Είναι ο κόσμος μας “πλασμένος” «καλά λίαν»;

[[ δαμ- ων ]]

Μετά τη δημιουργία του κόσμου σε έξι μέρες, όπως αναφέρει η Γένεση, ο Θεός αναπαύτηκε. Τα πάντα, λοιπόν, αν βασιστούμε στη θεοπνευστία της Π. Διαθήκης, δημιουργήθηκαν ήδη και έχουν πάρει το δρόμο τους, ενώ ο Δημιουργός βρίσκεται σε ανάπαυση μετά την κοπιαστική εργασία των έξι ημερών. Διαβάζουμε στο Β΄ κεφάλαιο: «Και συντελέσθησαν ο ουρανός και πας ο κόσμος αυτών. Και συνετέλεσαν ο Θεός εν τη ημέρα τη έκτη τα έργα αυτού, α επόιησεν, και κατεύπαυσεν τη ημέρα τη εβδόμη από πάντων των έργων αυτού, ων εποίησεν. Και ηυλόγησεν ο Θεός την ημέραν την εβδόμην και ηγίασεν αυτήν. Ότι εν αυτή κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού, ων ήρξατο ο Θεός ποιήσαι.» ( Γένεσις, β΄, 1- 3).

Έξι μέρες, δηλαδή μεγάλες περιόδους, χρειάστηκε ο Παντοδύναμος για να φτιάξει όλον τον κόσμο. Κι αφού τον έφτιαξε, διαπίστωσε ότι όλα λειτουργούσαν τέλεια: «και είδεν ο Θεός τα πάντα, όσα εποίησε, και ιδού καλά λίαν, και εγένετο εσπέρα και εγένετο πρωί, ημέρα έκτη» (Γένεσις, α΄, 31) Όλα «καλά λίαν» με κορωνίδα της δημιουργίας τον άνθρωπο! Τον άνθρωπο, που είναι το μοναδικό ον πάνω στη γη- δεν γνωρίζουμε τι γίνεται στο υπόλοιπο σύμπαν- που για να ικανοποιήσει την πλεονεξία του οδηγεί στην εξαθλίωση τους συνανθρώπους του. Στέλνει σε πολέμους ολέθρου τα παιδιά των γειτόνων του για την φιλοδοξία του. Δηλητηριάζει τους συμπατριώτες του για χάρη του υπερκέρδους. Μπορούμε σήμερα να μιλάμε για έναν κόσμο πλασμένο «καλά λίαν» όταν όλα τα «σημεία των καιρών» μας δείχνουν την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας δικτατορίας, όπου θα κυριαρχούν παγκόσμια δεκαπέντε οικογένειες με λίγες χιλιάδες καλά αμειβόμενους εκτελεστές των εντολών τους και όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός της υδρογείου θα είναι εξαθλιωμένοι δούλοι χωρίς περιουσιακά στοιχεία και ιδιοκτησία;

Η συνέχεια >>> εδώ …

Που να οφείλεται, άραγε, η πλεονεξία των ανθρώπων; Μήπως οφείλεται στην παρερμηνεία της ευλογίας του Θεού προς τους πρωτόπλαστους; «Και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν, άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς. Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός, λέγων∙ αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γην και κατακυριεύσατε αυτής και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπετών των ερπόντων επί της γης.» (Γένεσις, α΄, 27- 28)

Οι Νεοταξίτες επικυρίαρχοι δεν συμφωνούν με το «πληρώσατε την γην». Γι’ αυτό θέλουν να ελέγξουν τον πληθυσμό. Στα σχέδιά τους αυτός ο έλεγχος θα επιτευχθεί με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα και τα εμβόλια. Πληροφορούμαστε ότι το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων κατασκευάζεται και ανήκει στην αμερικανοεβραϊκή εταιρεία Monsanto. Κυνικά ο Αμερικανοεβραίος και ανθέλληνας πολιτικός Henry Kissinger μίλησε για τον παγκόσμιο πόλεμο στον οποίο θα αφανιστούν δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι. Γι’ αυτούς είμαστε αναλώσιμες μονάδες και όχι «παιδιά του Θεού». Επίσης έχουν παρερμηνεύσει το «κατακυριεύσατε αυτής». Η κάστα αυτή των δεκαπέντε οικογενειών θεωρεί ιδιοκτησία της όλη τη γη, αρνούμενη ο κάθε λαός να είναι αφέντης στον τόπο του. Όπου υπάρχει στοιχείο πλούτου, όπως χρυσάφι, πολύτιμοι λίθοι, ουράνιο, σπάνια μέταλλα, πετρέλαιο και κάθε είδους πηγή ενέργειας, οι επικυρίαρχοι βάζουν πόδι είτε με μακροπρόθεσμα είτε με μεσοπρόθεσμα σχέδια. Η πτώχευση της Ελλάδας και της Κύπρου έγινε με βάση σχέδιο, στο οποίο συνεργάστηκαν και δικοί μας Ιούδες, αντί τριάκοντα αργυρίων. Στην σταύρωση των λαών υπάρχουν γραμματείς και Φαρισαίοι που βρίσκουν εύκολα τους εξαγοράσιμους προδότες.

Η εβραϊκής καταγωγής οικονομική ελίτ το βιβλικό «άρχετε των ιχθύων, των πετεινών, των κτηνών και των ερπετών» το ερμήνευσε ως να διοικείτε δικτατορικά τους ανθρώπους τους έχοντας σιγήν ιχθύων, τη νοημοσύνη που έχουν οι κότες, την μόρφωση των κτηνών και την αξιοπρέπεια των ερπετών. Γι’ αυτό με σχέδια συνωμοσίας κατά της ανθρωπότητας, όπως λ.χ. η εμβολή των δίδυμων πύργων στη Ν. Υόρκη και οι βομβιστικές εκρήξεις στο μαραθώνιο της Βοστώνης, αφαιρούν έντεχνα τα δικαιώματα να επιζητούμε την αξιοπρεπή και με ελευθερίες διαβίωσή μας, επιβάλλοντας τη σιγή των ιχθύων. Προπαγανδίζουν ότι κινδυνεύουμε από τους τρομοκράτες- τους κατασκευασμένους και εκπαιδευμένους από τις μυστικές τους υπηρεσίες- για να μας καταστήσουν “κότες” σε θέματα θάρρους και σαν “περιστέρια”, που επιζητούμε ειρήνη και γαλήνη, να αναθέσουμε στα “γεράκια” την ασφάλειά μας. Τα εκπαιδευτικά συστήματα μετατόπισαν το κέντρο βάρους από την καλλιέργεια του ουμανισμού στην παραγωγή τεχνοκρατών. Έτσι αποκτηνωθήκαμε και αντί να βλέπουμε τον άνθρωπο και τα προβλήματά του, βλέπουμε τους αριθμούς του γρήγορου και εύκολου κέρδους. Σ’ ένα τέτοιο σύστημα έχουν δικαίωμα να ζήσουν μόνο οι έρποντες και πειθήνιοι υπηρέτες του «νέου συστήματος αξιών»- δηλαδή της απαξίωσης και του ευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας!

Γνωρίζουμε σήμερα πολύ καλά ότι πίσω από τις κυβερνήσεις, τις τράπεζες, τους οικονομικούς οίκους, τις διάφορες λέσχες και τα ινστιτούτα που σχεδιάζονται τα παγκόσμια παιγνίδια γεωστρατηγικής, βρίσκονται οι μετρημένες με τα δάκτυλα των δύο χεριών Εβραϊκής καταγωγής οικογένειες της Αμερικής και της Ευρώπης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ηθικούς φραγμούς γιατί τα ίδια τα θρησκευτικά βιβλία τους έχουν φροντίσει να πλένονται καθημερινά τα βαμμένα με ανθρώπινο αίμα χέρια τους! Κεντρικός τους άξονας είναι οι ραβινικές διδασκαλίες του Ταλμούδ. Παράλληλα με την Π. Διαθήκη, έχουν τις ερμηνείες της Γραφής από τους ραβίνους, που έχουν καταγραφεί στο εξίσου ιερό βιβλίο τους, το Ταλμούδ. Θα αντιγράψουμε κάποια αποσπάσματα, για να αντιληφθούμε από πού αντλούν την ηθική δύναμη, ώστε να εκτελούν όσα εμείς θεωρούμε ανήθικα και απάνθρωπα. Γιατί, δυστυχώς, τα θρησκευτικά βιβλία των Εβραίων- που τα έχουμε υιοθετήσει κι εμείς λόγω του τόπου γέννησης και ζωής του Χριστού- παρουσιάζουν έναν φοβερό Θεό, τον Γιαχβέ ή Ιεχωβά, οδηγό και καθοδηγητή των Εβραίων στην κατάκτηση όλης της γης.

Ας δούμε πρώτα πως μας βλέπουν οι “εκλεκτοί” του Γιαχβέ: «Οι Εβραίοι είναι ανθρώπινα όντα, αλλά τα έθνη του κόσμου δεν είναι ανθρώπινα όντα, αλλά κτήνη» (Baba Mccia 114, 6) Είμαστε, επομένως, τα υποζύγια για να κάνουν οι ελέω Θεού αποτελούντες την οικονομική ελίτ της υδρογείου εύκολη τη ζωή τους. Μας έκανε τη χάρη ο Ιεχωβάς τους να μας δώσει το ίδιο σχήμα με τον εκλεκτό λαό του, μόνο και μόνο για να τους υπηρετούμε νύχτα και μέρα σαν άβουλα κτήνη! «Ο Ιεχωβά εδημιούργησε τους μη Εβραίους εις ανθρώπινον σχήμα, δια να μην εξυπηρετούνται οι Εβραίοι από κτηνών. Επομένως οι μη Εβραίοι είναι υποχρεωμένοι να υπηρετούν νυχθημερόν τους Εβραίους» (Midrasch Talpioth, σελ. 255-L)

Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα, για ποιες ελευθερίες, για ποια δικαιοσύνη, φίλοι μου, μπορούμε να μιλάμε; Όσα, μέσα από τους αγώνες, μας παραχωρήθηκαν, στην ιστορική εξέλιξη από τη φεουδαρχία στην βιομηχανική εποχή και τον καπιταλισμό, ήταν ένα παιγνίδι τους, όπως όταν παίζουμε με το σκύλο μας πετώντας του το μπαλάκι, που τρέχει να το πιάσει και να μας το φέρει. Πάνω που πιστέψαμε πως έχουμε δικαιώματα, σε ελάχιστο χρόνο τα παίρνουν πίσω. Πολύ ξεθαρρέψαμε, εμείς ο λαουτζίκος και πιστέψαμε πως γίναμε αφεντικά με σπίτι, αυτοκίνητο, εξοχικό και μετρητά στην τράπεζα, συνδικαλιστικές ελευθερίες και επιλογή του τρόπου για να ζούμε. Το παραμύθι τέλος. Η θέση μας είναι στο παχνί! Εκεί ταιριάζουν τα κτήνη! Ούτε ιδιόκτητο σπίτι, ούτε αυτοκίνητο, ούτε μετρητά. Ό,τι θα μας δίνουν από ‘δω και πέρα τα αφεντικά! Και θα κουνάμε, σαν τον κυρ- Μέντιο, ευχαριστημένοι τα δυο αυτιά μας, αν έχουμε τον επιούσιο άρτο!

Γιατί, τώρα, τα έθνη δεν μπορούν να έχουν εθνική περιουσία, την οποία να χρησιμοποιήσουν για την εθνική ευημερία; Και πάλι την απάντηση την δίνει το Ταλμούδ: «Όλα τα υπάρχοντα των άλλων εθνών ανήκουν εις το Εβραϊκόν Έθνος, το οποίον δικαιούται να τα αρπάξει, άνευ οιωνδήποτε δισταγμών. Ένα ορθόδοξος Εβραίος δεν υποχρεούται να τηρεί τας ηθικάς αρχάς, ως προς τους ανθρώπους άλλων φυλών. Ούτος δύναται να ενεργήσει αντιθέτως προς τας αρχάς της ηθικής, εφόσον αυτό ωφελεί αυτόν και τους Εβραίους εν γένει» (Schulchan Aruch, Choszen Hamiszpat 348) Τώρα λύθηκαν οι απορίες σας για τον λόγο εισβολής στο Ιράκ; Γιατί διοργάνωσαν την δήθεν επανάσταση στη Λιβύη: Γιατί αιματοκυλούν τις χώρες της Αφρικής; Γιατί είναι υπό πτώχευση η Ελλάδα και η Κύπρος και προς τα εκεί οδεύει ο Λίβανος; Γιατί υπάρχει η αναταραχή στη Συρία; Γιατί υπάρχει κρίση στην ευρωζώνη; Γιατί τους ενοχλεί το καθεστώς στο Ιράν;

Με ποιο δικαίωμα εμείς οι Έλληνες μπορούμε να σχεδιάζουμε την εκμετάλλευση του πλούτου, που ο καλός Θεός μας παραχώρησε. Ο δικός τους ο Ιεχωβάς είναι δυνατότερος από τον δικό μας και όλα τα πλούτη της υφηλίου τους τα έχει παραχωρήσει από την αρχή της δημιουργίας! Επειδή οι Ρότσιλντ, Ροκφέλερ, Σόρος και λοιποί της παγκόσμιας μαφίας δεν μπορούν να κηλιδώνουν το μεγάλο και σοβαρό στις παγκόσμιες αγορές όνομά τους- και αυτοί είναι πλασμένοι για τα τρανά παιγνίδια των πολλών τρισεκατομμυρίων- τα παιγνίδια των δισεκατομμυρίων ή των λίγων τρισεκατομμυρίων τα αναθέτουν στους τοπικούς Ιούδες. Το Ταλμούδ διδάσκει: «Ο Εβραίος μπορεί να βιάζει, να κλέβει, να ψευδορκεί, αλλά πρέπει να φροντίζει να μην αποκαλύπτεται, για να μην προσβάλλει το Ισραήλ» (Schulchan Aruch, Jore Dia) Δεν επιτρέπεται να αποκαλύπτονται, λοιπόν. Γι’ αυτό στην αμαρτωλή Σιών, την Αμερική, έχουν ειδικές σχολές, όπου επιμορφώνουν τους πρόθυμους εθνικούς Ιούδες, με το όποιο όνομα Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά κλπ, για να κάνουν το βρώμικο παιχνίδι της κατάλυσης των λαών. Κενόδοξοι και φιλάργυροι ηγέτες υπάρχουν παντού. Οι εθνικοί ηγέτες με όραμα είναι δυσεύρετοι…

Ο συγγραφέας της Γένεσης- δεν ξέρουμε αν είναι σίγουρα ο Μωυσής- μάλλον ήταν υπερβολικός όταν έγραψε πως όλα έγιναν «καλά λίαν». Γιατί τρία- κατά τη γνώμη μας- γεγονότα αναιρούν την αισιόδοξη άποψή του. Το πρώτο συντελέστηκε μέσα στον ίδιο τον κήπο της Εδέμ, όταν οι πρωτόπλαστοι δεν αντιστάθηκαν στον πειρασμό του μήλου. Κι ένα μήλο η ανθρωπότητα το πληρώνει από την έκτη ημέρα της δημιουργίας μέχρι τώρα σαν προπατορικό αμάρτημα, χειρότερο κι από τα μνημόνια, που θα πληρώσουν και οι επόμενες γενιές. Λιμπίστηκαν το ευωδιαστό μήλο και έγινε της κόλασης μέσα στον ίδιο τον Παράδεισο! Επέμβαση του Θεού με τα Χερουβίμ και την «φλογίνην ρομφαίαν». Ο Θεός, λοιπόν, διακόπτει την ανάπαυσή Του για να διώξει το ζεύγος, που παράκουσε τις εντολές Του, από τον «κήπο της τρυφής». Δεν έφτανε η παρακοή, αλλά τα δύο πρώτα παιδιά του Αδάμ και της Εύας γίνονται ο ένας φονιάς κι ο άλλος το θύμα. Έχουμε, επομένως, και το πρώτο έγκλημα στη γη. Το «καλά και λίαν» γίνεται τραγωδία! Το δεύτερο συμβάν είναι η αύξηση σε τόσο μεγάλο βαθμό της κακίας, ώστε να προκαλέσει ο Θεός τον κατακλυσμό, απ’ όπου διασώθηκε μόνο ο Νώε και η οικογένειά του μέσα στην κιβωτό με ένα ζευγάρι ζώων από το κάθε είδος. Δεύτερη σημαντική επέμβαση του Θεού με κατακλυσμιαία βροχή για σαράντα μερόνυχτα. Τρίτη και σημαντικότατη είναι η γέννηση του ίδιου του Υιού Του για να σωθεί από την απώλεια το ανθρώπινο γένος. Ενσαρκώνεται ο Μονογενής Υιός, ο Ιησούς Χριστός στη χώρα του Ισραήλ. Ο εκλεκτός λαός όχι μόνο δεν πιστεύει στον θείο απεσταλμένο, αλλά τον οδηγεί στο Γολγοθά, όπου Τον σταυρώνει ανάμεσα σε δύο εγκληματίες! Ο Πλαστουργός καταδικάζεται από τα δημιουργήματά Του! Αν το σκεύος δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον κεραμέα του, αλλά τον συντρίβει για ένα τριήμερο, που βρίσκει το «καλά λίαν» ο συγγραφέας της Γένεσης;

Πιστεύουμε ότι οι μύστες γράφουν με συμβολικό τρόπο και για την εποχή τους. Στη θεία σκέψη, στο θείο σχέδιο, όλα είναι σχεδιασμένα να αποβούν «καλά λίαν». Από το αρχικό στάδιο της δημιουργίας μέχρι να συντελεστεί το «καλά λίαν» μεσολαβεί ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δισεκατομμυρίων ετών. Για τον άχρονο Θεό δεν υπάρχει χρόνος. Ο χρόνος υπάρχει για το θνητό μας σώμα, τον φορέα του πνεύματός μας. Όλα υπόκεινται σε μία διαρκή γένεση και εξέλιξη. Ο Θεός ποτέ δεν αναπαύτηκε. Αφού είναι «Πανταχού Παρών και τα πάντα Πληρών» ακολουθεί αυτή την εξέλιξη. Μέρος της εξέλιξης είναι και ο άνθρωπος. Αυτό υποκρύπτεται στο χωρίο: «και είπεν ο Θεός∙ ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν και καθ’ ομοίωσιν… και εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα εποίησεν αυτόν…» (Γένεσις, α΄, 26 και 27) Ο άνθρωπος, λοιπόν, πλάστηκε κατ’ εικόνα Θεού. Στο θείο σχέδιο, όμως, είναι να γίνει και καθ’ ομοίωσιν! Από την εικόνα στην ομοίωση υπάρχει ένα τρομαχτικό διάστημα. Αυτό το διάστημα πρέπει να το διανύσει ο άνθρωπος μόνος του μέσα στους αιώνες. Σταδιακά, ο άνθρωπος θα εξελιχθεί από εικόνα σε ομοίωση Θεού! Και αυτό θα το πετύχει με τον αγώνα του, με την προσπάθειά του, με τη θέλησή του. Είναι καταγεγραμμένο στο πνευματικό του DNA. Οι ίδιοι οι νόμοι της φύσης θα τον οδηγήσουν. Μπορεί στο παρελθόν και τώρα ο Θεός να μη φουσκώνει από υπερηφάνεια για τα πλάσματά του, τα γεμάτα με ελαττώματα και αδυναμίες. Τα πλάσματα, όπου κυριαρχεί ο εγωκεντρισμός. Γνωρίζει, όμως, τις δυνατότητές των πλασμάτων Του! Τις έχουν αποδείξει οι Άγιοι και οι μύστες, οι ιεροφάντες σε όλες τις εποχές. Γνωρίζει ότι την εποχή που άλλοι σταύρωσαν τον Υιό Του, υπήρξαν και πιστοί του Γιού Του που μαρτύρησαν στο όνομά Του! Ο άνθρωπος σήμερα δεν αποτελεί την κορωνίδα της δημιουργίας. Μα έχει τη δύναμη να γίνει. Και θα γίνει!

Πέρα από κάθε αμφιβολία η ανθρωπότητα, όσα σπουδαία επιτεύγματα κι αν έχει να παρουσιάσει, είναι αναγκαίο να γεφυρώσει το τεράστιο χάσμα μεταξύ του τεχνολογικού πολιτισμού και της πνευματικότητας. Τα επιτεύγματα του τεχνολογικού πολιτισμού είναι για να καλύψουν τις ανάγκες του σώματος. Οι ανάγκες του πνεύματος είναι ακάλυπτες. Ένας αόρατος πόλεμος γίνεται ανάμεσα στις ωστικές πνευματικές δυνάμεις και τις οπισθέλκουσες υλικές δυνάμεις. Κάποιοι τις ονομάζουν εωσφορικές δυνάμεις. Όσοι γνωρίζουν τους κοσμικούς νόμους λένε: «καλοδεχούμενες κι αυτές»! Γιατί η μπαταρία για να δώσει ηλεκτρικό ρεύμα χρειάζεται εκτός από το θετικό πόλο να έχει και τον αρνητικό της πόλο. Αν το “κακό” αντιστρατευόταν το θείο σχέδιο, ο Θεός θα το είχε καταστρέψει. Αλλιώς δεν θα ήταν Παντοδύναμος. Για να το αφήνει να υπάρχει, σημαίνει ότι κατά κάποιο τρόπο Του είναι χρήσιμο. Δημιουργεί- όπως ο αρνητικός πόλος της μπαταρίας- τη αναγκαία “τάση” (διαφορά δυναμικού) για το ρεύμα της εξέλιξης της δημιουργίας! Όσοι, λοιπόν, γνωρίζουν, δεν φοβούνται το κακό. Ξέρουν ότι η νίκη του κακού είναι πρόσκαιρη και μικρή. Ο Ν. Καζαντζάκης έλεγε: «Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένας μυστικός νόμος - αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος - σκληρός κι απαραβίαστος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται.» Στην εποχή αυτής της πρόσκαιρης νίκης του κακού ζούμε. Αλλά δεν το βάζουμε κάτω. Γιατί ξέρουμε ότι στο τέλος θα νικηθεί! Να συλλογιστούμε μόνο τα πολύτιμα μαθήματα για την ψυχή μας που έχουμε να πάρουμε μέσα από τον πόνο και τον αγώνα της μάχης μας.

Σήμερα επικρατούν το ψέμα, η δειλία, η υποκρισία, η αδικία. Η προπαγάνδα μας κάνει αναποφάσιστους και δειλούς. Αντί τα τεχνολογικά μας επιτεύγματα να θρέψουν πεινασμένους και να ξεδιψάσουν διψασμένους, τους πολλαπλασιάζουν. Αντί ο πολιτισμός και οι θρησκείες να φέρνουν ειρήνη και γαλήνη στις τάξεις των ανθρώπων και να γεφυρώνουν τις αντιθέσεις των φυλών και των λαών, καλλιεργούν τον φανατισμό, την εχθρότητα και το μίσος. Ποτέ μας δεν καταλάβαμε τους ιερούς πολέμους! Πόλεμοι στο όνομα του Θεού; Πόσος ψυχικός παχυδερμισμός και ανηθικότητα απαιτείται για να ξεσηκώσει ένας θρησκευτικός ηγέτης τους πιστούς του εναντίον άλλων πιστών, που για το συμφέρον τους βαφτίζει απίστους! Αφού οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν τον ίδιο Θεό και έχουν κοινή ιερή γραφή, γιατί ο Αλλάχ να είναι καλύτερος του Γιαχβέ, και γιατί ο Γιαχβέ να θεωρεί κατώτερα παιδιά τα παιδιά του θεού των χριστιανών; Οι πιστοί, επομένως, που ως σφάγια οδηγούνται στα πεδία των μαχών, είναι τα θύματα στο βωμό του Μαμωνά των θρησκευτικών ηγετών. Και οι έρανοι και οι κινήσεις βοήθειας για τα θύματα της θρησκευτικής θηριωδίας είναι φαρισαϊσμός στο δόγμα «δέκα μαζεύουμε, δύο δίνουμε».

Ο Θεός δεν τελείωσε το έργο Του. Το μαρτυρούν οι αστρονομικές παρατηρήσεις. Αέναα δημιουργεί νέους κόσμους, νέα αστρικά συστήματα και πλανήτες, για να δεχτούν τα εξελιγμένα δημιουργήματά Του. Και μέσα απ’ αυτά πάλι δημιουργεί. Ένα αριστούργημα της τέχνης, ένα μουσικό αρμονικό κομμάτι, ένα ποίημα που κρούει τις χορδές της ψυχής μας, ένα φιλοσοφικό πόνημα που δίνει απαντήσεις κι ανακουφίζει την ψυχή μας, είναι θεία δημιουργήματα. Γι’ αυτό και ο Ν. Καζαντζάκης γράφει στην “Ασκητική” του: «Μεγάλα πράματα γίνουνται όταν Θεός κι άνθρωπος σμίγουν• ο Θεός, χωρίς τον άνθρωπο δε θα ‘χε στη γης ετούτη ένα μυαλό να καθρεφτίζει νοητερά τα πλάσματά του και να ερευνάει με αναίδεια και τρόμο τη σοφή του παντοδυναμία• δε θα ‘χε στη γης ετούτη μια καρδιά, που να πονάει για ξένες έγνοιες και να μάχεται να δημιουργήσει αρετές και στενοχώριες, που ο Θεός δε θέλησε ή ξέχασε ή φοβήθηκε να πλάσει• φύσηξε όμως απάνω στον άνθρωπο και του ‘δωκε τη δύναμη και την αποκοτιά να συνεχίσει τη δημιουργία.»

Όχι, σίγουρα όχι, δεν είναι δυνατόν να συνταχθούμε με εκείνους που υποστηρίζουν ότι ο Δημιουργός έχει τελειώσει το έργο του. Δε θα μπορούσαμε ποτέ να δεχτούμε ότι η δημιουργία ολοκληρώθηκε κάποτε και τώρα ζούμε την παρακμή εκείνης της Χρυσής Εποχής, βλέποντας την επέλαση της αδικίας. Μέσα μας υπάρχει η βεβαιότητα ότι Εκείνος συνεχίζει να δουλεύει, γιατί στην ουσία ακούμε τα χτυπήματα του σφυριού Του να αντιλαλούν ψηλά στον ουρανό και κάτω στη γη. Δεν μας δείχνει συνεχώς νέα υλικά στον ουρανό για το οικοδόμημά Του; Τα αστεροσκοπεία μας δείχνουν φαντασιώσεις; Δεν μας δίνει νέες μορφές για το σχέδιό Του μέσα από τις επιστημονικές θεωρίες; Δεν μας εκπλήσσει με τις καινοτομίες Του, με τις ιδιομορφίες Του και τα μυστήρια που ανακαλύπτουμε στη φύση; Οι ανακαλύψεις των φυσικών στο CERN ήταν επιστημονική φαντασία; Η νανοτεχνολογία, η ανακάλυψη του 15-χρονου για τη θεραπεία του καρκίνου στο πάγκρεας, οι οπτικές ίνες με τις τεράστιες δυνατότητες στην ηλεκτρονική είναι σημάδια εξέλιξης. Ευχόμαστε παράλληλα να προχωρήσουμε και σε πνευματική εξέλιξη.

Ο Θεός συνέχεια δημιουργεί. Σαν στρατηγός κατευθύνει την δημιουργία. Κι αυτή την στρατηγική ο εξελισσόμενος άνθρωπος τη νιώθει στα σπλάχνα του και στο μυαλό του σαν κραυγή. Για την κραυγή αυτή ο Ν. Καζαντζάκης γράφει στην “Ασκητική”:

[[ Η Κραυγή κηρύχνει μέσα μου επιστράτεψη. Φωνάζει: «Εγώ, η κραυγή, είμαι ο Κύριος ο Θεός σου! Δεν είμαι καταφύγι. Δεν είμαι σπίτι κι ελπίδα. Δεν είμαι Πατέρας, δεν είμαι Γιός, δεν είμαι Πνέμα. Είμαι ο Στρατηγός σου! Δεν είσαι δούλος μου μήτε παιγνίδι στις απαλάμες μου. Δεν είσαι φίλος μου, δεν είσαι παιδί μου. Είσαι ο σύντροφός μου στη μάχη. Κράτα γενναία τα στενά που σου μπιστεύτηκα∙ μην τα προδώσεις! Χρέος έχεις και μπορείς στο δικό σου τον τομέα να γίνεις ήρωας. Αγάπα τον κίντυνο. Τι είναι το πιο δύσκολο; Αυτό θέλω! Ποιο δρόμο να πάρεις; Τον πιο κακοτράχαλο ανήφορο. Αυτόν παίρνω κι εγώ∙ ακλούθα μου! Να μάθεις να υπακούς. Μονάχα όποιος υπακούει σε ανώτερό του ρυθμό είναι λεύτερος. Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δε σωθεί, εγώ φταίω]]

Συντρόφους τη μάχη της εξέλιξης μας έχει προορίσει ο Θεός. Δεν είμαστε αδύναμοι, δεν είμαστε δούλοι Του, όπως μας παρουσιάζει η εκκλησία. Είμαστε «εν δυνάμει Θεοί», σταυροφόροι και συμμαχητές. Αυτό τονίζει ο συγγραφέας της Ασκητικής: «Η ζωή είναι στρατιωτική θητεία στην υπηρεσία του Θεού. Κινήσαμε σταυροφόροι να λευτερώσουμε, θέλοντας και μη, όχι τον Άγιο Τάφο, παρά το Θεό το θαμμένο μέσα στην ύλη και μέσα στην ψυχή μας.» Χρέος μας, επομένως, να μετατοπίσουμε το κέντρο βάρους των ενεργειών μας από τα υλικά στα πνευματικά θέματα. Η προσπάθειά μας θα είναι σαν το νερό που από το ρυάκι καταλήγει στον ωκεανό. Στην αρχή λίγο το νερό σε ένα αυλάκι που παίρνει την κατηφόρα. Μετά ενώνεται με την προσπάθεια κι άλλων συνοδοιπόρων και γίνεται ρυάκι και σιγά- σιγά ποταμάκι. Με άλλα ποταμάκια δίνει έναν μεγάλο ποταμό. Ανάλογα με το έδαφος και τους βράχους στο πέρασμά του, άλλοτε στρίβει δεξιά, άλλοτε αριστερά. Μερικές φορές πέφτει στον γκρεμό και γίνεται καταρράκτης με τη δύναμη να κινήσει υδροστρόβιλους και να δώσει πολύ ενέργεια. Κάποιες φορές ποτίζει γόνιμα χωράφια δίνοντας πολύ καρπό. Μερικές φορές σχηματίζει δίνες που αλλάζουν τη ροή της ιστορίας. Μα η πορεία του είναι μία και μοναδική: Να καταλήξει στην θάλασσα ή τον ωκεανό απ’ όπου προήλθε, την πηγή της Ζωής. Το λίγο νερό της πνευματικής μας ύπαρξης θα ενωθεί με τον ωκεανό του Πνεύματος και θα συγχωνευτεί μαζί του. Βαθμιαία θα αποβάλλει την ατομικότητα και όλα θα γίνουν ΕΝΑ. Τότε όλα θα είναι «καλά λίαν»!

Η οικονομική κρίση, οι Γερμανοί της Μέρκελ, το ΔΝΤ, οι Εβραίοι Παγκόσμιοι επικυρίαρχοι και οι ντόπιοι Ιούδες είναι τα εμπόδια που μπορούν να στρέψουν το ποτάμι με το πνευματικό νερό δεξιά κι αριστερά. Μπορούν μόνο να καθυστερήσουν τη ροή του. Δεν μπορούν να την αποτρέψουν. Όπως η φύση οδηγεί το νερό στον ωκεανό, οι ακατάλυτοι θείοι νόμοι από τα εμπόδια του κακού- που μόνο να καθυστερήσει μπορεί χρονικά την ένωση- θα μας φέρου στην συγχώνευση με τον Θείο Πνευματικό Ωκεανό. Η νίκη του κακού είναι πρόσκαιρη.

Το θείο πάθος μας έχει σφραγίσει μέσα μας τη βεβαιότητα πως την Σταύρωση διαδέχεται η Ανάσταση…

Σήμερα ο ουρανός είναι μαύρος και σηκώνουμε τον προσωπικό μας σταυρό και τον συλλογικό του Έθνους μας. Πεθαίνει το παλιό, οι λανθασμένοι προσανατολισμοί, η κακή μας νοοτροπία. Η Ανάσταση, όμως, είναι σιμά…

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!