Αντωνάκης: «Αμάρτησα για την πατρίδα μου…»

“Ούτις”

Σαν ήμουνα μικρός εκεί στη Μεσσηνία, μου άρεσε ο παλιός ελληνικός κινηματογράφος. Αυτός ο Νίκος Ξανθόπουλος, το παιδί του λαού, ήταν στο αίμα μου. Ονειρευόμουν να γίνω πολιτικός για το καλό του λαού! Μου άρεσε και ο σπιούνος Αρτέμης Μάτσας. Και τέτοιος ήθελα να γίνω- το απόδειξα σαν υπουργός του Μητσοτάκη. Αλλά η κινηματογραφική ατάκα που είχε αποτυπωθεί στο μυαλό μου ήταν αυτή του Δήμου Σταρένιου από ένα έργο που αναφερόταν στη Γερμανική κατοχή: «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας.»! Ακόμη και σήμερα που είμαι πρωθυπουργός τη λέω. Ε ρε, κλάμα που είχα ρίξει- σκάφες ολόκληρες- με τη Χριστίνα Σύλβα και τη Μάρθα Βούρτση σε αυτά τα αλησμόνητα έργα του στυλ: «Αμάρτησα για το παιδί μου»! Και θόλωνε η τζαμαρία, γιατί από πιτσιρικάς είχα βάλει τα μάτια στη βιτρίνα λόγω στραβωμάρας. Είναι μέγα ψέμα ότι τα γυαλιά μου τα φόρεσε ο γκαντέμης ο Μητσοτάκης- φτου να φτύσω τον κόρφο μου, να μη ξαναευχηθεί και χάσω και το άλλο μάτι- όταν με μούντζωσε γιατί τον έριξα από την κυβέρνηση. Αδέρφια, αυτό τον επίδεσμο στο μάτι σα να ‘μουν μονόφθαλμος πειρατής ή ο στρατηγός Νταγιάν στον πόλεμο του Σινά, δεν τον αντέχω. Το λοιπόν, ακόμα και σήμερα που σκέφτομαι τον παλιό κινηματογράφο, μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο. Σαν να μη πέρασε καθόλου ο χρόνος, ρε παιδί μου. Ή σαν να έβαλε όπισθεν και να γύρισε πίσω να βάλει μπριλ κριμ. Νιώθω σαν να φοράω κοντά παντελονάκια και να είναι έτοιμα να μου βγουν τα αμελέτητα από τα μπατζάκια. Τώρα γιατί τα λένε αμελέτητα, αφού όλοι οι Έλληνες τα μελετάνε και τα έχουν σαν τεφτέρι για να γράφουν εκεί τα πάντα, ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Είμαι και κομμάτι βραδύνους, σαν να καίω κάρβουνο- φαίνεται εξάλλου κι από το απλανές βοδίσιο βλέμμα μου- κατά τι πιο σπινθηροβόλο από του Τζέφρυ Παπανδρέου, του επονομαζόμενου Γιωργάκη. Με αυτά- τα αμελέτητα, ντε- οι Έλληνες έχουν συνδέσει και την προσωπικότητα.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Μόνο, βρε παιδιά, που εύκολα βραχυκυκλώνουμε, σαν τα έχουν στρίψει τα καλώδια του μυαλού και να γίνανε κοκορέτσι, και μπερδεύουμε σ’ αυτή τη χώρα το «άντρες με αρ@@δια» και το «άντρες αρ@@δια». Εμείς οι πολιτικοί, πάντως, ανήκουμε στη δεύτερη κατηγορία! Για να το πω καλύτερα, δεν είμαστε καν “άντρες”, γιατί δεν έχουμε αμελέτητα. Είμαστε ευνούχοι. Τα Γιουσουφάκια της Ευρώπης, της Αμερικής, του ΔΝΤ και των Τούρκων. Κάθε τόσο- για να μη πω καθημερινά- στήνουμε τον πρωκτό μας σε κάθε ελεεινό που θέλει να ασελγήσει κατά της Ελλάδας. Σαν γεροντοφρικιοπισωγλέντηδες είμαστε. Αλλά το λογαριασμό των ευρωπηδημάτων που κάνουν στους πολιτικούς τον στέλνουμε, μέσα από το υπουργείο οικονομικών, σε σας, στο λαουτζίκο.

Το παραδέχτηκα- μη με πυροβολείτε όλοι μαζί, γιατί με τα κατεβασμένα παντελόνια στη Μέρκελ δε μπορώ να τρέξω- πως όταν ήμουν στην αντιπολίτευση- αφού κατάφερα να κατατροπώσω την αλόγα τη Ντόρα στη διαδοχή και την έστειλα αδιάβαστη στον Ισίδωρο να βρουν το εκατομμύριο, που ‘χαν χάσει στο εξωτερικό και ένα μήνα το ψάχναμε στη βουλή- έλεγα μα@@κιούλες για να περνάει η ώρα. Αυτός είναι ο ρόλος της αντιπολίτευσης. Να λένε μα@@κίες για να γεμίζει ο χρόνος, κάνοντας δήθεν αντίσταση και αντιπολίτευση στα μέτρα της αντιλαϊκής κυβέρνησης. Και σαν γνήσιος χριστιανός- κάποιοι με λένε μασόνο, βρε δε πάνε να χ@στούνε, άμα σήμερα δεν είσαι μασόνος δε βλέπεις πρωθυπουργική καρέκλα ούτε με το μακαρόνι- αναγνώρισα την αμαρτία μου. Είπα και το αμίμητο: «Ουδείς αναμάρτητος»! κατά το «ουδείς άσφαλτος» που είπε η Άντζελα, η εθνική μας αοιδός. Όχι, ρε, η λέξη δεν έχει καμία σχέση με την πίσσα και τα οδοστρώματα. Α-σφαλτος: χωρίς να κάνει λάθη, είπε η γυναίκα, που μασουλάει είδη υγιεινής και τραγουδάει σα να έχει καταπιεί τρικυμία. Κι εγώ, ο αμαρτωλός, αμάρτησα για την πατρίδα! Πάντως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι. Έριξα, που λέτε, ένα «ουδείς αναμάρτητος», και διέγραψα κάθε μα@ακία που έλεγα σαν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευση για τα μέτρα του φίλου μου του Τζέφρυ. Χρησιμοποίησα τη λέξη αναμάρτητος, γιατί ως γνωστόν ο Θεός συγχωρεί τις αμαρτίες, τις μα@ακίες ποτέ.

Είπα, είπα, και τι δεν είπα, για το μνημόνιο και όσα μας έκανε το καρντάσι μου, ο Τζέφρυ Παπανδρέου, από το βήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης . Έτσι μας είχαν δασκαλέψει οι μεγάλοι προφέσορες της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης εκεί στο Αμέρικα, όπου σπουδάσαμε, παρεούλα με το Τζέφρυ, την προδοσία των χωρών και το ξεπούλημα των λαών. Ο ένας να λύνει κι ο άλλος να δένει. Γιατί όλα στην εποχή μας σπουδάζονται. Αρκεί να υπάρχουν πρόθυμοι φοιτητές. Με δόλωμα την πρωθυπουργική καρέκλα και ένα καλό λάδωμα, υπάρχουν πολλοί επίδοξοι προδότες! Και ο Τζέφρυ αποδείχτηκε καλός φρέντ. Άφησε την καρέκλα του για μένα. Τώρα επιδίδεται στον τουρισμό. Όπως αλλάζουν τη σκυτάλη στη σκυταλοδρομία, έτσι το αγγούρι της πρωθυπουργίας από τον κ@λο του Τζέφρυ μπήκε στον δικό μου. Με ελεύθερο τον πισινό του τώρα κάνει τον τουρίστα. Ο μινάρας δεν άφησε νησί για νησί που να μη πήγε. Και μετά ζήτησε άδεια από τη Βουλή. Που πας ρε Καραμήτρο και χαλάς την πιάτσα; Άκου άδεια από τη Βουλή. Τι είμαστε εμείς οι βουλευτάδες για να ζητάμε άδεια από την υπηρεσία μας ώστε να εκδράμουμε στο εξωτερικό, μπορμπότσαλα; Αυτός ετοιμαζόταν για το εξωτερικό, ενώ, εγώ ο ντερζής, πήρα το δρόμο της ζητιανιάς στην Άγγελα και στον Ολάντ. Να μην έσωνα να έφτανα στη Γερμανία. Η Μέρκελ έβγαλε όλο το σεξοσαδισμό της επάνω μου. Όλα μου τα ζήτησε να τα κάνω. Ένιωσα χειρότερα από Ουκρανέζα πουτάνα. Κι εγώ που πήγαινα για επιμήκυνση… Με το που μου έριξε, όμως, το χιτλερικό της βλέμμα, έπαθα ταράκουλο. Αντί για επιμήκυνση, έπαθα συρρίκνωση. Ρε, εξαφανίστηκε ντιπ για ντιπ. Κρύφτηκε κάτω από τα αμελέτητα. Και τότε ανέλαβε αυτή τον ενεργητικό ρόλο κι εγώ τον παθητικό. …Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο… Και είχε ξεχάσει και τη βαζελίνη… Πολύ μου έτσουξε, αλλά άντεξα. Γιατί δεν είναι σωστό να πονάνε τα παλικάρια. Ιδίως όταν είναι Καλαματιανά που ανδρώθηκαν με τσαπέλες!

Αλλά, ουφ, πάει κι αυτό. Ίδρωσα- ξεΐδρωσα, μου βγήκε το πλαντάμι, αλλά τα κατάφερα. Στο τέλος τους έπεισα. Γονατιστός ήμουν στα πόδια των Γερμανών αξιωματούχων και των υπουργών. Έκανα μετάνοιες σα να ‘μουν κάτι ανάμεσα σε μουσουλμάνο ιμάμη και ασκητή του Σινά. Γιατί εγώ, που άνοιξα τις πόρτες να έρθουν τα αδέρφια μας οι πεινάλες μετανάστες, ανάγκη πάσα είναι να συνδυάζω το μουσουλμανισμό με το χριστιανισμό. Αχταρμά τα έχω κάνει. Και οι κερατάδες οι Γερμαναράδες δε μου είχαν ούτε ένα χαλάκι να γονατίσω. Στα χαλίκια με είχαν βάλει. Καταπαραλιάστηκαν τα γόνατά μου. Σκίστηκε το κουστούμι- ατόφιο Αρμάνι, αμέεεε, γιατί δεν είμαι κανένα πιρπιτσόλι- από τα σκατοχάλικα. Τα γυαλάκια μου θόλωσαν από την προσπάθεια. Μου έτσουζε από τον ιδρώτα κι αυτό το μπιρμπίλικο το μάτι που είχα εγχειρήσει και ήμουν με τον επίδεσμο. Όμως έβαλα τα δυνατά μου. Ορκίστηκα στη ψυχή της Ελλάδας: «Τα λεφτά σας θα τα πάρετε πίσω μέχρι το τελευταίο λεπτό του ευρώ! Ο λαός μου δε σας αφήσει έτσι. Θα ψοφήσει της πείνας, αλλά, όλα κι όλα, θα τα πάρετε. Ο λαός μου είναι αξιοπρεπής και πληρώνει ό,τι εμείς οι πολιτικοί τον χρεώνουμε!» Και σαν κίνηση καλής θέλησης τους υποσχέθηκα ποτέ μου να μη ζητήσω αυτά που μας χρωστάνε. Γιατί τι αξία έχουν τα 575 δισεκατομμύρια που μας χρωστάνε οι Γερμανοί μπροστά στα λίγα δις. που τους χρωστάμε εμείς οι κλέφτες οι Έλληνες; Εμείς είμαστε υπεράνω χρημάτων! Πάντα κουβαρντάδες με τα χρήματα του λαού!

Τα ίδια υποσχέθηκα και στους Γάλλους και τους υπόλοιπους δανειστές. Θα βγάλω στο σφυρί τα νησάκια μας. Ο Θεούλης μας έδωσε μπόλικα. Πουλώντας τα τρία τέταρτα των νησιών Ιονίου και Αιγαίου, μπορούμε να ξοφλήσουμε τους τόκους στους εκλεκτούς μας τοκογλύφους. Θα βάλουμε τον τελάλη να φωνάξει: «Πάρε, κόσμε. Όλα σε τιμή ευκαιρίας. Στα τρία νησιά που αγοράζετε, πληρώνετε τα δύο. Το τρίτο είναι δώρο του μαγαζιού “Η Ψωροκώσταινα”. Σήμερα δεν πουλάμε, χαρίζουμε. Όποιος προλάβει στο μεγάλο παζάρι…»

Όμως, μέχρι να συστήσουμε την επιτροπή αξιοποίησης των νησιών, τα τοκοχρεολύσια τρέχουν. Γι’ αυτό θα χρησιμοποιήσουμε το Κινέζικο μοντέλο μισθών-σε όσους έχουν ακόμη δουλειά- και συντάξεων, ενώ θα σας ταράξουμε στους φόρους και τα χαράτσια. Α, όλα κι όλα, τους φοροφυγάδες δε μπορούμε να τους αγγίσουμε. Εξάλλου είναι δικοί μας άνθρωποι, γιατί μαζί τα φάγαμε και μαζί εξακολουθούμε και τα τρώμε. Άλλοι είναι πεθερικά μας, άλλοι αδέρφια μας και συγγενείς, άλλοι φίλοι μας και άλλοι μας κάνουν σουλάτσο με τα κότερά τους στα νησιά που τους πέφτουν τα σάλια να αγοράσουν- με τα δικά σας λεφτά, αυτά που έχουν κλέψει και τα έχουν στην Ελβετία . Αν κάνουν αστακοπόλεμο και καταβρέχονται με τις ακριβότερες σαμπάνιες, ή αν τα ξανθά Ελενοξέκωλα, που έκαναν καριέρα φούτσα, φούτσα- μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άλλο χειλικό σύμφωνο- στη TVκαι τη σόου μπίζ θέλουν λίαρ τζετ για να αλλάξουν νησί επίδειξης των σωματικών προσόντων τους, εσείς να είσαστε βράχοι. Εσείς, από υπερηφάνεια, θα κάνετε το σκ@τό σας παξιμάδι, αλλά είμαι βέβαιος πως με τα λεφτά σας θα τα καταφέρουμε. Έτσι και οι τοκογλύφοι, που δάνεισαν όσα έφαγαν τα λαμόγια- αλλά εσείς πληρώνετε τα κερατιάτικα- θα πληρωθούν, και θα προχωρήσουμε το σχέδιο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, που σας ζάλιζε τότε την περιουσία ο Τζέφρυ. Στο τέλος, εμείς οι 300 της βουλής- οι τριακόσιοι του Λεωνίδα γίνανε γράμματα στην ιστορία και κόμικς του Χόλυγουντ- θα ρίξουμε ένα «ουδείς αναμάρτητος» για όλες τις εσκεμμένες αμαρτίες μας και θα καθαρίσουμε. Γιατί όπως το ξαναείπαμε: ο Θεός συγχωρεί τις δικές μας σκόπιμες αμαρτίες της προδοσίας της χώρας και της εξαθλίωσης του λαού που κυβερνούμε. Τις δικές σας μ@λακίες να μας εκλέξετε, ποτέ….