Aπό τον Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Αν το 216 π.χ ο Αννίβας με τα στρατεύματα του προ των πυλών απειλούσε τη Ρώμη με κατάληψη , το 2010μ.χ η καύση των απορριμμάτων ‘’επιτίθεται’’ ακάθεκτη στην επτάπυλη πόλη της Θήβας. Μπροστά όμως στον επικρεμάμενο κίνδυνο η Θηβαϊκή κοινωνία στις 12.3.2010 συνεπής στο ραντεβού της με την ιστορία ανέβηκε το βάθρο του ιστορικού της χρέους, διατράνωσε την αδιαπραγμάτευτη θέλησή της να διασφαλίσει τη ποιότητα ζωής της και να προασπίσει το περιβάλλον απέναντι στον επελαύνοντα νεοφανή τοξικό εφιάλτη . Σε περίοδο που η αυτοδιοίκηση αναδεικνύεται πρωταθλήτρια στη διαφθορά και από κύτταρο μεταλλάσσεται σε κυτταρίτιδα της δημοκρατίας , που εκποιεί ελπίδες και οράματα σε τιμή ευκαιρίας , που οι δήμοι εξελίσσονται σε εκκολαπτήρια σκανδάλων και βυθίζονται στην ανυποληψία και-συχνά στη γελοιότητα, που οι συλλογικές μορφές διοίκησης (νομαρχιακά, δημοτικά συμβούλια) λειτουργούν περισσότερο ως διακοσμητικά συμπληρώματα, οι τοπικοί μας θεσμικοί παράγοντες έδειξαν μειωμένα αντανακλαστικά , αδράνησαν και αντί να προκαλέσουν ευρύτατο δημόσιο διάλογο για να δικαιώσουν τον μεγάλο θεσμικό και ιστορικό τους ρόλο, σώπασαν και απογοήτευσαν . Το κενό αυτό κάλυψαν επάξια δύο ημερίδες που προλείαναν το έδαφος και πυροδότησαν ευρύτερο προβληματισμό κάτι που ευελπιστώ ότι θα γίνει μαμή μιας άλλης ανάπτυξης ,κέντρο βάρους ζυμώσεων και εξελίξεων στο αμέσως προσεχές μέλλον τοπικά. Η πρώτη ήταν του ΤΕΕ (6.2.2010) με θέμα: ‘’ Προϋποθέσεις για βιώσιμη ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή Οινοφύτων - Σχηματαρίου ‘’ . Η άλλη της ΠΟΕ-ΟΤΑ(20.2.2010) με θέμα : ‘’ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΤΕΡΕΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ με Δημόσιο και Κοινωνικό χαρακτήρα στην υπηρεσία του πολίτη και την προστασία του περιβάλλοντος‘’ . Συμπερασματικά από αυτές προέκυψε ότι : 1) Η καύση δεν είναι πανάκεια 2) Εγκυμονεί ο κίνδυνος να οδηγούνται για καύση σύμμεικτα απορρίμματα, μεγάλης επικινδυνότητας υλικά, υλικά που μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία επικίνδυνων αέριων ρύπων αλλά και στερεού τοξικού υπολείμματος που θα πρέπει να διατίθεται με ασφάλεια σε εγκεκριμένους χώρους διάθεσης τοξικών αποβλήτων ανύπαρκτους μέχρι σήμερα στην Ελλάδα. 3) Η καύση δεν δημιουργεί θέσεις εργασίας, δεν ευαισθητοποιεί τον πολίτη, δεν δημιουργεί κίνητρα για μείωση των απορριμμάτων , είναι ακριβή τεχνολογία και οικονομικά ασύμφορη . 4) Έμφαση πρέπει να δοθεί στον τομέα πρόληψη με οικονομικά εργαλεία και θεσμικά μέτρα, επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων, ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή, βελτιστοποίηση των συστημάτων που λειτουργούν μέχρι σήμερα, βελτιστοποίηση του συστήματος των μπλε κάδων, καλύτερη διαλογή στην πηγή και κομποστοποίηση των οργανικών, ώστε τελικά να μειωθούν τα απόβλητά κατά 80 με 90% τα επόμενα δέκα χρόνια. 5) Η διαχείριση των απορριμμάτων, αντιμετωπίζεται μονοδιάστατα χωρίς την προηγούμενη και απαραίτητη οικολογική παράμετρο. 6) Με καρκινοβατούσα τη μέθοδο της ανακύκλωσης , οι ευρωπαϊκοί και εθνικοί πόροι πάνε σε ότι εξασφαλίζει και μεγιστοποιεί εργολαβικά οφέλη . 7) Η δημιουργία εργοστασίου καύσης απορριμμάτων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί φιλική προς το περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής. 8) Οι επιχειρηματίες διαβλέπουν ‘’ελντοράντο’’, υπό την προϋπόθεση ότι θα γίνει χοάνη υποδοχής (και επί την πιο light έκφραση θερμικής επεξεργασίας ) σκουπιδιών της Αθήνας και τοξικών-ρυπογόνων βιομηχανικών απόβλητων Οινοφύτων – Σχηματαρίου , άλλως δεν είναι βιώσιμη η επένδυση μόνο με τον τοπικό όγκο των απορριμμάτων . 9) Αν ο Λουδοβίκος ο 15ος είπε ‘’..μετά από μένα ο κατακλυσμός..’’ ο κ. Σβίγγος με ‘’τσαλιμάκια’’ στις παρέμβασεις του προσπάθησε να φοβίσει ότι στην «μετά ΧΥΤΑ» εποχή θα μας κατακλύσουν τα σκουπίδια . Φαίνεται ότι μέχρι τώρα υπό το θάμβος της μεγάλης οικονομικής επιφάνειας των επενδυτών, υπερεκτίμησε την δυνατότητα να επιβάλλει την άποψή του ή υποτίμησε την νοημοσύνη του Θηβαϊκού λαού . Από εκεί και ύστερα ενημερωμένοι, ευαισθητοποιημένοι και θυμωμένοι οι πολίτες της Θήβας κινητοποίησαν τους επιστημονικούς– κοινωνικούς-επαγγελματικούς φορείς της πόλης. Στην κατάμεστη αίθουσα του Εμπορικού Επιμελητηρίου της Θήβας ( 24 .2.2010) αφού συγκρότησαν συμπαγές μέτωπο , αποφάσισαν τη διοργάνωση συλλαλητηρίου για τις (12.3.2010) και έστειλαν το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα αντίστασης για την αποτροπή της εγκατάστασης . Έτσι την ημέρα αυτή του ιστορικού ξεσηκωμού οι πολίτες άκουσαν και εμπέδωσαν ότι: 1) Ο Ν. Βοιωτίας από τις αρχές του ’60 υποδέχθηκε και απορρόφησε το μεγαλύτερο μέρος όλης της άναρχης, ασύδοτης ,τυχάρπαστης βιομηχανικής δραστηριότητας του γειτονικού λεκανοπεδίου Αττικής ως αποτέλεσμα του συνολικού στρεβλού αναπτυξιακού μοντέλου της χώρας μας. 2) Επέλεξαν αυτή τη θέση επειδή γειτνιάζει στο υδροκέφαλο λεκανοπέδιο Αττικής , τοπογραφικά εφάπτεται στον υφιστάμενο ΧΥΤΑ, διασταυρώνονται σημαντικοί συγκοινωνιακοί άξονες, συγκλίνουν , διέρχονται και πάνε από την Β. Ελλάδα προς το λεκανοπέδιο όλα τα ενεργειακά δίκτυα. 3) Δεν θα αρκούσαν όμως όλα αυτά τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα αν δεν προϋπήρχε ο μηδισμός της δημοτικής αρχής και η επαμφοτερίζουσα συμπεριφορά της Ν.Α.Β. που δεν έδωσε την κατατεθειμένη μελέτη ‘’Προκαταρκτική –Περιβαλλοντική Εκτίμηση-Αξιολόγηση’’ όταν της ζητήθηκε από την ‘’Συμπαράταξη Βοιωτών για το Περιβάλλον ‘’. 4) Επιχειρηματικοί όμιλοι που δεν διστάζουν να μεταμορφώσουν το περιβάλλον σε εμπόρευμα με το πρόσχημα της ενεργειακής τροφοδοσίας του υδροκέφαλου κέντρου, εγκαθιστούν μονάδες παραγωγής Η/Ε από Φ/Α και αιολικά πάρκα σε περιοχές φυσικού κάλλους με χορήγηση αδειών σχεδόν αβλεπτεί από την Ν.Α.Β , παρά τον επελθόντα κορεσμό , την υπέρβαση των ορίων της φέρουσας ικανότητας του οικοσυστήματος , την έναρξη λειτουργίας του νόμου της φθίνουσας απόδοσης. 5)Αναμένονται καταστροφικές οι συνέπειες στην αγροτική παραγωγή που είναι σημαντική πηγή εισοδήματος των Βοιωτών 6) Ο τόπος αυτός δεν μπορεί να γίνει πτυελοδοχείο της Αθήνας όπως επιγραμματικά και λακωνικά είχε αποφανθεί ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου το 1980. Η χαλύβδινη αποφασιστικότητα των πολιτών
‘’ ..πριν αλέκτορα φωνήσαι..’’ λύγισε τις όποιες αναστολές και υπεκφυγές των αιρετών της Βοιωτίας . Ιδιαίτερα υποχρέωσε το δήμαρχο σε δεύτερη διορθωτική αναδίπλωση , ύστερα από την πρώτη και έμπρακτη (με τη λύση του Μόρνου) αποδοχή της εξασθενούς χρωμιορρύπανσης του πόσιμου νερού. Το πέρα κάθε προσδοκίας μέγα πλήθος και πάθος που ‘’γονάτισε’’ την κεντρική πλατεία της Θήβας πρώτα ζήτησε ενός άλλο πρότυπο ανάπτυξης που να συμφιλιώνει τη προστασία του περιβάλλοντος με την οικονομική αποτελεσματικότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη . Ταυτόχρονα υποχρέωσε τους εμπλεκόμενους ’’εκόντες- άκοντες’’, να ανασκευάσουν, να προβληματισθούν ,να συμπαραταχθούν και να μεταφέρουν το στεντόρειο αυτό μήνυμα στα κέντρα λήψης αποφάσεων .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου