Το θαύμα το επιούσιο…

[[ δαμ- ων ]]

Ο λαός μας έχει πλήρως κατανοήσει ότι οι πολιτικοί είναι ανίκανοι να τον βγάλουν από την πολλαπλή κρίση, που από το 2010 πλήττει με μορφή χιονοστιβάδας την πατρίδα του. Επιπλέον, γνωρίζει ότι οι πολιτικοί μας ήξεραν τα πάντα πολλά χρόνια πριν ξεσπάσει η κρίση, γιατί απλούστατα ήσαν συνεργοί και εκτελεστές του ξεπουλήματος της χώρας και της εξαθλίωσης του λαού μας. Είναι οι Εφιάλτες της εποχής μας, που οδήγησαν του βάρβαρους- οικονομικούς κατακτητές- στην Ελλάδα. Και οι πολίτες ζαλισμένοι και αηδιασμένοι με όσα έρχονται στο φως της δημοσιότητας, φοβισμένοι, ηττημένοι σε έναν αγώνα που δεν έδωσαν, περιμένουν τον από μηχανής θεό να δώσει ένα τέλος στην τραγωδία τους. Όπως λέει ο Κώστας Βάρναλης:

« Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Με τους στίχους αυτούς ο ποιητής μας δίνει την εικόνα των σημερινών Ελλήνων. Των ελλήνων που έγιναν τα πειραματόζωα της Νέας Τάξης και οι Ιφιγένειες στο θυσιαστήριο για να σωθούν τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, όπως κυνικά παραδέχθηκε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Όλι Ρεν. Έτσι γίναμε δουλικά χειρίστου είδους. Ο Κώστας Βάρναλης είχε επισημάνει: «Αλίμονο στον αυτόδουλο πολίτη που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς παραδίνεται για να σωθεί… στο έλεος του Θεού και στους νόμους των Κλεφτών». Φτάσαμε στο έσχατο σημείο να ψάχνουμε απεγνωσμένα να πιαστούμε- σαν τον απελπισμένο ναυαγό που μαστιγώνεται από τα κύματα στον ωκεανό- σε μύθους της παράδοσης, σε προφητείες παλιών αγίων και σύγχρονων γεροντάδων, σε μαρμαρωμένους βασιλιάδες που έχουν ανασηκωθεί από τον τάφο τους, στην ευνοϊκή αγάπη του Θεού προς τον εκλεκτό λαό Του. Αφεθήκαμε στο έλεος του πεπρωμένου και στη σωτηρία από θαύμα. Όμως, ακόμη και να γίνει το θαύμα, πόσο είμαστε άξιοι να το δούμε κι ακόμη πόσο άξιοι είμαστε να το καταλάβουμε και να αλλάξουμε νοοτροπία;

Δεν έχουμε σήμερα την πρόθεση να σας δώσουμε ένα ακόμη πολιτικό άρθρο. Με αφορμή το θαύμα, που περιμένει ο πολίτης, ο οποίος αγωνιά για την τύχη της πατρίδας του- γιατί υπάρχουν και ανθέλληνες πολίτες που προσμένουν κέρδη από τον αφανισμό της- θα πούμε λίγα απλά λόγια γι’ αυτό, το θαύμα δηλαδή που ο καθένας μας θέλει κάποτε να αντικρίσει.

Η συνέχεια >>> εδώ …

Θα ξεκινήσουμε με ένα ποίημα του Τόλη Νικηφόρο από τη συλλογή “Το μυστικό Αλφάβητο”:

« Πιστεύετε στα θαύματα;

ρώτησε το φεγγάρι στο μπαλκόνι μου,

πιστεύετε στα θαύματα;

ψιθύρισε η γαρδένια στο περβάζι μου

με το λευκό της άρωμα.

Απόρησε μες στις πευκοβελόνες το σπουργίτι

ραμφίζοντας τα ψίχουλα του ανέμου.

Εγώ κι εσείς

κι όλα όσα βλέπετε είναι θαύματα,

τους χαμογέλασε δειλά η άνοιξη τριγύρω,

και θαύματα όσα ποτέ σας δεν θα δείτε,

με θαύματα γεννιέται και πεθαίνει ο κόσμος

με θαύματα που κρύβονται μέσα στο φως

πριν απ’ το φως

πέρα απ’ το φως.»

Θα συνεχίσουμε με κάποιο απόσπασμα από το βιβλίο του Paulo Coelho “Το χειρόγραφο της Άκρα”:

[[Και η Αλμίρα, που πίστευε ακόμα πως ένα τάγμα αγγέλων και αρχαγγέλων θα κατέβαινε από τους ουρανούς για να προστατέψει την ιερή πόλη, του είπε: «Μίλησέ μας για το θαύμα».

Κι εκείνος απάντησε:

Τι είναι θαύμα; Μπορούμε να το ορίσουμε με διαφορετικούς τρόπους: κάτι που αντίκειται στους νόμους της φύσης, μεσολάβηση σε περιπτώσεις βαθιάς κρίσης, θεραπείες και οράματα, συναντήσεις που είναι αδύνατο υπό άλλες συνθήκες να συμβούν, παρέμβαση τη στιγμή της αντάμωσης με τον Ανεπιθύμητο από τους ανθρώπους.

Όλοι αυτοί οι ορισμοί είναι σωστοί. Το θαύμα όμως είναι κάτι παραπάνω: είναι αυτό που γεμίζει ξαφνικά τις καρδιές μας με Αγάπη. Όταν συμβαίνει αυτό, νιώθουμε βαθύ σεβασμό για τη Θεία Χάρη.

Έτσι, Κύριε, το θαύμα ημών το επιούσιον δος ημίν σήμερον.

Ακόμα κι αν δεν είμαστε ικανοί να το δούμε, επειδή το μυαλό μας μοιάζει επικεντρωμένο σε σπουδαία κατορθώματα και κατακτήσεις. Ακόμα κι αν μας απασχολεί υπερβολικά η καθημερινότητά μας για να ξέρουμε πώς άλλαξε χάρη σ’ εκείνο ο δρόμος μας.

Όταν είμαστε μόνοι και θλιμμένοι, είθε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για τη ζωή που μας περιβάλλει: το λουλούδι που φυτρώνει, τα αστέρια που κινούνται στους ουρανούς, το μακρινό κελάηδισμα του πουλιού ή την κοντινή φωνή του παιδιού.

Είθε να είμαστε ικανοί να καταλάβουμε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα τόσο σημαντικά, που πρέπει να τα ανακαλύπτουμε χωρίς τη βοήθεια κανενός. Κι εκείνη τη στιγμή είθε να μη νιώθουμε ότι μας έχουν εγκαταλείψει: είσαι μαζί μας Εσύ, και είσαι έτοιμος να παρέμβεις αν το πόδι μας πλησιάσει επικίνδυνα στην άβυσσο.

Είθε να μπορούμε να προχωρήσουμε παρά το φόβο και να δεχτούμε το ανεξήγητο παρά την ανάγκη μας να εξηγούμε και να ξέρουμε τα πάντα.

Είθε να καταλαβαίνουμε ότι η δύναμη της Αγάπης βρίσκεται στις αντιφάσεις μας. Και ότι η Αγάπη διατηρείται επειδή αλλάζει, όχι επειδή παραμένει σταθερή, χωρίς προκλήσεις. Και κάθε φορά που βλέπουμε να εξυμνείται ο ταπεινός και να ταπεινώνεται ο υπερόπτης, είθε να μπορούμε να βλέπουμε εκεί το θαύμα.

Είθε, όταν τα πόδια μας κουράζονται, να μπορούμε να περπατάμε με τη δύναμη της καρδιάς μας. Είθε, όταν κουράζεται η καρδιά μας, να μπορούμε να συνεχίσουμε το δρόμο με τη δύναμη της Πίστης.

Είθε να μπορούμε να δούμε σε κάθε κόκκο άμμου της ερήμου την εκδήλωση του θαύματος της διαφοράς, κι αυτό να μας ενθαρρύνει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι. Γιατί, όπως δεν υπάρχουν δύο πανομοιότυποι κόκκοι άμμου σε ολόκληρο τον κόσμο, έτσι δεν υπάρχουν δύο άνθρωποι που να σκέφτονται και να ενεργούν με τον ίδιο τρόπο.

Είθε να μπορούμε να είμαστε ταπεινοί όταν παίρνουμε και χαρούμενοι όταν δίνουμε. Είθε να μπορούμε να καταλάβουμε ότι η γνώση δε βρίσκεται στις απαντήσεις που λαμβάνουμε, αλλά στο μυστήριο των ερωτήσεων που μας πλουτίζουν τη ζωή.

Είθε να μην προσκολληθούμε ποτέ σε πράγματα που νομίζουμε πως ξέρουμε- γιατί στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε πολλά για το Πεπρωμένο. Ας μας οδηγεί αυτό στο να δούμε με τρόπο άψογο, χρησιμοποιώντας τέσσερις αρετές που πρέπει να διαφυλάσσουμε: την τόλμη, την κομψότητα, την αγάπη και τη φιλία.

Κύριε, το θαύμα ημών το επιούσιον δος ημίν σήμερον.

Όπως στην κορυφή του βουνού οδηγούν διάφοροι δρόμοι, έτσι υπάρχουν πολλοί δρόμοι για να πετύχουμε το στόχο μας. Είθε να είμαστε ικανοί να αναγνωρίσουμε το μόνο δρόμο που αξίζει να πάρουμε: εκείνον στον οποίο εκδηλώνεται η Αγάπη.

Είθε, προτού μπορέσουμε να ξυπνήσουμε την αγάπη στους άλλους, να μπορούμε να ξυπνήσουμε την Αγάπη που κοιμάται εντός μας. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε την τρυφερότητα, τον ενθουσιασμό και το σεβασμό.

Είθε να είμαστε σε θέση να διακρίνουμε τις μάχες που δεν είναι δικές μας, τις μάχες στις οποίες μας σπρώχνουν παρά τη θέλησή μας και τις μάχες που δεν μπορούμε να αποφύγουμε επειδή τις έβαλε στο δρόμο μας το πεπρωμένο.

Είθε να ανοίξουν τα μάτια μας και να μπορούμε να δούμε ότι ποτέ δε ζούμε δύο ίδιες μέρες. Η καθεμιά φέρνει μαζί της ένα διαφορετικό θαύμα, που μας κάνει να συνεχίσουμε να αναπνέουμε, να ονειρευόμαστε και να περπατάμε κάτω από τον ήλιο.

Είθε να ανοίξουν και τα αφτιά μας, για να ακούν τα σωστά λόγια που βγαίνουν ξαφνικά από το στόμα των γύρω μας- παρόλο που δε ζητήσαμε καμιά συμβουλή και που κανείς τους δεν ξέρει τι συμβαίνει στην ψυχή μας την ίδια στιγμή.

Και είθε, όταν ανοίγουμε το στόμα μας, να μπορούμε να μιλάμε όχι τη γλώσσα των ανθρώπων, αλλά και των αγγέλων, και να λέμε: «Τα θαύματα δεν είναι πράγματα που συμβαίνουν ενάντια στους νόμους της φύσης• εμείς το νομίζουμε, επειδή στην πραγματικότητα δε γνωρίζουμε τους νόμους της φύσης».

Και είθε, τη στιγμή που θα το καταφέρουμε αυτό, να μπορούμε να σκύψουμε το κεφάλι και να πούμε: «Ήμουν τυφλός και είδα. Ήμουν μουγκός και μίλησα. Ήμουν κουφός και τώρα ακούω. Επειδή τα θαύματα του Θεού λειτουργούν μέσα μου και όλα όσα νόμιζα χαμένα έχουν επιστρέψει».

Επειδή έτσι λειτουργούν τα θαύματα. Σκίζουν τα πέπλα και αλλάζουν τα πάντα, αλλά δε μας αφήνουν να δούμε τι υπάρχει πίσω από τα πέπλα. Μας βοηθούν να ξεφύγουμε σώοι από την κοιλάδα της σκιάς και του θανάτου, αλλά δε λένε από ποιο δρόμο μας οδήγησαν στα βουνά της χαράς και του φωτός. Ανοίγουν πόρτες που ήταν κλεισμένες με αλυσίδες αδύνατο να σπάσουν, αλλά δε χρησιμοποιούν κανένα κλειδί. Περικυκλώνουν τους ήλιους με πλανήτες, για να μη νιώθουν απομονωμένοι από το Σύμπαν, και δεν αφήνουν τους πλανήτες να πλησιάσουν πολύ, για να μην τους καταπιούν οι ήλιοι. Μετατρέπουν το αλεύρι σε ψωμί με τη δουλειά, το σταφύλι σε κρασί με την υπομονή και το θάνατο σε ζωή με την ανάσταση των ονείρων.

Έτσι, Κύριε, το θαύμα ημών το επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και συγχώρεσέ μας αν δεν είμαστε ικανοί να το αναγνωρίζουμε πάντα. ]]

Στη θεία νομοτέλεια δεν υπάρχουν νόμοι που να υπερβαίνουν τους κοσμικούς νόμους. Γιατί οι νόμοι είναι ισοδύναμοι. Ο Μέγας Νομοθέτης δεν έθεσε στη δημιουργία Του νόμους μείζονος ισχύος και νόμους ελάσσονος ισχύος. Επομένως, δεν υπάρχουν στο Σύμπαν νόμοι ανισοβαρείς ή νόμοι δύο ταχυτήτων. Η ανθρώπινη αδυναμία είναι αυτή που δίνει μεγαλύτεροι ισχύ σε κάποιους νόμους, ώστε να υπερβαίνουν τους άλλους και έτσι να δημιουργούνται σε εξαιρετικές περιπτώσεις θαυμαστά γεγονότα, που τα εκλαμβάνει σαν θαύματα. Γιατί τα πάντα στο Σύμπαν είναι θαύματα. Φανταστείτε έναν απλό μικρό σπόρο κάποιου λουλουδιού. Πέφτει στη γη, βυθίζεται στην αγκαλιά της. Πεθαίνει σαν σπόρος και γεννιέται σαν ένα μικροσκοπικό και ευάλωτο φυτό. Μέρα με τη μέρα μεγαλώνει, δυναμώνει τον κορμό του και γεμίζει με φύλλα. Μετά προβάλλουν τα πρώτα μπουμπούκια και στη συνέχεια γεμίζει με πολύχρωμα άνθη που σκορπίζουν το άρωμά τους απλόχερα σ’ όλη τη φύση. Η μαγεία των ανθών προσελκύει πολύχρωμες πεταλούδες, που πλουτίζουν την ομορφιά των λουλουδιών, και ακούραστες μέλισσες, που μετατρέπουν το νέκταρ σε θρεπτικό μέλι. Δεν είναι ένα θαύμα;

Μετά φανταστείτε ένα άσχημο σε εμφάνιση κούτσουρο αμπελιού τον χειμώνα. Έρχεται η άνοιξη και βγάζει βλαστάρια που γεμίζουν με φύλλα και μικροσκοπικούς βότρυες, οι οποίοι με τον καιρό θα γίνουν ζουμερά σταφύλια. Απ’ αυτά κατά τον τρύγο θα πάρουμε τον μούστο, ο οποίος μέσα στα βαρέλια θα γίνει αρωματικό κρασί, που με τη σειρά του θα μας ευφραίνει με την παρέα μας, ενώ μέσα στο άγιο δισκοπότηρο θα μετασχηματιστεί με τις ευχές του ιερέα σε αίμα Χριστού. Δεν είναι κι αυτό ένα θαύμα;

Ένας σπόρος σταριού σε γόνιμο χωράφι αποδίδει εκατονταπλάσιο καρπό, που στον μύλο γίνεται αλεύρι. Αυτό στη σκάφη της νοικοκυράς με λίγο προζύμι ή μαγιά γίνεται ζυμάρι, που ψήνεται στο φούρνο και γίνεται ψωμί για να δώσει ζωή σε όσους το τρώνε, ή με τις ευχές του ιερές μετασχηματίζεται σε σώμα Χριστού προς ζωήν αιώνιον. Είναι κι αυτό ένα θαύμα!

Στη συνέχεια ας φανταστούμε το γεμάτο με αγάπη- προβολή της θείας αγάπης- και πάθος- το πάθος της φύσης να διαιωνίσει τα πλάσματά της- ερωτικό σμίξιμο ενός ζευγαριού. Το γονιμοποιημένο ωάριο θα διχαστεί και θα δώσει δύο κύτταρα, που κι αυτά με τη σειρά τους θα διχοτομηθούν και θα μετασχηματιστούν σε ιστούς. Έτσι από το ένα ωάριο θα γίνει η καρδιά του έμβρυου, οι πνεύμονες, ο κορμός, τα χέρια και τα πόδια, οι αρτηρίες και οι φλέβες, ο εγκέφαλος και τα γεννητικά όργανα, ο όλος μικρός οργανισμός. Όταν ολοκληρωθεί η κύηση θα δει το φως του κόσμου μια νέα οντότητα, που είναι ταυτόχρονα σαρκική και πνευματική. Θα μεγαλώσει κι αφού περάσει από το στάδιο της εφηβείας θα αποκτήσει την ωριμότητα να τεκνοποιήσει κι αυτή, να εργαστεί, να δημιουργήσει, να αποκτήσει γνώση και να αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Μήπως κι αυτό δεν είναι ένα ακόμη θαύμα;

Η αλλαγή των εποχών στη διάρκεια του έτους, η αλλαγή του σεληνιακού δίσκου στον κύκλο των 28 ημερών, η άμπωτις και η παλίρροια στη θάλασσα, η κίνηση των άστρων στον ουρανό, η εκδήλωση των διαφόρων μορφών ζωής στον πλανήτη μας, η υπερνίκηση της βαρύτητας από τα αεροπλάνα στη διάρκεια της πτήσης είναι καθημερινά θαύματα. Το ένστικτο που οδηγεί τα αποδημητικά πουλιά στον προορισμό τους, τα χέλια και τους σολομούς στους τόπους αναπαραγωγής τους, τα μεγάλα κοπάδια από σαρδέλες στις περιοχές όπου βρίσκονται οι εξολοθρευτές τους για να θυσιαστούν και να γίνουν τροφή, ώστε να ζήσουν τα μεγαλύτερα είδη των υδροβίων, είναι κι αυτά θαύματα. Το χαμόγελο του μωρού, η αναζήτηση της ρώγας του στήθους της μητέρας του να τραφεί, η ενστικτώδης κίνηση της μάνας για να προφυλάξει το παιδί της στα πρώτα του βήματα, όταν αυτό πάει να πέσει, είναι αυθόρμητα θαύματα. Η αναζήτηση των σπόρων από τα μυρμήγκια σε μεγάλη απόσταση από τη φωλιά του και ο σχηματισμός σειράς από χιλιάδες εργάτες, που ακούραστα κουβαλούν τους μεγαλύτερους από το βάρος τους σπόρους, είναι κι αυτό ένα θαύμα. Θαύμα είναι το γλυκό κελάηδημα του αηδονιού, το περήφανο πέταγμα του αετού, το παιγνίδι με τα κύματα του δελφινιού, η πολύχρωμη ουρά του παγωνιού, το φτέρωμα και η μίμηση της φωνής του ανθρώπου από τον παπαγάλο, η ανάλυση του φωτός του ήλιου στις σταγόνες βροχής που σχηματίζουν το ουράνιο τόξο. Η μεταμόρφωση της πανάσχημης χρυσαλίδας σε πανέμορφη πεταλούδα, το αντιπάλεμα του ανθρώπου με τις Σειρήνες της σάρκας και ο νόστος για την επιστροφή στην πνευματική του Ιθάκη.

Γι αυτό, γεμάτος θαυμασμό ο Βολταίρος, λέει: «Τα πάντα είναι θαύμα. Η εκπληκτική αρμονία της φύσης, η περιστροφή δισεκατομμυρίων κόσμων γύρω από εκατομμύρια άστρα, η κίνηση της φωτιάς, τα πλάσματα πάνω στη γη, είναι όλα μεγάλα και αιώνια θαύματα.» Δεν είναι απαραίτητο να δούμε ανθρώπους να περπατούν στο νερό ή να αιωρούνται στον αέρα για να πιστέψουμε ότι έχουμε μπροστά μας ένα θαύμα. Ο δάσκαλος της Ανατολής Θιχ Νατ Χαν είχε πει: «Μ’ αρέσει μόνος να βαδίζω σε μονοπάτια με ορυζώνες κι αγριόχορτα τριγύρω, προσεκτικό το κάθε βήμα μου, καθώς γνωρίζω πως πατώ στη θαυμαστή τη γη. Τέτοιες στιγμές, η ύπαρξη είναι μια πραγματικότητα γεμάτη θάμβος και μυστήριο. Οι άνθρωποι συνήθως εννοούν θαύμα το να περπατάς στο νερό ή να πετάς στον αέρα. Όμως νομίζω πως το πραγματικό θαύμα είναι να περπατάς πάνω στη γη. Κάθε μέρα παίρνουμε μέρος σ’ ένα θαύμα, που ούτε καν αναγνωρίζουμε: γαλανός ουρανός, άσπρα σύννεφα, πράσινα φύλλα και τα λαμπερά, όλο περιέργεια μάτια ενός παιδιού -τα δικά μας μάτια. Όλα είναι ένα θαύμα.»

Στον απλό, και συνάμα θαυμαστό κόσμο, όπου ζούμε, δε χρειάζεται στην πέτρα της υπομονής να προσμένουμε το θαύμα. Μας το λέει με στίχους ο Γιώργος Σεφέρης:

«Πού πήγε η μέρα η δίκοπη που είχε τα πάντα αλλάξει;

Δε θα βρεθεί ένας ποταμός να ‘ναι για μας πλωτός;

Δε θα βρεθεί ένας ουρανός τη δρόσο να σταλάξει

για την ψυχή που νάρκωσε κι ανάθρεψε ο λωτός;

Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα

που ανοίγει τα επουράνια κι είν’ όλα βολετά

προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα

την ώρα που του δειλινού χάνουνται τ’ ανοιχτά

τριαντάφυλλα... Ρόδο άλικο του ανέμου και της μοίρας,

μόνο στη μνήμη απέμεινες, ένας βαρύς ρυθμός

ρόδο της νύχτας πέρασες, τρικύμισμα πορφύρας

τρικύμισμα της θάλασσας... Ο κόσμος είναι απλός.» (Ερωτικός, Ε΄)

Μπορούμε να ζήσουμε τη ζωή μας, θεωρώντας ότι τα πάντα είναι θαύμα. Ο Αϊνστάιν μας διευκρινίζει: «Υπάρχουν μόνο δύο δρόμοι για να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας, σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος, σαν τα πάντα να είναι θαύμα.» Η διαφορά στον τρόπο που ζούμε είναι η πίστη. Όχι απαραίτητα η πίστη στον αυστηρό Θεό- τον αντίστοιχο του Εβραϊκού Γιαχβέ της Π. Διαθήκης- που μας προσφέρει η εκκλησία. Η πίστη στη ζωή, η πίστη στο Θεό της καρδιάς μας και της κατανόησής μας. Το θαύμα εκδηλωνόταν- σύμφωνα με τις αφηγήσεις των ευαγγελιστών- όταν ο πάσχων πλησίαζε τον Ιησού με πίστη. Κι όταν ο Ιησούς ενεργοποιούσε τους κοσμικούς νόμους και γινόταν αυτό, που ο απλός κόσμος θεωρούσε ακατόρθωτο- το θαύμα- ο Κύριος έλεγε στον θεραπευμένο: «Η πίστις σου σέσωκέ σε»! Ο Χριστός μας τόνισε: «εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται, και ουδέν αδυνατήσει υμίν» (Ματθαίος, ιζ΄, 20). Συμπλήρωσε δε: «ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει» (Ιωάννης, ιδ΄, 12). Πιστεύοντας στον Χριστό, βασικά πιστεύουμε στο μεγαλείο της ζωής, καθόσον μας είπε: «εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Πιστεύοντας στη ζωή, ουσιαστικά πιστεύουμε ότι το θαύμα είναι μέσα στη ζωή. Και στο σημείο αυτό θα παραθέσουμε ακόμη ένα ποίημα. Το ποίημα της Μελισσάνθης- καλλιτεχνικό ψευδώνυμο της Ήβης Κούγια- Δασκαλάκη- με τον τίτλο “Πιστεύω”:

«Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.

Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!

Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.

Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.

Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.

Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!

Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.

ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.

Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.

μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!

Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.

ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.

Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.

μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!

Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.

Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -

γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!

Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο

ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.

Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo

ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!

Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!

Ἡ Ἀγάπη ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο.

ἡ Ἀγάπη ἐδώρησε τὸ φῶς.

Πιστεύω στὸν ἄνθρωπο.

πιστεύω στὴν Ἀγάπη.

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ φῶς καὶ ἡ δωρεά!

Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Ἄνθρωπος!

Στις μέρες μας, μια έκφραση που έχει επικρατήσει- προέρχεται από το μυθιστόρημα “Ο Αλχημιστής” του Paulo Coelho- είναι: «Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις»! Θα μπορούσαμε να της δώσουμε την ερμηνεία: στην έντονη επιθυμία μας συντελείται ένα θαύμα! Τι συμβαίνει; Όταν επιθυμούμε κάτι πάρα πολύ και το σκεφτόμαστε έντονα, η διάνοιά μας δημιουργεί μια ισχυρή σκεπτομορφή. Από το νοητικό μας σώμα αποσπάται ενέργεια, που γίνεται πόλος έλξης στοιχειακής ύλης. Έτσι δημιουργείται μια οντότητα, το μέγεθος και η δύναμη της οποίας εξαρτάται από τη δύναμη της σκέψης μας. Η έντονη σκεπτομορφή μπορεί να ενεργοποιήσει τον ανάλογο κοσμικό νόμο με αποτέλεσμα η επιθυμία μας να λάβει σάρκα και οστά, δηλαδή να υλοποιηθεί. Νομίζουμε, τότε, πως ζούμε ένα θαύμα. Στην πραγματικότητα λειτούργησαν απλοί κοσμικοί νόμοι!

Διαβάσαμε αυτές τις μέρες σε κάποια blogs για το θαύμα της Παναγίας της Μελικιώτισσας στην Ημαθία. Ήταν Μάρτης του 1947. Ο εμφύλιος είχε αιματοκυλίσει την περιοχή. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μερικές δεκάδες στρατιώτες-ορισμένοι μιλούν για 55 ψυχές μαζί με παιδιά και γυναίκες- αναζήτησαν καταφύγιο για να προστατευτούν από τη μανία του πολέμου. Κάποιος τους πρόδωσε. Πριν φτάσει το χάραμα, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των ανταρτών να σπάσουν την ξύλινη πόρτα της παλιάς εκκλησίας. Στάθηκε αδύνατο. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς. Όταν άδειασαν τα όπλα τους, μπήκαν στον ρημαγμένο ναό και έμειναν ... άφωνοι με όσα αντίκρισαν. Κανείς από τους στρατιώτες και όσους βρίσκονταν μέσα δεν έπαθε το παραμικρό. Όλες οι σφαίρες βρίσκονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας, που στόλιζε το τέμπλο. Μοναδικό σημείο όπου δεν υπήρχε ούτε μια σφαίρα ήταν το πρόσωπο της Θεοτόκου που εξακολούθησε να κοιτάζει τους πάντες με αγάπη.

Οι κοσμικοί νόμοι ενεργοποιήθηκαν από τη συνισταμένη σκεπτομορφή όλων των πιστών, που ζητούσαν με μεγάλη ισχύ- πίστη το έλεος και τη σωτηρία από την Παναγία. Λέγοντας κοσμικοί νόμοι, δεν είναι μόνον του υλικού πεδίου, γιατί για το Σύμπαν δεν γίνεται διάκριση του υλικού από το Πνευματικό. Η συσσωρευμένη μεγάλη ενέργεια στην σκεπτομορφή της επίκλησης για την σωτήρια επέμβαση της Θεοτόκου, προκάλεσε το θαύμα, δηλαδή τη δράση της ενέργειας αυτής την παμμέγισης Πνευματικής Μορφής, που λατρεύουμε ως Παναγία. Το θαύμα ήταν μια εκδήλωση της Αγάπης του Πνευματικού Κόσμου- με έκφρασή της εδώ από την Παναγία- προς τα αγαπημένα παιδιά Του.

Όσοι από τους φίλους αναγνώστες έχουν δεχθεί την ενέργεια των εναλλακτικών θεραπειών, ή όσοι έχουν ασχοληθεί με αυτές τις θεραπείες- όπως λ.χ. πνευματική θεραπεία, ρέικι, σιάτσου- γνωρίζουν ότι ενεργοποιούνται δυνάμεις, τις οποίες διαθέτει ο άνθρωπος. Αυτές τις δυνάμεις τις διαθέτει ο καθένας μας, μόνο που βρίσκονται σε ληθαργική κατάσταση. Μπορούν όμως να ενεργοποιηθούν με θαυμάσια θεραπευτικά αποτελέσματα. Επομένως το θαύμα είναι μέσα μας. Ή καλύτερα, το θαύμα είναι καθημερινό προνόμιο του καθενός. Κι ας μη βιαστεί κάποιος να πει ότι αυτά είναι επινοήματα του “πονηρού”. Γιατί οι θεραπευτές, με τον κατάλληλο τρόπο, δεν δίνουν χώρο στον “πονηρό”.

Σε μία μέθοδο πνευματικής θεραπείας, επικαλούνται πρώτα τη βοήθεια του Χριστού. Στη συνέχεια οραματίζονται (= δημιουργούν τη νοητική εικόνα) τον Χριστό να βρίσκεται ψηλά και έναν κώνο χρυσόλευκου φωτός να ξεκινάει απ’ Αυτόν και να λούζει τον θεραπευόμενο, ή τον Χριστό να περιβάλλει τον ασθενή με το υπέροχο χρυσόλευκο φως Του, και λένε προς την ασθενή: «Η πανθεραπευτική δύναμη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού σε συγχωρεί, σε θεραπεύει, σε αναζωογονεί και φέρνει γαλήνη και φως στη ζωή σου.» Πως είναι δυνατό να βρει εκεί χώρο ο “πονηρός”;

Στο ρέικι (= συμπαντική ζωτική ενέργεια) ο θεραπευτής γίνεται το κανάλι μέσα από το οποίο διοχετεύεται η συμπαντική ζωτική ενέργεια στον θεραπευόμενο, που μπορεί να είναι ο ίδιος του ο εαυτός. “Ρέι” είναι η ιερή θεραπευτική ενέργεια που έρχεται από τα Ανώτερα Πνευματικά επίπεδα, δηλαδή η συμπαντική όψη της ενέργειας και το “Κι” είναι η ενέργεια που υπάρχει παντού και διαρρέει κάθε ζωντανό οργανισμό. Η ενέργεια Reiki (Ρέικι), όταν διαρρέει το φυσικό σώμα, διεγείρει την ικανότητα του οργανισμού για αυτό-θεραπεία στο σώμα, ενώ ταυτόχρονα καθαρίζει τα συναισθηματικά και νοητικά μπλοκαρίσματα. Έτσι το ρέικι καθαρίζει το σώμα από αρνητικές ενέργειες, ισορροπεί τα ενεργειακά κέντρα μας, φέρνοντας αρμονία στο νου, στο σώμα και στο πνεύμα.

Ο χριστιανός θεραπευτής πρώτα επικαλείται την βοήθεια του Χριστού και μετά των διδασκάλων του ρέικι: Ουσούι, Χαγιάσι, και Τακάτα. Κάποιοι μάλιστα δημιουργούν μια ενεργειακή πυραμίδα, μέσα στην οποία βρίσκονται, με τετράγωνη βάση, κι οραματίζονται στις πλευρές της βάσης αντίστοιχα τους τέσσερις αρχαγγέλους Μιχαήλ, Γαβριήλ, Ραφαήλ και Ουριήλ, και στην κορυφή της πυραμίδας τον Χριστό. Αντιλαμβάνεστε πως μπορεί να υπάρξει σ’ αυτό τον χώρο ο” πονηρός”. Η συμπαντική ενέργεια είναι μια πραγματικότητα και ο θεραπευτής ρέικι- χωρίς να έχει ιδιαίτερες ικανότητες για θαύματα- γίνεται ένας αγωγός αυτής της ενέργειας προς τον θεραπευόμενο. Σπάνε τα μπλοκαρίσματα και επέρχεται ισορροπία στον οργανισμό, οπότε επανέρχεται η υγιής κατάσταση. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι συντελέστηκε ένα θαύμα, γιατί η ίδια η ζωή είναι ένα θαύμα. Ενεργούν οι κοσμικοί νόμοι- χωρίς να είναι απαραίτητο να τους γνωρίζουμε- τους οποίους για χάρη της αρμονίας στη Δημιουργία έθεσε ο Δημιουργός. Ο νόμος της παγκόσμιας έλξης ίσχυε και πριν δώσει την εξήγηση για τη δράση του ο Νεύτωνας. Επομένως, δεν είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε τους κοσμικούς νόμους, για να υπάρχουν αυτοί. Απλά, ας τους αφήνουμε να δρουν κι ας παρατηρούμε τα αποτελέσματά τους. Μετά- αν βέβαια το νιώθουμε σαν ανάγκη- ας πούμε: «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον τῶν θαυμασίων σου.»

Αν είμαστε προσεχτικοί παρατηρητές, θα διαπιστώσουμε ότι καθημερινά γίνονται θαύματα. Γεγονότα που δεν αντιστρατεύονται τους νόμους της φύσης. Γεγονότα που ακολουθούν τους νόμους της φύσης, και γι’ αυτό είναι θαύματα. Κάθε τόσο, λοιπόν, ζούμε το θαύμα το επιούσιο! Μακάρι να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά για να το δούμε να συντελείται και την καρδιά μας γεμάτη αγάπη για να κατανοήσουμε την αξία του.