Λόγια σκόρπια λίγο πριν την κάλπη…

[[ δαμ- ων ]]

Έφτασε και η Κυριακή των εκλογών. Διανύσαμε τη συντομότερη προεκλογική περίοδο. Και την πιο βουβή. Μια περίοδο με πολύ θυμό και διάθεση να τιμωρήσουμε όλους αυτούς που ευθύνονται για τον βιασμό της αξιοπρέπειάς μας, για την καταπάτηση της ανθρώπινης υπόστασής μας. Να τιμωρήσουμε εκείνους που όχι μόνο επέτρεψαν να γίνει η Ελλάδα πειραματόζωο της Νέας Τάξης πραγμάτων, αλλά έγιναν συνεργοί ενός προμελετημένου εγκλήματος κατά του λαού μας. Πέντε χρόνια η πατρίδα μας βιώνει έναν βασανιστικό αργό θάνατο. Πέντε χρόνια το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων ζει στη φτώχεια, την ανέχεια, την ανεργία, την απελπισία, την απαισιοδοξία. Το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τα λουκέτα στα καταστήματα, η μετανάστευση των νέων- του ανθού του πληθυσμού μας γιατί όλοι τους είναι επιστήμονες, σπουδασμένοι από το υστέρημα μας- οι αυτοκτονίες είναι στην ημερήσια διάταξη. Η δημόσια υγεία και πρόνοια στέρεψαν, η παιδεία οπισθοδρομεί με τα παιδιά μας να λιποθυμούν από την πείνα πάνω στα μαθητικά θρανία. Το χαμόγελο έσβησε από τα χείλη μας και το γέλιο δεν βγαίνει πλέον από το στόμα μας.

Σε λίγο θα σταθούμε μπροστά στην κάλπη. Πριν την κάλπη, για ελάχιστα λεπτά θα αποσυρθούμε πίσω από το μπλε παραβάν. Εκεί θα κάνουμε μια κίνηση, που θα καθορίσει την προσωπική μας ζωή, το μέλλον της οικογένειάς μας, την ύπαρξη του τόπου μας, τη ροή της ιστορίας μας! Αυτές οι εκλογές είναι οι σημαντικότερες από τη μεταπολίτευση και μετά. Σήμερα θα πούμε το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ για το αν θα συνεχίσει να υπάρχει η Ελλάδα όπως την θέλουμε εμείς κι όχι οι εντολοδόχοι των ξένων κέντρων. Σ’ αυτά τα ελάχιστα λεπτά, όπου κανείς δεν θα μας βλέπει πίσω από το παραβάν, ας θυμηθούμε τους στίχους του Κώστα Καβάφη:

« Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα

που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι

να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει

έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.»

Η συνέχεια >>> VagiaBlog …

Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να τιμωρήσουμε όλους αυτούς που βεβήλωσαν την πατρίδα μας και την έκαναν ρεζίλι σε όλη την υφήλιο. Αυτούς που πρόδωσαν την ιστορία μας και τους αγώνες των προγόνων μας. Σήμερα μας δίνεται η ευκαιρία να τους κλείσουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας γιατί…, όπως λέει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος:

«…Γιατί πρέπει να κλείνουν οι λογαριασμοί της απέραντης οδύνης

Στην ώρα τους, στην ώρα τους, όλα θα λάβουν τη σειρά τους.

Γιατί κανείς δεν μπορεί να κλέψει τη ζωή στο ζύγι

Και την ιστορία στα χαρτιά...»

Από την Ελλάδας μας θέλησαν να ξεκινήσουν την επιβολή της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Ο Αμερικανοτραφής Γιώργος Παπανδρέου πολλές φορές μας το τόνισε. Ήταν αυτός που με διαστρέβλωση των οικονομικών μεγεθών μας οδήγησε στη μέγγενη του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Κ.Τ. Ο Παπανδρέου μας έβαλε στο μνημόνιο και μας έφερε την Τρόικα. Αυτός κατρακύλησε την οικονομίας μας στην άβυσσο και στην πλάτη μας τζογάρισαν οι ντόπιοι και διεθνείς κερδοσκόποι βγάζοντας δισεκατομμύρια δολάρια ή ευρώ, τα οποία χρεώθηκε ο λαός. Κι αφού έχασε από ανικανότητα το κόμμα- κληρονομιά από τον πατέρα του, ίδρυσε το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. διεκδικώντας σήμερα την ψήφο μας. Εφόσον μας έσυρε στην άβυσσο, ας τον στείλουμε στα Τάρταρα…

Συνεργάτης του Γιώργου και διάδοχος στο αμαρτωλό κόμμα του ΠΑΣΟΚ είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Συνεργάστηκε με τη Ν.Δ. στη συνέχιση του προγράμματος υποτέλειας με χειρότερους όρους σε νέο μνημόνιο, δείχνοντας ότι είναι βασιλικότερος των βασιλέων- οικονομικών εντολέων. Άνθρωπος εγωιστής, αλαζόνας και αδίστακτος. Ένας ακέραιος εισαγγελέας αν ψάξει στα υπουργεία Άμυνας και Πολιτισμού θα βρει πολλά στοιχεία, ικανά να έχει την τύχη του Άκη. Επειδή για το χρήμα είναι ικανός να πουλήσει και τη μάνα του, ασχολούμενος με την πολιτική αύξησε σημαντικά την περιουσία του. Αυτόν που πλουτίζει κάνοντας φτωχότερο το λαό, τον μαυρίζουμε.

Το “Ποτάμι”, πριν ξεκινήσει τη ροή του για τα τοπικά δρώμενα, άρχισε να θολώνει. Δεν ήταν δυνατό να μην είναι θολό, όταν πίσω του βρίσκεται ο εκφραστής της φαυλότερης περιόδου του ΠΑΣΟΚ, ο εβραιογενής Σημίτης με το Μπομπολιστάν. Δεν το αφήνουμε να μας πνίξει…

Η πολιτική μας ανεπάρκεια- που βασίζεται στην πολιτική καθαρότητα- δεν μας επέτρεψε να δώσουμε εξήγηση, πώς ο αποστάτης της Ν.Δ. και προδότης του αρχηγού της Κ. Μητσοτάκη βρέθηκε αρχηγός της και πρωθυπουργός. Ο πολέμιος του μνημονίου όταν ήταν στην αντιπολίτευση αναδείχτηκε ως ο καλύτερος υποστηρικτής του, όταν έγινε πρωθυπουργός. Ανέντιμος και ψεύτης, ανεπαρκής και δουλοπρεπής ο Σαμαράς, αφού έπαιξε τον ρόλο του, πετιέται από τη Μέρκελ σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Υποταγμένος πλήρως στους Γερμανούς, τους απόδειξε, όμως, και την ανικανότητά του να βάλλει σε τάξη το διεφθαρμένο κράτος, που ο ίδιος συντηρούσε. Ενώ ήταν υποχρεωμένος από τη θέση του να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα, για να πείσει τους ψηφοφόρους της παράταξής του για την ορθότητα των μέτρων, που πήρε, αναλώθηκε σε μια στείρα αντιπολίτευση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ και σε κατατρομοκράτηση των συνταξιούχων και των εργαζομένων. Τον Σαμαρά τον στέλνουμε στα έδρανα της αντιπολίτευσης!

Τα έργα και οι ημέρες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ανάγκασαν τον Δημήτρη Ιατρόπουλο να γράψει τους στίχους:

«Και κίβδηλα λόγια δραπετεύουν απ’ τον απόκρυφο βούρκο της παρακμής

Ανεβαίνουν επάνω, βγαίνουν απ’ τους υπονόμους, ντύνονται χρώματα

Γιορτάζουν απειλητικά, αχ μωρέ πατρίδα, γιατί μας ήρθαν έτσι τα πράγματα...»

Ενώ ο φιλόσοφος και πανεπιστημιακός Ευτύχης Μπιτσάκης μας επισημαίνει για τις σημερινές εκλογές: «Συγκρούονται δύο κόσμοι: ο ηθικά και πολιτικά αδίστακτος κόσμος της υποτέλειας και της χρεοκοπίας, δηλαδή ο κόσμος της κυρίαρχης τάξης, και ο κόσμος των εργαζομένων, ο κόσμος που παράγει και είναι ο κόσμος που αγωνίζεται για δημοκρατία, για κοινωνική δικαιοσύνη και εθνική ανεξαρτησία».

Τους έχοντες και κατέχοντες, τους εργοστασιάρχες, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους λαθρέμπορους που τάζουν να χτίσουν γήπεδα και δίνουν γραμμή στους κάφρους να ψηφίσουν την παραχώρηση του πλούτου της πατρίδας μας σ’ αυτούς αντί πινακίου φακής, τους καναλάρχες, τους μεγαλοδημοσιογράφους, τους συμφέρει η υπάρχουσα κατάσταση. Δεν έχουν εθνικές και κοινωνικές ευαισθησίες. Και επιλέγουν το κόμμα του Βαρβιτσιώτη, ο οποίος μπροστά στις αυτοκτονίες των ευρισκόμενων σε απόγνωση Ελλήνων θεωρεί σημαντικότερο το επιτόκιο του PSI!

Εμείς, όμως, οι άνθρωποι του μόχθου, που βλέπουμε καθημερινά να υποβαθμίζεται η ζωή μας, που ματώνουμε για να αυξάνουν τα κέρδη τους οι παραπάνω αναφερόμενοι, τώρα έχουμε αποκτήσει ταξική συνείδηση. Μας προσβάλει το γεγονός να εκλέγουμε στη βουλή ανθρώπους, που ενεργούν σαν δωσίλογοι. Γιατί είναι ανωμαλία το κράτος να διοικείται με email, που έρχονται από το εξωτερικό, από υπαλλήλους τους οποίους εμείς πληρώνουμε, και στους οποίους οι εκλεγμένοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός σκύβουν το κεφάλι. Είναι ντροπή οι υπάλληλοι της Τρόικα να είναι ανώτεροι από την κυβέρνηση. Δεν ανεχόμαστε οι υπάλληλοι Φούχτελ και Ράιχενμπαχ να ενεργούν σαν κατακτητές, λες και η πατρίδα μας είναι σκλαβωμένη στη Γερμανία.

Πριν ξεκινήσουμε για το εκλογικό κέντρο, ίσως επαναλαμβάναμε όσα έλεγε η Μαρίνα Σολδάτου:

«Ντρέπομαι, γιατί εμείς οι απόγονοι του Μ.Αλεξάνδρου γίναμε νάνοι της ανθρωπότητας.

Ντρέπομαι, γιατί ξένοι διαφεντεύουν τον τόπο μας.

Ντρέπομαι, γιατί παραδώσαμε το τιμόνι της χώρας στους Γερμανούς σφαγείς μας.

Ντρέπομαι, γιατί Έλληνες έφυγαν από τη ζωή επειδή δεν άντεξαν άλλο το διασυρμό και τη φτώχεια.

Ντρέπομαι, γιατί Έλληνες τρώνε απ΄τα σκουπίδια και κοιμούνται στα παγκάκια την ίδια στιγμή, που κάποιοι θησαύρισαν από τη δυστυχία μας.

Ντρέπομαι, γιατί οι πολιτικοί μας, κάθονται στο ίδιο τραπέζι και συζητούν με τους αρχηγούς κρατών, που διεκδικούν συμφέροντα έναντι της Ελλάδας, ενώ εκκρεμούν αποζημιώσεις για τις θηριωδίες, που διέπραξε ο στρατός τους εις βάρος του έθνους μας.

Ντρέπομαι, όταν κοιτάζω τους άστεγους συμπατριώτες μου και τους νέους, που φεύγουν μετανάστες, γιατί δε βρήκα τη δύναμη, να ξεσηκωθώ και να παλέψω για την πατρίδα.

Ντρέπομαι, γιατί ο αέρας πήρε τη σημαία μας από τα Ίμια…και την ξέσκισε.

Ντρέπομαι, γιατί ξεπουλάνε την πατρίδα κομμάτι, κομμάτι.

Ντρέπομαι, γιατί φροντίζουν για την πολιτική τους επιβίωση, διεκδικώντας σαρδέλες από τους ξένους, προδίδοντας την πατρίδα.

Ντρέπομαι, γιατί εγώ άνοιξα την Κερκόπορτα στους εχθρούς με την ψήφο μου.

Ντρέπομαι, γιατί στην επόμενη βουλή οι προδότες θα είναι μέσα.

Ντρέπομαι, γιατί έχω κοντή μνήμη.»

Εδώ και καιρό μας έχουν ταρακουνήσει τα λόγια του Παπουλάκου, τα οποία είπε για άλλους προδότες πολιτικούς μετά την απελευθέρωση από του Τούρκους, και τα οποία είναι πάντοτε επίκαιρα: «Είναι ντροπή μας, ένα γένος που με το αίμα του πύργωσε τη λευτεριά του, που περπάτησε τη δύσκολη ανηφοριά, να παραδεχτή πώς δεν μπορεί να πορπατήσει στον ίσιο δρόμο άμα ειρήνεψε, κι ότι δεν ξέρουμε εμείς να συγυρίσουμε το σπίτι, που με το αίμα μας λευτερώσαμε, αλλά ξέρουν να το συγυρίσουν εκείνοι που δεν πολέμησαν, εκείνοι που δεν πίστευαν στον αγώνα, εκείνοι που πάνε να μας αποκόψουνε από τον Χριστό, και πασχίζουνε να μας ρίξουνε στη σκλαβιά άλλων αφεντικών, που’ ναι πιο δαιμονισμένοι από τους Τούρκους.»

Τώρα βρισκόμαστε στο παραβάν, έτοιμοι να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση. Πάνω απ’ όλα διώχνουμε το φόβο. Ο Ν. Καζαντζάκης στο έργο του “Αναφορά στον Γκρέκο” μας συμβουλεύει: «Αν μπορείς κοίταξε τον φόβο κατάματα και ο φόβος θα φοβηθεί και θα φύγει…», ενώ ο Ινδός φιλόσοφος και πολιτικός Τσανάκυα: «Μόλις ο φόβος πλησιάσει, να του επιτεθείς και να τον εξοντώσεις…». Ο φόβος, που προσπάθησαν τα κόμματα της επάρατης συγκυβέρνησης αυτές τις μέρες να καλλιεργήσουν, δεν είναι πραγματικός. Είναι σαν το δράκο των παραμυθιών. Ο φόβος είναι δικός τους. Αυτοί φοβούνται να χάσουν τα κεκτημένα τους, τις ακριβές του πολυθρόνες, την εξουσία τους. Εμείς μόνο κέρδος θα έχουμε. Πρώτα- πρώτα θα απαλλαγούμε από τους ψεύτες και τα λαμόγια. Από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Θα σπάσει το απόστημα.

Ενάντια σ’ αυτά που μας πληγώνουν τάσσεται το κόμμα, που πολύ πριν βρεθεί ο Σαμαράς στην αντιπολίτευση το αντιπολιτευόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας υπόσχεται μια υπερήφανη εθνική πολιτική, που ταυτόχρονα θα είναι και φιλολαϊκή. Δίνει κάποιες ελπίδες. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει δοκιμαστεί, κι έτσι είναι άφθαρτος. Ο λαός μας είναι αποφασισμένος να του δώσει την ευκαιρία. Αν το εγχείρημα πετύχει- και όλοι οι ορθά σκεπτόμενοι εύχονται να πετύχει- θα είναι κέρδος πάνω απ’ όλα για την πατρίδα μας, ώστε να περισώσουμε ό,τι μπορούμε, και κατά δεύτερο λόγο για το λαό της, αφού θα μπει ένα φρένο στον οικονομικό και κοινωνικό του αφανισμό.

Αν δεν πετύχει, θα έχει αποκαλυφθεί ότι το όλο πολιτικό σύστημα έχει καταρρεύσει. Και τότε όλοι μαζί θα πούμε: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός…» Ακόμη κι αυτό θα είναι σημαντικό. Η γύμνια θα προβληματίσει. Θα κατανοήσουμε πως έχουμε φτάσει πραγματικά στον πάτο. Όλοι οι Έλληνες, σε όλες τις πολιτικές παρατάξεις θα καταλάβουν πως το πολιτικό μας σύστημα πλέον είναι νεκρό. Φτάσαμε στο έσχατο σημείο, τον πάτο. Μόνο τότε θα ταρακουνηθούμε, και, θέλουμε δε θέλουμε, θα αναζητήσουμε να βρούμε και θα βάλουμε σε κίνηση το πραγματικά καινούργιο και άφθαρτο. Αφού βρούμε το στέρεο έδαφος του πάτου, θα είμαστε σε θέση να δώσουμε το σάλτο του σωσμού… Επειδή θα πάψουμε να αναζητούμε εξωτερικούς σωτήρες- σωτήρες πολιτικούς- και θα στραφούμε στον εαυτό μας… Θα επιζητήσουμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Κι αυτή η αλλαγή θα φέρει την πραγματική αλλαγή στην Ελλάδα…