[[ δαμ- ων ]]
Μέρα με τη μέρα τους σιχαινόμαστε περισσότερο. Τους έχουμε ήδη σιχαθεί. Σιχαθήκαμε την υποκρισία των πολιτικών όλων των παρατάξεων. Αηδιάσαμε από τον ξεπεσμό τους. Έφτασαν στον έσχατο ξεπεσμό ως άνθρωποι. Είναι πλέον θλιβερά- πλην, όμως, άκρως επικίνδυνα- ανδρείκελα. Τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από αυτούς. Το μόνο που εγγυώνται είναι ο αφανισμός μας! Ο αφανισμός της ίδιας της πατρίδας μας. Της χώρας, όπου οι ψηφοφόροι τους εξέλεξαν με ψευδείς υποσχέσεις, δήθεν για να την υπηρετήσουν. Απεναντίας την προδίδουν και έτσι οι πολιτικοί αναδεικνύονται σε δωσίλογους. Οι άνθρωποι αυτοί σε όλους τους τόνους διαλαλούν ότι δεν έχουν σκοπό να δώσουν λύσεις. Το μόνο που τους απασχολεί είναι να εξασφαλίσουν τα αργύρια της προδοσίας τους, τα οποία φροντίζουν να ασφαλίσουν σε τράπεζες του εξωτερικού, αφανίζοντας τις λίστες- τεκμήρια του ξεπεσμού τους. Κάθε τόσο ακούμε για λίστες κλεφτών, που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, αλλά κανένα όνομα δεν δόθηκε επίσημα στη δημοσιότητα. Στο ερώτημα: γιατί;- η απάντηση είναι: αν οι ίδιοι οι πολιτικοί δεν βρίσκονται στη λίστα- φρόντισαν να φυλάξουν τα νώτα τους- βρίσκονται τα μέλη της οικογένειάς τους.
Τη στιγμή που οι πολίτες κάνουν ουρά στα κοινωνικά συσσίτια, ο πρωθυπουργός πήρε το προεδρικό αεροπλάνο και με την κουστωδία του πήγε στην Κούβα, να παρευρεθεί στις εκδηλώσεις για τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο. Αν συμμεριζόταν τις θυσίες του λαού του, θα είχε πάρει το επιβατικό αεροπλάνο. Δεν θα συμπεριφερόταν σαν μεγιστάνας.
Η συνέχεια >>> VagiaBlog…
Οι απάτριδες Νενέκοι δεν έχουν μπέσα. Έχουν εκχωρήσει την εδαφική μας κυριαρχία σε ξένα κέντρα, στη διεθνή οικονομική μαφία. Έχουν συναινέσει να γίνουμε δουλοπάροικοι και είλωτες κι αυτοί να αναλάβουν το ρόλο των επιστατών με τον βούρδουλα. Πώς αλλιώς εξηγούνται τα ΜΑΤ να πετσοκόβουν τους ανήμπορους ηλικιωμένους, που διαμαρτύρονται για το κυβερνητικό γιουρούσι στην πενιχρή τους σύνταξη; Και καμώνονται οι κηφήνες της βουλής πως παλεύουν για το καλό μας, ενώ έχουν ήδη υπογράψει το ξεπούλημα της χώρας μας.
Τους μάθαμε. Φτάνει πια. Δεν ανεχόμαστε άλλο να μας εμπαίζουν.
Σήμερα δεν θα γράψουμε πολλά. Όλα, όσα έχουμε να πούμε, τα εκφράζει η ιστορία που θα χρησιμοποιήσουμε. Προσέξτε την, έχει ένα σημαντικό μήνυμα:
[[ Σε ένα χωριό ψηλά στα βουνά ζούσε ένας τσοπάνης, που είχε μία στάνη γεμάτη ζώα κι άλλα πολλά αγαθά. Σε αυτήν την στάνη, που ήταν όλη του η περιουσία, είχε εκπαιδεύσει και τοποθετήσει έντεκα σκύλους για να την φυλάνε.
Οι λύκοι, που ζούσαν και αυτοί εκεί στα βουνά, προσπαθούσαν να βάλουν χέρι στα ζώα και στα αγαθά. Κάποτε σκέφτηκαν να κάνουν το εξής: ήρθαν μετά από συζητήσεις και γαλιφιές σε συμφωνία με τους σκύλους, τους οποίους έπεισαν να τους αφήνουν να μπαίνουν στην στάνη και να παίρνουν ό,τι θέλουν. Οι λύκοι σε αντάλλαγμα θα τους έδιναν ένα μερίδιο από την λεία τους. Και έτσι έγινε...
Ο τσοπάνης βλέποντας καθημερινά να του λείπουν ζώα του κι άλλα αγαθά. Αυτό συνεχίστηκε για καιρό. Στο μεταξύ έψαχνε την αιτία και δεν κατέληγε πουθενά. Έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στους σκύλους του και μην βρίσκοντας κάτι άλλο απελπίστηκε. Αποφάσισε να πάει σε ένα σοφό γέροντα που ζούσε πάνω στην πιο κορυφή του βουνού να του ζητήσει την συμβουλή. Όταν πήγε εκεί και διηγήθηκε στον γέροντα τα γεγονότα για τα σκυλιά του και για την στάνη του, ο γέροντας αφού συλλογίστηκε λίγο, στράφηκε και του είπε: «Πάρε ένα τουφέκι και σκότωσε τα όλα τα σκυλιά σου. Μην αφήσεις κανένα. Και όταν εννοώ κανένα, εννοώ κανένα. Πάρε καινούργια σκυλιά που να μην ξέρουν το παραμικρό και εκπαίδευσε τα όλα από την αρχή.»
Ο τσοπάνης κατέβηκε από το βουνό στεναχωρημένος και προβληματισμένο. Αγαπούσε πολύ τα σκυλιά του. Ήταν δεμένος μ’ αυτά και τα θεωρούσε πιστούς συνεργάτες του. Αφού γύρισε στην στάνη του, εκτέλεσε την συμβουλή του γέροντα. Μετά πήρε καινούργιους σκύλους κι αφού τους εκπαίδευσε τους έβαλε φύλακες στην στάνη του.
Όλα πήγαιναν καλά στην αρχή. Αλλά μετά από λίγο καιρό στην στάνη άρχισε να παρουσιάζεται πάλι το ίδιο πρόβλημα και να λείπουν ζώα κ αγαθά. Προβληματισμένος κι απογοητευμένος ο τσοπάνης ξαναπήρε τον δρόμο για την κορυφή του βουνού πηγαίνοντας ξανά στον γέροντα. Σαν έφτασε εκεί του διηγήθηκε την ιστορία. Μόλις απόσωσε τα λόγια του, ο γέροντας τον ρώτησε: «Τήρησες την συμβουλή μου;» «Ναι» του απάντησε ο τσοπάνης. «Εκτέλεσες όλα τα σκυλιά;»
«Ναι, όλα τα σκότωσα», του απάντησε ο τσοπάνης,
«Όλα, όλα τα σκυλιά;» τον ξαναρώτησε ο γέρος. «Ναι, όλα» του ξανά ‘πε ο τσοπάνης,
«Σίγουρα όλα; Μου λες την αλήθεια;» επέμεινε ο γέρος. «Γέροντα», του απάντησε ο τσοπάνης, «η αλήθεια είναι ότι το ένα, το ενδέκατο, το λυπήθηκα, γιατί ήταν άρρωστο και γέρικο. Δεν μου κράτησε η καρδιά να το εκτελέσω.»
Ο γέροντας τότε με αυστηρότητα του είπε: «Αν θες να σωθείς και να μη σε ξαναβρεί συμφορά, αυτή την φορά να τα σκοτώσεις όλα. Να μην λυπηθείς κανένα! Γιατί κι ένα να μείνει, την σκέψη και το μικρόβιο της προδοσίας και της ατιμίας το έχει και θα το έχει για πάντα, οπότε θα σου μολύνει και τα άλλα τα σκυλιά. Έτσι όσα σκυλιά και να αλλάξεις το ίδιο θα συμβαίνει πάντα!»
Ήθελε, δεν ήθελε, ο τσοπάνης έκανε καταπώς τον ορμήνεψε ο γέρος. Δεν άφησε κανένα από τα παλιά σκυλιά. Πήρε και εκπαίδευσε καινούργια και από τότε τίποτε δεν ξανά έλειψε από την στάνη του, ούτε ζώο, ούτε αγαθό. Έτσι ο τσοπάνης βρήκε την ησυχία του και η στάνη του πρόκοψε! ]]
Η ιστορία που διαβάσατε εκφράζει την σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα. Θεωρείστε πως στάνη είναι η πατρίδα μας, τσοπάνης ο λαός μας, σκυλιά οι 300 της βουλής και λύκοι οι οικονομικοί στραγγαλιστές μας ( η Νέα Τάξη με τις τράπεζες, τους οικονομικούς οίκους, τα οικονομικά καρτέλ και τα υποχείρια τους υπαλλήλους της Ε.Ε και του ΔΝΤ καθώς και τους πολιτικούς).
Όσο κι αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας, τα αιμοβόρα θηρία δεν μας το επιτρέπουν. Επιτακτική είναι η ανάγκη να επιβιώσουμε! Γιατί έχουμε χρέος να φροντίσουμε και να εξασφαλίσουμε τις επόμενες γενιές μας. Εμείς κάναμε λάθη. Πολλά λάθη γιατί εμπιστευτήκαμε την τήρηση του συντάγματος, με όσα αυτό επιτάσσει, σε σκυλιά, που άλλα είχαν στο αίμα τους την προδοσία κι άλλα μολύνθηκαν στην πορεία. Σαν τον τσοπάνη της ιστορίας, που θέλησε να σώσει την στάνη του, κι εμείς θέλουμε να σώσουμε την πατρίδα μας. Αυτό που απομένει, είναι να ακολουθήσουμε την συμβουλή του γέρου. Να εκτελέσουμε, πολιτικά, τα προδοτικά σκυλιά! Δεν υποστηρίζουμε ότι πρέπει να στήσουμε στρατοδικεία και να στείλουμε στον Άδη τους επίορκους. Με νόμο, όμως, μιας υγιούς ηγεσίας, να στερήσουμε σε όσους ενεπλάκησαν στην πολιτική από την μεταπολίτευση και μετά, και σε όλα τα συγγενικά τους πρόσωπα, να λάβουν μέρος στην πολιτική ζωή της πατρίδας μας τόσο σε εθνικό, όσο και σε τοπικό επίπεδο. Είναι ζήτημα άμυνας του έθνους και της ηθικής μας υπόστασης. Για να επιβιώσουμε και να ανακάμψουμε, είναι αναγκαίο να γίνουμε σκληροί. Να μην λυπηθούμε κανέναν από αυτούς. Να τους τιμωρήσουμε ηθικά γιατί μας πρόδωσαν. Κανείς να μην διαφύγει της ηθικής τιμωρίας. Γιατί πρόκειται για εσχάτη προδοσία. Πρόδωσαν χωρίς ενοχές και αναστολές την Ελλάδα μας, το ελληνικό έθνος, την ελληνική φυλή, την ιστορία μας! Κι όποιος είναι μια φορά προδότης, μια ζωή είναι προδότης...
Τους διαγράφουμε και απαιτούμε να επιστρέψουν τα κλεμμένα, που έβγαλαν στο εξωτερικό. Αντί να διώκονται αυτοί που φανερώνουν τις λίστες των ληστών, επιτέλους, να δικαστούν αυτοί που περιλαμβάνονται στις λίστες. Φτάνει πια. Όχι, άλλα κουκουλώματα…
Σε κανέναν από όσους κάθισαν στα έδρανα της βουλής και σε όσους κάθονται δεν έχουμε πλέον εμπιστοσύνη. Να σταματήσει η γάγγραινα του πολιτικού συστήματος. Ο επίδοξος διάδοχος στην πρωθυπουργική καρέκλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, προέρχεται από το Μητσοτακέικο. Δεν μπορεί να αποτελέσει τη λύση στο πρόβλημα επιβίωσης της πατρίδας μας. Ακόμη κι αν δεν κατέχεται από το σύνδρομο του προπατορικού πολιτικού οικογενειακού αμαρτήματος, η εμπλοκή του με την Siemens και η συνέχεια στην ηγεσία ενός κόμματος, που ευθύνεται για την οικονομική κρίση, δεν παρέχει καμία εγγύηση.
Δεν ξεχνάμε ότι ο Κων. Καραμανλής ο νεότερος, ως ηγέτης της Ν.Δ. και πρωθυπουργός, εκτόξευσε στα ύψη το εξωτερικό χρέος. Ο διάδοχός του Αντώνης Σαμαράς, εξαπατώντας το λαό πως θα σκίσει το πρώτο μνημόνιο, του επέβαλε το δεύτερο και σκληρότερο. Ο Κυριάκος έχει ανοίξει τα χαρτιά του. Είναι Γερμανόφιλος και ένθερμος οπαδός της ληστρικής Ε.Ε. Τη στιγμή που οι περισσότερες χώρες έχουν αντιληφθεί πως η Ε.Ε., όπως έχει σχεδιαστεί, οδηγεί τους λαούς σε οικονομική ασφυξία, ο Μητσοτάκης είναι θιασώτης της Ε.Ε. που εκπροσωπεί το διεθνές κεφάλαιο σε βάρος των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της ανεξαρτησίας των κρατών. Και δυστυχώς η πείρα μας έχει δείξει πως κάθε επόμενη κυβέρνηση είναι αντιλαϊκότερη της προηγούμενης.
Αντί να βρουν τρόπους για να ελαφρύνουν τις πλάτες μας από τα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα, επιννοούν ακόμη χειρότερα. Αντί να βρούν τρόπους για να προσελκύσουν επενδύσεις, αυξάνουν την φορολογία και ζητούν και προκαταβολή φόρων, κλείνοντας καθημερινά επιχειρήσεις και εργοστάσια. Αντί να αξιοποιήσουν τον εθνικό μας πλούτο τον ξεπουλούν αντί πινακίου φακής. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι εργάζονται προς την κατεύθυνση της εθνικής εξαθλίωσης και όχι στο συμμάζεμα.
Και εδώ θα κάνουμε μια πολύ προχωρημένη σκέψη: Θα θέλαμε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μαζέψει τους προέδρους των κομμάτων σε μια σύσκεψη και να βάλει τους υπασπιστές του να κλειδώσουν τις πόρτες λέγοντας: «Κύριοι δεν θα φύγουμε από εδώ αν δεν καταλήξουμε σε ένα ελάχιστο πολιτικό πρόγραμμα για να σώσουμε το έθνος μας». Να καταλάβουν οι καρεκλοκένταυροι πως τελείωσε το κομματικό συμφέρον και προέχει το εθνικό. Αλλά δυχτυχώς και ο Πρόεδρος προέρχεται από την ίδια μολυσμένη πηγή…
Εύλογα, αγαπητοί φίλοι θα ρωτήσετε: Υπάρχει λύση; Φυσικά και υπάρχει! Ο άνθρωπος έχει τεράστιες δυνατότητες αν το θελήσει. Αν πιστέψει στο δίκιο του και επιθυμεί να επιβιώσει. Η λύση θα προκύψει αν: α) αλλάξει η νοοτροπία των ψηφοφόρων και ψηφίσουν χωρίς κομματικά καπελώματα και με γνώμονα τη διάσωση της πατρίδας, που θα φέρει και την προσωπική τους διάσωση, β) αν συστρατευτούν οι υγιείς πνευματικές δυνάμεις, δηλ. οι πανεπιστημιακοί επιλέγοντας ένα διευθυντήριο άξιων ανθρώπων με διεθνή ακτινοβολία. Και τέτοιους διαθέσουμε πολλούς.
Αποστρέφουμε το βλέμμα μας από το “μαγαρισμένου” τωρινό σκυλολόι, και βρίσκουμε πιστούς φύλακες της πατρίδας μας. Αν δεν το κάνουμε τώρα, δεν έχουμε αύριο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου