Μια ‘’Βαστίλη’’ στην ‘’καρδιά’’ της Λιβαδειάς

από τον πολ .μηχ. Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Την εποχή αυτή (30.6.2010) που η τανάλια της κρίσης ματώνει τον πολίτη και πολυτεμαχίζει την κοινωνία διάλεξε ο νομάρχης πολύ όψιμα να εγκαινιάσει το Διοικητήριο. Καρηκομόων και απαστράπτων περισσότερο σαν golden boy της Wall Street παρά σαν πολιτικός, έδραξε την ευκαιρία να διαβάσει ένα φλύαρο και τετριμμένο απολογισμό, ψιμυθιωμένο με μνημειώδεις γενικότητες και πολλά κοσμητικά επίθετα. Μετά λίγες μέρες (12.7.2010), η Ν.Α.Βοιωτίας οργάνωσε ημερίδα με θέμα: «Ενημέρωση Κοινού ως προς την ανάπτυξη Φωτοβολταϊκών Συστημάτων ». Οι πνιγηρές κλιματικές συνθήκες που επικρατούσαν μέσα σε αυτό το χώρο ήταν σε πλήρη αντίθεση με αίσθηση της ηπιότητας και της άνεσης που προκαλούν οι ανανεώσιμες μορφές ενέργειας και η βιοκλιματική αρχιτεκτονική που μελετώνται από το ΚΑΠΕ και παρουσίασαν οι εισηγητές. Το βράδυ αυτό κόσμος διψασμένος για ενημέρωση αγνόησε τη δυσφορία του εσωτερικού μικροκλίματος και διαψεύστηκε ο νομάρχης που στη ‘’φιέστα’’ των εγκαινίων με τον αφειδώλευτο λυρισμό εζήλωσε τη δόξα του Περικλή ή του Ιουστινιανού προ του Παρθενώνα ή της Αγίας Σοφίας αντίστοιχα. Πέρα όμως από την επισήμανση που έκαμα στην παρέμβασή μου, σήμερα και σε επόμενα σημειώματα ‘’ερεθίζομαι’’ θα σχολιάσω τον απολογισμό του στα εγκαίνια ξεκινώντας από το Διοικητήριο που καλώς-κακώς θεωρεί ‘’ναυαρχίδα’’ των 8ετούς του θητείας. Δημοσιεύθηκε μια σπιθαμιαία ως προς το περιεχόμενο, αλλά γιγαντιαία ως προς τη γραμματοσειρά καθαρά κομματικού ανακοίνωση που απέδιδε τα εύσημα υλοποίησης του έργου στον κ. Ν. Στάμου. Θα αποφεύγονταν αυτή η ανουσιολογία αν ο κ. Περγαντάς δεν είχε αναγάγει το έργο αυτό σε ‘’φετίχ’’. Για τις υπηρεσίες τα περί το Διοικητήριο ήταν μυστικό άκρως απόρρητο . Επί τέλους μάθαμε(1.7.2010) από την ‘’ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’’ ότι το έργο ήταν βραβευθείσα αρχιτεκτονική ιδέα από το 1987του καθηγητή στο ΕΜΠ κ. Τάσου Μπίρη. Μεταξύ 1995-96 επί Γιαν. Σταμούλη τροποποιήθηκε η μελέτη που αγνοήθηκε τόσο από την «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ » όσο και από τον κ. Μπίρη . Από συμπαραδηλώσεις νομίζω ότι αφορούσαν σε τροποποιήσεις και συμπληρώσεις του Αντισεισμικού Κανονισμού. Το 2001 ο κ. Στάμος προκήρυξε διεθνή διαγωνισμό για ‘’μελέτη- κατασκευή’’ του έργου και τοποθετήθηκα αρνητικά στο σύστημα αυτό της δημοπράτησης όμοια με αυτές των άλλων θεσμικών και συλλογικών φορέων περί την μελετοκατασκευή. Αν μας έλεγε την 1.1.2003 τι παρέλαβε ο κ. Περγαντάς από τον - μέσω τρίτου διεκδικήσαντα τα εύσημα- προκάτοχό του, θα ξέραμε ότι αμέσως μετά την κατακύρωση του διαγωνισμού έγινε το σκάνδαλο της τροποποίησης της μελέτης θεμελίωσης, που ανέβασε το κόστος του έργου ενώ η εργοληπτική επιχείρηση έπρεπε να είχε διαπιστώσει πριν την δημοπράτηση και την κατάθεση της προσφοράς της. Το ίδιο γραφείο στο περιοδικό ‘’ΚΤΙΡΙΟ’’ (τευχ 1/2010, σελ 65) δημοσίευσε πολυσέλιδη αναφορά στο Δημαρχιακό Μέγαρο Θεσσαλονίκης με γραμμένους αναλυτικά τους συντελεστές (μελετητές- κατασκευαστές κλπ) του έργου, η μελέτη του οποίου έγινε το 1986. Ποια μελέτη εφαρμόστηκε στο έργο, πότε εκδόθηκε η οικοδομική άδεια και ποιοί υπόγραψαν τις μελέτες , προχωρούσε για πολύ διάστημα η κατασκευή χωρίς οικοδομική άδεια ; Συγκρίνοντας το κτίριο της Λιβαδειάς προς άλλα π.χ Χαλκίδας και Σπάρτης που ξέρω ,επιφυλάσσομαι ως την πλήρη εφαρμογή κάποιων διατάξεων ΓΟΚ και Κτιριοδομικού Κανονισμού για Ειδικά Κτίρια ( φωτισμός και αερισμός ανεπαρκής-μικροί χώροι υγιεινής και W.C.-μικροί διάδρομοι). Σε κάποια μικρά μη λειτουργικά γραφεία τριγωνικού σχήματος, με διαστάσεις παράθυρων που θυμίζουν φρούρια , με κυκλικής διατομής υπερμεγέθη υποστυλώματα ασφυκτιούν και εμποδίζονται στη κίνηση οι χρήστες ( υπάλληλοι και πολίτες) που αθροιστικά χλευάζουν νομάρχες και μηχανικούς!!!!. Σε αυτή την ‘’ποντικοφωλιά ’’ ακόμη και την ημέρα σε κάποια γραφεία είναι αναμμένα τα φώτα. Προέκυψε άραγε δια χειρός διακεκριμένου ακαδημαϊκού δασκάλου τέτοια εσωτερική διαρρύθμιση ή αλλοιώθηκε καθοδόν ; Ποιος θα μας πει γιατί ο κ. Στάμος αστόχησε όταν δήλωσε (Β.Ν. 14.4.2003) ότι θα το τελείωνε εγκαινιάζοντάς το κιόλας μέσα στη θητεία του και του κ. Περγαντά χρειάσθηκαν άλλα 8 χρόνια και με τι κοστολογική επιβάρυνση; Γιατί δεν έγινε βιοκλιματικός σχεδιασμός όπως στη Θεσσαλονίκη και αμφιθέατρο; Στο κάτω μέρος των εσωτερικών θυρών γιατί δεν μπήκε αμφίπλευρη προστατευτική επικάλυψη σε ύψος περίπου 0.40 μ. από ανοξείδωτο μεταλλικό φύλλο, όπως στη Χαλκίδα; Ποια η ποιότητα των πλακών επίστρωσης των εσωτερικών δαπέδων; Γιατί δεν έχει υπόγειο parking όπως στα άλλα διοικητήρια που ανέφερα ; Αν μου πείτε ότι οφείλεται στο έδαφος , θα σας πω ότι υπήρχε λύση . Όσο αναγνωρίζω ότι κυρίως τα λάθη αναφέρονται την προ-Περγαντά εποχή, άλλο τόσο δεν βρίσκω λόγους για την σιωπή του. Πάντα με μια δημόσια αρχιτεκτονική παρέμβαση ανασυντίθεται ο δημόσιος αστικός χώρος. Καθώς έλλειψε τότε ο διάλογος, πριν λίγες ημέρες, παραδόθηκε ευθέως ως βορά σε προκλητικούς επικοινωνιακούς υποκειμενισμούς , σε ανέξοδες μεγαλοστομίες, σε βερμπαλιστκούς ακροβατισμούς. Το κέλυφός του παραπέμπει σε κτίριο όπου ‘’οχυρώνεται ‘’ η εξουσία . Στέλνει τη σκέψη μας σε μια σύγχρονη ‘’Βαστίλη’’, αφού σήμερα 14.7 που γράφω γιορτάζει η Γαλλία την πτώση της το 1789.Αν η φυλακή σου σκλαβώνει το σώμα, ο κακός χώρος δουλειάς σου σκλαβώνει την ψυχή. Με την ‘’εξουσιαστική γοητεία’’ που εκπέμπει ’’ θυματοποιεί ’’ τον πολίτη και παραλύει τα κοινωνικά του αντανακλαστικά. Μπορεί η Λιβαδειά να ανοικοδομείται κατά το Αθηναϊκό πρότυπο, όμως με την ‘’μορφοπλαστική φλυαρία’’ του και τον ‘’εκτός κλίμακας’’ όγκο του αποπνέει μια ’’βλοσυρότητα’’ δυσανάλογη αυτής που μπορεί να ‘’απορροφήσει ’’ μια πόλη με 25000 κατοίκους. Η εκτός κλίμακας συνθετική αυτή πρόταση διαταράσσει το αστικό τοπίο , γι αυτό δικαίως οι δημότες το λένε ’’Οχυρό του Ρούπελ’’