Ρεπούστιες ιστορικές αναλύσεις

“Ούτις”

Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις. Εγώ δηλώνω μέγας συγγραφεύς- έτσι μου κάπνισε, ρε αδερφέ- κι ας γράφω παπαριές για να περάσει η ώρα. Σε ελεύθερη και δημοκρατική χώρα ζούμε και έχουμε το δικαίωμα της δήλωσης. Οι παππούδες μας και οι πατεράδες μας αν ο χωροφύλακας τους χαρακτήριζε αριστερούς, κάνανε μια απλή δήλωση και γινόντουσαν λευκαί περιστεραί. Ήτανε, ρε π@ύστη μου, σαν να τους περνάγανε από την κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Από κόκκινοι κατσαπλιάδες και επικίνδυνοι για τη δημόσια τάξη κι ασφάλεια- σα να έκανε ο άγιος Φανούρης το θαύμα του- μετατρεπόντουσαν σε άκακους πολίτες, χρήσιμους για την κενονία- το ορθογραφικόν το έχω, εσείς βάλτε το νιονιό να πάρει στροφάς για να εννοήσετε το υπολανθάνον νόημα της λέξης . Το λοιπόν, η Πάολα δηλώνει τραγουδιάρα και σφάζονται οι εκλεκτικοί της μουσικής για πρώτο τραπέζι πίστα. Κι ας είναι από φωνή κορμάρα Και η Βάνα η Μπάρμπα δηλώνει ηθοποιός. Κι ας είναι η σχέση της με την υποκριτική όπως η σχέση του Μιχαλάκη του Χατζηγιάννη με τη Ζετούλα τη Μακρυπούλια… Έτσι για να βρίσκουν θέμα τα περιοδικά. Εδώ ο άλλος δηλώνει βουλευτής, ενώ είναι άλαλον πρόβατον πρόθυμον να ψηφίζει «Ναι, σε όλα» ή Εφιάλτης του 21ου αιώνα. Η Ρεπούση δηλώνει ιστορικός. Κι ας έχει με την ιστορία τη σχέση που έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο.

Οι ιστορικές αναλύσεις, ρε καρντάσια, που κάνει το Μαρικάκι, η βουλευτού του Φωτάκου του ΚουβελοΔΗΜ.ΑΡάτου- που κάποιοι μινάρες τον λένε πάστορα- σε καραφλιάζουν ντιπ για ντιπ. Λες και σε έκλασε Αφρικανικός ελέφας που έφαγε έναν τόνο φασιόλους Πρεσπών. Η μανδάμ μας έχει αφήσει άφωνους με τις Ρεπούστιες αναλύσεις της για τα ιστορικά μας θέματα.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Ρε πισωγλέντη μου, έστειλα στο βελζεβούλη όλους τους δασκάλους και τους καθηγητάδες μου για τις μαλ@κίες που μου έμαθαν τόσα χρόνια στην ιστορία. Αναθεώρησα κάθε ιστορική μου γνώση. Με έπιασε και μια Νερώνεια μανία να κάψω όσα βιβλία ιστορίας είχα. Κι όσο φούντωνε η φλόγα από το κάψιμο, τόσο φωτιζόταν το μυαλό μου και έλαμπε μέσα μου το πρόσωπο της Ρεπούση. Το μετάνιωσα σφόδρα, που πέρυσι τέτοια εποχή είχα γράψει πως την κοπάνισε από τη βουλή, όταν κράτησαν ενός λεπτού σιγή για τη γενοκτονία των Ποντίων, γιατίς είχε συνωστισμό στην ουροδόχο κύστη της και πήγε για τσίσα της. Κάθισα, το λοιπόν, και μελέτησα ξανά την ιστορία κάτω από τη σκιά της Ρε-πούσ(τ)ιας εξήγησης. Το λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Ο Πλάτωνας ήταν ένας μεγάλος παρλαπίπας γιατί γούσταρε την ιδανική πολιτεία. Που πας, ρε καραμήτρο Πλατωνάκο; Η πολιτεία σου είναι για τα μπάζα μπροστά στο μεγάλο χαρμάνι της παγκόσμιας δικτατορίας του Σόρος και του Ρότσιλντ. Ξέρεις, ρε Πλατωνάκο, τι μεγαλείο είναι να είσαι σκλάβος των 200 Ευρώ, τσιπαρισμένος και αποχαυνωμένος και το μόνο που να σε νοιάζει να είναι το μαμ; Όσο για το κοκό, ούτε που να το σκεφτόμαστε. Τι τη θέλεις τη γνώση και τις Ιδέες και τις άλλες φιλοσοφικές παπαριές; Τιμή μας να υπηρετούμε την ελίτ της Νέας Τάξης!

Μινάρας και ο Ισοκράτης που μίλαγε για το μεγαλείο του Έλληνα και πως είμαστε αυτόχθονες. Άντε, πάγαινε, ρε. Άμα δε γίνει ένας μύλος ο κόσμος, όπου να αλέσει μαζί Πακιστανούς, Ρουμάνους, Ινδούς, Αλβανούς, Έλληνες, Βούλγαρους, Κινέζους, Γεωργιανούς, Ιταλούς, Μογγόλους, Γάλλους, Τούρκους και όλες τις φυλές άσπρων, μαύρων, κιτρινιάρηδων, χριστιανούς, μουσουλμάνους, θιβετιανούς, αλεβίτες, ινδουιστές, δε γίνεται προκοπή για τους Εβραίους! Αυτή είναι η γνήσια φυλή και το γνήσιο θρήσκευμα. Όλοι οι άλλοι πρέπει να γίνουμε τα υποζύγιά τους.

Στη μάχη του Μαραθώνα κακώς νικήσανε οι Αθηναίοι. Αν τρώγανε μια ξεγυρισμένη ήττα, τα πράγματα για εμάς τους νεοέλληνες θα ήταν πιο απλά. Δεν ήταν ανάγκη να περάσουν 2500 χρόνια για να μάθουμε τη ρεμούλα και τις δολοπλοκίες της εξουσίας. Οι 300 του Λεωνίδα ήταν τελικά 5000, που μπήκαν σε ένα κρουαζιερόπλοιο και κίνησαν για τις Σεϋχέλλες να κάνουν τρέλες με εξωτικά μανούλια. Από κοντά και οι μισογκέμηδες οι Ρημοκαστραίοι (Θεσπιείς). Κι αφού οι γυναίκες των Ρημοκαστραίων έμειναν ρέστες, χωρίς την ανάσα του αρσενικού, έγιναν Φρύνες στην Αθήνα.

Η Ρεπούση βεβαίως- βεβαίως υποστήριξε άλλη εκδοχή. Είπε ότι οι σύντροφοι Πέρσες είχαν έρθει από τη μακρινή χώρα για να σηκώσουν τις μπάρες από τα διόδια που είχε βάλει ο Λεωνίδας σαν τοκογλύφος και χαρατσιλάγνος, που ήταν. Οι Πέρσες ανήκαν στο αρχαίον κίνημα “Διόδια STOP”. Με αρχηγό τον ακτιβιστή Ξέρξη ήρθαν να βάλουν ένα τέλος στη φασιστική νοοτροπία των καπιταλιστών Σπαρτιατών. Μόλις την έγραψε σαν συγγραφέας στο βιβλίο ιστορίας έπαθε μπλακ άουτ για ένα μήνα. Τέτοια φλασιά δεν προκαλείται ούτε μετά από μαγνητική καταιγίδα!

Ο γνησιότερος Έλληνας για την Ρεπούση ήταν ο Εφιάλτης, ενώ όλες οι πόλεις που Μήδισαν ήταν χιλιάδες χρόνια μπροστά. Από αυτές έχουν τις ρίζες οι τριακόσιοι της βουλής.

Ο Παρθενώνας ήταν μπουζοκομάγαζο πάνω στην Ακρόπολη και η Πνύκα στριπτιτζάδικο. Στα Ελευσίνια Μυστήρια γινόντουσαν χειρότερα όργια από αυτά που γίνονται από τις ξεφωνημένες αδερφάρες και τους λοιπούς ανώμαλους στη Μύκονο.

Στην άλωση της Κωνσταντινούπολης, τα κλειδιά της πόλης τα έδωσε στον Μωάμεθ ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Αυτός ήταν ο πρωτοπόρος και όχι ο Γιάννης ο Μπουτάρης με τον Κεμάλ.

Το κρυφό σχολειό είναι ένας μύθος γιατί οι Τούρκοι είχαν απαγορεύσει την ιδιωτική παιδεία και τα ιδιαίτερα. Εξάλλου τα ελληνόπουλα παθαίνουν αλλεργία με τα γράμματα. Άσε που το φεγγαράκι δεν έβγαινε κάθε μέρα για να τους φωτίζει το δρόμο να πηγαίνουν στο σχολειό. Οι Τουρκαλάδες για να μαθαίνουν τα ρωμιόπουλα γράμματα είχαν επιστρατεύσει δασκάλους και καθηγητές. Από ‘κει πήρε τα κόλπα ο σημερινός υπουργός ο Αρβανιτόπουλος!

Στο χορό του Ζαλόγγου οι γυναίκες χόρευαν από χαρά γιατί θα τις έπαιρναν παλλακίδες στο χαρέμι του σουλτάνου. Είχαν δει στην τηλεόραση πόσο καλά περνούσαν οι άλλες στο σίριαλ “Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής” και ήθελαν ντε και καλά να έχουν σουλτάνα τη Χουρέμ για να τους δίνει απλόχερα μπαχτσίσια. Τα παιδιά τους θα είχαν την τιμή να γίνουν γενίτσαροι. Και ίσως κάποιο να γινόταν βεζίρης, όπως ο Ιμπραήμ ο Πάργαλης.

Στην έξοδο του Μεσολογγίου οι κάτοικοι νήστευαν γα το Πάσχα. Αλλά στην κρεαταγορά οι έμποροι είχαν ανεβάσει πολύ τις τιμές. Με το που έγινε η ανάσταση, αφού δεν είχαν αμνοερίφια, έκαναν γιουρούσι όλοι μαζί στα ψητοπωλεία για πιτόγυρο και σουβλάκι. Για να μην ποδοπατηθούν, οι Τούρκοι έβγαλαν τα γιαταγάνια. Μερικοί , οι πιο βιαστικοί, έπεσαν πάνω στα γιαταγάνια και είχαμε παράπλευρες απώλειες.

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα δεν ήξερε από βελονάκι και κοπανέλι να φτιάξει προικιά για τα παιδιά της. Έτσι για να περνάει τη πλήξη της κυνηγούσε Τουρκαλάδες. Ο Παπαφλέσσας μάλωσε με το δεσπότη γιατίς δεν του ‘δωσε πλούσια ενορία να βγάζει παραδάκι με ουρά και ο παπάς βγήκε στο αρματολίκι. Ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια δεν νίκησε με την εξυπνάδα του. Οι Τούρκοι είπαν να χάσουν, για να κάνουν χάζι με τη χαρά των ραγιάδων.

Ο Γκράτσι το 1940 δεν πήγε τα χαράματα στο Μεταξά για να του δώσει το τελεσίγραφο, αλλά μια συνταγή για μακαρόνια καρμπονάρα, που είχε ζητήσει από τον Μουσολίνι. Το ΟΧΙ του Μεταξά ήταν όταν ο Ντούτσε του σύστησε να χρησιμοποιήσει μακαρόνια “Μπαρίλα”. «ΟΧΙ», είπε ο Μεταξάς. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε τον Ακάκιο, που μας φέρνει μακαρόνια “ΜΙΣΚΟ”.

Οι Τούρκοι δεν έκαναν απόβαση το 1974 στην Κύπρο με θηριωδίες δημιουργώντας ερείπια. Ένα ταξιδάκι με αποβατικά έκαναν για πικ- νικ στο γειτονικό τους νησάκι.

Εκείνο που δεν μπορεί να καταλάβει ο Έλληνας, ρε καρντάσια, είναι ότι και οι βουλευτάδες έχουν σωματικές ανάγκες. Πέρυσι, όταν ο πρόεδρος της βουλής ζήτησε να κρατήσουν ενός λεπτού σιγή για τη γενοκτονία των Ποντίων, το Μαρικάκι θέλησε να πάει για τα τσίσα του. Φέτος έπαθε άλλη πλάκα. Το βράδυ είχαν πάει η γυναικοπαρέα- Ρεπούση, Διαμαντοπούλου, Δραγώνα και το υπόλοιπο α...ελληνικό συναπάντημα- για γκουρμέ δείπνο στο Λαζάρου. Ο μουστάκιας ο σεφ τους έφτιαξε μια αστακομακαρονάδα όνειρο. Αλλά της έπεσε λίγο βαριά, γιατί ο αστακός ήταν Ιονίου, ενώ αυτή έχει συνηθίσει τους αστακούς Αιγαίου. Είναι και αυτή η ελληνοτουρκική φιλία στην οποία πιστεύει σαν Πόπη- όπως λέμε της Πόπης- και το Αιγαίο, ρε π@ύστη μου μας ενώνει. Από το πρωί είχε κάποιες ενοχλήσεις στο παχύ έντερο. Με το που είπε ο πρόεδρος: «Εγέρθητο, για ενός λεπτού σιγή» έκανε μια σύσπαση το έντερο και θα έβγαινε το περιεχόμενο μεμιάς. Τι να κάνει η καψερή. Έτρεξε να ανακουφιστεί. Διπλή ήταν η ανακούφιση. Άδειασε τον ενοχλητικό αστακό και απόφυγε και τη σιγή. Καλέ, αυτή είναι λαλίστατη. Δεν της ταιριάζει η σιγή. Μέχρι και υπόμνημα στους συναδέλφους έκανε να μη συμπεριληφθούν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο οι γενοκτονίες- Ποντίων, Αρμενίων και Μ. Ασίας. Όταν ακούει η Ρεπούση για αίμα, έστω και ιστορικό, λιποθυμάει και μετά θέλουν δύο λίτρα κολόνια να τη συνεφέρουν. Γι’ αυτό στην ιστορία, για να μην αναστατώσει τις ψυχούλες των παιδιών, έγραψε στη μικρασιατική καταστροφή για τον συνωστισμό στο λιμάνι της Σμύρνης. Κρουαζιέρα θα πήγαιναν οι Έλληνες των παραλίων της Μ. Ασίας στη μαμά Ελλάς. Τα έξοδα πληρωμένα από τον Κεμάλ Αττατούρκ, τον γκουρού του Γιαννάκη του Μπουτάρη. Έτσι υπήρχε συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης εκείνες τις μέρες, όπως γίνεται στα χρόνια μας, ρε παιδάκι μου, τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου στο λιμάνι του Πειραιά. Ένεκα ο τουρισμός δηλαδής. Οι Τουρκαλάδες είναι ειρηνικοί και φίλοι μας.

Όποτε ακούει για γενοκτονίες η εκλεκτή Κουβελο-βουλευτού γίνεται, ρε καρντάσια, πολύ ευαίσθητη. Κάτι τη τσιγκλάει μέσα της. Όπως ας πούμε με τη γενοκτονία σήμερις των Ελλήνων από την συμμορία Γερμανών- ΔΝΤ με τα ντόπια τσιράκια τους. Και γι’ αυτό ψηφίζει όλα τα μνημονιακά μέτρα! Σε όλα τα αντιλαϊκά μέτρα δείχνει χαρακτήρα. Εκεί ούτε τσίσα, ούτε κόψιμο. Εκεί σφίγγεται και δείχνει χαρακτήρα. Τον χαρακτήρα του γνήσιου αριστεροπαπαρολεξολεχρίτη. Η Μαρίκα είναι πεπεισμένη ότι γενοκτονία σήμερα των Ελλήνων δεν υφίσταται. Είναι ένας ιστορικός μύθος, όπως ο χορός του Ζαλόγγου. Το είπε στο ραδιόφωνο του Alpha: «Μέσα στην ιστορία και την διαδρομή κάθε λαός που χειρίζεται την ιστορία του και για συγκεκριμένους λόγους δημιουργεί διάφορους εθνικούς μύθους, οι οποίοι χρειάζονται για εθνικοπατριωτικούς λόγους». Το εννοήσατε, βρε στούρνοι; Όλα όσα βιώνουμε σήμερα είναι ένας εθνικός μύθος, που τον χρειαζόμαστε για εθνικοπατριωτικούς λόγους! Κι άμα καίτε μπόλικο κάρβουνο, το «σφάξε με, Πασά μου, ν’ αγιάσω» εφαρμόζουμε. Και μη θεωρήσετε τις ιστορικές απόψεις περίεργες. Αυτό επιβάλλει η επιστημονική της ιδιότητα. Γιατί άλλο πολιτική και άλλο επιστημονική ανάλυση. Η επιστήμη θέλει δογματισμό, αυστηρότητα όρων και σκέψεων. Δεν είναι πολιτικές κυβισθήσεις- επί το λαϊκότερον κωλοτούμπες. Στο κάτω- κάτω της γραφής, ρε καρντάσια, όποιος θέλει να βρει μάγισσες, όπως λέει το Μαρικάκι, να πάει πίσω στον μεσαίωνα. Αυτή απεχθάνεται τα μεσαιωνικά, όπως ο βελζεβούλης το λιβάνι. Γιατί την έλκει ο οθωμανισμός και ο νεοθωμανισμός. Τον βρίσκει γλύκα σαν σερμπέτι. Και της πάει… Να δείτε τσιφτετέλια που χορεύει η τουρκολάγνα Μαρία στον Νταβούτογλου και στον Ερντογάν. Το ζεϊμπέκικο του Γιωργάκη μπροστά στο δικό της κβκουνάμενο τσιφτετέλι είναι απλώς οδοντόπαστα.

Κι αφού η αβάσταχτη ιστορική ελαφρότητα της Ρεπούση, όπως είπε κι ο Ν.Δ-ικός Μιχελάκης- αυτός βέβαια την αποκάλεσε κυρία Ρεπούση- της επιτρέπει να λέει αυτές τις ιστορικές παπαριές, έφαγε το κράξιμο της αρκούδας από ιστορικούς και συναδέλφους της βουλευτάδες. Έτσι η μαντάμ πήρε σβάρνα τα κανάλια σαν τον Άδωνι και τον Ντινόπουλο να μας εξηγήσει πως παρεξηγήσαμε τα λεγόμενά της.

Άμα, μωρή, δε ξέρεις τι λες τη μια μέρα και την άλλη τα παίρνεις πίσω, άει να πλύνεις κάνα πιάτο, που είπε και ο Βαγγέλας του ΠΑΣΟΚ-ικού αποκόμματος. Να αφήσουμε τη μανταμίτσα, το λοιπόν, να πλένει τα πιατικά της, καρντάσια μου, κι εμείς να μείνουμε στον εθνικό μας ποιητή, το Σολωμό, καθότι με ψέματα και με μύθους δε συγκινείται η ψυχή να γράψει ποιήματα, σαν κι αυτά του Ζακυνθινού. Κι αν η κυράτσα μας προκαλεί στη βουλή, να καταλάβουμε πως εμείς ο κυρίαρχος και σοφός λαός τη στείλαμε εκεί, γιατί είμαστε μαζόχες…
-------------------------
Η φωτό από NP.org