Καλαμοβάμων Ρεπούση: "Σόρρυ, είχα συσσώρευση .... "

Ρε ρεπού-ση μου, τι σου είναι αυτοί οι μαύροι οι εθνικιστές με τις σοβινιστικές παρωπίδες! Και δεν ξέρουν να διαβάζουν την ιστορία και πάνω απ’ όλα δε καταλαβαίνουν από σωματική ανάγκη. Ναι, ρε ελληνολιγούρηδες, ντιπ για ντιπ δεν μπορείτε να ερμηνεύσετε τα ιστορικά γεγονότα. Ιστορικά γεγονότα που άπτονται της ελληνοτουρκικής φιλίας μόνον εμείς οι προοδευτικοί του αριστερόστροφου χώρου μπορούμε να ερμηνεύσουμε. Ευτυχώς που ήρθα εγώ- η εκλεκτή βουλευτής του Κουβέλη- για να γράψω την ιστορία και ο Τατσόπουλος- αυτός, καλέ, του Τσίπρα- που σκηνοθέτησε προοδευτικά την επανάσταση του 21, για να μη διασαλευτεί η πολύτιμη ελληνοθωμανική σχέση. Και τώρα που σας τα λέω, σκέφτομαι το οθωμανικό… και ανατριχιάζω. Όχι αποτροπιαστικά, βρε κουτούτσικα. Πάρτε το αλλιώς, και θα καταλάβετε…

Ο Ατατούρκ ήταν ένας Θεσσαλονικιός φιλέλληνας. Αγαπούσε τόσο πολύ τους Έλληνες, που σκέφτηκε: «Γιατί οι Μικρασιάτες να είναι μακριά από τη μητέρα πατρίδα τους; Γιατί να νοσταλγούν τα πάτρια εδάφη, να μαραζώνουν, και να πλαντάζουν- σαν τη Μάρθα Βούρτση τότες στα παιδικά μας χρόνια και σαν το Λοβέρδο τώρα- στο κλάμα; Θα τους στείλω πίσω, στους δικούς τους». Τους συνώστησε, το λοιπόν, στο λιμάνι της Σμύρνης, τους έμπασε στα καράβια, έβαλε και τους τσέτες του στην αποβάθρα να τους κουνάνε λευκά μαντηλάκια και τους έστειλε στη μαμά Ελλάς. Ο Κεμάλ και οι κατσαπλιάδες του δεν μπορούσαν να βλέπουν φωτιές. Έτρεμαν μπροστά στο αίμα. Ήσαν πολύ ειρηνικοί άνθρωποι και πολιτισμένοι. Αυτή είναι η αλήθεια. Όποιος γράφει για τη σφαγή των Ελλήνων στη Σμύρνη είναι ψεύτης και συκοφάντης. Αυτή είναι η πάσα αλήθεια και αυτή πρέπει να μαθαίνουν στα σχολεία τα ελληνόπουλα.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Για όλα αυτά που έγραψα και για την τεράστια συμβολή μου στα ελληνικά γράμματα, η Αννούλα Μπίλντερμπεργκ- Διαμαντοπούλου- της εταιρείας Τζορτζ Σόρος- με είχε ως σύμβουλο. Εγώ και η Δραγώνα κάναμε ένα αχτύπητο δίδυμο όπως ο Μιραλάς με τον Τζιμπούρ στον Θρύλο. Και θα το παίρναμε το πρωτάθλημα- σόρρυ, το υπουργείο- αλλά ήρθε αυτός ο λεξικογράφος ο Μπαμπινιώτης και πήραμε πόδι. Αξιολόγησε τις πλατειές ιδέες μου στην ιστορία ο Φωτάκος και με πήρε- τιμής ένεκεν, αμέ, τι νομίζατε- στη Δημοκρατική Αριστερά. Και μετά τις πρόσφατες εκλογές τι εμμονή αυτή, ρε παιδί μου, να θέλει να έχει παρεούλα στην κυβέρνηση τον Αλέξη, που είναι πίσω από τις λέξεις. Τώρα, εγώ η βουλευτίνα, θα ήμουν δερβέναγας στο Υπουργείο Παιδείας και δια βίου αμαθησίας (απα, πα, αυτό το Θρησκευμάτων τι το θέλουνε) της συγκυβέρνησης. Αλλά στο τέλος δεν τα βρήκαν και πάμε πάλι πλατεία. Δηλαδή σε προεκλογικές συγκεντρώσεις για τις εκλογές του Ιούνη (το προσέξατε, ε, του Ιούνη- μου βγήκε της πόπης η αριστερή φρασεολογία !)

Και πάνω που είχα αγοράσει ένα ωραίο καλάμι από μπαμπού- τι με περάσατε, γύφτισσα; να πάρω απλό καλάμι- για να περιδιαβαίνω καμαρωτή βουλευτίνα, κάναμε μόνο μια κοινοβουλευτική συγκέντρωση (τι απογοήτευση, Θεέ μου- αν και σαν κουλτουριάρα δε σε πιστεύω). Φόρεσα το ακριβό ταγεράκι μου και πήγα καμαρωτή και κάθισα στα έδρανα. Και του Πολύδωρα του ήρθε φλασιά να αποδώσουμε τιμή στους Πόντιους για τη γενοκτονία τους. Άντε τώρα να τιμήσεις τον Κωστίκα, το Γιωρίκα και τη Σιμέλα, που δεν τους πρόσεξαν οι φίλοι μου οι Τούρκοι και σκόνταψαν πάνω τους με γυμνά γιαταγάνια. Τυχαίο ανθρώπινο σφάλμα ήταν. Δεν υπήρξε καμία σκοπιμότητα. Το έχω ψάξει ιστορικά.

Κι αυτό το ατύχημα το βάφτισαν γενοκτονία. Αν είναι δυνατόν… Μα, που ζούμε, Θεέ μου; (φτου, είπα για δεύτερη φορά το όνομά του). Πάνω που είπε ο Πολύδωρας «εγέρθητο», ένιωσα ένα σφίξιμο στην ουροδόχο κύστη. «Θέλω να κάνω τσίσα» είπα. Δε φορούσα και αυτό το σερβιετάκι με τα φτερά για την ακράτεια. Τι το ‘θελα, η μαλάκω, να έχει φτερά. Πέταξε… Ε, τι να κάνω; Πήγα στην τουαλέτα να κάνω τα τσίσα μου.

Με τράβηξαν οι δημοσιογράφοι φωτογραφίες και μετά πήραν τη ντουντούκα και είπαν πως το έκανα επίτηδες. Ρε ρεπού-στη μου, αυτοί οι κωλοδημοσιογράφοι ντιπ δεν καταλαβαίνουν από σωματική ανάγκη. Συσσώρευση ούρων είχα στην ουροδόχο κύστη μου. Κάτι τέτοιο που έγινε και στο λιμάνι στης Σμύρνης. Τι δηλαδή, να κατουρηθώ και να βρέξω το καινούργιο ταγεράκι μου; Αυτά τα καταραμένα τα στριγκάκια δεν κρατάνε σταγόνα, μόνο για κ...κόφτες κάνουν.

Έτσι έγιναν, που λέτε, τα πράγματα. Να μου το θυμηθείτε, θα το γράψει η ιστορία. Γιατί την ιστορία την γράφουμε κι εμείς, οι Σάρες, οι Μάρες και το κακό Ρεπουσυναπάντημα…