Για την πατρίδα μας………..ρε γαμώτο!!!

Αθαν. Παντελόγλου, χημικός- χημικός μηχανικός ΙΤΑΠ

Αυτό που ονομάζουμε «Πατρίδα» είτε «πατρίδα μας»( Είτε και «χωριό μας»,) είναι κάτι συγκεκριμένο. Αποτελείται από ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, μαζί με τους φυσικούς πόρους του (γη, νερό, αέρα ), που συμπληρώνεται με τους συγκεκριμένους ανθρώπους-που μένουν στους τόπους, οι οποίοι είναι οι ιδιοκτήτες-νοικοκύρηδες του τόπου τους. Αυτοί πρέπει να μπορούν να χρησιμοποιούν (κατ)αναλώνοντας τους πόρους της Πατρίδας τους, (έξυπνα είτε άσχημα) για να συντηρούν την ζωή τους και την ζωή των επόμενων γενεών στους τόπους τους!! γράφοντας έτσι και την Ιστορία του κάθε τόπου…….Όταν κάποιος ξένος εισβάλει με την «πολεμική βία» από έξω και καταστρέψει τον χώρο, Δηλαδή: Καταστρέφει τις προϋποθέσεις ζωής όλων των κατοίκων του τόπου για το συμφέρον και για αποκλειστικό λογαριασμό του, τον ονοματίζουμε: «εισβολέα» και τον ανακηρύσσουμε «εχθρό της πατρίδας».

Πως;; όμως, πρέπει να ονοματίσουμε: Έναν που κινείται ανάμεσα μας, στήνει με πονηριά τις επιλεκτικές σχέσεις του κεφαλαίου του με την εξουσία!! και καταφέρνει να εκμεταλλεύεται, όλους τους φυσικούς πόρους για λογαριασμό του;; { Διαφθείρει και καρπούται «παράθυρα και πόρτες»των νόμων, με στημένα κυβερνητικά fast track!,(γρήγορα μονοπάτια) και παίρνοντας αδεία στο άρπα-κόλλα, διασφαλίζει την εκμετάλλευση τους και με μη αναπτυξιακό τρόπο}. Και άραγε: Πως;; θα πρέπει να ονοματίσουμε αυτόν που έχει συνεργήσει, στο πλαίσιο της ξεπουλημένης επιστημοσύνης του και της εξουσίας του, στην ίδια καταστροφική χρήση των φυσικών πόρων (που είναι και προϋποθέσεις ζωής, των πολιτών των τόπων και της Πατρίδας;;)

Δεν έρχεται λοιπόν λογικό;; να χρησιμοποιηθεί μια λέξη –ένας χαρακτηρισμός για όλους αυτούς;;;……. Όχι λοιπόν, λέγει πρόσφατη δικαστική απόφαση. Μπορεί να έχεις απόλυτο δίκιο στην αποκάλυψη των παρανομών ενεργειών τους. Αλλά: Τσιμουδιά και κυρίως όχι προσωπικούς χαρακτηρισμούς!! Πρέπει για λόγους «ευπρεπείας και αποφυγής δυσφήμησης τους» δια των ΜΜΕ, να ξεχάσουμε μια σειρά από λέξεις που η ελληνική γλώσσα διαθέτει (πχ παράνομος, λαμόγιο, απατεώνας, τσιράκι κοκ) για να χαρακτηρίζεται η δραστηριότητα αυτών των λεβέντιδών.!!!Έτσι λοιπόν: Παραμένουμε φανατικά στην αποκλειστική χρήση των λέξεων: «επενδυτής», «μελετητικό γραφείο», «εξουσία» και «αρμόδιος δημόσιος υπάλληλος», για αυτούς που χτίζουν τέτοιες, λαμπρές, «φιλάνθρωπες» «ιδιοτελής», οικονομικό-πολιτικές, εγκληματικές σχέσεις. Πολλοί τοπάρχες και κομματάρχες , («κοινωνικοί ηγέτες» ,επικεφαλείς θεσμών και παρατρεχάμενοι τους, στελέχη κρατικών ιδρυμάτων και οργανισμών,) που όλοι μαζί συναπαρτίζουν τα συστήματα εξουσίας και κουμαντάρουν τους τόπους, μαζί με «τις εκλεγμένες εξουσίες» και τους «αρμόδιους κρατικούς υπάλληλους» παίρνουν σαν «πολιτικό-κομματική εργολαβία» την υπόθεση αυτών των επενδύσεων στο όνομα της «τοπικής Ανάπτυξης TOYΣ» και συνταιριάζουν τα καλά και συμφέροντα. Φτάνουν ακόμη και να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, για το ποιος;; είναι ο καλύτερος εξυπηρετητής και ποιος;; ο πετυχημένος «εκποιειτής» των φυσικών πόρων των Πατρίδων!!!!!. Την συνδέουν πάντα με «την αλλαγή χρήσης» της τοπικής γης με το «έτσι θέλω έτσι μας αρέσει» και υλοποιούν ότι ζητήσουν «οι επενδυτές» και ότι συμφέρει εκείνους. Αγνοούν πάντα, τον κόσμο των τόπων και την άποψη του «για την εξέλιξη των τόπων τους»(όπως έχουν νομική –συνταγματική υποχρέωση). Και αντί: « ο «νοικοκύρης των τόπων», ο «ιδιοκτήτης των φυσικών πόρων» κάθε τόπου να έχει την δυνατότητα να εκφράσει την κυρίαρχη γνώμη για το μέλλον και την εξέλιξη των τόπων του, μπαίνουν τούτοι «οι μεσάζοντες» στο παζάρι ,κάνουν τα δικά τους, από πονηρά «γλήγορα μονοπάτια» και φτάνουν στην εξυπηρέτηση των « στόχων τους».

Σίγουρα. Πάντα βρίσκονται και θα υπάρχουν κάποιοι, (ονομαζόμενοι «επενδυτές»), που συνεχίζουν να θέλουν ,«την όποια γη» «τις όποιας περιοχής» τους βολεύει στα συμφέροντα τους. Σε αυτήν το πρώτο που επιθυμούν είναι να «της αλλάξουν την χρήση», να εγκαταστήσουν τις επενδύσεις τους και να κερδίζουν περισσότερα. Και επειδή Ίσως!! «δεν ξέρουν καλά τας γραφάς» και ίσως !!! δεν έχουν τα κατάλληλα «κονέ» και «τις άκρες» στις υπηρεσίες, «νοικιάζουν» κάτι παιδιά!!μα κάτι λεβέντες!!! που γράφουν το Μαύρο –Άσπρο, και ταυτόχρονα «κουφαίνουν», «τυφλώνουν» και «μπουκώνουν»την εξουσία και την κάνουν να τα δέχεται!!!! Έτσι: Εξουδετερώνοντας την παρέμβαση του μόνου «ρυθμιστικού παράγοντα», που έχει καταντήσει να είναι «η εξουσία», (κατά την ουσία των εφαρμοζόμενων πρακτικών) χάνεται και η μόνη δυνατότητα ρύθμισης «του θέλω τους» «με τα αδειοδοτικά πρέπει» και τότε όλα γίνονται άνω -κάτω στους τόπους.

Όμως: επιτέλους στην χώρα αυτή, ας γίνει συνείδηση στον οποιονδήποτε, ότι: Δεν μπορεί να κάνει «ότι θέλει,» οπού «το θέλει»!!! Υπάρχουν αναγκαίοι απαράβατοι τεχνικοί κανόνες και νομοί τώρα πλέον, που κάνουν τα πράγματα συγκεκριμένα και απλά. Μα πάνω από όλα, υπάρχει η ρυθμιστική γνώμη του κόσμου που θα τους φιλοξενήσει στους τόπους τους. Έτσι: Επειδή μια μεγάλη είτε «στρατηγική επένδυση» είναι μεγάλη υπόθεση και πρέπει ουσιαστικά να κάνει «περήφανους τους επενδυτές» που την προτείνουν σε ένα τόπο. Γιατί;; να μην την παρουσιάζουν, περήφανοι ,από αρχής και ανοιχτά στον κόσμο των τόπων!! Έχουν;;; κανένα λόγο και αιτία, να «κρύβονται» σε κλειστά κυβερνητικά-κομματικά γραφεία και να την παζαρεύουν;;;, Όταν μάλιστα είναι μια μελετημένα ταιριαστή, «επένδυση» για τον τόπο!!! (όπως η ίδρυση μιας Βιομηχανικής Περιοχής (ΒΙΠΑ), είτε μια εντατική σημειακή «στεγασμένη παραγωγή», που έστω βγάζει τοξικά παραπροϊόντα και απόβλητα). Είναι αυτονόητο ότι η επένδυση τους, έχει ανάγκη να πλαισιωθεί και χρειάζεται, υποδομές για να μπορεί να λειτουργήσει. Προϋποθέτει ανάλογη «οργάνωση και εξοπλισμό της γης» που θα την τοποθετήσουν»! και διασφάλιση ύπαρξης μηχανισμών εξυπηρέτησης της λειτουργίας τους και έλεγχων εφαρμογής των συν-υπαρξιακών «λειτουργικών προϋποθέσεων». Αν αυτά δεν τα φτιάξει και δεν τα λειτουργήσει από αρχής. Αν δεν τα κάνει να αποδίδουν οικονομικά με υπολογισμό του κόστους τους «στο τελικό αποτέλεσμα» τότε: Πως;; θα συν-ύπαρξη με βιωσιμότητα κοντά σε κατοικημένους τόπους;;; Χωρίς τέτοιες προϋποθέσεις από αρχής, από «σχεδιασμό και υλοποίηση» δεν έχει βιωσιμότητα η επένδυση τους και το ξέρουν πολύ καλά οι πάντες!!! Αν λοιπόν δεν πρόκειται «για αρπαχτή»!! Αλλά πρόκειται για μια «σοβαρή επενδυτική πρόταση», αυτά όλα πρέπει να τα έχει προβλέψει και δεν έχει να φοβάται τίποτα! Μόνον τότε μπορεί να εγκατασταθεί σε ένα τόπο κατάλληλο για αυτήν και να συν- υπάρξει με τον κόσμο για να βιώσει . Δηλαδή: να δουλέψει για χρόνια!

Προς Τι;; λοιπόν η κρυψίνοια ,οι διαδρομιστές και οι πονηρές μεθοδεύσεις;;; για να κάνουν αυθαιρεσίες και αρπαχτές;;;;

Το λιγότερο που της χρειάζεται, μιας σοβαρής επένδυσης σε ένα τόπο λοιπόν, είναι «Χωροταξικός χαρακτηρισμός και σχέδιο χώρο-διαχείρισης» στους τόπους, σταθερό για πολλά χρονιά!! Και αυτό είναι που λείπει από τους ελλαδικούς τόπους!!! Και μάλιστα εγκεκριμένο και συμφωνημένο από τον κόσμο των τόπων. Αυτή η έλλειψη είναι που δεν φέρνει σοβαρές επενδύσεις που θα της υλοποιούν περήφανοι για την δουλειά τους επενδυτές. Αλλά: δημιουργεί «βούρκους και βρωμιές» μέσα στα όποια κολυμπούν «οι τυμβωρύχοι των τόπων» και προσελκύονται «τα απομεινάρια» των αρπαχτικών του κόσμου των επενδύσεων, όπως «τα σκατά» προσελκύουν της σφίγγες. Η σταθερότητα στην «χρήση της γης» είναι η προϋπόθεση για να μπορέσει να στηθεί και να λειτουργήσει με προοπτική το οτιδήποτε στους τόπους. Το ίδιο χρειάζονται «οι τόποι» που θα γίνουν κατοικίες και θα χρησιμοποιούνται σαν τόποι διενεργείας μιας ζωής με ποιότητα. Δεν μπορείς, «με το έτσι θέλω» και «όποτε» συμφέρει κάποιον «επενδυτή» να τα αλλάζεις και «να μπλέκεις» (είτε «να αφήνεις να μπλέκονται» «εργοστάσια και σπίτια») και μετά να μιλάς για «βιώσιμες αναπτυξιακές λύσεις»!!!. \

Στην παρούσα οικονομικό-πολιτική συγκυρία, αυτό σημαίνει, υποχρεωτικά ,εκτός όλων των άλλων και κατασκευές υποδομών με λεφτά των ιδιοκτητών της ΒΙΠΑ και κρατικές «υπαρκτές-λειτουργούσες στον τόπο υπηρεσίες εξυπηρέτησης και έλεγχου» Π.χ. για την διαχείριση των βιομηχανικών απόβλητων κάθε είδους. Για την σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων του τόπου, που ο κόσμος της περιοχής, μόνο μπορεί να αποφασίζει να τους δώσει προσωρινέ (να τους παραχωρεί για ένα ανανεωνόμενο διάστημα) για διαχείριση στο έργο, προκειμένου να έχει την «βιώσιμη λειτουργία»του και την διασφάλιση της συνέχειας στην εργασία του κόσμου, το λιγότερο -λιγότερο.

Άρα: Το πρώτο πράγμα που πρέπει να διασφαλίζεται είναι: Να μην μπορεί να διανοηθεί και να τολμά!! ο οποίος «επενδυτής» να ζήτα ένα τόπο χωρίς σχέδιο, υποδομές και εξυπηρετήσεις, για να εγκαταστήσει την όποια επένδυση του. Δηλαδή να φτιάξει εγκαταστάσεις «εκτός σχεδίου» σε τόπους που δεν είναι «ήδη οργανωμένοι και εξοπλισμένοι» με υποδομές, ικανές να υποδεχτούν την επένδυση του και να εξυπηρετήσουν τις συγκεκριμένες ανάγκες της.!! Είτε να δηλώσει ξεκάθαρα και αξιόπιστα δεσμευτικά ότι : «Με την επένδυση του» θέλει να οργανώσει και να λειτουργήσει «τέτοιους χώρους», επενδύοντας τα δικά του λεφτά σε γη, υποδομές, ανάλογα έργα και υπηρεσίες. Αυτήν την επένδυση «Στρατηγικής Σημασίας» για τον τόπο, την παρουσιάζει στον κόσμο των τόπων, ζητώντας να αδειοδοτηθεί για λειτουργία και «έλεγχο εφαρμογής υπεσχημένων» από τον κόσμο των τόπων και η «εξουσία του» λαμβάνοντας υπόψη όλες της εκφρασμένες απόψεις ,της συνυπολογίζει και αποφασίζει τελικά ,παίρνοντας την πολιτική -νομική ευθύνη για όσα «αδειοδοτεί» να γίνουν. Ακόμα και την «λάθος απόφαση» μόνο ο κόσμος των τόπων δικαιούται να την πάρει δημοκρατικά. Τις αποφάσεις «τοποθέτησης μιας επένδυσης» δεν μπορούν και δεν αρμόζει να τις περνούν «οι φιλοξενούμενοι», είτε «οι κατακτητές των τόπων». Όπως επίσης λόγο, για την τύχη των τόπων και την χρήση των φυσικών πόρων του τόπου, δεν πρέπει να έχουν οι κάθε λογής «διαμεσολαβητές» κομματικοί και κρατικοί υπάλληλοι. Τα αποτελέσματα τέτοιων καμωμάτων τα είδαμε μέχρι σήμερα στην κατάντια των ελλαδικών τόπων με συσσώρευση παραγωγών.(Ελευσίνα, Σίνδος, Χαλκιδική, Οινόφυτα, Μεσσαπία, Φωκίδα κοκ). Αυτοί, με της αδειοδοτήσεις «μαϊμού» υπήρξαν «οι «πρόθυμοι» που χάρισαν στους «σφετεριστές» τους φυσικούς πόρους και της φυσικές δυνατότητες των τόπων αχρεωστήτως. Σε τελευταία ανάλυση: Από αυτούς όλους, και με την συνέργια τους προέκυψε το είδος των επενδυτών: «καταχραστές τις φύσης των τόπων». Μάλιστα φτάσανε σε τέτοιο βαθμό και τέτοιο εκτραχηλισμό την παραμέληση των καθηκόντων τους και των νόμο-κατοχυρωμένων υποχρεώσεων τους, ώστε να μπορούμε να μιλάμε τεκμηριωμένα για«την μονόπλευρη διαχείριση των τόπων και των φυσικών πόρων του, υπέρ των οικονομικά ισχυρών» που δεν σταμάτησαν ,ούτε και όταν αποδεδειγμένα κατάστρεφαν την «ζωή και την υγεία» των πολιτών στους τόπους.

Στις «ειρηνικές μέρες μας», αποδείχθηκε περίτρανα πως: Ο ποιο εύκολος και αποτελεσματικός τρόπος να προκαλέσεις την καθοριστική ζημιά «στην πατρίδα» είναι “η μη-προστασία των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος της” (και ειδικά η ανεξέλεγκτη απόρριψη υγρών και στερεών, τοξικών αποβλήτων σε χωράφια, ρεματιές, υπόγειους υδροφόρους και υδατικές λεκάνες). Η ζημιά ξεπερνά ,πολλές φορές και κατά πολύ, τις ζημίες που φέρνει μια πολεμική σύρραξη. Επέρχονται μακροχρόνιες συνέπειες, στην υγεία των πολιτών (της παρούσας αλλά και των μελλοντικών γενεών). Φορτίζονται οι τόποι με το τεράστιο οικονομικό κόστος που απαιτείται είτε για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος–(στον βαθμό που είναι εφικτή) είτε τέλος, το κόστος «τις φροντίδας της υγείας» των θυμάτων. Μα δυστυχώς, οι συνέπειες δεν σταματούν εδώ. Διότι για να μπορεί να συμβαίνει τόση μεγάλη ζημία, για τόσα πολλά χρόνια, από τέτοια στρεβλή- αγρία-ασύδοτη λειτουργία «των επενδύσεων», (π.χ. με την αυθαίρετη παραγωγή και απόρριψη τοξικών αποβλήτων) σημαίνει ότι: Κάποιοι, «έχουν ανοίξει της πύλες (είτε της Κερκόπορτες) στους βαρβάρους»!!!. (Εξ’ αντικειμένου και εκ του αποτελέσματος κρίνοντας). Επέτρεψαν και νομιμοποίησαν την ασυδοσία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Προδώσαν τον κόσμο των τόπων, αυτοί οι υποτιθέμενοι «φύλακες και εφαρμοστές των νόμων», (που δεν βλέπουν-δεν ακούν-δεν οσμίζονται).

Έτσι δυστυχώς, όπως αποκαλύφθηκε, σε πολλές τέτοιες περιπτώσεις στις μέρες μας, κάποιοι επιβάλουν μια «μη βιώσιμη» οικονομική πορεία της Πατρίδας και των Τόπων της , απλά για «ίδιον όφελος». Και διέφθειραν και διαφθείρουν ταυτόχρονα «το βασίλειο της Δανιμαρκίας» σε καίριους κοινωνικούς «κρίκους και αρμούς» της για να καούν της βρώμικες–δολοφονικές δουλειές τους. Για μεν τους«ρυπαντές επενδυτές»,γίνεται κατανοητό ότι: Πασχίζουν «για τον εύκολο» (έστω και δολοφονικό) πλουτισμό τους. Εμμένουν να χρησιμοποιούν «βρώμικες παραγωγικές» πρακτικές για να μπορούν να ευδοκιμούν και να θεριεύουν τα κέρδη τους, Οι εταίροι τους όμως στις εξουσίες;;;, Γιατί;; τους επιτρέπουν να πλουτίζουν «τρώγοντας», στην κυριολεξία μέχρι και τα παιδιά των τόπων;;. Και ο κόσμος ,οι πολίτες άλλο τρόπο για να προστατευτούν δεν έχουν. Με τέτοιους τραγικούς σχεδιασμούς, η ελληνική πολιτεία, με διάφορα νομικίστικα κόλπα και μεθοδεύσεις,» (γρήγορων μονοπατιών αποφάσεων στο Άρπα Κόλλα) αρνείται πεισματικά να εφαρμόσει την περιβαλλοντική νομοθεσία της. (Να όπως και στην νέα περίπτωση της δημιουργίας ΒΙΠΑ στο Μαντούδι Εύβοιας είτε τα χρυσωρυχεία στην Χαλκιδική και την Αλεξανδρούπολη). Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι κύριοι των εξουσιών, κρατούν της «κερκόπορτες» ανοιχτές και συνεχίζεται να υπονομεύονται με τον χειρότερο τρόπο η γη, το νερό, ο αέρας και συνεπώς οι προϋποθέσεις ζωής των πολιτών αυτής της Πατρίδας και των όποιων τόπων της.

Οι υπεύθυνοι της παρανομίας και της ανομίας, έχουν ονοματεπώνυμο λοιπόν, αλλά όλο ξεφεύγουν. Και εμείς που τραβάμε τις συνέπειες, λένε πως είμαστε υποχρεωμένοι να μην παραφερόμαστε. Να είμαστε «ευπρεπείς» στα χρησιμοποιούμενα λόγια μας και τους χαρακτηρισμούς μας. Αυτό επιβάλλεται και από τον νομικό μας πολιτισμό. Ωραία λοιπόν. Να το αποδεχτούμε αυτό το γεγονός.

Εκείνους όμως Ποιος;;, Πως;; και Τι;; πρέπει να γίνει για να τους σταματήσει από της παρανομίες τους;;;

Αναρωτιέμαι: Ποιος;; είναι υπερασπιστής της πατρίδας τελικά;; Αυτός που αγωνίζεται να μείνει καθαρή;; Είτε αυτός που ρυπαίνει ή συνεργεί (με γνώση ή άγνοια) στην ρύπανση;; Όταν γνωρίζεις στοιχειωδώς την εθνική μας οικονομικό-πολιτική ιστορία, και την συνδυάσεις με της ιστορίες για το πώς; πέρασαν στους τόπους τις προϋποθέσεις που ήθελαν για εξυπηρέτηση των επενδύσεων τους και της « αγρίας ανάπτυξης τους» Τότε: συνειδητοποιείς ότι «οι εξαχρειωμένες οικονομικές δράσεις τους» πηγάζουν από τον παραλογισμό τους και από το μέγεθος της αγάπης τους προς γλήγορο-αρπαχτικό πλουτισμό. Για τους πλείστους εξ αυτών, είναι Αυτοσκοπός. Από εκεί και περά, για την κυβερνητική εξουσία, το χαρακτηριστικό είναι ότι κατ’ εξακολούθηση της δίνουν οι κυβερνώντες εξουσιαστές το σχήμα «ομάδας εξυπηρετητών»και τους καθοδηγούν να λησμονούν εύκολα τον ρόλο τους. Αυτόν που πηγάζει από τους νόμους . Στραβοπατούν κατ’ εξακολούθηση και δεν συνέρχονται ούτε και όταν σχεδόν έχουμε φτάσει στον πάτο…της ανομίας και της ανελευθερίας. Καλύπτονται και ισχυρίζονται ότι εκτελούν εντολές «άνωθεν».Διαταγές: Όπως κάποιοι «σαπωνοποιοί» χρόνια πριν, που αρνιόντουσαν να ξέρουν την προέλευση των λιπαρών και κάποιοι «θερμαστές» που δεν τους ένοιαζε για την καύσιμο υλη που έριχναν στους καυστήρες τους!!!!!. Δημιουργούν, συντηρούν και υπηρετούν λοιπόν, τέτοιες καταστάσεις, σαν την «τραγωδία του Ασωπού» πχ στην Ταναγραία γη και φτάνουν τον κόσμο στο βασικό ερώτημα:

Που;;; διάολο θα σταματήσει τούτη η εξαχρείωση που επιφέρουν στην πατρίδα και τους τόπους της, τούτοι όλοι «οι λεβέντες παρεα»!!!!!!