Η ψυχή των πολιτικών ως «θηρίον ποικίλον και πολυκέφαλον»

[[ δαμ-ων ]]

Κατά τον Πλάτωνα, ο άνθρωπος πρέπει να σέβεται τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του. Ο κανόνας του αυτοσεβασμού είναι ότι η ψυχή υπερέχει του σώματος και το σώμα της περιουσίας ( υλικών αγαθών ). Επομένως πρέπει να αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία στη ψυχή απ’ ό,τι στο σώμα, και στο σώμα μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι στα αγαθά μας. Όταν αποδίδουμε μεγαλύτερη αξία στη σωματική δύναμη ή στην κοινωνική- πολιτική δύναμη ή στον πλούτο απ’ ό,τι στη σοφία και την αρετή, όταν ικανοποιούμε τις ανάξιες ιδιοτροπίες και τα πάθη, τότε ατιμάζουμε την ψυχή μας.

Οι πολιτικοί μας αποδίδουν πολύ μεγαλύτερη αξία στην πρόσκαιρη δύναμη της εξουσίας και στα πλούτη που αποκτούν σε βάρος του ελληνικού λαού, απ’ ό,τι στη ψυχή τους. Μπορεί να άκουσαν πολλές φορές το ευαγγελικό ερώτημα: «τι γαρ ωφελείται άνθρωπος εάν τον κόσμον όλον κερδήση, την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή; ή τι δώσει άνθρωπος αντάλλαγμα της ψυχής αυτού;», αλλά είναι τόσο παχυδερμικοί, που ούτε καν τους αγγίζει. Μπορεί φαρισαϊκά να απαγγέλουν στον Αγ. Όρος το “Πιστεύω”, αλλά ο Θεός τους είναι ο Μαμωνάς. Γιατί ποιόν άλλον μπορεί να πιστεύει ένας πρωθυπουργός, που έχει αναλάβει την αποστολή από ξένα κέντρα να παραπλανήσει τον λαό με ψεύτικα λόγια στα δύο χρόνια που κυβερνάει και να τον καταστήσει δούλο στους τραπεζίτες και τα διεθνή λαμόγια της παγκόσμιας διακυβέρνησης;

Σ’ αυτό το άρθρο θα αναφέρουμε αρχικά μερικές φιλοσοφικές απόψεις για το μέγα θέμα της ψυχής και μετά μέσα από μια ωραία πλατωνική εικόνα θα γνωρίσουμε πως η ψυχή του ανθρώπου είναι «θηρίον ποικίλον και πολυκέφαλον». Στη συνέχεια θα αναζητήσουμε να ταιριάσουμε μυθικά τέρατα με τις ψυχές αυτών που μας κάνουν κομμάτια και θρύψαλα τη ζωή περνώντας μας υποχρεωτικά μέσα από τις Συμπληγάδες του ΔΝΤ και της Γερμανικής οικονομικής κατοχής.

Η συνέχεια >>> VagiaBlog…

Ο Πλάτωνας μας αναφέρει: « Ψυχή πάσα αθάνατος. Το γαρ αεικίνητον αθάνατον. Το δ’ άλλο κινούν και υπ’ άλλου κινούμενον, παύλαν έχον κινήσεως, παύλαν έχει ζωής. Μόνον δη το αυτό κινούν, άτε ουκ απολείπον εαυτό, ούποτε λήγει κινούμενον, αλλά και τοις άλλοις όσα κινείται τούτο πηγή και αρχή κινήσεως. Αρχή δε αγένητον…Ούτωδη κινήσεως μεν αρχή το αυτό αυτό κινούν. Τούτο δε ούτ’ απόλλυσθαι ούτε γίγνεσθαι δυνατόν, ή πάντα τε ουρανόν πάσά ντε γης εις εν συμπεσούσαν στήναι και μήποτε αύθις έχειν όθσν κινηθέντα γενήσεται. Αθανάτου δε πεφασμένου του υφ’ εαυτού κινουμένου, ψυχής ουσία ντε και λόγον τούτον αυτόν τις λέγων ουκ αισχυνείται.» [ Μετάφρ.: Κάθε ψυχή είναι αθάνατη. Διότι κάθε τι που κινείται από μόνο του είναι αθάνατο. Κάθε άλλο όμως, που κάτι άλλο το κινεί και από κάτι άλλο κινείται, όταν τερματίσει την κίνησή του, τερματίζει και τη ζωή του. Μόνο λοιπόν αυτό που κινεί το ίδιο τον εαυτό του είναι πηγή κίνησης και αρχή κίνησης για τα υπόλοιπα, όσα κινούνται, επειδή ακριβώς ποτέ δεν εγκαταλείπει τον εαυτό του. Η αρχή, επομένως, είναι κάτι που δεν δημιουργείται… Έτσι λοιπόν η αρχή της κίνησης, είναι το ον εκείνο που κινεί μόνο του τον εαυτό του. Αυτό μάλιστα δεν είναι δυνατόν ούτε να χαθεί ούτε να γεννηθεί, διαφορετικά και ολόκληρος ο ουρανός και στο σύνολό της η δημιουργία θα καταποντιστούν και θα σταθούν και ποτέ πια δεν θα έχουν αρχή, από την οποία θα κινηθούν πάλι. Αφού λοιπόν αποδείξαμε πως είναι αθάνατο αυτό που κινεί τον εαυτό του, δεν θα διστάσει κανείς να ομολογήσει ότι και η ουσία και η αιτία της ύπαρξης της ψυχής είναι αυτή η ίδια η ύπαρξη.] ( Πλάτωνος “Φαίδρος”, 245 c-e ).

Τι είναι όμως η ψυχή; Ψυχή είναι η άϋλη πλευρά ή ουσία του ανθρώπινου όντος, στην οποία οφείλει ο άνθρωπος την ατομικότητα και την ανθρώπινη φύση του. Συχνά θεωρείται συνώνυμη του νου ή του Εγώ. Θεολογικά είναι εκείνο το μέρος του ατόμου που μετέχει στο θείο, και επιζεί μετά το θάνατο του σώματος.

Από τους αρχαίους λαούς οι Αιγύπτιοι και οι Κινέζοι πίστευαν στην ύπαρξη μιάς διττής ψυχής. Για τους Αιγύπτιους το Κα ( πνοή ) εξακολουθούσε να υπάρχει και μετά το θάνατο, παραμένοντας κοντά στο σώμα, ενώ το δεύτερο μέρος, το πνευματικό Μπα, μετέβαινε στην περιοχή των νεκρών. Στα ομηρικά ποιήματα, η ψυχή είναι ένα σκιώδες, αλλά πάντως υλικό, αντίγραφο του ατόμου, που ζει και μετά από τον θάνατο του σώματος. Για τον Εμπεδοκλή, ο άνθρωπος ήταν φτιαγμένος από τα τέσσερα βασικά στοιχεία, γη, νερό, αέρα και φωτιά, που μετείχαν στις αντιθετικές τους καταστάσεις ή ποιότητες, θερμό, ψυχρό, ξηρό και υγρό. Η ψυχή επιφέρει μια όμορφα ισορροπημένη ανάμιξη ή αρμονία των παραπάνω αντίθετων ζευγών.

Στην Χριστιανική θεολογία ο Άγ. Αυγουστίνος παρομοίαζε τη ψυχή με “αναβάτη” του σώματος. Τόνιζε τη διαίρεση ανάμεσα στο υλικό και το άϋλο μέρος του ανθρώπου και υποστήριζε πως η ψυχή αντιπροσωπεύει τον “αληθινό” άνθρωπο. Αν και διαχωριζόταν από το σώμα, εν τούτοις δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή χωρίς το σώμα της. Στον Μεσαίωνα ο Αγ. Θωμάς ο Ακινάτης επανέφερε την αρχαιοελληνική ιδέα, ότι η ψυχή είναι η κινητήρια αρχή του σώματος, όμως είναι ανεξάρτητη απ’ αυτό και χωρίς αυτό δεν μπορεί να συγκροτήσει ένα ανθρώπινο ον.

Σχετικά με το πότε γεννιέται η ψυχή και με το πότε κι αν πεθαίνει έχουν διατυπωθεί πολυάριθμες απόψεις και θεωρίες. Ο Πυθαγόρας υποστήριζε τη θεϊκή προέλευση της ψυχής και την ύπαρξη αυτής και πριν τη γέννηση και μετά τον θάνατο. Ο Πλάτωνας και ο Σωκράτης δεχόντουσαν επίσης την αθανασία της ψυχής. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι μόνον ένα μέρος της ήταν αθάνατο, ο νους ( διάνοια ). Αντίθετα ο Επίκουρος υποστήριζε ότι η ψυχή πεθαίνει μαζί με το σώμα. Οι πρώτοι χριστιανοί φιλόσοφοι έλεγαν ότι η ψυχή δημιουργήθηκε από το Θεό, ο οποίος την εμφύσησε στο σώμα κατά τη διάρκεια της σύλληψης, ενώ υιοθέτησαν την ελληνική άποψη για την αθανασία της.

Στον ινδουισμό δέχονται ότι κάθε ατομική ψυχή ( άτμαν ) έχει δημιουργηθεί στην αρχή του χρόνου. Όταν γεννιέται ένας άνθρωπος, το άτμαν φυλακίζεται μέσα του, και μετά από το θάνατο του σώματος περνάει σ’ ένα νέο σώμα. Η θέση του νέου ατόμου στην Αλυσίδα του Είναι καθορίζεται από το κάρμα, δηλ. τις συσσωρευμένες συνέπειες των πράξεών του.

Άλλοι ινδουιστές δέχονται ως αιώνιο τον κύκλο της γέννησης και του θανάτου, κι άλλοι ότι διατηρείται μέχρι να φτάσει η ψυχή στην καρμική της τελείωση και να ενωθεί με το Απόλυτο.

Δογματικά, η ψυχή είναι το δεύτερο συνθετικό του ανθρώπου, εκείνο το πνευματικό του στοιχείο, που ζωοποιεί το σώμα. Δεν έχει νόημα η ύπαρξη και η δημιουργία της ψυχής χωρίς το σώμα. Όταν επέρχεται ο φυσικός θάνατος, ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα είναι προσωρινός και δεν είναι η φυσική σχέση που δόθηκε σε αυτά τα δύο μέρη από τον Δημιουργό τους. Το μέσο αποκατάστασης και επαναφοράς στην αδιάσπαστη εσωτερική ενότητα σώματος- ψυχής, η οποία δόθηκε στον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, είναι η ανάσταση. Ο Θεός δημιούργησε το σώμα και την ψυχή σε δύο μεν φαινομενικά διαδοχικές στιγμές, ουσιαστικά δε και πραγματικά σε μία και μόνη στιγμή, με δύο χωρισμένες, αλλά σύγχρονες ενέργειές Του, έτσι ώστε « μήτε τη φύσει της ψυχής καθ’ εαυτήν, μήτε τη φύσει του σώματος χωρίς αποκληρώσαντος την ζωήν και τον σύμπαντα βίον, αλλά τοις των δύο τούτων ηνωμένοις εις έναν άνθρωπον ».

Ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς, σ’ ένα ποίημά του, με τίτλο “η Ψυχή”, γράφει:

« Είμαι η ψυχή και ντύθηκα το σώμα

για να σε βρω

και το φιλί που φλόγισα το στόμα

για να σε χαρώ…

Είμαι ο νεκρός που θα ξαναγυρίζω

με νέα πνοή με σχήμα νέο,

για να την ξαναρχίσω

μ’ εσέ τη ζωή.»

Από τα Χαλδαϊκά Λόγια παίρνουμε το ακόλουθο απόσπασμα ( λόγιο ): « Ψυχαίον σπινθήρα δυσί κράσας ομονοίαις νω και πνεύματι θείω, εφ’ οίς τρίτον αγνόν έρωτα συνδετικόν πάντων επιβήτορα σεμνόν έθηκεν. » [ Μετάφρ.: Αφού ανάμειξε ( ο Πατέρας ) τον ψυχικό σπινθήρα με δύο αρμονίες, το νου και τη θεία πνοή, πρόσθεσε σ’ αυτά ( ως τρίτο ) τον αγνό έρωτα, τον σεβάσμιο, που συνδέει τα πάντα και αποβαίνει κυβερνήτης τους.]

Η ψυχή, αυτό που το λόγιο αποκαλεί “ψυχαίο σπινθήρα”, φέρει σαν προϊόν ανάμειξης το νου, δηλ. την ικανότητα να διαλογίζεται, και τη θεία πνοή. Έτσι στην ψυχή αναμειγνύονται δύο κοσμογονικές ουσίες, η συνεχής ουσία (νους) και η μεριστή ουσία (το θείο πνεύμα). Όμως, εφοδιάζεται και με τρίτο στοιχείο, τον έρωτα, τον έρωτα τον πάνδημο. Αυτός είναι η τάση για ν’ αντιδρά και να αλληλεπιδρά με τις άλλες αδελφές ψυχές καθώς και με τα άλλα στοιχεία του Κόσμου. Είναι επίσης η τάση για κοσμική εξέλιξη. Επομένως, η ψυχή, θεία στην καταγωγή της, προερχόμενη από τον Πατέρα, πρέπει να αποκατασταθεί, στο τέλος της πορείας της, στην ουράνια θέση της.

Πριν φτάσει όμως σ’ αυτή την κατάσταση, περνάει από διάφορα στάδια. Στη διάρκεια της εξέλιξής της κατά τον Πλάτωνα μοιάζει με θηρίον ποικίλον και πολυκέφαλον. Ας διαβάσουμε πρώτα ένα απόσπασμα από το πλατωνικό έργο “Πολιτεία”. Ο διάλογος γίνεται ανάμεσα στον Σωκράτη και τον Γλαύκωνα:

[[ ΣΩΚ.: Ας είναι∙ μια όμως που φτάσαμε στο σημείο της διερεύνησής μας, ας ξαναπάρουμε όσα είπαμε στην αρχή, που εξαιτίας τους φτάσαμε εδώ. Διατυπωνόταν ίσως τότε η άποψη, ότι η αδικία συμφέρει τον εντελώς άδικο άνθρωπο, φτάνει να τον θεωρούν οι άλλοι δίκαιο. Ή δεν ειπώθηκε έτσι;

ΓΛ.: Με ποιόν τρόπο;

ΣΩΚ.: Τώρα λοιπόν ας το συζητήσουμε μαζί του, αφού συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποια είναι τα αποτελέσματα της δίκαιης και της άδικης πράξης.

ΓΛ.: Με ποιον τρόπο;

ΣΩΚ.: Πλάθοντας με το λόγο μια εικόνα ψυχής, για να γνωρίζει όποιος υποστηρίζει τις απόψεις αυτές τι υποστήριζε.

ΓΛ.: Ποια εικόνα;

ΣΩΚ.: Κάποια παρόμοια σαν εκείνα τα πλάσματα που λεν οι παλιοί μύθοι, για παράδειγμα, της Χίμαιρας, της Σκύλλας, του Κέρβερου και αρκετά άλλα πλάσματα που συνδύαζαν πολλά διαφορετικά στοιχεία σ’ ένα σώμα.

ΓΛ.: Τα λεν βέβαια.

ΣΩΚ.: Πλάσε λοιπόν με τη φαντασία σου τη μορφή ενός αγριμιού ποικιλόμορφου και πολυκέφαλου, που να έχει γύρω- γύρω κεφάλια ήμερων και άγριων ζώων και να μεταμορφώνεται και να βγάζει τέτοια μόνο του.

ΓΛ.: Αυτό είναι δουλειά επιδέξιου τεχνίτη∙ επειδή όμως ο λόγος είναι πιο εύπλαστος από κερί και από παρόμοια υλικά, ας το πλάσουμε.

ΣΩΚ.: Λοιπόν πλάσε μια μορφή λιονταριού και μια άλλη ανθρώπου∙ ας είναι πολύ μεγαλύτερη η πρώτη και δεύτερη σε μέγεθος η δεύτερη.

ΓΛ.: Αυτά είναι πιο εύκολα και πες πως έχουν πλαστεί.

ΣΩΚ.: Λοιπόν αυτά τα τρία τώρα να τα ενώσεις σε ένα, ώστε να αποτελέσουν μια φύση.

ΓΛ.: Τα έχω ενώσει.

ΣΩΚ.: Πλάσε τώρα εξωτερικά τη μορφή του ενός, του ανθρώπου, ώστε για έναν που δεν μπορεί να βλέπει το μέσα, αλλά βλέπει μόνο το εξωτερικό περικάλυμμα, να δίνεται η εντύπωση ενός ζωντανού πλάσματος, του ανθρώπου.

ΓΛ.: Έχει πλαστεί.

ΣΩΚ.: Ας λέμε λοιπόν σ’ όποιον λέει ότι συμφέρει στον άνθρωπο αυτό να αδικεί και ότι δεν τον συμφέρει να ενεργεί με δικαιοσύνη ότι δεν υποστηρίζει τίποτε άλλο παρά μόνο ότι συμφέρει σ’ αυτόν να θρέφει το πολύμορφο αγρίμι και να δυναμώνει και το λιοντάρι και όσα έχει γύρω του και ν’ αφήνει τον άνθρωπο να λιμοκτονεί και να χάνει τη δύναμή του, ώστε να σέρνεται προς όπου τραβάει το ένα ή το άλλο από εκείνα τα δύο και να μην προσπαθεί να τα φέρει κοντά μεταξύ τους και να τα φιλιώσει, αλλά να τα αφήσει να δαγκώνουν το ένα το άλλο και πολεμώντας να τρων το ένα το άλλο.

ΓΛ.: Εντελώς αυτά θα έλεγε όποιος επιδοκιμάζει τι; άδικες πράξεις.

ΣΩΚ.: Από την άλλη πλευρά λοιπόν όποιος υποστηρίζει ότι οι δίκαιες ενέργειες ωφελούν θα υποστήριζε ότι πρέπει κάποιος να κάνει και να λέει ό,τι θα συντελούσε, ώστε να επικρατήσει ο άνθρωπος που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, και θα φρόντιζε εκείνο το πολυκέφαλο θρεφτάρι σαν γεωργός που φροντίζει και καλλιεργεί τα ήμερα, ενώ εμποδίζει να φυτρώνουν τα άγρια παίρνοντας για σύμμαχό του τη δύναμη του λιονταριού και έχοντας την ίδια έγνοια για όλα και να τα τρέφει, αφού τα συμφιλιώσει μεταξύ τους και με τον εαυτό του;

ΓΛ.: Γενικά αυτά λέει όποιος επιδοκιμάζει το δίκαιο.

ΣΩΚ. : Από κάθε άποψη λοιπόν όποιος επιδοκιμάζει τις δίκαιες ενέργειες θα έλεγε την αλήθεια, ενώ θα έλεγε ψέματα όποιος επιδοκιμάζει τις άδικες ενέργειες. Διότι, αν δει κάποιος το θέμα από την άποψη είτε της ηδονής είτε της καλής φήμης είτε της ωφέλειας, όποιος επιδοκιμάζει το δίκαιο λέει την αλήθεια, ενώ αυτός που το επικρίνει δε λέει την αλήθεια, ενώ αυτός που το επικρίνει δε λέει τίποτε το σωστό και δεν ξέρει τι είναι αυτό που επικρίνει.

ΓΛ.: Δε μου φαίνεται ότι ξέρει με κανένα τρόπο.

ΣΩΚ.: Λοιπόν ας προσπαθήσουμε να τον πείσουμε με τρόπο μαλακό- διότι σφάλλει χωρίς να το θέλει- ρωτώντας τον:

«Καλότυχε, δε θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι γνώμες των ανθρώπων για ποια πράγματα είναι καλά και ποια άσχημα διαμορφώνοντας έτσι; Καλά δεν είναι όσα υποτάσσουν τα ζωώδη μέρη της φύσης μας στην κυριαρχία του ανθρώπινου στοιχείου ή, καλύτερα, του θεϊκού στοιχείου μέσα μας και από την άλλη άσχημα δεν είναι αυτά που υποδηλώνουν το ήμερο στοιχείο σε άγριο; Θα συμφωνήσει ή πώς θα ενεργήσει;

ΓΛ.: Αν μ’ ακούσει, ναι.

ΣΩΚ.: Λοιπόν ύστερα από αυτό υπάρχει άνθρωπος που να του συμφέρει να πάρει χρήματα με άδικο τρόπο, αν γίνεται κάτι τέτοιο, δηλαδή παίρνοντας χρήματα να υποδουλώνει το πιο ευγενικό τμήμα του εαυτού του στο πιο ελεεινό; Ή, αν έπαιρνε χρήματα και υποδούλωνε γιο ή κόρη του, και μάλιστα σε άγριους και κακούς ανθρώπους, ο ίδιος δε θα ωφελούνταν, ακόμη κι αν έπαιρνε πάμπολλα χρήματα, όταν όμως υποδουλώνει το πιο θεϊκό τμήμα του εαυτού του στο πιο άσχετο με τη θεϊκή φύση και στο πιο μιαρό και δεν λυπάται καθόλου, δεν είναι άραγε τρισάθλιος και για το χρυσάφι που παίρνει ως δωροδοκία δεν προκαλεί πιο φρικτό όλεθρο από εκείνον που προκάλεσε η Εριφύλη, όταν δέχτηκε μια χρυσή αλυσίδα σε βάρος της ψυχής του άντρα της. ]] ( Πλάτωνας, Πολιτεία, βιβλίο Θ΄, 588Β-590Α)

Τι “εικόνες”, κατά τον Πλάτωνα, μπορούμε να δημιουργήσουμε με την φαντασία μας για τις ψυχές όσων ασκούν εξουσία σήμερα;

Ας ξεκινήσουμε με τον πρώην πρόεδρο- το “π” με μικρό γράμμα- της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια (ούτε κύριο μπορούμε να τον αποκαλέσουμε γιατί η θητεία του στον προεδρικό θώκο διέγραψε την πολιτική του ιστορία και τον σεβασμό που του είχαμε) . Ο θεματοφύλακας του Ελληνικού Συντάγματος έβαλε την υπογραφή του σε νόμους της κυβέρνησης που το παραβίασε κατάφωρα αμέτρητες φορές. Ενώ είχε ορκιστεί να φυλάσσει το Σύνταγμα, ήταν αυτός που αντί να το υπερασπιστεί, το καταπάτησε και το κατέσχισε. Όλες οι διατάξεις, όλα τα αντιλαϊκά διατάγματα, που ψήφισαν οι με δημοκρατικό μανδύα, πλην όμως δικτατορικές κυβερνήσεις των ανδρείκελων του ΔΝΤ, τις οποίες υπηρέτησε, ήσαν αντισυνταγματικά. Ο πρόεδρος χαρακτηρίστηκε σαν η πιο ακριβή γλάστρα της Ευρώπης! Η ψυχή του προέδρου- γλάστρας μοιάζει με του Κέρβερου.

Στην Ελληνική μυθολογία, ο Κέρβερος αντιπροσωπεύει τον φύλακα του Άδη και έχει συνήθως την μορφή ενός σκύλου συνηθέστερα με τρία κεφάλια και με ουρά που απόληγε σε κεφαλή δράκου. Στη Θεογονία αναφέρεται «Κέρβερος ωμηστής Αΐδεω κύων χαλκεόφωνος πεντηκοντακέφαλος», (= Κέρβερος άγριος σκύλος του Άδη, με ηχηρή φωνή και 50 κεφάλια). Σύμφωνα με τον Αισχύλο, γεννήθηκε από την ένωση δυο τεράτων, του Γίγαντα Τυφώνα και της Έχιδνας και ήταν αδελφός του Όρθου (παραπλήσιου μυθικού άγριου σκύλου) καθώς και της Λερναίας Ύδρας. Η παρουσία του εξασφαλίζει την παραμονή των νεκρών στον Κάτω Κόσμο αλλά και την αδυναμία των ζωντανών να εισέλθουν σε αυτόν. Οι αρχαίοι συγγραφείς περιγράφουν συχνά τον Κέρβερο με διαφορετικό τρόπο. Υπάρχουν εκδοχές που τον εμφανίζουν ως ένα συνηθισμένο σκύλο, αλλά και με πόδια λιονταριού, ουρά ερπετού ή φίδια σε όλο του το σώμα.

Η παρουσία του προέδρου στο Προεδρικό Μέγαρο εξασφάλισε τη βιωσιμότητα των θνησιγενών για τον ελληνικό λαό κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά. Αν ο πρόεδρος ήταν Πρόεδρος των Ελλήνων, θα μπορούσε να οδηγήσει στη λύτρωση των Ελλήνων από αυτά τα πολιτικά μιάσματα. Θα μπορούσε να αρνηθεί την υπογραφή όλων αυτών των διαταγμάτων που εκχώρησαν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Ποτέ δεν μας εξήγησε τι εννοούσε η κ. Ψαρούδα- Μπενάκη το 2005, όταν του είπε: « Αναλαμβάνετε, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις : Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης.»

Να εννοήσουμε ότι η τράπουλα ήταν με σημαδεμένα φύλλα υπέρ των τραπεζιτών και όσων ορέγονταν τον εθνικό πλούτο; Επομένως ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας με τη σιωπή και την υπογραφή του συνήργησε στο μεγάλο ξεπούλημα της χώρας του. Υπήρξε ο Κέρβερος- φύλακας των πολιτικών δωσίλογων και των οικονομικών τρωκτικών.

Το ίδιο συμβαίνει και με τον τωρινό πρόεδρο της δημοκρατίας Προκόπη (Πάκη) Παυλόπουλο. Το πρωτοπαλίκαρο της κυβέρνησης Κωστάκη Καραμανλή, που εκτόξευσε το κρατικό χρέος στα ύψη. Αυτός υπογράφει τα ειδεχθέστερα μέτρα του αριστερού Τσίπρα, που εφαρμόζει μέτρα, τα οποία δεν θα τολμούσαν να εφαρμόσουν κεντρώοι οι δεξιοί πρωθυπουργοί γιατί θα καιγόταν όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής, όχι μόνο το κέντρο της Αθήνας.

Το δίδυμο που φαινομενικά στην αρχή πρωθυπούργευε- γιατί ουσιαστικά εντολοδόχοι της τρόικας ήσαν- Παπανδρέου και Βενιζέλος αποτελούσαν το πρώτο ζεύγος της Σκύλλας και της Χάρυβδης.

Η Σκύλλα είναι ένα θηλυκό τέρας της ελληνικής μυθολογίας. Θεωρείται θυγατέρα του Ποσειδώνα και της Γαίας. Είχε εννέα κεφάλια που έμοιαζαν με σκύλου, εξού και το όνομά της Κατοικούσε στην ευρωπαϊκή ακτή του πορθμού του Βοσπόρου. Στην ασιατική ακτή κατοικούσε ένα άλλο τέρας, η Χάρυβδη, που είχε έξι λαιμούς και άρπαζε αντίστοιχους ναυτικούς από τα διερχόμενα πλοία. Αργότερα οι μυθογράφοι μετέφεραν την κατοικία των δύο τεράτων στον πορθμό της Μεσσήνης μεταξύ Ιταλίας και Σικελίας. Τα δύο τέρατα εμπλέκονται στους μύθους τόσο των Αργοναυτών όσο και του Οδυσσέα , οι οποίοι πέρασαν από τα στενά αυτά με απώλειες συντρόφων.

Ο Παπανδρέου με αμερικάνικο προσανατολισμό λόγω καταγωγής από τη μητέρα του Μάργκαρετ Τσάντ, όπου και μεγάλωσε, και ο Βενιζέλος με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό ήσαν τα πολυκέφαλα θηρία που άρχισαν να κατασπαράσσουν μαζικά τη μικρομεσαία τάξη. Που οδήγησαν στην απόγνωση τους νοικοκυραίους και στις αυτοκτονίες, που βύθισαν τη νεολαία στην απελπισία και την οδήγησαν στην ξενιτειά, επαναφέροντας τα μαύρα χρόνια των δεκαετιών του 50 και 60 με τις μαζικές μεταναστεύσεις. Η μελλοντική Βίκυ Βασιλείου θα έχει πλούσιο υλικό για να κάνει εκπομπές με “πακέτα” δακρύων και συγκίνησης επανενώνοντας διαλυμένες οικογένειες.

Ακολούθησαν τα δίδυμα Σαμαρά- Βενιζέλου στην συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ, για να παραδώσουν την σκυτάλη στην ανανεωμένη Σκύλλα και Χάρυβδη των Τσίπρα και Καμμένου, που αποτελειώνουν όλα τα ελληνικά νοικοκυριά. Το τελευταίο δίδυμο άνοιξε τα σύνορα στους εισβολείς μουσουλμάνους, που θα αποτελέσουν την ταφόπλακα του ελληνισμού.

Οι υπουργοί των ΜΑΤ όλων των μετά το 2010 κυβερνήσεων είναι η Χίμαιρα.

Στην Ελληνική μυθολογία αναφέρεται η Χίμαιρα ως ένα φοβερό τέρας που εξέπνεε φωτιά, είχε σώμα κατσίκας, κεφάλι λιονταριού, και ουρά του κατέληγε σε φίδι. Σύμφωνα με άλλες περιγραφές, είχε περισσότερα από ένα κεφάλια, συνηθέστερα τρικέφαλος (κεφαλή λέοντα, κατσίκας και δράκοντα).

Kατά τον Ησίοδο η Χίμαιρα ήταν κόρη του Τυφώνα και της Έχιδνας. Η Χίμαιρα ενώθηκε με τον Όρθρο και απόγονοί τους ήταν το Λιοντάρι της Νεμέας και η Σφίγγα.

Τα τέρατα που είναι προϊστάμενοι των ΜΑΤ εκτοξεύουν ληγμένα χημικά αέρια και δακρυγόνα κατά των εξαθλιωμένων ανέργων που απολύθηκαν είτε γιατί έκλεισαν τα εργοστάσια, με φυγάδευση των ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό, είτε γιατί η τρόικα έδωσε τη διαταγή για μείωση των δημοσίων υπαλλήλων. Χάθηκε η Ελληνική επενδυτική συνείδηση. Το κεφάλαιο έγινε διεθνές. Δεν γνωρίζει πατρίδα, δεν έχει εθνικότητα, συνείδηση. Ας χαθεί ο ελληνισμός. Ο εργοστασιάρχης θέλει το μεγαλύτερο κέρδος και θα το βρει εκεί όπου υπάρχει φτηνή εργασία. Θα επενδύσει στα Σκόπια, στην Τουρκία, στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, ή ακόμη και στη μακρινή Ζιμπάμπουε. Τι κι αν απόκτησε τα κεφάλαιά του με “θαλασσοδάνεια”, που είναι ο μόχθος του εργαζόμενου, στον οποίο, τώρα που τον έχει ανάγκη, του γυρνάει την πλάτη φυγαδεύοντας τα χρήματα. Οι άνθρωποι που έχουν κόρες, γυναίκες στον δημόσιο τομέα, αλλά είναι υπάλληλοι πολυτελείας στη Βουλή, αδρά αμειβόμενες με πολλές χιλιάδες, ο ελεφαντοβουβαλοϊπποπόταμος Πάγκαλος και ο κλαψιάρης σαν αρσενική σύγχρονη Μάρθα Βούρτση Λοβέρδος, ήσαν οι πρώτοι που συκοφάντησαν και απόλυσαν τους υπαλληλίσκους των 1000 ευρώ που με την πάροδο του χρόνου έγιναν 580, ενώ παράλληλα δημιούργησαν οργανισμούς βολέματος ημετέρων. Τους απελπισμένους συνταξιούχους, στους οποίους συνέχεια μειώνουν την σύνταξη, πρώτα ο τερατόψυχος Παπουτσής, και τελευταία ο έτερος αριστερός σκατόψυχος Τόσκας, αντιμετώπισαν σαν να ήταν προαιώνιοι εχθροί με θανατηφόρα χημικά, ενώ χαϊδεύουν και παρέχαν στέγη αρχικά σε ακριβές νεοκλασικές βίλες στους παράνομους ξενομπάτες, τους οποίους σιγοντάρησαν ξεφωνημένοι “προοδευτικοί”, οι οποίοι έχασαν τη λαλιά τους για τους βιαστές και δολοφόνους λαθρομετανάστες. Σήμερα οι ξενομπάτες έγιναν εκατοντάδες χιλιάδων, οπότε είτε τους βρίσκουν σπίτια, είτε φτιάχνουν κέντρα φιλοξενίας, ξοδεύοντας τεράστια ποσά.

Παράλληλα ιδρύθηκαν ΜΚΟ, όπου οι ημέτεροι κερδοσκοπούν αποκομίζοντας εκατομμύρια.

Πρώτη Λερναία Ύδρα ο υπάλληλος έκτης κατηγορίας, που σαν υπουργός οικονομίας του ΠΑΣΟΚ μας πούλησε στους τραπεζίτες διαψεύδοντας καθημερινά τον εαυτό του, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου.

Η Λερναία Ύδρα ήταν ένα τέρας με εννιά φιδίσια κεφάλια, γεμάτα δηλητήριο, που ζούσε στους βάλτους μιας παραθαλάσσιας περιοχής κοντά στο Άργος, της Λέρνας, απ’ όπου πήρε και το όνομά της. Πατέρας της ήταν ο Τυφώνας και μητέρα της η Έχιδνα. Είχε εννέα φιδίσια κεφάλια γεμάτο δηλητήριο. Κάθε τόσο έβγαινε από την κρυψώνα της, ρήμαζε τα κοπάδια, κατέστρεφε τις καλλιέργειες και σκορπούσε τον τρόμο στους ανθρώπους.

Η παράδοση λέει ότι ο Ηρακλής όταν της έκοβε το ένα κεφάλι, στη θέση του έβγαζε δύο. Έτσι, όταν οι Έλληνες ανακάλυπταν ένα ψέμα, που είπε για την οικονομία ο Παπακωνσταντίνου, αυτός έλεγε δύο για να το σκεπάσει. Η υπουργάρα, χωρίς να έχει φανερούς πόρους, μας εμφανιζόταν με υπερπολυτελή βίλα σε νησί του Αιγαίου (θα εφαρμοστεί, άραγε, στους πολιτικούς επιτέλους το πόθεν έσχες;). Ο αρχιψεύτης, που δήθεν θα έβαζε τάξη στα αυθαίρετα, στην αυθαίρετη βίλα παρουσίασε την πισίνα σαν υδατοσυλλέκτη. Στον υδατοσυλλέκτη μπορείς να βρεις κανένα βατραχάκι, δεν βρίσκεις δίμετρες γοργόνες να κολυμπούν!

Ακολούθησαν κι άλλες Λερναίες Ύδρες. Σήμερα έχουμε τον Φλαμπουράρη και τον Σταθάκη, που- άκουσον , άκουσον- ξέχασαν να δηλώσουν κάποια εκατομμύρια, την στιγμή που μας έστελναν να κάνουμε ουρές στα ΑΤΜ των τραπεζών. Έχουμε επίσης τον Φίλη που βυθίζει στην αμάθεια τα ελληνόπουλα και μπολιάζει το ελληνικό στοιχείο με το μουσουλμανικό, δημιουργώντας έναν αχταρμά, που τα ολέθρια αποτελέσματα θα φανούν τα επόμενα χρόνια. Το έγκλημα, όμως, κατά του έθνους θα έχει συντελεστεί. Είναι ανεπίτρεπτο, αντί να προσαρμοστούν οι ανεπιθύμητοι για την πατρίδα μας “εισβολείς” στην δική μας νοοτροπία, να μας επιβάλλουν να προσαρμοστούμε εμείς στη δική τους, αλλοιώνοντας την ιστορία μας, τα ήθη και τα έθιμά μας, την θρησκεία μας.

Η ψυχή του Αντρέα Λοβέρδου ήταν σαν τον Πρωτέα.

Ο Πρωτέας ήταν θαλάσσιος δαίμονας (θεότητα), γιος του Ποσειδώνα και της Νύμφης Νηίδας. . Η μυθολογία αναφέρει ότι μπορούσε με ευκολία να μεταμορφώνεται σε λιοντάρι, σε δράκο, σε τίγρη, σε κάπρο, σε πάνθηρα, σε δέντρο ακόμη και σε νερό και να εξαφανίζεται στη θάλασσα.

Έτσι κι ο Αντρίκος μεταμορφωνόταν σε κλαψιάρη, σε επικριτή, σε γενναίο, σε λαϊκιστή, σε άτεγκτο κυβερνητικό, σε άνθρωπο που συμπάσχει με τον φτωχό άνεργο, σε έτοιμο να παραιτηθεί, σε επίδοξο διάδοχο της ηγεσίας του κόμματος. Κι αυτό το χούι το διατηρεί μέχρι σήμερα… Μετά ακολούθησε απεχθέστερος Πρωτέας ο Άδωνης, για να τον διαδεχθεί ο Πάνος ο Καμμένος, που κάθε τόσο παραιτείται, αλλά έχει γίνει αυτοκόλλητος με την υπουργική καρέκλα. Αλλά ο χειρότερος Πρωτέας ο Αλέξης, με όλες αυτές τις παραπλανητικές μεταλλάξεις του.

Αγαπητοί φίλοι, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου… Αλλά και στην άβυσσο οι πρόγονοί μας έβαζαν κάποιο όριο. Η άβυσσος της ψυχής, όμως, του πολιτικού κόσμου δεν έχει όρια. Το θράσος τους είναι απύθμενο. Η ψυχή τους δεν έχει καμιά σχέση με όσα παραθέσαμε στη σύντομη φιλοσοφική αναφορά. Θηρίο, τέρας αποκρουστικό και αδηφάγο είναι, θηρίο ποικίλο και πολυκέφαλο. Στη σκέψη τους επικρατεί χάος. Χάος στη σκέψη, χάος στη ψυχή…

Στο χάος της ψυχής τους εμείς μπορούμε να αντιτάξουμε τον έρωτα. Στην Ησιόδεια Κοσμογονία η σειρά δημιουργίας είναι: Χάος- Γη- Έρωτας. Στο Χάος που δημιούργησε ο πολιτικός κόσμος και μας άφησε καμένη Γη, εμείς μπορούμε να αντιτάξουμε τον Έρωτα για την πατρίδα μας. Καιρός να βάλουμε ένα «ως εδώ και μη παρέκει». Είναι έτοιμοι να παραδώσουν εδάφη ποτισμένα με το αίμα των προγόνων μας στους Τούρκους, γιατί έτσι το θέλουν οι Γερμανοί και οι αδυσώπητοι φίλοι μας των ΗΠΑ. Μήπως έφτασε η ώρα να εκδηλώσουμε όλη την συσσωρευμένη αγανάκτησή μας; Το μόνο που έχουμε να χάσουμε πλέον είναι οι αλυσίδες μας… γιατί μας έχουν πουλήσει στα σκλαβοπάζαρα της Νέας Τάξης.