Ο Γάμος του Κάδμου και της Αρμονίας

[[ δαμ- ων ]]

vii. Η αστρολογική θεώρηση του γάμου του Κάδμου με την Αρμονία

Στον μύθο Κάδμου – Αρμονίας μπορούμε να βρούμε αστρολογικά στοιχεία, οπότε παίρνει αστρολογικό χαρακτήρα. Ας παρακολουθήσουμε τις σκέψεις του Jean Richer: « Από τον Ομηρικό Ύμνο στον Απόλλωνα προκύπτει ότι μεταξύ των ιερών της Κνωσσού και της Πυθούς υφίσταντο σχέσεις από παλιά, και ότι στο ναό του Απόλλωνος υπηρετούσαν αρχικά Κρήτες ιερείς.

Η γραμμή Δελφοί- Κόρινθος καθορίζει μια κατεύθυνση παράλληλη στην οροσειρά της Πίνδου και στη γραμμή, που ενώνει την Πάτρα με το ακρωτήριο του Μαλέα. Το πρωταρχικό γενεσιουργό κέντρο όμως πρέπει να ήταν, στην πραγματικότητα, η κορυφή του όρους Ίδη, στην Κρήτη, διάσημο λίκνο του υπέρτατου θεού της ελληνικής μυθολογίας. Έχοντας υπόψη ότι οι υπόλοιποι θεοί δεν ήταν παρά υποστάσεις του Διός, ιδιαίτερες όψεις της δυνάμεώς του, μπορούμε να συνδέσουμε το στοιχείο αυτό με το μύθο της κρητικής καταγωγής του Απόλλωνος στους Δελφούς ( το όνομα των οποίων, επομένως, συσχετίζεται με τη λέξη δελφίνι ). Παραπέμποντας στον Mircea Eliade, υπενθυμίζουμε ότι “δελφύς” σημαίνει “μήτρα”. Καθώς η λέξη είναι ομόηχη με το “δελφίς” ( δελφίνι ), το όνομα του ζώου παραπέμπει έμμεσα στην Μητέρα-Γη και στον ομφαλό. Ο μύθος αυτός μοιάζει να αντιτίθεται προς αυτόν που μιλάει για υπερβόρεια προέλευση της λατρείας του θεού. Στην γραμμή που μελετάμε, στους Δελφούς, η Κασταλία πηγή αντιπροσωπεύει ίσως το θηλυκό στοιχείο, ενώ ο Παρνασσός το αρσενικό…

Η συνέχεια >>> εδώ …

Η διεύθυνση αυτή Ίδη- Κόρινθος- Δελφοί, που αποτελεί θα λέγαμε την ραχοκοκαλιά του ελληνικού χώρου, σχηματίζει με τον παράλληλο γωνία 60ο , και μπορεί να θεωρηθεί ως προβολή σε τμήμα της επιφάνειας της σφαίρας, αν την δούμε ως επίπεδη, του κοσμικού άξονα Λέοντος- Υδροχόου, που σχηματίζει την ίδια γωνία με την γραμμή των ισημεριών. Ο άξονας αυτός σημαδεύει την Ελλάδα, μεταβάλλοντάς την έτσι σε αναπαράσταση της ουράνιας Αρμονίας των πλανητών του ηλιακού συστήματος και του ζωδιακού κύκλου.»

Στο όρος Πτώο της Βοιωτίας υπήρχε ιερό του Ζυγού. Σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις η Μεγάλη και η Μικρή Άρκτος παρομοιάζονται με τους δύο δίσκους μιας ζυγαριάς, έτσι ώστε να διαμορφώνεται μια επί πλέον αναλογική σχέση ανάμεσα στον πόλο και στον αστερισμό του Ζυγού. Ο Ζυγός είναι αστερισμός της “Αφροδίτης”. O σημαντικός ρόλος, που έπαιξε μια δαμάλα στην ιστορία της Θήβας, σύμφωνα με το μύθο, δείχνει τη σχέση των δύο αφροδισίων αστερισμών, του Ταύρου και του Ζυγού, που καταλήγει στο γάμο του Κάδμου και της Αρμονίας. Επειδή οι Αθηναίοι είχαν ως θεά την Αθηνά, οι Θηβαίοι υιοθέτησαν την Αρμονία, κόρη της Αφροδίτης. Η Αφροδίτη ίσως να είναι η συνισταμένη των δύο αντίρροπων δυνάμεων, που προκύπτουν από την αστρολογική αντίθεση του Άρη και της Αφροδίτης ή την αντίθεση του Κριού και Ζυγού. Μυθολογικά, η παράνομη ένωση των θεών Άρη- Αφροδίτης δίνει ως καρπό την Αρμονία.

Οι χώροι, όπου διαδραματίζεται η ιστορία του Κάδμου, σχετίζονται με τρία ζώδια:

α) η Φοινίκη, απ’ όπου ξεκίνησε ο Κάδμος, με το ζώδιο του Ζυγού

β) η Σαμοθράκη με τον Σκορπιό

γ) η Θήβα με τον Ζυγό

δ) το Βουθρωτό στην ιλλυρική ακτή, όπου αποσύρθηκαν και πέθαναν ο Κάδμος και η Αρμονία, με τον Σκορπιό.

Το πρόσωπο του Κάδμου συνδέεται με τον Καδμίλο των Καβειρίων μυστηρίων, κι αυτός ταυτίζεται με τον Αξιόκερσο- Άδη, που αποτελούσε μια από τις ενσαρκώσεις του κυβερνήτη ενός τμήματος του ζωδιακού κύκλου, ο οποίος περιελάμβανε τον Ζυγό και τον Σκορπιό ( το παλιό ζώδιο του Αετού ). Όμως ο ΚάβειροςΚαδμίλος συνδέεται με τον Ήφαιστο, τον νόμιμο σύζυγο της Αφροδίτης, μητέρας της Αρμονίας. Ο Διόνυσος και ο Άδης αποτελούν δύο υποστάσεις της ίδιας θεότητας ( εδώ ας θυμηθούμε τον ύμνο « Είς Ζεύς, είςΑϊδης, είς Ήλιος, είς Διόνυσος, είς Θεός εν πάντεσι »), οπότε δεν είναι τυχαίο ότι ο Διόνυσος γεννήθηκε από τη γενιά του Κάδμου. Ο δράκοντας που σκότωσε ο ήρωας είναι μια εικόνα της χθόνιας όψης της έρπουσας πλευράς του ζωδίου του Αετού. Και η μεταμόρφωση σε φίδι, στο τέλος του βίου του, τον συνδέει με τον αστερισμό του Οφιούχου (*1).

Στο μύθο του Κάδμου έχουμε την εκδήλωση της αντίθεσης- συμπληρωματικότητας των ζωδιακών σημείων Ταύρου και Σκορπιού, που εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Ο ήρωας ιδρύει την Θήβα ακολουθώντας την αγελάδα ( θηλυκή, άρα γονιμοποιό όψη, του Ταύρου ), που φέρει επάνω της σεληνιακά εμβλήματα. Όμως, και η Σελήνη ακολουθεί μια πορεία, που προβάλλεται πάνω στον ζωδιακό κύκλο επηρεάζοντας αστρολογικά τον άνθρωπο.

Ο Δίας είχε ενωθεί ερωτικά δύο φορές με γυναίκες συγγενείς του Κάδμου, πρώτα με την προγιαγιά Ιώ και αργότερα με την αδελφή του Ευρώπη, παίρνοντας τη μορφή Ταύρου. Είναι κάτι που συνηθίζει ο βασιλιάς των θεών, να παίρνει κάποια ζωδιακή μορφή, όταν σμίγει ερωτικά με κάποια θνητή. Ο Διόνυσος, θεός- ταύρος, γιος της Σεμέλης, της κόρης του Κάδμου, γεννήθηκε επίσης από την ίδια οικογένεια. Πιθανόν ο γάμος Κάδμου- Αρμονίας να μνημόνευε την είσοδο στο τμήμα του Ζυγού στο ζωδιακό κύκλο. Αυτός ο γάμος αναφέρεται στην περιοχή Ζυγού- Σκορπιού του δελφικού τροχού.

Στις δύο άκρες του αετώματος στο ιερό της Σαμοθράκης υπήρχαν το αγάλματα της Αρμονίας και του αδελφού της Δάρδανου, ανατολικά του Δάρδανου, προς το μέρος της Δαρδανίας- Τροίας, και δυτικά της Αρμονίας, προς τη Θήβα. Η σχέση Αρμονίας- Δάρδανου ή Ζυγού- Υδροχόου αντιπροσωπεύει αστρολογικά ένα τρίγωνο με το κεντρικό άγαλμα, που παριστάνει την Δίκη να κρατά τον μικρό Αετίωνα. Η JaneEllenHarrison μας διευκρινίζει ότι η Δίκη είναι η οδός, η κοσμική τάξη, το Τάο. Είναι, όπως λέει: « …ο τρόπος ζωής κάθε πράγματος που υπάρχει στη Φύση, φυτού, ζώου ή ανθρώπου. Είναι επίσης η οδός, το έθος, η κανονική πορεία αυτού του μεγάλου ζώου, του Σύμπαντος, η οδός που εκδηλώνεται με τις εποχές, στον κύκλο της βλάστησης, και όταν συνειδητοποιούμε ότι αυτές εξαρτώνται από τα ουράνια σώματα, η Δίκη εκδηλώνεται στις μεταβολές της ανατολής και της δύσης των αστερισμών, στη χάση και την φέξη του φεγγαριού, στην ημερήσια και ετήσια πορεία του ήλιου.» ( J. E. Harrison “Θέμις” )

O Ταύρος εμφανίζεται και στη αναχώρηση του ζεύγους Κάδμου- Αρμονίας για την Ιλλυρία, εφόσον την άμαξά τους έσερναν δύο βόδια. Έτσι διαμέσου του Ταύρου συνδέεται η Θήβα ( και γενικότερα η Βοιωτία ) με την Ιλλυρία.

Τέλος, γι’ αυτό το θέμα, ν’ αναφέρουμε ότι τα συμβολικά ζώα, που συνδέονται με τους θεούς, εμφανίζονται στους χώρους, που βρίσκονται πάνω σε πλανητικές γραμμές. Αυτή είναι ειδικότερα η περίπτωση για τους χώρους και τα ιερά, που συνδέονται με τη γραμμή της Γης και την γραμμή του Ήλιου. Στη γραμμή της Γης υπάρχουν τα ζώα που σχετίζονται μ’ αυτήν, και που συνδέονται με τους ιδρυτικούς μύθους της Θήβας ( μάχη Κάδμου με δράκοντα ), των Δελφών ( μάχη Απόλλωνα με το ερπετό Πύθων ), κι ορισμένων άλλων χώρων της Βοιωτίας.

Αναφέραμε πιο πάνω πως ο γάμος του Κάδμου με την Αρμονία εκφράζει τη γραμμή Ζυγός- Σκορπιός στον ζωδιακό κύκλο (*2). Ας δούμε όμως μερικά βασικά στοιχεία της εσωτερικής αστρολογίας.

Η Αρχαία Σοφία ( εσωτερική διδασκαλία ) διδάσκει ότι οι πλανήτες, οι ήλιοι, οι γαλαξίες είναι τα σώματα ανώτερων Οντοτήτων, που καθεμιά έχει τους δικούς της νόμους κι αρχές, τον δικό της τόνο και χρώμα. Για να αναπτυχθούν αρμονικά όλα τα βασίλεια της Γης χρειάζονται ενέργειες, οι οποίες προέρχονται από τον ζωδιακό και μεταβιβάζονται στον πλανήτη μας διαμέσου του ήλιου. Ο ήλιος κάθε ζωδιακό μήνα εισέρχεται μέσα στο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο ενός από τα σημεία του ζωδιακού και μεταβιβάζει της ενέργεια του αντίστοιχου ζωδιακού σημείου στη Γη, είτε απ΄ ευθείας, είτε διαμέσου του πλανήτη που είναι κυβερνήτης αυτού του σημείου. Η καλύτερη μεταβίβαση πετυχαίνεται κατά την Πανσέληνο.

Στο ηλιακό μας σύστημα ενέργειες εισέρχονται από διάφορους αστερισμούς, όπως από τον μεγαλύτερο Ζωδιακό, την Μεγάλη Άρκτο, τον Ωρίωνα, τις Πλειάδες και τον Σείριο. Αυτές οι ενέργειες έχουν κύκλους άμπωτης και πλημμυρίδας, καθώς και κύκλους επαφής, που μπορούν να διαρκέσουν από μερικές μέρες μέχρι εκατοντάδες χιλιάδων χρόνων.

Ο ήλιος μας και όλο το πλανητικό του σύστημα, επομένως και η Γη μας, συνδέονται με μια μεγάλη Ζωή, της οποίας η ενέργεια επηρεάζει κάθε μορφή, ενεργοποιώντας σε καθεμία τον θείο σπινθήρα, που είναι εγκατεστημένος σ’ αυτήν. Πηγή αυτής της ενέργειας είναι το μεγάλο αστέρι Σείριος, που αναφέρεται σε όλες τις μυθολογίες των λαών, αλλά και στα θρησκευτικά βιβλία.

Το αστέρι ήλιος, αυτή η πυρακτωμένη σφαίρα- πηγή θερμότητας, φωτός κι ενέργειας, είναι το σώμα, που εμψυχώνει μια Ανώτερη Οντότητα- Θεότητα, ο Ηλιακός Λόγος, ( με τρόπο ανάλογο, όπως στο σώμα μας ενοικεί η ψυχή και το πνεύμα ). Κατά τον ίδιο τρόπο ο πλανήτης μας εμψυχώνεται από τον Πλανητικό Λόγο, μια Ανώτερη Οντότητα- Θεότητα, κατώτερης τάξης ως προς την Ηλιακό Λόγο, αλλά κατά πολύ ανώτερη από την Ανθρώπινη Μονάδα.

Ο Σείριος για τον Ηλιακό μας Λόγο είναι ό,τι είναι η Μονάδα ( Πνεύμα ή Άτμα )- μπορείτε να ανατρέξετε στηνεπταδική σύνθεση του ανθρώπου- για τον πνευματικό άνθρωπο. Όλα, όσα αναφέραμε είναι εκδηλώσεις του ενός και μοναδικού Θεού (*3), δεν είναι θεότητες στα πλαίσια ενός νεότερου πολυθεϊσμού. Την περίοδο της πανσελήνου, κάθε μήνα, ο Ηλιακός Λόγος έρχεται σε επαφή με τη μεγαλύτερη Ζωή κάποιου από τα ζωδιακά σημεία.

Για καλύτερη κατανόηση, θα μπορούσαμε να φανταστούμε το ζωδιακό σαν ένα ρολόι και τον ήλιο μας σαν ένα δείχτη. Η κίνηση του ήλιου είναι η κίνηση του δείχτη. Ο ένας δείχτης σε διάρκεια ενός μήνα κινείται από το ένα σημείο του ζωδιακού στο άλλο, διοχετεύοντας την ενέργεια αυτού του σημείου στους πλανήτες και κάθε μορφή ζωής του ηλιακού μας συστήματος. Μια πλήρης περιστροφή αυτού του δείχτη γίνεται σε ένα έτος. Ο άλλος δείχτης είναι βραδύτερος και κινείται από το ένα σημείο στο άλλο ζωδιακό σημείο σε 2250 χρόνια. Η παραμονή του στο ζωδιακό σημείο χαρακτηρίζει και την χρονική εποχή. Έτσι ζήσαμε στην εποχή των Ιχθύων και τώρα εισερχόμαστε στην εποχή του Υδροχόου. Ένας τέτοιος κύκλος ολοκληρώνεται σε περίπου 25000 χρόνια. Μπορούμε να φανταστούμε έναν τρίτο δείχτη, που γυρίζει σε ένα μεγαλύτερο ζωδιακό σε 250000 χρόνια. Μ’ αυτό τον τρόπο ο ήλιος μας πολώνεται πνευματικά και κατακλύζεται από ενέργεια, η οποία προέρχεται από ανώτερες Οντότητες της Συμπαντικής Πνευματικής Ιεραρχίας, κατευθύνοντας στην εξέλιξη τις μορφές και τις ζωές που φιλοξενεί στο σύστημά του. Οι ενέργειες που διαχέονται διακρίνονται σε επτά κατηγορίες, υπάρχουν, όπως λέγεται στη γλώσσα του εσωτερισμού, επτά ακτίνες.

Η ανθρώπινη ψυχή, στο μακραίωνο ταξίδι της στον κόσμο της ύλης, των περιορισμών και της εμπειρίας, ενσαρκώνεται, σταδιακά, σε όλους τους ζωδιακούς τύπους, αποκτώντας την εμπειρία και παίρνοντας τα μαθήματα κάθε ζωδίου ( υπονοείται εδώ η μετενσάρκωση ). Ενεργοποιείται κι από τους επτά τύπους ενεργειών- ακτίνων. Σε κάθε ζώδιο δέχεται κυρίως ορισμένους τύπους ακτίνων, γιατί αυτοί είναι οι αναγκαίοι για τα μαθήματα, που θα πάρει. Το όλο θέμα είναι πολύ πολύπλοκο και δεν είναι στην πρόθεσή μας να σας κουράσουμε με λεπτομέρειες και ειδικές περιπτώσεις. Απλά, θα κάνουμε μια μικρή νύξη, προσεγγίζοντας επιδερμικά το θέμα της εσωτερικής αστρολογίας.

Ο Ζυγός διοχετεύει ενέργεια τρίτης ακτίνας, η οποία φτάνει σε μας διαμέσου δύο κυβερνητών, του Ουρανού και της Αφροδίτης. Η δέσμη ενέργειας, που έρχεται από το Ζυγό, διαιρείται σε δύο μέρη. Η ανώτερη όψη της πηγαίνει στον Ουρανό, που εκπέμπει ενέργεια έβδομης ακτίνας, οπότε οι δύο ενέργειες τρίτης και έβδομης ακτίνας αναμειγνύονται κι εμπλουτίζονται για να φτάσει σ΄ εμάς αυτό το ενεργειακό μίγμα. Η κατώτερη όψη της τρίτης ακτίνας εμπλουτίζεται από την ενέργεια της πέμπτης ακτίνας, που εκπέμπεται από την Αφροδίτη, δίνοντας έναν νέο ενεργειακό σχηματισμό. Έτσι η ανθρωπότητα ενεργοποιείται, ώστε με εφυϊα να χρησιμοποιήσει την ύλη και την ενέργεια για να προχωρήσει το Θείο Σχέδιο πάνω στη γη. Γεφυρώνει το χάσμα ανάμεσα στον κατώτερο και τον ανώτερο νου, ανάμεσα στην αφηρημένη και τη συγκεκριμένη σκέψη και κάνει νέα περάσματα στην εκπαίδευσή του. Καλλιεργεί τις αρετές: συμπάθεια, ανεκτικότητα, αφοσίωση, ακρίβεια, ενεργητικότητα, σεβασμό, αγάπη, ευρύτητα πνεύματος, ταπεινότητα, καλοσύνη, πραγμάτωση της ενότητας.

Στον Ζυγό πετυχαίνεται ισορροπία, δηλ. ο άνθρωπος χρησιμοποιεί τόσο τις θετικές όσο και τις αρνητικές ενέργειες, ή το πνεύμα και την ύλη σε μια τέτοια αναλογία, ώστε η ψυχή του να κινείται προς την ορθή κατεύθυνση, συνεργάζεται για την πραγμάτωση του Θείου Σχεδίου. Η ισορροπία έχει συγγένεια με την ειρήνη, τόσο την ειρήνη στο εσωτερικό μας “είναι”, όσο και στις σχέσεις μας με τον εξωτερικό μας κόσμο. Η ειρήνη δημιουργεί μια κατάσταση συνείδησης, που εμπνέει τις πιο δημιουργικές δραστηριότητες. Δημιουργεί τα θεμέλια πάνω στα οποία κινούνται οι δύο βραχίονες της ζυγαριάς.

Ο Χριστός είπε: « μη νομίσητε ότι ήλθονβαλείνειρήνην επί την γην. ουκ ήλθονβαλείνειρήνην , αλλά μάχαιραν » ( Ματθαίος, ι’ 34 ). Φυσικά και δεν εννοούσε πως σκοπός του έργου Του ήταν το μακελειό, η διαμάχη των ανθρώπων, ο πόλεμος και το αίμα. Εννοούσε ότι κανένας μας δεν μπορεί να έχει ειρήνη, αν δεν πετύχει να φτάσει πρώτα σε μια κατάσταση ισορροπίας, μέσα στην οποία η πνευματική του πρόοδος δεν μπορεί να εμποδιστεί από κανένα φυσικό, συναισθηματικό, νοητικό , προσωπικό, οικογενειακό ή κοινωνικό πρόβλημα. Η μάχαιρα είναι το σύμβολο της δύναμης, της θέλησης και της αποφασιστικότητας για να πετύχει την κατάσταση ισορροπίας.

Στο ζυγό ο ένας δίσκος είναι το μάτι της Ψυχής, ο “εσωτερικός μας Οδηγός”, και ο άλλος δίσκος η αξία μας με βάση τα επιτεύγματά μας. Στον πρώτο δίσκο βάζουμε τα πρότυπα βάρη, που είναι οι αρετές, οι πνευματικές αξίες, ενώ στον δεύτερο καθετί που κάνουμε, αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε, τα σχέδιά μας και τις υλοποιήσεις τους. Η ψυχή πρέπει ν’ αυξάνει τον έλεγχό της πάνω στην προσωπικότητα, που σημαίνει ν’ αυξάνει το βάρος της με ομορφιά και πνευματικότητα μέχρι να ισορροπήσει τον “εσωτερικό Οδηγό”. Έτσι, όταν θέλει ν’ ανυψωθεί σ’ ένα υψηλότερο πνευματικό στόχο, σ’ ένα μεγαλύτερο πνευματικό ύψος, πρέπει να αδειάσει τον εαυτό της από τα περιττά, τις γήινες προσκολλήσεις, τις υλικές απολαύσεις και το χάσιμο του χρόνου με άσκοπες ενέργειες, δηλ. να αδειάσει από ύλη και χρόνο.

Ο Ζυγός είναι το σύμβολο του αδέκαστου νου , που ζυγίζει την αιτία και το αποτέλεσμα βρίσκοντας τη σωστή λύση, ώστε να επιτευχθεί ισορροπία, γιατί η απουσία ισορροπίας στη ζωή του ανθρώπου επιφέρει το χάος σ’ αυτήν και τότε το άτομο πελαγοδρομεί, τα γεγονότα χτυπούν πάνω του σαν τα κύματα σε ακυβέρνητο πλεούμενο. Το σύνθημα του μαθητή της γνώσης στον Σκορπιό είναι: « Εκλέγω το δρόμο που οδηγεί ανάμεσα στις μεγάλες γραμμές δύναμης.» ($a)

Θα αναφερθούμε για λίγο στις ακτίνες, που είδαμε παραπάνω.

3η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Ενεργού Νοημοσύνης, που είναι η θέληση για τον καθορισμένο σκοπό. Καθορίζει τη δυναμικότητα για να εκτελεστεί το Θείο Σχέδιο και προσαρμόζει τη νοημοσύνη να το αντιληφθεί, να δραστηριοποιηθεί για την υλοποίησή του παρέχοντας την κατάλληλη δυναμική. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην ανθρώπινη νοημοσύνη, στην ανθρώπινη συνείδηση, αλλά στην διάσπαρτη σ’ όλο το Σύμπαν. Αυτήν που προσπαθεί να κάνει την ύλη υποχείριο και να την προσαρμόσει στη βασική Ιδέα στο Νου του Θεού, στο Θείο Σχέδιο. Αυτή την Ιδέα δεν μπορεί ακόμη καμιά ανθρώπινη διάνοια να συλλάβει και να κατανοήσει. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ποιά είναι η θέληση του Θεού ή ποια είναι η φύση του νοήμονα σκοπού Του. Είναι η θέληση για την εξέλιξη. Στην ανθρωπότητα εκφράζεται μέσα από την εκπαίδευση και είναι η προοδευτική ανάπτυξη μέσα από την εμπειρία.

5η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Συγκεκριμένης Επιστήμης ή Γνώσης. Για να κατανοήσει ο μαθητής, που βρίσκεται στην ατραπό της γνώσης, αυτή την έκφραση της θείας θέλησης, θα πρέπει να έχει στο νου του την απόκρυφη έκφραση: « η ύλη είναι πνεύμα στο κατώτερο σημείο της εκδήλωσης και το πνεύμα είναι ύλη στο ανώτατό του ». Κάποτε οι δύο αυτοί παράγοντες, ύλη- πνεύμα, θα εξισορροπηθούν και θα εξισωθούν. Γι’ αυτό και η ανθρώπινη τελειοποίηση προωθείται συνειδητά πάνω στο 5ο πεδίο, το νοητικό, και η προώθηση γίνεται με την 5η ακτίνα. Η θέληση για εξέλιξη είναι έμφυτη στην ουσία και ενεργοποιεί όλα τα άτομα, από τα οποία έγιναν όλες οι μορφές. Σχετίζεται στενά με το πρώτο ηλιακό σύστημα (*4), ακόμη κι όταν απελευθερώνει τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, που θα αποτελέσουν τον πυρήνα, γύρω από το ν οποίο θα δομηθεί το τρίτο ηλιακό σύστημα. Η ενέργεια αυτής της ακτίνας είναι νοημοσύνη. Είναι το σπέρμα της συνείδησης, αλλά όχι όπως την καταλαβαίνουμε. Είναι η ζωή που υπάρχει μέσα στην ύλη και η θέληση για νοήμονα εργασία. Είναι εκείνο το “ζωντανό κάτι”, για το οποίο δεν έχουμε όνομα, που ήταν το αποτέλεσμα του πρώτου ηλιακού συστήματος. Είναι ένα από τα κυριότερα εφόδια του Θεού, του Πατέρα, καθώς και της ανθρώπινης Μονάδας. Είναι η Θέληση για Δράση. Σήμερα στην ανθρωπότητα εκφράζεται σαν απελευθέρωση μέσα από θάνατο ή μύηση.

7η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Τελετουργικής Τάξης. Αποτελεί μια έκφραση της θέλησης, που οδηγεί σε εξωτερική εκδήλωση, γιατί είναι η θέληση για “τελετουργική σύνθεση”. Εκδηλώνεται σαν αναγκαιότητα της θείας φύσης φανερωθεί μ’ ένα διατεταγμένο ρυθμικό τρόπο. Είναι η αναγκαιότητα να περιβάλλει αυτό που είναι « πάνω κι αυτό που είναι κάτω » και μέσα απ’ αυτή τη δραστηριότητα να δημιουργήσει ομορφιά, τάξη, τελειοποιημένα σύνολα και ορθές σχέσεις. Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η παρωθητική ενέργεια, που εκπορεύει η ΄Υπαρξη, ο Θεός, καθώς εκδηλώνεται στον Κόσμο, παίρνει μορφή και ζει. Είναι η Θέληση του Θεού για έκφραση. Στην ανθρωπότητα εκδηλώνεται σήμερα με τη ανώτατή της έκφραση που είναι η οργάνωση.

Στη συνέχεια θα αναφέρουμε κάποια στοιχειώδη πράγματα για τον Σκορπιό. Ο αστερισμός αυτός διοχετεύει την ενέργεια της τέταρτης ακτίνας. Κυβερνήτης του είναι ο Άρης, που εκπέμπει ενέργεια έκτης ακτίνας. Στον άνθρωπο η τέταρτη ακτίνα ενεργοποιεί τη “θέληση για αρμονία”, ενώ η έκτη τη “θέληση για την πραγμάτωση του σκοπού”. Από τον Σείριο έχουμε έκχυση δεύτερης ακτίνας, οπότε ισχυρές πνευματικές ενέργειες διαχέονται προς τη γη από τον αστερισμό του Σκορπιού. Θα επαναλάβουμε κι εδώ, ότι ο Σείριος, οι Πλειάδες και ο Ήλιος σχηματίζουν ένα Κοσμικό Τρίγωνο, τεράστιας σημασίας για τη ζωή στη γη και την πνευματική εξέλιξή της.

Γνωρίζουμε πως ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου, οπότε ο ομώνυμος πλανήτης, που συνδέεται με τον Σκορπιό, αποτελεί το σημείο της διαμάχης και της αρμονίας. Ο μαθητής της γνώσης έχει να δώσει εννέα μάχες, να περάσει από εννέα δοκιμασίες, που είναι: 1) Να τιθασεύσει τη σεξουαλική του δραστηριότητα, να μην αναλώνεται μ’ αυτήν για να αυτοεπιβεβαιωθεί. 2) Να θυσιάσει τη φυσική του άνεση για χάρη της υπηρεσίας του προς τους άλλους. 3) Να πάψει να είναι φιλοχρήματος κι άπληστος. 4) Να διώξει τον φόβο. 5) Να φύγει το μίσος από τη ζωή του. 6) Να σταματήσει την άσκοπη φιλοδοξία. 7) Να τιθασεύσει την υπερηφάνεια. 8) Να σταματήσει να σκέφτεται και να ενεργεί με βάση την χωριστικότητα, γιατί αυτή γεννά τον φανατισμό. 9) Να διώξει την σκληρότητα από τη ζωή του.

Όταν πετύχει, θριαμβευτικά, ισάριθμες νίκες, με τις παραπάνω δοκιμασίες, και γίνει ένας θριαμβευτής μαθητής, θα επέλθει ισορροπία και θα σύρει μια γραμμή ένωσης του Ζυγού με τον Σκορπιό. Γι’ αυτό το σύνθημα του μαθητή στον Σκορπιό είναι: « Είμαι πολεμιστής και από τη μάχη βγαίνω θριαμβευτής.»

Ο Σκορπιός έχει τρία σύμβολα: το φίδι, τον σκορπιό και τον αετό. Το φίδι συμβολίζει τον παγιδευμένο στην κατώτερη φύση του άνθρωπο. Ο σκορπιός αυτόν που έχει προχωρήσει στην εξέλιξή του και μερικές φορές έρχεται σε επαφή με το φως του πνευματικού κόσμου. Ο αετός συμβολίζει τον θριαμβευτή μαθητή, του οποίου η συνείδηση εστιάζεται στα ανώτερα νοητικά επίπεδα. Η ενέργεια, που έρχεται από τον αστερισμό του Σκορπιού, χρησιμοποιείται από τον άνθρωπο- φίδι σαν δύναμη φανατισμού και κατώτερων πράξεων, από τον άνθρωπο- σκορπιό για κατανόηση των θρησκευτικών και φιλοσοφικών αληθειών, για τη λατρεία και την προσφορά ανιδιοτελούς υπηρεσίας. Τέλος ο άνθρωπος- αετός χρησιμοποιεί την ενέργεια για αφιέρωση σ’ ένα μεγάλο σκοπό, μη διστάζοντας να φτάσει μέχρι και τη θυσία. Η ενέργεια, που προέρχεται από τον Σείριο, παρέχει σοφία στον μαθητή- αναζητητή της γνώσης, οπότε ισχύει αυτό που είπε η Ε.Π.Μπλαβάτσκυ: « Όταν ελευθερώνεστε από το ερπετό της ύλης, με τη βοήθεια του ερπετού της πλάνης, γίνεστε ο ίδιος ερπετό της σοφίας.»

Ας γνωρίσουμε, τώρα, τις αντίστοιχες ακτίνες.

2η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Αγάπης- Σοφίας, ώστε να εκδηλωθεί η θέληση για ενοποίηση, για σύνθεση, για τη δημιουργία συνοχής κι αμοιβαίας έλξης καθώς και την εδραίωση σωστών σχέσεων. Η ενοποίηση υπήρχε πάντα, υπάρχει, και θα υπάρχει για πάντα στο Νου του Θεού, ο Οποίος αγκαλιάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και που ο Νους Του σε σκέπτεται με όρους της εξέλιξης ή της διαδικασίας. Η διαδικασία είναι έμφυτη στο σπέρμα και η εξελικτική παρότρυνση είναι η αναπόφευκτη συνοδεία της ζωής σε εκδήλωση. Η ακτίνα αυτή εκφράζει τη Θέληση για ενοποίηση. Στην ανθρωπότητα εκδηλώνεται σαν μυστικιστικό όραμα.

4η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Αρμονίας μέσα από διαμάχη κι αυτή είναι, ουσιαστικά, η θέληση που καταστρέφει τους περιορισμούς. Η ενέργεια τούτη είναι έμφυτη σε όλες τις μορφές, ενώ παρουσιάζεται ιδιαίτερα ισχυρή στην ανθρωπότητα. Μέσα απ’ αυτή τη διαμάχη καταστρέφονται ή καταρρίπτονται οι περιορισμοί, ο άνθρωπος ελευθερώνεται τόσο από τις υλικές προσκολλήσεις του και τα πάθη που έχει συσσωρεύσει από τη λανθασμένη θεώρηση της ζωής, όσο κι από τις ιδεολογικές κρυσταλλοποιήσεις και τους θρησκευτικούς δογματισμούς, οπότε προσεγγίζει καλύτερα την αρμονία, που κατά βάθος επιθυμεί η ψυχή του, και την ενοποίηση. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τη στιγμή που η μορφή, η οποία φέρνει τους περιορισμούς, και η ζωή, που επιθυμεί ελευθερία, ισορροπούν, δημιουργείται ένα χάσμα, από το οποίο εκχέονται νέοι στόχοι και νέες επιδιώξεις. Ο Χριστός όταν πήρε την απόφαση να προχωρήσει στη μεγάλη θυσία, εναρμόνισε τη θέλησή Του με τη θέληση του Πατρός Του. Ήταν η στιγμή, που είπε: « πλην μη το θέλημά μου , αλλά το σον γινέσθω ». Κι αφού έγινε η εναρμόνιση, τη στιγμή της κορύφωσης το θείου δράματος « και ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω, και η γη εσείσθη και αι πέτραιεσχίσθησαν, και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, » ( Ματθαίος, κζ’ 51-52 ). Από το χάσμα πρόβαλαν νέες τάσεις για επιτεύγματα, γιατί φανερώθηκε η θεία προέλευση του θυσιασμένου Ιησού. Επίσης προέβαλαν τα σπέρματα του θανάτου, γεφυρώνοντας τη ζωή με το θάνατο. Μέσα από την 4η ακτίνα διαφωτίζεται ότι ο θάνατος από την υλική ζωή οδηγεί στην πνευματική ζωή. Σήμερα η ανθρωπότητα μέσα από την 4η ακτίνα οδηγείται στην ενόραση πως ο θάνατος είναι ελευθερία από τους περιορισμούς της ύλης.

6η ακτίνα: μεταφέρει την ενέργεια της Αφιέρωσης και του Ιδεαλισμού, οπότε αυτή η ενέργεια ενσωματώνει την ιδέα του Θεού. Αποτυπώνεται σαν η κινητήρια δύναμη που βρίσκεται πίσω από την εκδήλωσή Του, οποιοσδήποτε κι αν είναι ο σκοπός της δημιουργίας Του και τον οποίο εμείς αγνοούμε. Αυτή η απρόσωπη δύναμη προωθεί μέσα από τα επτά πεδία του ηλιακού μας συστήματος το Θείο Σχέδιο και η Ιδέα του Θεού αποτελεί ένα ολοκληρωμένο γεγονός στο Αιώνιο Τώρα. Γι’ αυτό το γεγονός έχει ειπωθεί στην Μυστική Δοξασία: « μια Ιδέα είναι μια ασώματη Ύπαρξη που δεν έχει καμία ύπαρξη από μόνη της , αλλά που δίνει σχήμα και μορφή στην ασχημάτιστη ύλη και που γίνεται η αιτία της εκδήλωσης ». Έτσι η προσοχή μας επικεντρώνεται στον Θεό- Πατέρα, στην Μονάδα, στο ΕΝΑ, εστιαζόμαστε στην ιδιότητα “Θέληση”, που είναι η ενεργός αιτία των πάντων, η ενεργοποιούσα Αρχή, η Ζωή, η Ύπαρξη, είναι η Θέληση για Αιτιότητα.

Στη ανθρωπότητα εκδηλώνεται σαν ιδεαλισμός, που είναι το κίνητρο και η αιτία της ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η εσωτερική αστρολογία μας αναφέρει πως υπάρχουν τέσσερα ζώδια, διαμέσου των οποίων εκδηλώνεται ο Ηλιακός Λόγος, η θεότητα του ηλιακού μας συστήματος, αποτελώντας την τετραπλή της εκδήλωση. Αυτά είναι: Κριός, Λέοντας, Σκορπιός και Υδροχόος. Η θεία Τριάδα εκφράζεται μέσα από τα ακόλουθα Ζώδια:

Α) Κριός: είναι το εστιακό σημείο της έκφρασης της πρώτης όψης της θεότητας, της όψης θέληση ( Πατέρας ).

Β) Λέοντας: είναι το εστιακό σημείο για την έκφραση της δεύτερης όψης, της όψης αγάπη- σοφία, ή της όψης συνείδηση ( Υιός ). Με αυτό, κυρίως, σχετίζεται η ανθρωπότητα.

Γ) Παρθένος: είναι το εστιακό σημείο για την έκφραση της τρίτης όψης, της όψης ενεργός νοημοσύνη ( Άγιο Πνεύμα ). Μ’ αυτό το Ζώδιο συμβολίζεται η ανώτατη λειτουργία της ύλης.

Τα τέσσερα ζώδια που προαναφέραμε σχετίζονται με την ενέργεια τεσσάρων αστεριών, που δεν απαριθμούνται στα ζώδια του ζωδιακού, δημιουργώντας μια άλλη ενεργειακή σχέση:

Ο Κριός σχετίζεται μ’ ένα αστέρι της Μεγάλης Άρκτου. Είναι το ένα από τα δύο αστέρια που ονομάζονται Δείκτες.

Ο Λέοντας με τον Πολικό Αστέρα της Μικρής Άρκτου.

Ο Σκορπιός με το Σείριο, στον αστερισμό του Κυνός.

Ο Υδροχόος με την Αλκυόνη, μια από τις επτά Πλειάδες.

Ο Σκορπιός στο τωρινό στάδιο εξέλιξης της ανθρωπότητας κυβερνά την Ατραπό της Μαθητείας. Έτσι κατευθύνει τον καθένα από ‘μας που έχουμε πάρει το μονοπάτι αναζητώντας τη γνώση. Ο Σκορπιός με τον Λέοντα και τον Υδροχόο σχηματίζουν ένα δυναμικότατο τρίγωνο εκροής ενέργειας, που έχει πολύ μεγάλη σημασία για τον πλανήτη μας.

Επίσης ο Σκορπιός αποτελεί τον ένα βραχίονα σ΄ ένα κοσμικό σταυρό, που λέγεται Σταθερός Σταυρός (*5), κι είναι ο Σταυρός της Μαθητείας. Αυτός είναι ο Σταυρός της μετουσίωσης του ανθρώπου, όπου οι επιθυμίες του γίνονται έφεση για προσφορά υπηρεσίας και η ιδιοτέλεια μετατρέπεται σε ανιδιοτέλεια. Εκτός από τον Σκορπιό, που αποτελεί τον ένα βραχίονα του Σταυρού, οι άλλοι τρεις, από τους συνολικά τέσσερις βραχίονες, είναι ο Ταύρος, ο Λέοντας και ο Υδροχόος. Ονομάζεται και Σταυρός του Υιού του Θεού, του δεύτερου προσώπου της Αγίας Τριάδας, που καθοδηγείται μέσα από την αγάπη να ενσαρκωθεί στην ύλη και να σταυρωθεί συνειδητά πάνω στον Σταυρό της ύλης. ($d)

Αυτός είναι ο Σταυρός του σταθερού οράματος της ψυχής, που την οδηγεί στο πνευματικό φως. Εδώ γίνεται η μεγάλη ανατροπή, η ψυχή, ο “άσωτος γιός” αντιλαμβάνεται την θέση της στο κοσμικό σχέδιο, είναι τότε που « εις εαυτόν ελθών » και παίρνει την απόφαση να επιστρέψει στον “οίκο” της λέγοντας « αναστάςπορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώαυτώ. Πάτερ, ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου ».

Εδώ να τονίσουμε ότι η Σταύρωση και ο Σταυρός του Χριστού είναι τόσο αρχαία, όσο και η ίδια η Ανθρωπότητα. Αποτελούν και τα δύο τα σύμβολα της αιώνιας θυσίας του Θεού, καθώς βυθίζει τον Εαυτό Του μέσα στην ύλη, στη μορφική όψη της φύσης, και μ’ αυτό τον τρόπο γίνεται τόσο εγκόσμιος, όσο και υπερβατικός Θεός. Ο Χριστός, ως το πρόσωπο Υιός, πρέπει να αναγνωριστεί από κοσμική άποψη. Έτσι ο κοσμικός Χριστός υπήρξε « προ πάσης αιωνιότητος ». Προσωποποιεί την αυτοθυσία ή διαφορετικά τη θυσία του Πνεύματος πάνω στον σταυρό της ύλης, της μορφής, της ουσίας, για να μπορέσουν να ζήσουν όλες οι θείες μορφές, στις οποίες συμπεριλαμβάνεται και ο άνθρωπος. Ο συμβολισμός του σταυρού είναι αρχαιότατος, με πρώτη μορφή τη “σβάστικα”, που συμβολίζει την περιστροφή των γαλαξιών, αλλά και τον μεταβλητό σταυρό. Οι τέσσερις βραχίονες του σταυρού απομακρύνονται αφήνοντας να αναφανεί η εικόνα του ζώντος Ουρανίου Ανθρώπου, που έχει τους βραχίονές του απλωμένους στο διάστημα. Ο κοσμικός Χριστός βρίσκεται πάνω στον Σταθερό Σταυρό των ουρανών. Πάνω σ’ αυτό τον σταυρό είναι αιώνια σταυρωμένος ο Θεός. Έτσι πράγματι « οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών αυτού αναγγέλει το στερέωμα ».

Τα τέσσερα ζώδια, ο Ταύρος, ο Λέων, ο Σκορπιός και ο Υδροχόος αποτελούν τους τέσσερις βραχίονες του σταυρού της ψυχής, του σταυρού στον οποίο σταυρώθηκε το δεύτερο πρόσωπο της τριαδικής θεότητας. Η τετράδα αυτών των ζωδίων αναφέρεται από τον Ιεζεκιήλ και από τον αγαπημένο μαθητή του Ιησού, τον Ιωάννη στην “Αποκάλυψη”: « και ενώπιον του θρόνου ως θάλασσα υαλίνη, ομοίακρυστάλλω· και εν μέσω του θρόνου και κύκλω του θρόνου τέσσερα ζώα γέμονται οφθαλμών έμπροσθεν και όπισθεν· και το ζώον το πρώτον όμοιονλέοντι, και το δεύτερον όμοιονμόσχω ( μόσχος→ ταύρος ), και το τρίτον ζώον έχον το πρόσωπον ως ανθρώπου ( άνθρωπος→ υδροχόος ), και το τέταρτον ζώονόμοιοναετώπετομένω ( αετός→ σκορπιός, όπως έχουμε εξηγήσει)» Τα ίδια ζώα- ζωδιακά σημεία αντιστοιχούν και στους τέσσερις ευαγγελιστές.

Ο Χριστός με τη ζωή του μας έδειξε πώς να χειριστούμε τις δυνάμεις αυτών των ζωδιακών σημείων, κι έγινε το παράδειγμα για εμάς, ώστε από τον καθένα μας ν’ αναδυθεί το “χριστικό στοιχείο”.

Tις επιδράσεις, που αναφέραμε παραπάνω, είχε ν’ αντιμετωπίσει ο Κάδμος και η Αρμονία. Έπρεπε να συνταιριάσει τις ενέργειες που τους κατακλύζανε. Στο γάμο τους παραβρέθηκαν οι Ολύμπιοι θεοί, κάνοντάς τους δώρα, τα οποία τους βοήθησαν να χαράξουν τις κατάλληλες γραμμές, να κάνουν τα αναγκαία ενεργειακά και δυναμικά τρίγωνα, ώστε να δεχτούν από την τετράδα των άστρων: αστέρι Μεγάλης Άρκτου- Πολικός Αστέρας- Σείριος- Αλκιόνη, τις απαραίτητες ενέργειες κι επιδράσεις για την πνευματική τους εξέλιξη. Κι αυτό φάνηκε όταν κατόρθωσαν να συζεύξουν στο γαμήλιο άρμα τους τον Λέοντα με τον κάπρο ( ή το αντίστοιχό του Ταύρο ).

Το ζεύγος Κάδμος- Αρμονία με το γάμο του χάραξε τη γραμμή Ζυγός- Σκορπιός, πήρε τα μαθήματα αυτών των ζωδίων, και με τα μαθήματα αυτά σύζευξε τα αντίθετα, καλλιέργησε τη γνώση, έφερε στη ζωή του αρμονία, και στο τέλος μεταλλάχτηκαν σε φίδια της σοφίας.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(*1). Ο Οφιούχος αποκαλείται από μερικούς σαν ο 13ος αστερισμός. Ο αστερισμός αυτός περιλαμβάνεται χρονικά στον Σκορπιό. Αν και προκάλεσε κάποιες συζητήσεις το 1995, δεν αποτελεί ένα ξεχωριστό αστερισμό του Ζωδιακού. Εξάλλου, όπως θα δούμε στην εσωτερική ανάλυση του μύθου, από εσωτερική άποψη το ζώδιο του σκορπιού επιδέχεται τρία σύμβολα: το φίδι, τον σκορπιό και τον αετό. Όταν κάποιος φτάσει στο επίπεδο του αετού γίνεται «όφις της σοφίας».

(*2). Ζυγός: o 7ος αστερισμός του ζωδιακού κύκλου, που βρίσκεται μεταξύ της Παρθένου και του Σκορπιού. Ονομάστηκε έτσι από τον Ίππαρχο, γιατί όταν ο ήλιος εισερχόταν σ’ αυτόν τον αστερισμό, την εποχή του, ισοζυγιζόταν η μέρα με τη νύχτα, δηλ. είχαν την φθινοπωρινή ισημερία. Λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γης, η ισημερία σήμερα πραγματοποιείται στον αστερισμό της Παρθένου.

Σκορπιός: ο 8ος εκτεταμένος ζωδιακός αστερισμός, του οποίου οι κυριότεροι αστέρες διαγράφουν το σχήμα σκορπιού. Αποτελείται από αστρικά σμήνη, όπως τα ανοικτά σμήνη Μ6, Μ7 και τα σφαιρικά Μ4 και Μ80.

(*3). « Γενεά και γενεά επαινέσει τα έργα σου και την δύναμίν σου απαγγελούσι. Την μεγαλοπρέπεια της δόξης σου λαλήσουσι και τα θαυμάσιά σου διηγήσονται.» ( Ψαλμ. ρμδ’ 4-5 ) και « δεύτε και ίδετε τα έργα του Θεού, ά έθετο τέρατα επί της γης.» ( Ψαλμ. με’ 9 )

(*4). Οι αστρονόμοι μας λένε ότι ο ήλιος μας είναι αστέρι 2ης γενιάς, κι αυτό προκύπτει από το γεγονός ότι στο ηλιακό μας σύστημα βρίσκουμε και βαριά στοιχεία, δηλ. στοιχεία με μεγάλους ατομικούς και μαζικούς αριθμούς ( ατομικός αριθμός= αριθμός των πρωτονίων του πυρήνα του στοιχείου, μαζικός αριθμός= αριθμός των νουκλεονίων, δηλ. πρωτονίων και νετρονίων του πυρήνα ). Συνεπώς βρισκόμαστε στο δεύτερο ηλιακό σύστημα. Το πρώτο ηλιακό σύστημα είχε ελαφριά μόνο στοιχεία ( όπως υδρογόνο, ήλιο και λίγο άνθρακα ), ενώ το δεύτερο έχει μεν αυτά τα στοιχεία σε μεγάλο ποσοστό, αλλά έχει και βαριά. Εξάλλου η ενέργεια, που ελευθερώνει ο ήλιος, βασίζεται στην πυρηνική σύντηξη του υδρογόνου, όπου παράγεται ήλιο: 4 πυρήνες Η δίνουν με σύντηξη 1 πυρήνα He. Λέγοντας 1οηλιακό σύστημα, εννοούμε το προηγούμενο, στοιχειωδώς εξελιγμένο σύστημα, από το οποίο προήλθε το τωρινό, το 2ο ηλιακό σύστημα, που είναι περισσότερο εξελιγμένο, έχοντας εφυή όντα στον πλανήτη μας ( δεν γνωρίζουμε για τις μορφές ζωής στους άλλους πλανήτες ). Στο κείμενο γίνεται υπαινιγμός για 3ο ηλιακό σύστημα, που θα ακολουθήσει, όταν το 2ο τελειώσει την εξέλιξή του, και το οποίο σαφώς θα είναι με πιο εξελιγμένες μορφές ζωής σε σχέση μ’ αυτές του 2ου.

(*5). Μας είναι γνωστό από τα ευαγγέλια ότι στο Γολγοθά υπήρχαν τρεις σταυροί: « και συν αυτώσταυρούσι δύο ληστάς, ένα εκ δεξιών και ένα εξ ευωνύμων αυτού ». Αυτοί οι τρεις σταυροί πάνω στον Γολγοθά είναι τα “βιβλικά σύμβολα” των τριών αστρολογικών σταυρών, που σχηματίζονται στο Σύμπαν, του Κοινού ή Μεταβλητού Σταυρού, του Σταθερού Σταυρού και του Θεμελιώδους Σταυρού. Με τους Σταυρούς αυτούς συνδέονται, σε σχέση με τις ενέργειες και τις ποιότητες των ακτίνων που αφορούν την ανθρωπότητα, τρία ζώδια, που αντίστοιχα είναι οι Ιχθείς για τον Μεταβλητό, ο Σκορπιός για τον Σταθερό και ο Αιγόκερος για τον Θεμελιώδη. Στη συνέχεια αναφέρουμε λίγα για τους δύο άλλους δύο Σταυρούς.

Μεταβλητός Σταυρός: λέγεται και Σταυρός του Κρυμμένου Χριστού και οι τέσσερις βραχίονές του είναι οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Τοξότης και οι Ιχθείς. Ονομάζεται Κοινός Σταυρός γιατί καθορίζει τη ζωή του κοινού ανθρώπου. Είναι ο Σταυρός της αναπτυσσόμενης προσωπικότητας, των αλλαγών και της ρευστότητας, των μεγάλων αντιθέσεων, όλων δηλαδή αυτών των στοιχείων που οδηγούν από τον ζωώδη άνθρωπο, τον προσκολλημένο στις υλικές απολαύσεις, στον άνθρωπο που βάζει ερωτηματικά για τον σκοπό της ζωής κι αρχίζει την ανίχνευση. Είναι ο Σταυρός του Αγίου Πνεύματος, του τρίτου προσώπου της Αγίας Τριάδας.

Θεμελιώδης Σταυρός: λέγεται και Σταυρός του Εγερμένου Χριστού και οι τέσσερις βραχίονές του είναι ο Κριός, ο Καρκίνος, ο Ζυγός και ο Αιγόκερος. Οι ενέργειές του κατευθύνουν τον προχωρημένο μαθητή και κυβερνούν την ψυχή, που έχει πάρει την Ατραπό της Μύησης. Αυτός, που έχει εναρμονίσει τη ζωή του, σ’ αυτό τον Σταυρό αντιλαμβάνεται σε βάθος την Πανταχού Παρουσία, την Παντογνωσία και την Παντοδυναμία του Θεού. Φωτίζεται ο νους του και προχωρεί στη θέωση. Είναι ο Σταυρός του Πατέρα, του πρώτου προσώπου της Αγίας Τριάδας.