Κι εσύ τέκνον Ανδρέα; (= κρίμα Ανδρέα)

“Ούτις”

Άμα ανοίξουμε τα γκαβά μας, ρε φιλάρες, θα κάνουμε μια διαπίστωση: Όπως στα δάση φυτρώνουν τα μανιτάρια - “κπούρδες” εις την λογίαν γλώσσαν των Αρβανιτών- στη βουλή φυτρώνουν κόμματα. Πήξαμε ντιπ για ντιπ στα κόμματα και στα αποκόμματα. Τελευταίος και καταϊδρωμένος ο Αντρίκος ο Πατρινός, ο ομορφάντρας που τα παλιά χρόνια έσκιζε σαν τρίφυλλη κουρελού στη Β΄ Αθηνών. Διαρρήχνανε καλτσόν και ζαρτιέρες τα θηλυκά γι’ αυτόν και κασκόλια και ακριβά μπουφάνια τα αρσενικά. Και ο Αντρέα πρώτος σε κουκιά. Πρωτοκλασάτος και στο σοσιαληστ(ρ)ικό κόμμα που μας έχωσε χωρίς σάλιο στο ΔΝΤ. Γιατί ο Αντρίκος, πριν τις εκλογές αμόλαγε κορώνες μαζί με το Γιωργάκη πως «λεφτά υπάρχουν», αλλά μόλις γινήκανε κυβέρνηση έριξε τρεις σκάφες κλάμα- σα τη Μάρθα Βούρτση στον ελληνικό κινηματογράφο- και είπε: «Δεν υπάρχει σάλιο». Χωρίς σάλιο- για βαζελίνη ούτε λόγος- ο Τζέφρυ και οι κηπουροί του μας χώσανε στο ΔΝΤ. Κηπουρός Νο 2 ο Αντρίκος, με ειδικότητα στο κλάδεμα. Κλάδεψε τα εργατικά δικαιώματα και πετσόκοψε την ιατροφαρμακευτική μας περίθαλψη. Η τρόικα του ‘λεγε κόψε δυο κλαριά και ‘κείνος για να δείξει πως ήταν εργατικός και πρόθυμος έκοβε πέντε. Μη χέ@ω. Δεν έκοβε δα από τα δικά του, να πονέσει. Από τους άλλους έκοβε.

Ήταν όμως και πονεσιάρης. Το ‘χε δείξει με τις κλάψες στο γυαλί, όταν δάκρυζε για τους καημένους τους άνεργους που πετούσε στους δρόμους. Πόνεσε το Πηνελοπάκη, το γυναικάκι του, και το βόλεψε στη Βουλή. Βλέπετε, έκλεισε κι αυτή η βλογημένη η “Ολυμπιακή”, όπου ήταν σαν τη Μιμίκα αεροσυνοδός. Μιας και στον ουρανό έβλεπε από κοντά το Θεούλη και του Αγίους, το ‘ριξε στην αγιογραφία. Αλλά με την οικονομική κρίση δε πουλούσε η καημένη. Άνεργη, το λοιπόν, η συνονόματη της κυράς που περίμενε είκοσι χρονάκια να έρθει ο θαλασσοδαρμένος Οδυσσέας. Τι να κάνει ο Αντρέας; Έκανε την καρδιά του πέτρα κι έβαλε “μέσον” τον Πάγκαλο να την βολέψουν στη Βουλή. Μη προτρέχετε, βρε βλήματα. Δεν την διόρισε βεζίραινα. Σκέτη υπάλληλο την έκανε.

Η συνέχεια >>> εδώ ….

Χέλι ήταν το γυναικάκι και γλίστρησε όταν έγιναν οι απολύσεις με τα μέτρα Σαμαρά. «Βαγγελίστρα μου» είπα, «πώς θα ζήσει η οικογένεια του Αντρίκου με ένα μόνο μισθό, και μάλιστα βουλευτή;» Και η Μεγαλόχαρη μ’ άκουσε. Κι έγινε το θαύμα: Η Πηνελόπη δεν απολύθηκε! Έλα, ρε, θα μου πείτε. Άλλα μέτρα με απολύσεις για τον κοσμάκη, κι άλλα, με σώσιμο από το φεγγίτι, για τις γκιόσες των ημετέρων; Γίνονται τέτοια πράματα σήμερα; Ξεφτιλίζουν τα μέτρα που ψηφίζει η τρικολόρε κυβέρνηση; Γίνεται, ρε βλίτα. Γιατί ο Αντρέας στηρίζει την κυβέρνηση και η κυβέρνηση στηρίζει την οικογένεια του Αντρέα. Τίμια πράματα! Η υπόθεση για δαύτους είναι: βοήθα με να σε βοηθώ και η Ελλάδα ας πέσει στο γκρεμό. Το σινάφι τους να ‘ναι καλά και ο λαουτζίκος στάχτη και μπούλμπερη.

Ο Αντρέας στήριξε τον Βου- Βου, τον Βαγγέλα τον Βενιζέλο για να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όταν λάκισε ο ΓΑΠ. Γιατί σου λέει ο μινάρας ο Πατρινός: «Ο χοντρός δε θα αντέξει πολύ, θα πέσει ή θα σκάσει. Γιατίς από αθλήματα είναι σκέτος κουράδας. Στο μπάσκετ δε κατέχει το άθλημα. Στο ποδόσφαιρο τον ζαλίζουν στην τρίπλα. Και από πήδημα τσου… γιατί δεν έχει οπτική επαφή με το πουλί του. Θέλει υποστήριξη από ραντάρ για να το κατευθύνει- ο χοντρός είχε αρπάξει ένα αμερικάνικο όταν ήταν υπουργός άμυνας, αλλά ο Σαμαράς το ‘πνιξε. Εγώ του ‘ριξα και ένα τρίποντο στην έδρα του με την ξανθιά θεά της Ν.Δ., οπότε είμαι αλάνι από της Πάτρας το λιμάνι. Ο μπουγατσομακελάρης δεν αντέχει στην πίεση. Λαχανιάζει σαν παλιοσακαράκα στον ανήφορο. Η Αγγελικούλα του Γερμανοβορρά τον έχει δέσει όπως ο Αλαφούζος την Πανάθα. Ενώ εγώ είμαι γάβρος- να ‘ναι καλά ο γεροτσαρλατάνος, ο πρώην πρόεδρος που με στηρίζει- και το κατέχω το τόπι. Έτσι το “κρέας” θα με περιμένει από δεξιά, κι εγώ με επιτόπια τρίπλα θα του βγω από τ’ αριστερά, οπότε στην επόμενη αναμέτρηση το κόμμα θα γίνει δικό μου!» Που να το περίμενε ο λιγνός συνταγματολόγος πως ο χοντρός συνταγματολόγος θα ήταν σκέτη φυλλοξήρα για το κίνημα. Το κίνημα, που ίδρυσε ο άλλος Αντρέας, ο λαοπλάνος με το ζιβάγκο της αλλαγής, στα χέρια του Βαγγέλα έγινε σαν το σπουργίτι που το ‘κλασε ο ελέφαντας. Ξεπουπούλιασε ντιπ για ντιπ. Τότε ο Αντρίκος ο ομορφάντρας ξέχασε το γλωσσόφιλο στον χοντρό και την έκανε με ελαφριά πηδηματάκια. Ντουγρού, το λοιπόν, για τη μεγάλη ρήξη…

Ρε καρντάσια, μπερδεύεται η κούτρα μου στα αρχαία- τα αντιπάθησα τα ρημάδια από τη φακλάνα τη φιλόλογο- αλλά να, κάπως έτσι το λέγανε οι παλιοί με τα δαφνοστέφανα στο κεφάλι και τις κελεμπίες, εκεί που ντερλικώνανε και μετά ρίχνανε καμιά φιλοσοφία για να περνάει η ώρα: «Ώδυνεν όρος και έτεκεν μυν». Και τότε είχαν κάτι φλασιές κι αμολούσαν παπαριές με τη ντουζίνα. «Κοιλοπονούσε το βουνό και γεννοβόλησε ποντίκι» λέγανε ξάπλα στα ανάκλιντρα οι σκασμένοι από το φαγοπότι και το κρασί. Μήνες, το λοιπόν, κοιλοπονούσε ο Αντρίκος και έσκασε μύτη το ΡΙΚΣΣΥ. Όλοι οι καναλάρχες τον προβάλανε στο γυαλί: «Ακούσατε, ακούσατε, Τριπολιτσιώτες και Πατρινοί, Σπαρτιάτες, Κορίνθιοι και Καλαματιανοί. Όλα στη φόρα, όλα στο φως. Ήρθε η ώρα ο Αντρέας από το ανάθεμα του λαού να σωθεί και λευκός σαν περιστέρι να αναγεννηθεί. Ο ώριμος πολιτικός αρχίζει τις ρήξεις με τους εχθρούς του λαού και το Ελληνισμού.» Και το θαύμα έγινε. Σαν νέος Μωυσής ο Αντρέας κατέβηκε από το όρος. Στα χέρια δεν κρατούσε τις πέτρινες πλάκες με τις δέκα εντολές, αλλά τη διακήρυξη του ΡΙΚΣΣΥ.

Βιάστηκε λίγο ο Αντρίκος. Αλλά τι; Να τον προλάβει ο Φλωρίδης ή ο Χρυσοχοΐδης κι αυτός να μείνει με τα “τέτοια” του στα χέρια; Όχι, ρε πούσ@η μου, αυτοί αρχηγοί κόμματος. Δε τους βοηθάει ούτε το επίθετο. Αυτό το –ίδης δε ταιριάζει γιατί σε πάει ντουγρού σε … τέτοια καλαβρέζικα. Ο Αντρέας απέφυγε- βεβαίως, βεβαίως- να βγουν μπροστά και να κάνουν κόμμα όσοι είχαν επίθετα με κατάληξη –ίδια καλαβρέζικα, γιατί αν και πατρινός ο ίδιος ήταν ένα μεγάλο “τέτοιο” καλαβρέζικο. “Τέτοια” είναι όσοι έχουν επιλεκτική μνήμη. Και ο Αντρίκος μας έδειξε πως είναι ξεχασιάρης, ο μινάρας. Ξέχασε όσα έλεγε για την ανάγκη των μέτρων των μνημονίων. Ξέχασε που εκθείαζε την ορθότητα των επιλογών του Τζέφρυ Παπανδρέου και του διορισμένου υπαλλήλου του ΔΝΤ Παπαδήμου. Ξέχασε και το γλείψιμο στους τροϊκανούς. Να ‘ναι σημάδι για Αλτσχάιμερ ότι ξέχασε την αγωνιώδη προσπάθειά του να γίνει το γιουσουφάκι τους; Δε βλάφτει, ρε Αντρίκο, στον κύκλο σας το να είσαι με διπλό διαφορικό!

Ζήλεψε, που λέτε καρντάσια μου, τη δόξα του ρασοφόρου επαναστάτη, τότες που είχε πάρει το λάβαρο της Αγίας Λαύρας για τις ταυτότητες, και σήκωσε το λάβαρο του αντιστασιακού ο ΡΙΚΣΣΥ-άρχιδος. Διαφώνησε- αλλά όπως λένε οι γραμματιζούμενοι κατόπιν εορτής- με την υποτέλειά μας στο ΔΝΤ! Λες και βάλαμε εμείς τη τζήφρα στα χαρτιά, που δεν είχαν το χρόνο να τα διαβάσουν. Και τώρα ρουφιανεύει τον αρχηγό του, τον Τζέφρυ, και τον αρχικηπουρό, το Γιώργη το βαψομαλλιά. Αυτοί φταίνε για τη ξευτίλα της Ελλάδας. Αυτοί ευθύνονται που μας έριξαν στα νύχια του ΔΝΤ. Εξατμίστηκε γρήγορα το σάλιο του Αντρίκου στο Γιωργάκη, όταν μας απειλούσε πως έτσι και πειράξουμε τον Τζέφρυ του θα γίνει μακελειό. Για να εισπράξει, μετά τα συντροφικά μαχαιρώματα, από τον ΓΑΠ: «Κρίμα, Αντρέα».

Με όλη αυτή τη καφρίλα και όσα γίνονται στα πολιτικά σαλόνια καραφλιάσαμε, ρε φιλάρες, και κάνουμε τώρα ίχνος αλογοουράς «αλλά Κοντογιαννίδη». Ο Αντρίκος και τα άλλα πολιτικά … καλαβρέζινα νομίζουν ότι είμαστε κι εμείς ξεχασιάρηδες. Αλλά η πείνα και το μακελειό στη ζωή μας δε μας αφήνουν να ξεχάσουμε. Κι αφού δε μας αφήσανε σάλιο, όταν βρούμε την ευκαιρία θα τους… πηδήξουμε στα στεγνά…