Αυτή είναι η μεγάλη κατανόηση, στην οποία φθάνει κάθε αναπτυγμένος και με αυτεπίγνωση άνθρωπος. Αποκτά τη συνείδηση των δυο όψεων που συναντώνται στη φύση του, ότι απαρτίζεται από την προσωπικότητα και το ενοικούν εντός του πνεύμα. Αυτό το γνώριζαν οι μύστες της αρχαιότητας και οι μυημένοι των Ορφικών μυστηρίων έγραφαν: «Γῆς παῖς εἰμι καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, αὐτὰρ ἐμοὶ γένος οὐράνιον.» Ο Απόστολος των Εθνών μας τονίζει ότι είμαστε ναός του Θεού και μέσα μας κατοικεί το Πνεύμα του Θεού: «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;» (Παύλος, Α΄ επιστ. προς Κορινθίους, γ΄, 16) Αυτή την θειότητα έχουμε χρέος με την ενσάρκωσή μας να αναδείξουμε, όπως έκανε ο Ηρακλής.

Ο Ηρακλής αντιπροσωπεύει τον ενσαρκωθέντα αλλά μη τελειοποιηθέντα Υιό του Θεού, που με τη θέλησή του υποτάσσει σε πειθαρχία την κατώτερη φύση του, προκειμένου να προκαλέσει την φανέρωση της Θεότητας. Όταν βρέθηκε στον διχαλωτό δρόμο της Αρετής και της Κακίας, επέλεξε τον δύσκολο δρόμο της Αρετής, χωρίς να διστάσει μπροστά στα δελεαστικά, αλλά ταυτόχρονα παραπλανητικά, αγαθά και την γεμάτη ηδονή ζωή που του υποσχέθηκε η Κακία. Αντιπροσωπεύει επομένως τον κάθε άνθρωπο, που αντιλαμβάνεται την θεία του καταγωγή και έχει μπει στην πορεία του στην Ατραπό. Στο μοναχικό μονοπάτι που με βάσανα, πόνο και πολλές αντιξοότητες κι απογοητεύσεις θα τον φέρει μπροστά στην πύλη του Οίκου του Πατρός του. Σε κάθε πέρασμά του από τα 12 σημεία του ζωδιακού αποκτά κάποια νέα γνώση για τον εαυτό του, εκφράζοντας παράλληλα τα χαρακτηριστικά του αντίστοιχου ζωδιακού σημείου. Το ζωδιακό σημείο, λοιπόν, μας δίνει το πεδίο της δραστηριότητας της ψυχής και ο άθλος είναι το έργο του μαθητή που ζει στο φυσικό πεδίο. Όπως γράφει η εσωτερίστρια Αλίκη Μπέιλη: «Καθένας μας είναι Ηρακλής, σε μια εμβρυώδη κατάσταση και καθένας μας αντιμετωπίζει τους ίδιους άθλους. Καθένας μας έχει τον ίδιο στόχο να επιτύχει και τον ίδιο κύκλο του Ζωδιακού να διαγράψει.»

Ο Ηρακλής από την αρχή αντιλαμβάνεται τον σκοπό του: Να βοηθήσει με τη δύναμή του την ανθρωπότητα. Γίνεται ένας εξυπηρετητής της φυλής μας. Δεν διαθέτει την δύναμή του για να κερδίσει τον κόσμο, να γεμίσει το θησαυροφυλάκιό του με θησαυρούς και να ζήσει τη μεγάλη ζωή. Θέτει τη δύναμή του στη διάθεση του κόσμου. Αναγνωρίζει πως δεν είναι δικό του επίτευγμα, αλλά ένα δώρο του Θεού. Επομένως, δεν του ανήκει. Γι’ αυτό, αυτό το δώρο αποφάσισε να το διαθέσει σαν αντίδωρο στους συνανθρώπους του, κυρίως στους αδύναμους, που δεν έχουν τα εφόδια να αντιμετωπίσουν μόνοι τους τις δυσκολίες, που τους βάζει η ίδια η ζωή. Η ζωή δεν βάζει δυσκολίες για να μας βασανίσει. Οι δυσκολίες είναι μαθήματα για ν’ αποκτήσουμε πολύτιμη γνώση. Μας παιδεύει για να μας εκπαιδεύσει!

Εκτελώντας τους δώδεκα μεγάλους άθλους του απόκτησε πολλή γνώση. Κι αυτή η γνώση τον ανύψωσε βαθμιαία πνευματικά. Η γνώση του ήταν βιωματική. Την απόκτησε με την προσπάθειά του, με τον αγώνα του, μέσα από πολλές επιτυχίες, αλλά και περισσότερες αποτυχίες. Μπροστά στην καθεμιά αποτυχία δεν οπισθοχωρούσε, δεν αποκαρδιωνόταν, δεν το ‘βαζε κάτω. Αντίθετα, πείσμωνε κι αναζητούσε με άλλο τρόπο, επινοώντας άλλες μεθόδους, να φτάσει στον στόχο του. Και άθλο στον άθλο έφτασε στη θέωση. Κέρδισε μια θέση δίπλα στους θεούς του Όλυμπου.

Την θέση του στον Όλυμπο δεν την κέρδισε με την τυφλή δογματική πίστη! Δεν υπήρξε δούλος ή υπηρέτης του ιερατείου. Δεν προσκολλήθηκε σε ναούς και “πνευματικούς” της εποχής του. Μα κυρίως δε φοβήθηκε το θείο. Έφτασε στο μεγαλείο να γίνει σύνοικος των θεών επειδή αγωνίστηκε και κέρδισε τη θέωση επάξια και όχι λόγω της θεοφοβίας. Η θεοφοβία δεν χαρακτηρίζει τις ηρωικές ψυχές. Αυτές έχουν το θάρρος να βλέπουν το Θεό κατάματα. Δεν σκύβουν τα μάτια. Και δεν το κάνουν από έπαρση, από υπέρμετρη υπερηφάνεια, αλλά γιατί αισθάνονται μεγάλη πνευματική ικανοποίηση ότι αγωνιζόμενοι κατόρθωσαν να γίνουν “ομοίωση” ξεκινώντας από “εικόνα”!

Ένα από τα σημαντικότερα βήματα στο δρόμο προς τη θέωση είναι ο καθαρισμός από την κόπρο του Αυγεία. Τα εσταβλισμένα ζώα είναι τα ζωώδη ένστικτα που μας γεμίζουν με τις ακαθαρσίες τους. Τα ζωώδη απορρίμματα που βρωμίζουν την ψυχή μας. Για να προχωρήσουμε στην ατραπό είναι αναγκαίο ν’ απαλλαγούμε από τα συσσωρευμένα όρη των ακαθαρσιών της κακίας, της αδικίας, της ηδυπάθειας, της φαυλότητας, της μικροπρέπειας, του εγωισμού, της ιδιοτέλειας, του θυμού και του μίσους, της υλικής προσκόλλησης. Ο Αυγείας σ’ αυτή την περίπτωση είναι ο βασιλιάς εντός μας, ο κατώτερος εαυτός, που το πάθος για συσσώρευση πλούτου δεν τον αφήνει να φροντίσει για την κάθαρση, που θα φέρει εξαγνισμό, αρμονία και τάξη. Ο Ηρακλής- Ανώτερος Εαυτός πνίγεται από την βρώμα των ακαθαρσιών που συσσωρεύει ο κατώτερος εαυτός. Στους πνευματικά ώριμους αναλαμβάνει δράση. Στους ανώριμους παραμένει ένας σιωπηρός παρατηρητής και αναμένει να ωριμάσουν και να αντιληφθούν τους κινδύνους και τις ψυχικές ασθένειες που ελλοχεύουν.

Ο Αυγείας- κατώτερος εαυτός πιστεύει πως η κάθαρση είναι αδύνατη. Μα ο Ηρακλής- Ανώτερος Εαυτός γνωρίζει το τεράστιο απόθεμα δυνάμεων και ικανοτήτων, που διαθέτει. Και θαρρετά αναλαμβάνει τον άθλο. Ενώνει την καθαρτήρια δύναμη των νερών της αυτοπραγμάτωσης και της μετάνοιας. Γκρεμίζει τους τοίχους των στάβλων μέσα του, τα στεγανά που ο ίδιος δημιούργησε. Γκρεμίζει και τα τείχη της χωριστότητας, που τον χωρίζουν από τους συνανθρώπους τους. Αντιλαμβάνεται ότι «εγώ και οι αδελφοί μου εν εσμέν»! Και πηγαίνει ακόμη πιο πέρα. Όλα στο Σύμπαν είναι ένα! Άνθρωποι- άσχετα από φυλή και θρήσκευμα- δέντρα, ζώα και ό,τι υπάρχει στη φύση. Μετά το γκρέμισμα των τειχών της χωριστότητας, των δογματισμών και προσκολλήσεων, της κρυστάλλωσης της σκέψης, σκάβει βαθιά χαντάκια. Ενδοσκοπεί για να βρει τις αιτίες της κατάπτωσής του. Κι αφού σκάψει εντός του και βρει τα αίτια της δημιουργίας της συσσωρευμένης κόπρου, αφήνει το καθαρτήριο νερό του Αλ-φειού, του φωτός της αλήθειας, να σκορπίσει την πλάνη, και του Πη-νειού, της πνευματικής σποράς, να φέρει την ισορροπία, το κάλλος, την σωφροσύνη, τη δικαιοσύνη, την υγιή κατάσταση στη ζωή του. Τα ρεύματα της ζωής και της αγάπης σκορπίζουν την αρνητικότητα και τη μεταφέρουν στην θάλασσα, όπου διαλύεται στην ανυπαρξία. Με αυτόν τον άθλο αυτό καθαρίζεται και μπορεί να προχωρήσει χωρίς τα εμπόδια και της δυσωδία του προηγούμενου λανθασμένου τρόπου ζωής, να επιταχύνει τα βήματά του πάνω στην ατραπό της επιστροφής στον Οίκο του Πατρός.

Ο άθλος του καθαρισμού είναι διπλός. Από τη μια Ηρακλής έκανε καλό εξαγνίζοντας την ψυχή του, κι από την άλλη βοήθησε τους συνανθρώπους του. Η απαλλαγή από την αποφορά της κόπρου κατά τον μύθο επανέφερε την υγεία στους κατοίκους της Ηλείας. Όταν, λοιπόν, ο πνευματικά προχωρημένος απαλλαγεί από τις εντός του ζωώδεις ακαθαρσίες, κι αλλάξει στάση ζωής, παύει να σκορπάει την δυσαρμονία γύρω του και αποκαθιστά την τάξη, που είχε διασαλεύσει. Οι σχέσεις του με τους γύρω του γίνονται υγιείς γιατί πλέον διέπονται από την αρετή. Γίνεται εξυπηρετητής της φυλής γιατί θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία της. Εφαρμόζει το «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτόν» (Ιωάννης, ιβ΄, 32). Καθοδηγεί και τους συνανθρώπους του να καθαρίσουν τον δικό τους στάβλο. Έτσι ο άθλος έχει διπλή ωφέλεια, προσωπική και φυλετική. Στο τέλος ο προσωπικός Α-υγείας, αλλά και οι Α-υγείες των μελών της ανθρώπινης φυλής αντικρίζουν την ήττα.

Ο Ηρακλής σαν ημίθεος, μας φανερώνει πως κι εμείς είμαστε κατά το μισό θεοί. Οι Ορφικοί έλεγαν: «ὄλβιε καί μακαριστέ, θεός δ’ ἔση ἀντί βροτοῖο». Κατά τον χριστιανισμό είμαστε «εικόνα Θεού». Η σύνδεσή μας με τη θεότητα αναφέρεται στην Π. Διαθήκη με τα χωρία: : «Ὁ Θεός ἔστη ἐν συναγωγῇ θεῶν, ἐν μέσῳ δέ θεούς διακρίνει», και «ἐγώ εἶπα∙ ὑμεῖς θεοί ἐστέ καί υἱοί Ὑψίστου πάντες» (Ψαλμός 81,1), ενώ στην Κ. Διαθήκη: «ἀπεκρίθη αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· οὐκ ἔστι γεγραμμένον ἐν τῷ νόμῳ ὑμῶν, ἐγὼ εἶπα, θεοί ἐστε;» (Ιωάννης, ι΄, 34) «νῦν τέκνα θεοῦ ἐσμέν καί οὔπω ἐφανερώθη τι ἐσόμεθα, οἴδαμεν δέ ὅτι ἐάν φανερωθῆ ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα ὅτι ὀψόμεθα αὐτόν καθῶς ἐστί» (Α' επιστ. Ιωάννου, γ΄, 2) Η «εικόνα Θεού» όμως έχει το χρέος να γίνει και «καθ’ ομοίωσιν». Αυτό θα επιτευχθεί διαμέσου του αγώνα του ανθρώπου, με άθλους παρόμοιους μ’ αυτούς του Ηρακλή, του Υιού του Θεού. Ο Ηρακλής ήταν ένας μυημένος. Γνωρίζουμε με σιγουριά πως είχε μυηθεί στα Ελευσίνια Μυστήρια. Πιθανόν να είχε μυηθεί και σε άλλα Μυστήρια. Οι μυημένοι υφίστανται διαδοχικές μεταμορφώσεις και αναβαίνουν το όρος της εξέλιξης μέχρι να φθάσουν στην κορυφή του όρους Θαβώρ, όπου θα γίνει η ύψιστη Μεταμόρφωση και θα λάμψει η θεϊκότητα. Μα δεν μένουν στην κορυφή. Δεν δέχονται την προτροπή του Πέτρου για μόνιμη εγκατάσταση: «Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ» (Ματθαίος, ιζ΄, 4) Κατεβαίνουν από την κορυφή για να υπηρετήσουν τους ανθρώπους, ώστε να τους βοηθήσουν. Όπως καθάρισαν την προσωπική τους βρωμιά, έτσι έχουν το χρέος να βοηθήσουν κι αυτούς που βρίσκονται χαμηλά να καθαρίσουν την ψυχή τους από τις ακαθαρσίες της ζωώδους πλευράς τους. Κι εδώ υπάρχει το ενδεχόμενο να νιώσουν την αχαριστία από εκείνους που βοήθησαν, όπως ο Ηρακλής αντιμετώπισε την αχαριστία του ευεργετηθέντα Αυγεία, που όχι μόνον αρνήθηκε την συμφωνημένη αμοιβή, αλλά τον εξόρισε. Μην λησμονούμε ότι κι ο Χριστός σταυρώθηκε από τους πολλάκις ευεργετηθέντες Ιουδαίους.

Πέρα, όμως, από αχαριστίες κι εξορίες οι υιοί του Θεού αφού διώξουν την δική τους κοπριά, οφείλουν να βοηθήσουν να φύγει η κοπριά και από τους συνανθρώπους τους. Μόνο στην καθαρισμένη περιοχή της Ηλείας μπορεί να φυτρώσει και πάλι η γη. Μόνο στην καθαρή καρδιά, στην καθαρή ψυχή, μπορεί να αποδώσει καρπούς το πνεύμα και να επισπεύσει την επιστροφή μας στον Οίκο του Πατρός… Οι άθλοι του Ηρακλή μας δείχνουν πως μπορούμε να κερδίσουμε μια θέση στον Όλυμπο!