Περί εκλογικού πηδήματος ο λόγος

“Ούτις”

Είμαι, που λέτε ρε καρντάσια, αραγμένος στη καναπεδιά, με τα πόδια απάνω στο τραπεζάκι του σαλονιού- σκέτο αμέρικαν μπόις, μόνο οι μπότες με τα σπιρούνια μου έλειπαν- και έπινα τον ευωδιαστό καπουτσίνο μου. Σκέτη απόλαυση! Ο Ούτις συνεπής σαν ρολόι ελβετικό. Τους καλοκαιρινοί μήνες φρέντο και τους χειμερινοί καπουτσίνο, καθότι δεν είναι κανένα πιρπιτσόλι. Καφές ΑΑΑ, Illy με διαλεκτό καρπό σπυρί- σπυρί, τίγκα στο αφρόγαλα. Με δώδεκα φακελάκια στέβια- α, όλα κι όλα, εγώ προσέχω τη δίαιτά μου- όσα και τα μηνάκια του έτους, και κανέλα Κεϋλάνης περικαλώ, γιατίς σημασία έχει η ποιότης. Και μ’ αυτή δεν παίζουμε.

Απέναντι στο γυαλί να παίζει ειδήσεις. Δέκα παράθυρα είχε η Τρέμη- χώρια τους φεγγίτες- με ισάριθμους καλεσμένοi, που κανένας δεν άκουγε τον άλλονα, γιατί μίλαγαν ούλοι μαζί, σαν γνήσιοι Ελληνάρες. Ο καθένας το χαβά του πρωκτού του. Ούτε που πρόσεχε- ντιπ για ντιπ σας λέω- ο ένας κομματικός εκπρόσωπος τι έλεγε ο άλλος. Αυτός ζητούσε επίμονα να πει το ποιηματάκι του και οι άλλοι- ποιος τους χ@ζει τους άλλους- ας γίνουνε κολυμπηθρόξυλα.

Και εκεί που γινόταν ο μέγας μύλος- τι μύλος δηλαδής, το μεγάλο τουρλουμπούκι- πέφτει η ειδησάρα. Και ο μεγαλογκομενιάρης ο Δίας να ‘ριχνε το αστροπελέκι του, δε θα ‘φερνε τόση αναστάτωση. Μια ξανθιά ανταποκρίτρια με το μαρκούτσι στο στόμα και τον αγέρα να της ανεμίζει το βαμμένο μαλλί, κάνοντας ταυτόχρονα παράσιτα στο μικρόφωνο, και πενήντα γαβριάδες γύρω- τριγύρω να ωρύονται σαν επιστήμονες του θρύλου, έλεγε τα νέα από τα Δωδεκάνησα. Ο Αλέξης, το λοιπόν, που μίλαγε στη Ρόδο και μοίραζε ελπίδα στο πόπολο- σαν να την είχε πάρει μισοτιμής από τα ΑΒ Βασιλόπουλος- ένιωσε κάτι να τον γαργαλάει ανάμεσα στα σκέλια του και είπε με μεγάλο ενθουσιασμό: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα, λένε μερικοί. Λοιπόν ναι. Ιδού η Ρόδος. Και το πήδημα σε λίγες μέρες, με την ώθηση του ελληνικού λαού. Με τη δική σας ώθηση».

Η συνέχεια >>> VagiaBlog …

Η αναστάτωση στους χασομέρηδες των παράθυρων της Τρέμης ήταν σαν να είδαν κάτι ανάμεσα στο μεγαλειώδες έργο της Όλγας Μαλέα- με τέτοιο όνομα μπορούσε να σκηνοθετήσει καλύτερο έργο;- “ο οργασμός της αγελάδας” και σε τσόντα του γίγαντα Γκουσγκούνη. Κάποιοι νιώσανε να τους διαπερνά κι ένα ρίγος στο άκουσμα της λέξης “πήδημα”. Σαν δεν ντρέπεται, ολόκληρος υποψήφιος πρωθυπουργός να λέει κακά λόγια σε προεκλογική συγκέντρωση; Πιπέρι ήθελε να βουρδουλιάσει το βρωμόστομα. Όλες οι Αρσακειάδες έπεσαν με τα μούτρα να σχολιάσουν την απρεπή- κατά την ταπεινή τους γνώμη- έκφραση του Αλέξη. Ταραχή στους κύκλους της Ν.Δ.! Μερικοί ένιωσαν από τώρα να τους τρώει ο πωπός τους. Ρε π@ύστη μου, δεν περίμεναν καν να έρθει η Κυριακή των εκλογών! Αυτοί, μάτια μου, την χρονοκαθυστέρηση την έκαναν χρονοπροώθηση! Ντιπ υπομονή.

Ανέλαβε να βάλει τα πράματα στη θέση τους το Σπυρί του Άκη. Η Μαριγώ η Σπυράκη, που άφησε τα σαλόνια του ευρωκυνοβουλίου- καρντάσια, σωστά το έγραψα, δεν έκανα ορθογραφικό λάθος!- πήγε να σώσει την τιμή της Ν.Δ. Στη Συγγρού κατάλαβαν την πατάτα, παναπεί να αναθέσουν στον Άδωνη, τον τσιριχτροφωνούλη, να είναι υπεύθυνος τύπου. Και έκαναν μετάθεση στη Μαριγώ από τις Βρυξέλες στην Αθήνα. Αν και ήταν “πήδημα”- γιατί τι άλλο είναι, ρε τιγκιτάγκα μου, να αφήσεις τα καλά των Βρυξελών και να έρχεσαι να βγάζεις λάδι το Γιακουμάτο και το Ντινόπουλο που είναι τίγκα στη μ…..α- η Μαρία δεν το είδε έτσι. Το είδε σαν αναβάθμιση. Από ευρωβουλευτού έγινε εκπρόσωπος της Ν.Δ.! Τραβάει, το λοιπόν, μια ανακοινωσάρα, λέγοντας: «ο κ. Τσίπρας δεν παίζει μόνο με την Ευρώπη. Δεν παίζει μόνο με τους Έλληνες. Μας προσβάλλει όλους. Ντροπή!».

Και τότε μου κόλλησε στο περιεχόμενο του καύκαλου το παλιό τραγουδάκι, που έγραψε ο Γιάννης Νεγρεπόντης και τραγούδησε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης: «Ντροπή, ντροπή, ντροπή τέτοιο παιδί…» Γιατί, τι εννοούσε ο Αλέξης πίσω από τις λέξεις: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»; Εννοούσε αυτό, που εννοούσε ο μακαρίτης ο παππούς μου όταν μου έδινε, τότες που ήμουν πιτσιρικάς με κοντό παντελονάκι, ένα πενηντάρι και τη γίδα να την πάω στον τράγο του Τσάπρου να την μαρκαλίσει για να γεννήσει δυο με τρία κατσίκια; Ή εννοούσε να πηδήσουμε τα βαρελάκια, όπως κάναμε στα διαλείμματα στο Δημοτικό; Μπορεί, όμως, να ήταν και σαν το πήδημα της ίδιας της ποντικομαμής της Μαρίας στις ευρωεκλογές, και τώρα της Άντζελας, από το ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ., όπως κάνουν τα ποντίκια όταν βουλιάζει το καράβι. Ή μπορεί να εννοούσε και το άλμα- γιατί πήδημα= άλμα- από την καρέκλα του πρόεδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη δερμάτινη πολυθρόνα του πρωθυπουργού στο Μέγαρο Μαξίμου. Γιατί, ρε π@ύστη μου, αυτό το πήδημα από την Κουμουνδούρου στο Μέγαρο Μαξίμου θέλει πολλές κοκα- κόλες και σόδες για να το χωνέψουν οι Σαμαροβενιζέλοι.

Ρε καρντάσια, ο Αλέξης σαν πολυπολιτισμικός δεν μπορεί να προσβάλει με τις λέξεις. Αυτός απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Από Ρωσσοπόντιοι μέχρι Ροδεσιανές, κι από Φιλιππινέζες υπηρέτριες μέχρι Ρουμάνοι μπουκαδόρους. Όλους νόμιμους και με τη βούλα ελληνοποιημένους. Όπως τότες με τη χούντα, που έφερναν τη σάρα και τη μάρα οι ομάδες στο κλωτσοσφαίρι- παίκτες με το ζύγι- και τους ελληνοποιούσαν, γιατί η γιαγιάκα τους είχε διαβάσει σε άρλεκιν της χώρας της για το Μεγαλέξαντρο και τον κατηραμένο όφι. Κι από βιομήχανους με δις μέχρι συνταξιούχους, που τους έκοψαν τη σύνταξη. Πλουραλισμός και πολυπολιτισμικότητα- πάει τη στραμπούλιξα τη γλώσσα μου μέχρι να βγει η ρημάδα η λέξη. Καμιά σχέση το δικό του πήδημα με το σεξ. Εξάλλου, το πήδημα, αν νιώσεις τη κάψα, δε μπορεί να περιμένει μία εβδομάς και βάλε! Τι θα κάνεις, θα χρησιμοποιήσεις τζελ επιβραδυντικό χρόνου; Αρπάζεις την έτσι σου, τη βάζεις κάτω, και βλέπει το Χριστό- το Βούδα, τον Αλλάχ, δεν έχει σημασία το θρήσκευμα, μιας και είμαστε χώρα Συριζοπολυπολιτισμική- φαντάρο. Πέρα απ’ αυτό, ο Αλέξης είναι ο νεότερος αρχηγός κόμματος, και δε χρειάζεται- λόγω ηλικίας- σε τέτοιου είδους πήδημα την ώθηση του λαού. Μπορεί και μόνος του! Μετά, είναι και ντροπαλούλης. Αν δεν του έκανε κούκου, δε θα μοιραζόταν το πρόβλημά του με τον ελληνικό λαό. Θα πήγαινε στο φαρμακείο και θα ζητούσε τα μπλε χάπια. Ο Αλέξης, όχι, δεν έχει πρόβλημα. Μέχρι και την Αγγελικούλα τη Μέρκελ θα υποστεί το κορμί του για το καλό της Ελλάδας. Αλλά όπως το ‘παμε και το ξαναλέμε το πήδημα του Αλέξη είναι άνευ σεξ. Το πήδημα του Αλέξη είναι για το πρωθυπουργικό γραφείο.

Άδικα τον παρεξήγησαν στη Ν.Δ. Θα μείνουν με τη χαρά του παρεξηγημένου πηδήματος οι τιγκιτάγκες. Ο Αλέξης γουστάρει την ώθηση του λαού για το άλλο πήδημα. Το πήδημα, με την έννοια του άλματος, από την Κουμουνδούρου στο Μέγαρο Μαξίμου. Και γι’ αυτό γουστάρει όλη η Ελλάδα να γίνει Ρόδος…

Εμείς θα τον ωθήσουμε;;;