Πιπε-ράτε-ς κουβέντες από εργαζόμενη με το σώμα της…

“Ούτις”

Έμεινα σύξυλος, καρντάσια μου, από τον τσαμπουκά της Δημητρούλας. Μα τη Βαγγελίστρα την Εκατονταπυλιανή, ξεράθηκα σαν το Παλλάδιο που είχαν στο χωριό του γκομενιάρη Πάρη, εκεί στη Μικρασία. Εκείνου, μωρέ, που σούφρωσε από τη Σπάρτη την μπιρμπιλομάτα Ελένη κι έκανε κερατά τον Μενέλαο. Να τα βάλει, ρε, με τους μπάτσους! Αυτό δεν είναι τσαμπουκάς. Είναι το έπος του εικοστού πρώτου αιώνα! Είναι το έπος της γενιάς που προβάλουν τα κατά Κασιδιάρη κανάλια της TVούλας και τα πολύχρωμα ιλουστρασιόν περιοδικά. Εκείνα, που κυκλοφορούν όσοι εκδότες κατά καιρούς βγάζουν παράδες με παρδαλή ουρά, κι όταν βαρεθούν, τραβάνε μια πτώχευση, που είναι όλη δική μας. Καταδική μας, σας λέω, και τη χαιρόμαστε, γιατί εμείς οι μαλ@κες την πληρώνουμε και οι μάγκες γίνονται Λούης ντυμένοι παπαδίστικα . Εννοώ, ρε, για σας που καίτε μαζούτ, εκείνα τα ΜΜΕ, που πουλάνε περισσότερο κρέας κι από την κρεαταγορά της Βαρβακείου.

Το γκομενάκι ήταν τσαμπουκαλού από τότες που η Βικούλα η Καγιά το στρίμωχνε εκεί στο διαγωνισμό μοντελοκουνίματος. Πάει πολύ, ρε πο@στη μου, μια ξανθιά νερόκοτα να τσιτώνει ένα μελαχρινό πλάσμα, που είχε μεγάλα κέφια όταν το έπλασε ο Δημιουργός.

Αυτό τον τσαμπουκά, το λοιπόν, τον καλλιέργησε το μελαχρινάκι από τση Κρήτης το νησί. Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε- όπως λέει και ο συμπατριώτης που τον ξέχασε ο χάρος- για να αυγατίσει τον τσαμπουκά είχε εργαλείο το κορμί της. Και σήμερα είναι μεγάλο προσόν η κορμάρα! Μπορεί να σε απογειώσει σαν να είναι πύραυλος. Να σου ανοίξει πόρτες. Να σε γνωρίσει με υψηλά προσώπατα- μέχρι και βο(υ)λευτάδες. Να σου δώσει μπόλικο χρήμα. Ακόμη μπορείς να διαολοστείλεις τους μπάτσους, που τολμάνε να σε γράψουν γιατί πέρασες τα φανάρια με κόκκινο. Για σταθείτε, ρε μαγκίτες. Με ποιο δικαίωμα γράψατε το κορίτσι. Τι έκανε, δηλαδής; Δύο παραβασούλες. Πέρασε δύο φορές με κόκκινο. Ε και; Ούτε τρεις δεν ήτυαν, ρε πο@στη μου. Για δύο παραβασούλες, να γράψετε κοτζάμ Δήμητρα; Με κόκκινο πέρασε το κορίτσι. Αφού ήταν σίγουρο ότι το πρωτάθλημα θα το πάρει ο Ολυμπιακός! Βουλωμένο γράμμα διάβαζε το πλάσμα. Για να τιμήσει το Θρύλο, τον πρωταθλητή, πέρασε το μελαχρινάκι. Τι να ‘κανε, να περιμένει να ανάψει πράσινο; Οι βαζέλες το πράσινο το έκαναν της ξεφτύλας, και το πρωτάθλημα θα το δουν με το μακαρόνι. Ούτε τα κατσίκια δεν το γουστάρουν το πράσινο. Και γι’ αυτό παραγγέλνουν ντιλίβερυ βαμπακόπιτα,, σα να ‘ταν πίτσα Hut. Και μετά, αυτό το κίτρινο ούτε που το είδε. Τα χανουμάκια της ΑΕΚ φέτος είναι αόρατα, λες να τα σκούπισες με Άζαξ.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Είδαν οι μπάτσοι, που λέτε καρντάσια μου, τη Δημητρούλα να περνάει με κόκκινο και την πήραν στο κατόπι. Αυτή τους είδε από το καθρέφτη, αλλά άφησε να την πλησιάσουν. «Οι λιγούρηδες αυτόγραφο θα θέλουν», σκέφτηκε. Αλλιώς, θα μπορούσε, ρε πο@στη μου, να γίνει καπνός με το τούρμπο όχημα, που απόκτησε με τίμημα το κορμί της. Αλλά αυτοί, με το που σταμάτησε, αντί να της ζητήσουν ένα σούπερ σέξυ αυτόγραφο- απ’ αυτά που είχε από το τελευταίο Πλέϊ Μπόϊ με το σφιχτό κ@λ@ρ@κι της, το ορθό βυ@ί και το φρεσκοξυρισμένο απαυτό της- για να φαντασιώνονται όταν ξάπλωναν το βράδυ με τις ψόφιες τους, της ζήτησαν το δίπλωμα. Όχι, ρε πο@στη μου. Αυτή ήταν η απόλυτη ξεφτίλα. Τι αξία είχε το δίπλωμα μπροστά σε μια τέλεια φαντασίωση; Τα πήρε, που λέτε, στο κρανίο. Πετάχτηκαν οι ψευτοβλεφαρίδες, και τίγκκκκ, χτύπησαν στο παρ μπριζ. Με ύφος των 115 καρδιναλίων που έχουν μαζευτεί στο κονγκλάβιο για την εκλογή του Πάπα, τους είπε: «Ξέρετε, ρε μινάρες, ποια είμαι εγώ; Είμαι μοντέλο, κάνω φωτογραφίσεις. Θα δείτε τι θα πάθετε... Γιατί δουλεύω με το σώμα μου». Και μόλις είπε το τελευταίο, «δουλεύω με το σώμα μου», ένιωσε ένα ρίγος περηφάνειας, από τη κορυφή μέχρι τα’ ακροδάχτυλα, και καμάρωσε σα γύφτικο σκεπάρνι. Αλλά αυτό το ρημάδι το δίπλωμα, πού να το βρει; Το είχε σε ένα από τα πέντε αυτοκίνητα που είχε αγοράσει δουλεύοντας με το κορμί της! Γι’ αυτό είπε αφοπλιστικά στους παχύδερμους μπάτσους: : «Και που θες να ξέρω εγώ που είναι; Έχω πέντε αυτοκίνητα». Ζηλέψανε οι ψωμόλυσσες. Και, άκου ρε πισωγλέντη μου, της κόψανε να πληρώσει πρόστιμο. Σε ποιαν; Στη Δήμητρα την Αλεξανδράκη, που ίδρωσε να κάνει όνομα στην πιάτσα! Με το σώμα της, φυσικά. Και τότε της ξέφυγε- γιατί άνθρωπος είναι κι αυτή και πόνεσε που αγνοούσαν την αξία της: «Τι κάνετε εκεί ρε μ@λ@κες; Γ@μώ το σπίτι σας... Να πεθάνετε από καρκίνο!»

Έτσι, τα είπε, μωρέ. Και σιγά το σπίτι, που θα είχαν οι σκατόμπατσοι. Σιγά, που θα χαράμιζε αυτή το τέτοιο της να πηδήσει το κωλ@σπιτο των μπάτσων. Κι όσο για τον καρκίνο, δεν εννοούσε να πεθάνουν τώρα, κατατώρα. Τι, νταμπλάς θα τους έπιανε; Σε μερικούς μήνες εννοούσε…

Και ‘συ, ρε κορίτσι μου πέντε αυτοκίνητα; Σε περίοδο κρίσης; Να είχες δύο, άντε τρία, το καταλαβαίνουμε: Μια γυαλιστερή λιμουζίνα, να πούμε, να πηγαίνεις για τα ψώνια σου, ένα τζίπ για να πηγαίνεις στα χιόνια να γυμνάζεις με το σκι το καλοδουλεμένο κορμί σου, κι ένα κάμπριο να βολτάρεις στην παραλιακή και ν’ ανεμίζουν τα μαλλιά σου- και να ‘χεις το συνοδό να σου ασμάρει το περιπαθές άσμα «άσε τα μαλάκια σου ανακατεμένα…» Πέντε, μωρή λυσσάρα; Πώς τα συντηρείς, ασφάλειες, τέλη κυκλοφορίες και τα λοιπά παρελκόμενα; Αλλά το πιάσαμε: τα συντηρείς με το κορμί σου. Αμ πως, που ‘λεγε και ο Χατζηχρήστος. Τα ‘κουσες πολί μο.

Και πάνω στο «γ@μώ το σπίτι σας» ρεύτηκε η γκόμενα και βγήκε ένα αεριώδες μίγμα από τεκίλας, βότκα πορτοκάλι, κοκτέιλ μαργαρίτα, Β52 και άλλα τινά σφηνάκια. Και τότες οι μπάτσοι θέλησαν να την πάνε μπαλαούρο. Τότε η Δημητρούλα τσίτωσε τα πόδια σαν τη πεισματάρα τη γαϊδούρα του μακαρίτη του παππού μου. «Εγώ δεν πάω πουθενά. Θα πάρω τώρα τηλέφωνο βουλευτή. Οι προηγούμενοι που με σταμάτησαν παρακάλαγαν γονατιστοί να μην το συνεχίσω. Θες να έχεις τα ίδια;»

Αμέεεεε. Στη σειρά ήταν οι μπάτσοι, γιατί η γκόμενα όλες τις παραβάσεις του ΚΟΚ τις ήξερε απόξω κι ανακατωτά και έκανε τεστ στους μπάτσους αν κατέχουν τη δουλειά τους. Κι ενώ οι άλλοι ήσαν ευγενικοί και της έκαναν υπόκλιση, ετούτοι οι μινάρες ήθελαν να της περάσουν ατσάλινα βραχιόλια και να τη μπουζουριάζουν. Ποια; Τη κυρία “σώμα” που για πάρτι της καθαρίζει ο βουλευτής! Τα τσογλάνια, αντί να κάνουν επίκυψη και να την παρακαλέσουν να τους δείξει λίγο μπουτάκι, για να πάρουν δουλειά για το σπίτι, τούτοι βάλθηκαν να τη χώσουν στη ψειρού. Ρε μαλ@κα, αυτό είναι από τα άγραφα. Να απλώσει το κορμί της μετά το πρώτο χασμουρητό από τα καθαρά κι ακριβά σεντόνια στις βρωμοκουβέρτες του φρέσκου. Αν είναι δυνατό, η τοπ μοντέλα να τακιμιάσει με τις βρωμιάρες του δρόμου και τα πρεζόνια, που μαζεύουν από τις πλατείες οι μπόγιες των αδέσποτων ανθρώπων. Στην τάξη της βιτρίνας, όπου ανήκει το κορίτσι το πουλάνε το κοκό με χιλιάρικα, κι όχι με πέντε ευρώπουλα, όπως αυτές οι βρωμιάρες. Είναι, ρε παιδί μου, ζήτημα πρεστίζ και στόχων. Τα κορίτσια της βιτρίνας παρέχουν τη σιροπιαστή τουλούμπα για αυτοκινητάρες και παραδείσια ζωή made in kolasis. Κι ούτε είναι σαν αυτά τα πρεζόνια που φλομώνουν στη μαστούρα για να ξεφύγουν από τις μπάτσες της κωλοζωής. Αυτές, μάτια μου, σνιφάρουν για να ανεβάζουν τη λίμπιντο και να φτιάχνονται ώστε να έχουν έμπνευση στους συνωστισμούς κορμιών στα χλιδάτα πάρτυ της τάξης των ανώτερων κλεφτών, που γλεντάνε τις κλεψιές σε βάρος των ηλιθίων. Επειδής αυτά τα μούτρα εύκολα τα τσέπωσαν και είναι ανοιχτοχέρηδες στα κορίτσια που εργάζονται με το σώμα τους. Εμ, τι τσιγκουνιά θα κάνουν; Γιατί ίδρωσαν να τα βγάλουν; Τα εύκολα λεφτά, εύκολα και τα σκορπάς.

Μη πάει, ρε καρντάσια, το πρόστυχο το μυαλουδάκι σας στο πονηρό. Τον βουλευτή τον γνώρισε στο κατηχητικό και ήρθαν κοντά σε κάτι ευχέλαια. Αυτή η υψηλή πνευματική σχέση την έκανε να χρησιμοποιήσει το όνομά του! Κι όταν της έδωσαν να υπογράψει την κλήση, τέντωσε ο μπάτσος το χέρι και φάνηκε ο γυμνός καρπός του. Έλα Θεέ και Κύριε. Δε φορούσε κομποσχοίνι! Η Δημητρούλα, που μόλις γυρνούσε από μια ολονυχτία, θύμωσε κι έσπασε το στυλό. Καταλήφθηκε, αδέρφια, από ιερή αγανάκτηση.

Μάρτυράς μου ο Θέμος της εκπομπής “Όλα μπάχαλο”. Αυτός, καλέ, που μιλάει με τα δόντια και θέλεις διερμηνέα να καταλάβεις τι λέει. Εκεί το κορίτσι τα εξήγησε όλα. Οι μπάτσοι νομίζανε πως είχαν μπροστά τους μια χαζοβιόλα. Άπαπα, η Δήμητρα χαζογκόμενα δεν είναι. Ξέρει τα στολίδια που της έδωσε ο Μεγαλοδύναμος και τα χρησιμοποιεί στην εργασία της. Αυτοί είχαν μείνει σε όσα είδαν πριν χρόνια να κάνει με την αραπίνα τη Νάιλα. Αυτά τα παιγνιδάκια με τη γλώσσα στο μαύρο κορμί ήταν οφθαλμαπάτη. Τεκμηριώνανε την επίδραση στις εγκεφαλικές λειτουργίες της μαύρης σοκολάτας! Άντε, ρε, η Δήμητρα με γυναίκα… Αυτή δεν είχε πάει στη Λέσβο ούτε να ανάψει κερί στον Άγιο Ραφαήλ. Μόνο στον Άϊ Γιώργη τον Κουδουνά άναβε λαμπάδα. Αυτές τις δήθεν λεσβιακές φωτογραφίες, που είναι έργα τέχνης, τις έχουν καδράρει και τις καμαρώνουν ως αριστουργήματα, όπως, ας πούμε, τη Μόνα Λίζα. Εξάλλου η καλή της σχέση με την Ορθοδοξία αποδεικνύεται από την προτίμησή της στο Λιάκο τον Κασιδιάρη- αυτόν τον άγριο γκόμενο, που ρίχνει τα ξώφαλτσα με την ανάστροφη της παλάμης κι έχει ξετρελάνει τα θηλυκά- τον οποίο βρίσκει πολύ σέξι.

Η επίκληση, καρντάσια μου, του βουλευτή, δεν ήταν απειλή της Δήμητρας στους μπάτσους. Απλά, ήθελε να τους δείξει ποιος της συμπαραστεκόταν στις αγρυπνίες και ποιος, όταν βλέπει το κορμί της, αναφωνεί: «Ω θαυμαστά τα έργα Σου, Κύριε…». Αν έχετε αγωνία για τη δίκη από τις παραβιάσεις των δύο κόκκινων σηματοδοτών και την αντίσταση κατά της αρχής, ε μη χεστ@ύμε, τώρα. Όποιος νομίζει ότι έγινε η δίκη, δεν είναι μονάχα μ@λ@κας, είναι και λεβέντης. Τη μέρα της δίκης η κυρία “σώμα” ήταν ασθενής. Οπότε ασθενής και διπόρος δίκην ουκ έχει, και η δίκη πάπαλα, αναβολή και βλέπουμε. Θα επαναληφθεί του αγίου “τέτοιου” ανήμερα. Γιατί τα εργαζόμενα κορίτσια με το σώμα τους και αγοράζονται για το σώμα τους- φωτό, βιντεοκλίπ, επίδειξη και άλλα πολλά- και αγοράζουν… Καθότι η Δήμητρα δεν είναι χαζογκομενάκι. Αν προκαλεί με τη δουλειά της, καθόλου δε τη μέλλει. Το πρόβλημα ολόκληρο εκείνων που τους ξινίζει ο τραχανάς. Γιατί το κορίτσι είναι ο εαυτός της, είναι τσαμπουκαλού κι αφού η μητέρα φύση το προίκισε με σώμα, θα ήταν πολύ μαλάκω να μη το διαθέσει κατάλληλα. Γι’ αυτό και την ξέρουμε, καρντάσια μου. Ενώ την σεμνή κοπελίτσα που ερευνά στο εργαστήριο τη θεραπεία του καρκίνου δεν την ξέρουμε. Καθότι αυτή, μωρέ μούσμουλα, εργάζεται με το μυαλό, και το μυαλό δε φαίνεται. Το μυαλό, που να πάρει ο βελζεβούλης, είναι κρυμμένα στο καύκαλο, ενώ τα σιλικονάτα και τορνευμένα από τον πλαστικό χειρουργό βυ@ι@ και το σφιχτά κωλοσφ@ιρίδια με το πολύχρωμο σχοινάκι να τα χωρίζει, είναι σε κοινή θέα και μας τραβάνε όπως το μέλι τις μύγες. Και όλοι οι χάνοι καρφώνονται…