Οι “Λύκοι” βρίσκονται ήδη μέσα στη “στάνη” της φτωχής μας Πολιτείας…

[[ δαμ-ων ]]

«Συνωμοσίες, πραξικοπήματα και νομίσματα»: είναι ο τίτλος ενός άρθρου στους New York Times, όπου ξεκάθαρα τονίζεται: «Στην Ελλάδα και την Ιταλία έγινε … πραξικόπημα, με σκοπό την προστασία του …ευρώ.»

Η Ευρώπη των λαών θυσιάστηκε στο βωμό της κερδοσκοπίας! Πάνω από τους ανθρώπους οι αγορές και τα κέρδη των τραπεζών! Κυνικά το δήλωσε η ευρωβουλευτής του ΛΑΟΣ Νίκη Τζαβέλα: «Τουλάχιστον η Ελλάδα αν καεί, να καεί για να υπάρξει μία συνοχή, και μία πραγματικά ενωμένη Ευρώπη»! Φυσικά δεν εννοούσε την Ευρώπη των λαών, αλλά την Ευρώπη των κερδοσκόπων και των οικονομικών δολοφόνων!

Το πραξικόπημα το ενορχήστρωσε η λεγόμενη “Ομάδα της Φρανκφούρτης”. Το πραξικόπημα διαπράχθηκε (σαν έγκλημα) μπροστά στα μάτια μας, το πρόβαλλαν όλα τα κανάλια και το υποστήριξαν τα ακριβοπληρωμένα γλοιώδη παπαγαλάκια, χωρίς να κουνηθεί κανείς από τους πολίτες…

Οι κάτοικοι της Ιταλίας και της Ελλάδας είδαν τις δημοκρατικά- στην Ελλάδα μέσα από πολλά ψέματα- εκλεγμένες κυβερνήσεις τους να ανατρέπονται υπό την πίεση των αγορών, των γραφειοκρατών της Ε. Ε. και των ηγετών του γαλλογερμανικού άξονα, των Μερκελοσαρκοζί. Μα κι αυτοί πιόνια είναι στην σκακιέρα των αφανών παικτών… Η Δημοκρατία μπορεί να είναι ωραία θεωρητικά, αλλά σε περίοδο κρίσης είναι οι διορισμένοι τεχνοκράτες, που κατ’ εντολή των μεγάλων και πολλάκις αόρατων αφεντικών, εκείνοι που καθορίζουν τις κινήσεις στην οικονομοπολιτική σκακιέρα . Η εθνική κυριαρχία είναι επίσης μια όμορφη ιδέα, αλλά η επιβίωση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος και τα κέρδη των πολυεθνικών προηγούνται έχουν πρωταρχικότερη σημασία από τη ζωή των απλών πολιτών . Η εθνική κυριαρχία μπορεί να θυσιαστεί στο βωμό του κέρδους και της σταθερότητας των αγορών. Η σταθερότητα δεν έχει σημασία αν επιτευχθεί σε βάρος της δημοκρατίας. Η δημοκρατία είναι μια ωραία λέξη, που την διατύπωσαν κατά την αρχαιότητα στην αθηναϊκή πολιτεία και χρησιμοποιείται σήμερα σαν όριο της ουτοπίας, αλλά είναι καλή μόνο για να κοσμεί τα λεξικά. Η πραγματική εξουσία, σε ό,τι αφορά τη λήψη των αποφάσεων, έχει ήδη περάσει σε έναν κλειστό κύκλο εξουσίας, που συγκροτείται από τη γερμανίδα Μέρκελ, το γάλλο Σαρκοζί και μια χούφτα τραπεζίτες και ευρωκράτες, οι οποίοι διαχειρίζονται από τον Οκτώβριο την ευρωπαϊκή κρίση.

Ο Αντρέας Παπανδρέου είχε πει για τους χωρίς συναίσθημα και ανθρωπιά διαμορφωτές των αριθμών: «Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να... σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν “τεχνοκράτης” δεν είναι ουδέτερη λέξη.» Μια κυβέρνηση, αποτελούμενη από τεχνοκράτες, με έναν διορισμένο- υπάλληλο τεχνοκράτη πρωθυπουργό, πώς μπορεί να λάβει μέτρα υπέρ του ελληνικού λαού; Οι πληρωμένοι δολοφόνοι είναι του λαού μας. Οι αιματοβαμμένοι λύκοι από το αίμα των αθώων προβάτων.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Θα ανατρέξουμε για το σημερινό μας άρθρο στο ποίημα του Κωστοί Παλαμά “Οι λύκοι”:

« Βοσκοί, στη μάντρα της Πολιτείας οι λύκοι! Οι λύκοι!

Στα όπλα, Ακρίτες! Μακριά και οι φαύλοι και οι περιττοί,

καλαμαράδες και δημοκόποι και μπολσεβίκοι,

για λόγους άδειους ή για του ολέθρου τα έργα βαλτοί.

(Απ' της μαυρίλας της άραχνίλας την αποθήκη

σε σκονισμένα γυαλιά κλεισμένο, παλιό κρασί,

των εκατό σου χρονών ανοίγω το άρχοντιλίκι

στου ήλιου τό φέγγος, τί σέ προσμένουν οι δυνατοί

ξανά σάν πάντα και γιά τή μάχη και γιά τή νίκη

νά τους φτερώσεις τό πάτημα τους όπου πατεί.

Σ' έμέ -κελλάρης λυράρης είμαι,- σ' έμενα ανήκει

νά τό κεράσω στά νέα ποτήρια τό άρχαίο πιοτί).

Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τ' αρνιά; Μουζίκοι.

Ό λαός; Όνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ' ή οργή,

Δίκη άπό πάνω θεία των αστόχαστων καταδίκη

και λογαριάζει και ξεπλερώνει όσο αν αργεί.

Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, αρματολίκι,

τά ξεγραμμένα και τά τριμμένα ψέματα, αχνοί,

Ιδέα βυζάχτρα των τετρακόσιων χρόνων, ή φρίκη

τώρα, τό μάθημα των Ελλήνων ώς χτες, έσύ

του ραγιά μάνα βιβλικό, πλάσμα ορφικό, Ευρυδίκη,

του πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,

μας τόν καθρέφτιζες μέσ' στης Πόλης τό βασιλίκι

τον ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητή

του Ισλάμ. Ή Θράκη προικιό του, ώ δόξα! Και άπανωπροίκι

μιά Ελλάδα πάλε στην τουρκεμένην Ανατολή,

της Ιωνίας γλυκοξημέρωμα.... Οι λύκοι! Οι λύκοι!

κ' οι βοσκοί ανάξιοι, λύκοι και οι σκύλοι κ' οι αντρείοι δειλοί.

Στης Πολιτείας τή μάντρα οι λύκοι! Παντού είναι λύκοι!

Ξανά στά Τάρταρα Ίσκιος, του ψάλτη λατρεία κ' έσύ.

Ψόφια όλη ή στάνη. Φέρτε νά πιούμε, κούφιο νταηλίκι,

γιά τό άποκάρωμα πού μας πρέπει, κι όποιο κρασί.»

Ο Κωστής Παλαμάς έγραψε το παραπάνω ποίημα για τη μικρασιατική καταστροφή. Το ποίημά του είναι καταπληκτικό όχι μόνο για την ξεκάθαρη και θαρραλέα σκέψη του, όχι μόνο γιατί έβαλε το δάχτυλο επί των τύπων των ήλων, αλλά γιατί το ποίημά του δυστυχώς είναι διαχρονικό για τον ελληνισμό. Όπως ταίριαζε για όσα συνέβαιναν πριν από έναν σχεδόν αιώνα, ταιριάζει και σε όσα συμβαίνουν το 2011.

Αγαπημένε μας Παλαμά, αν ζούσες σήμερα, τι θα έλεγες, στ’ αλήθεια, για τον εξανδραποδισμό αυτής της χώρας, που τόσο αγάπησες; Τι θα έλεγες για τους «φαύλους και τους περιττούς, τους καλαμαράδες και τους δημοκόπους» με τα «άδεια λόγια», τους ολετήρες της Ελλάδας; Τι θα έλεγες και για όλους εμάς, που σταθήκαμε “βοσκοί” ανίκανοι να προστατέψουμε τη “μάντρα” αυτής της μικρούλας “Πολιτείας” κι αφήσαμε τους “λύκους”, ντόπιους και ξενομπάτες, να μπουν και να κατασπαράξουν τα σωθικά της; Θα μπορούσες άραγε ποτέ να μας συγχωρήσεις; Θα συγχωρήσεις ποτέ σου τους κακούς κληρονόμους, εκείνους που δεν υπάκουσαν στην εντολή σου που άφησες σαν πατέρας του έθνους με τους στίχους:

«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,

όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.

Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,

και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,

κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.

Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,

ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,

και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.

Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής!..»

Αποδειχτήκαμε, όπως λέει ο ποιητής «Βοσκοί και σκύλοι, λώβα και ψώρα. Τ’ αρνιά; Μουζίκοι. Ό λαός; Όνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ’ ή οργή». Και μας ρίξανε για πολλούς- πολλούς χρόνους στα Τάρταρα: «Ξανά στά Τάρταρα Ίσκιος, του ψάλτη λατρεία κ’ έσύ. Ψόφια όλη ή στάνη.» Την Ελλάδα μας την τελείωσαν. Αυτές τις μέρες μας είπαν: «To 2026, βάσει έκθεσης της Goldman Sachs, εκτιμάται ότι θα καταστεί εκ νέου ανταγωνιστική η Ελλάδα.» Είναι η γνωστή εταιρεία που εργολαβικά επί πρωθυπουργίας Σημίτη παραποίησε λογιστικά τα στοιχεία για να μπούμε στην Ε.Ε. Τότε το Αμερικανικό περιοδικό «VANITY FAIR» είχε γράψει: «Τώρα ήλθε ο κατάλληλος χρόνος για να μπει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη, με τη κυβέρνηση Σημίτη και τη Goldman Sachs να κάνουν παιχνίδι. Εν αρχή ήν ο λόγος, και ο λόγος ήταν ο Σημίτης, και Θεός ήταν η Goldman Sachs, λέει το ιερό ευαγγέλιο, παραλλαγμένα. Αυτό το παιχνίδι το ονόμασαν “Δημιουργική λογιστική”». Δεκαπέντε πέτρινα χρόνια. Χρόνια δυστυχίας, θανάτου, αφαίμαξης νεολαίας, μετανάστευσης.

Θα πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους: Συντελείται γενοκτονία του Ελληνικού λαού σε καιρό ειρήνης. Και γι’ αυτό το τραγικό γεγονός υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση του παραγκωνισμένου από τ’ αφεντικά του Γιώργου Παπανδρέου, αφού έκανε τη “βρώμικη δουλειά” του εξευτελισμού της πατρίδας μας, που τον διαδέχτηκε ο διορισμένος Λουκάς Παπαδήμος. Οι κυβερνήσεις των δοσίλογων. Εσκεμμένα μας βάλανε στο ΔΝΤ για να αρπάξουν το πλούτο μας οι τράπεζες του Ρότσιλντ, και της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Ήδη ο ΓΑΠ τους έδωσε όλο τον ορυκτό μας πλούτο με την Ελληνική ΑΟΖ, συν την ακίνητη περιουσία του κράτους κοψοχρονιά, εν μέσω ύφεσης και πτώσης των τιμών των περιουσιακών στοιχείων.

Οι κυβερνώντες είναι επικίνδυνοι. Διαλύουν το κράτος και καταστρέφουν την χώρα σε οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Οι (δια)κυβερνώντες υπάλληλοι των τραπεζιτών εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία. Συνειδητά επέλεξαν να δολοφονήσουν την χώρα και τους πολίτες της αργά, βασανιστικά και υπό το καθεστώς συνεχόμενων εκβιασμών. Χωρίς ενδοιασμούς επέλεξαν να στραγγαλίσουν τόσο την οικονομία, όσο και την κοινωνία, προκειμένου να σώσουν το θλιβερό σαρκίο τους, το φτιασιδωμένο με τα κλοπιμαία από τον απλό εργαζόμενο και συνταξιούχο.

Αυτοί που κυβερνούσαν χθες και που συνεχίζουν να κυβερνούν σήμερα, είναι εχθροί της χώρας. Είναι προδότες, Νενέκοι, Εφιάλτες, που οδήγησαν τους Μήδους στη χώρα μας. Είναι υπάνθρωποι που εργάζονται αφειδώς προκειμένου να παραδώσουν πισθάγκωνα δεμένο έναν λαό στους τραπεζίτες. Λειτουργούν βασιζόμενοι σε στατιστικά στοιχεία τα οποία συνεχώς τους διαψεύδουν και εμμένουν να συνεχίζουν σε μία αδιέξοδη καταστροφική για την χώρα πορεία. Οι ίδιοι οι εμπνευστές του μνημονίου ομολογούν την αποτυχία του. Πλην όμως τα λάθη τα πληρώνουν άλλοι… Ο δοκιμαζόμενος μικρομεσαίος και ο άνεργος κόσμος. Και κανείς από τους ανίκανους κυβερνώντες δεν είχε το θάρρος, το αντριλίκι, να αναγνωρίσει τα λάθη του και να πάει στο μέγαρό του (όχι στο σπιτάκι του).

Οι λύκοι είναι πλέον μέσα στη στάνη. Μακέλεψαν το κοπάδι των προβάτων. Μα κάποια πρόβατα θα σωθούν. Κάποια αρνιά θα σηκωθούν μέσα από τα αίματα. Και θα βρουν την ευκαιρία να πάρουν εκδίκηση από τους ναρκωμένους με το μπόλικο φαΐ και αίμα λύκους.

Λύκοι, να τρέμετε την εκδίκηση των αμνών… Δεν έχουν φτάσει ακόμα στην άκρα απελπισία…