Συζήτησις υψηλοτάτου επιπέδου εν τω ναώ της δημοκρατίας

“Ούτις”

Να εξηγηθώ σπαθί, ρε καρντάσια: ο τίτλος δεν είναι δικός μου. Δεν τον κατέβασε η κούτρα μου. Από αλλού το διάβασα, αλλά μου άρεσε. Και το αντέγραψα, όπως έκανα στο γυμνάσιο για να περνάω στο τσακ τη τάξη. Για λύκειο δε το κουβεντιάζουμε. Ήταν βαριά η σολωμονική. Καθότι ο φουκαράς ήμουν και είμαι στούρνος. Τότες έκαιγα λιγνίτη ενώ τώρα καίω πέλετ εισαγωγής, εκ Βουλγαρίας μεριάς. Σήμερις ακόμη και το κάρβουνο είναι ακριβό. Ας όψεται η κατηραμένη τρόικα που έχει κάνει τη ζωή πατίνι στον κοσμάκη. Πατίνι την έχει κάνει και στον τσαμπουκά τον Γιώργη με το σκατζοχοιρέ μαλλί. Τον Στουρνάρα, εννοώ ρε στούρνοι. Μόνο που το δικό μας πατίνι είναι με παλιορουλεμάν και σανίδες παρατημένες στην αποθήκη, ενώ το δικό του είναι με ρόδες ανοξείδωτες και σασί από ειδικό κράμα αλουμινίου. Ο μινάρας, ο σκατζοχοιρομαλλιάς, έναν χρόνο έχει στο υπουργείο της μελανιασμένης οικονομίας κι ούτε μια τρούπα δε μπόρεσε να κλείσει. Αν ήταν δημόσιος υπάλληλος θα είχε φάει απόλυση μετά κλωτσιάς, που θα ήταν ολάκαιρη δικιά του. Μα είναι υπουργός κι ούτε έχει δώσει εξετάσεις στο ΑΣΕΠ, οπότε έχει το ακαταλόγιστο. Και ο Αντωνάκης τον κρατάει γιατί τον γουστάρει ο Σόϊμπλε ο καροτσάκιας. Για χάρη της γερμανικής ανθρωπόμορφης σακάτικης ύαινας, που θα μας έρθει κύλα- κύλα το καρότσι να επιθεωρήσει τους πρωκτογλείφτες του υπαλλήλους, που γουστάρουν να ονομάζονται υπουργοί, πρωθυπουργοί και τα τοιαύτα.

Σήμερα στην κυβέρνηση δε χρειάζονται ξύπνοι ανθρώποι να βγούμε από τη λούμπα. Το σύστημα των ψευτών και κλεφτών χρειάζεται πρόθυμους κωλοτούμπες, έτοιμους να πουλήσουν ακόμη και τη μάνα τους. Εκεί στο ναό της δημοκρατίας- μη γελάτε, ρε αλάνια, μια φορά κι ένα καιρό ήταν, και ποιος ξέρει; μπορεί να ξαναγίνει άμα φύγει η σαβούρα- έχουν μαζευτεί ούλη η σάρα και η μάρα και το κακό για μας συναπάντημα και γίνεται τουρλουμπούκι. Αυτή τη σάρα και τη μάρα εμείς- ο κυρίαρχος λαός, που να μας πάρει ο εξαποδώ- τη μαζέψαμε, και σαν μαζόχες απολαμβάνουμε το μεγάλο ξεκατίνιασμα.

Το ‘κανε, ρε καρντάσια, η Ραχήλ το θαυματάκι της. Η δίμετρη ξανθιά έχει το χούι να ερεθίζει τα αρσενικά. Πότε με το πουλί της και πότε με τη γλώσσα της. Μη πάει, ρε, το μυαλό σας στο πονηρό. Δεν εννοώ εκείνο το ζουμερό, που παίζει κρυφτούλι με το στριγκάκι της. Όταν λέω πουλί, εννοώ το σταμπωτό παπαγαλάκι στο κολλητό μπλουζάκι που άναψε φωτιά στον Καλατζή, την αντιπροεδράρα της βουλής., και της έκανα κοτζάμ αφιέρωμα. Αλλά κι αυτή η γλώσσα της! Ερεθίζει και τα … αυτά, που έχει στον τσουτσουνομπερντέ του ο Ιορδάνης. Ιορδάνη τον είπε ο νουνός, αλλά αυτός το πελέκησε σε Δάνης. Ο Δάνης ο Τζαμτζής της Ν.Δ-ούλας είναι, ρε π@ύστη μου, πολύ τσαντίλας . Τόσο που ζήτησε από τη Ραχήλ να του κλάσει τα αμελέτητα.

Η συνέχεια >>> εδώ ….

Ποτέ μου δεν κατάλαβα, ρε καρντάσια, γιατί τα λέμε αμελέτητα, αφού είναι το σημείο αναφοράς του κάθε αρσενικού και ό,τι ποθούν τα θηλυκά και οι λοιποί πισωγλέντηδες τοιούτοι… Εμείς οι Ρωμιοί τα έχουμε περί πολλού. Σαν γλωσσοπλάστες έχουμε σχηματίσει τόσες εκφράσεις, σύνθετες λέξεις και παροιμίες, ώστε να δημιουργήσουμε ένα ολάκαιρο λεξικό, το @ρχιδολόγιο. Είναι τσιμπήματος (τσίμπα ένα…), γραψίματος (σε γράφω στα…,) πιασίματος, γλειψίματος, πρηξίματος, φαγούρας, ζαλίσματος, σπασίματος, κρεμάσματος, φιλιού, κουνήματος, ξυσίματος, δόσιμου, παραλαβής, φαγώματος, κλανιάς κλπ σημαντικά. Ο Δάνης εστιάστηκε στο τελευταίο!

Ήταν, καρντάσια μου, το παλληκάρι στο βήμα της βουλής απορρίπτοντας το θέμα της αντισυνταγματικότητας στο πολυνομοσχέδιο, που υποστήριζαν βουλετάδες από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Τη βίδωσε στη Ραχήλ και άρχισε να ξεφωνίζει από κάτω από τα έδρανα: «Είστε προδότες θα σας κρεμάσουμε». Να τον κρεμάσει, ρε π@ύστη μου, στο κρεβάτι, στο ταβάνι, στη κουζίνα, στην πέργολα, κι όπου αλλού θέλει το θηλυκό και να δοκιμάσουν όλες τις δια αέρος και άλματος στάσεις του κάμα σούτρα. Αλλά να θέλει να τον κρεμάσει για προδοσία; Αυτό τον έβγαλε από τα ρούχα του. Όχι, ρε, για το πώς το τρίβουν το πιπέρι, αλλά από τσαντίλα. Ακούς, η ξανθόψειρα, να τον πει προδότη; Γιατί ο Δάνης, ως Ν.Δ.-ούλας, ήταν εθνικόφρων! Στήριζε σε ούλα τη δικομματική κυβέρνηση, τον Καλαματιανό γυαλάκια και τον Σαλονικιό σαπιοκοιλιά, ψήφισε όλα τα νομοσχέδια για να μνημόνια, αλλά για το καλό του έθνους. Τη τρόικα και τους Γερμανούς τους είχε γραμμένους. Σ’ αυτά, όπου οι Έλληνες γράφουν τα σημαντικά και τους ασήμαντους. Αυτά που ζήτησε να του “αερίσει” η Ραχήλ. Με το που αμφισβήτησε την εθνικοφροσύνη του, του ‘ρθε σούμπιτο ούλο το αίμα στο κεφάλι. Κόντεψε να του ‘ρθει κόλπος. Τι λέει, ρε, το φρόκαλο; Οπότε γυρνάει και της τσιρίζει: «Κάτσε κάτω, μωρή διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ» για να συμπληρώσει: «σκάσε, μωρή, θα μας κλάσεις τα αρχ@δια». Έτσι αντρίκια και μόρτικα! Καθότι του έθιξε την προσωπικότητα. Και οι Ελληναράδες την προσωπικότητα την έχουν άρρηκτα συνδέσει με τα ούμπαλα. Ο Δάνης είχε πέντε καντάρια “προσωπικότητα”! Εκεί στην Πιερία, την πατρίδα του, σαν αγρότης, περπατάει και κάνει αυλάκια με τα… αυτά του! Ναι, ρε, γιατί είναι αρχ@δάτος!

Είπε κι άλλα τινα, όπως λένε οι κουτσομπόλες του ναού της δημοκρατίας- το ‘μαθα, ο κερατάς, και το αμολάω το ελληνικό μου. Όπως: «Βγάλε το σκασμό, μωρή! Είσαι ηλίθια , χαμένη και διορισμένη από το ΠΑΣΟΚ». Έλα, ρε, μη χεστ@ύμε, που είναι ηλίθια η Ραχήλ. Ξανθιά είναι, αλλά με νιονιό μελαχρινής. Τους βουλευτάδες της Ν.Δ-ούλας τους βαράει, ντάγκα, στο δοξαπατρί. Γιατί, το ‘παμε, καρντάσια μου, έχει μια γλώσσα, που τσακίζει οστά πάσχοντα από οστεοπόρωση. Το σωστό, βέβαια, να λέγεται. Η Ραχήλη είναι μια κρατικοδίαιτη επαναστάτρια. Από την δημοσιοϋπαλληλική αγελάδα αρμέγει. Και μάλιστα ανέβαινε στις θέσεις, πριν τη διαλέξει ο Πανούλης ο Καμμένος, ο κρυφτοκοτεράς, για να γίνει βολευτού, σαν της είχαν βάλει νέφτι στον πωπό. Και μπορεί να τα χώνει στο ΠΑΣΟΚ, αλλά το σοσιαληστ(ρ)ικό κόμμα την έσπρωξε στη δημοσιοϋπαλληλική εκτόξευση. Τελικά, από τις πολλές αλλαγές, δε νομίζω, ρε π@ύστη μου, να ξέρει κι αυτή που έχει οργανική θέση. Αλλά το βρίσιμο για το σκάρτο και φαύλο σύστημα πάει σύννεφο. Και για να δείξει ότι το πολιτικό σύστημα είναι σκάρτο, απόσπασε τον άντρα της- δημόσιος υπάλληλος κι αυτός- στο γραφείο της. Γιατί πώς να το κάνουμε: όταν διψάει η αυλή σου, είναι μαλ@κία να χύνεις το νερό στο δρόμο.

Η Ραχήλ- όπως η μακριά προγόνισσα, το διαόλου κάλτσα γυναικάκι του προπάτορα Ιακώβ- είναι πεισματάρα κι απρόβλεπτη κι έχει εισπράξει πολλά μπινελίκια από συναδέλφους της. Στο βρίσιμο του Δάνη, εισέπραξε και το «άι σιχτίρ από ‘δω» από τη συνάδελφό της Μαρία Αντωνίου. Τουρλουμπούκι, το λοιπόν! Παρόμοια τουρλουμπούκια γίνονται συχνά στη βουλή. Για να αποδειχτεί ότι στο ναό της δημοκρατίας έχουν εγκατασταθεί καραγκιόζηδες. Κι εμείς, δυστυχώς, καρντάσια μου, διαπιστώνουμε ότι δεν έχουμε- τώρα που τους χρειαζόμαστε- πολιτικούς με αρχ@δια, αλλά πολιτικούς αρχ@δια...