Πέμπτη 16 Ιουλίου 2015

Το λάθος…

[[ δαμ- ων ]]

Καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από προφητείες, που αναδημοσιεύουν τα διάφορα blogs. Κι αν είχαν κοινή ραχοκοκαλιά, θα ‘ταν μικρό το κακό. Οι περισσότερες είναι αντιφατικές κι αντικρουόμενες. Μέσα στη μαυρίλα της εποχής και στα ερωτήματα που μας τρυπάνε την κρούστα του μυαλού- διατηρούμε σαν νόμισμα το ευρώ, πάμε στη δραχμή, παραμένουμε στη γεμάτη αγκάθια αγκαλιά της Ε.Ε. ή θα έχουμε Grexit, ανοίγουν οι τράπεζες ή θα στηνόμαστε στην ουρά των ΑΤΜ για τα 60 Ε- εκεί που μια προφητεία πάει να
μας φτιάξει τη διάθεση, έρχεται η άλλη και μας βυθίζει στη μαύρη απελπισία.
Κι αναρωτιόμαστε. Οι γεροντάδες και οι γερόντισσες πιστεύουν σε διαφορετικό Θεό; Εφόσον ανήκουν στο ίδιο θρήσκευμα και το φως προέρχεται από την ίδια πηγή, γιατί άλλοι μας παρουσιάζουν το μέλλον ελαφρώς φωτεινό, δηλαδή με νότες αισιοδοξίας κι ελπίδας, και άλλοι γκρίζο ή μαύρο;Άλλοι μας λένε πως φτάνουμε στο τέλος της πεντάχρονης δοκιμασίας και η πατρίδα μας γρήγορα θα γίνει ένας παράδεισος για τους κατοίκους της. Κι άλλοι πως έρχονται μαύρες μέρες. Μας μιλούν για πείνα, πολέμους, αφανισμούς. Οι Τούρκοι θα ξεκινήσουν πόλεμο, παίρνοντας κάποια νησιά, αλλά θα επέμβει το ξανθό γένος και θ’ αρχίσει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος.
Στις σειρήνες των προφητειών να βάλουμε κερί στ’ αυτιά, όπως οι σύντροφοι του Οδυσσέα. Αρκετά προβλήματα έχουμε. Δεν χρειάζεται να μας αποτρελάνουν οι σαλοί. Ποτέ δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τη σαλότητα που προβάλουν οι καλόγεροι για να πετύχουν την αγιοσύνη. Ας είναι, όμως. Δεν θα μπούμε σε μονοπάτια που δε γνωρίζουμε ή που δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε. Πάντα μας γοήτευε ο μυστικισμός, αλλά αυτού του είδους ο μυστικισμός είναι πέρα από την αντίληψή μας. Ίσως να υπάρχει κι αυτό το μονοπάτι, που για εμάς τους ορθολογιστές φαντάζει εξωπραγματικό.

Η συνέχεια >>>VagiaBlog…

Τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο αναμεταδίδεται το ακόλουθο δημοσίευμα:
[[ Σχεδόν πριν από ένα χρόνο, ένας από τους πλέον φωτισμένους, μεγάλους αγιορείτες Γέροντες μας του Εξωτερικού, είδε ένα συγκλονιστικό όραμα το οποίο παραθέτουμε περιληπτικά:
Η Παναγιά μας γονατιστή μπροστά στον δικαιοκρίτη Χριστό, Τον παρακαλούσε να γλιτώσει την Ελλάδα από κάποιο πολύ μεγάλο κίνδυνο και καταστροφή που θα ερχόταν μελλοντικά!
– Όχι μητέρα έλεγε ο Κύριος… Κοίταξε τι γίνεται στην Ελλάδα. Κοίταξε την αμαρτία (εννοώντας τα σαρκικά και όχι μόνο)…
– Συγχώρεσέ τους υιέ μου, σώσε την Ελλάδα που Σε πιστεύει και μας αγαπά…
– Όχι μητέρα. Δεν με αγαπά και δεν πιστεύει, με τέτοιες σαρκικές αμαρτίες…
– Σε παρακαλώ παιδί μου, με δάκρυα τώρα παρακαλά τον Κύριο η Παναγία. Μην το αφήσεις να γίνει…
-Δεν γίνεται μητέρα και μην μου το ζητάς σε παρακαλώ, είπε ο Χριστός πικραμένος από τους Έλληνες, που έχασαν κάθε ευσέβεια και μέτρο, κάθε καθαρότητα και πνευματικότητα, μολύνοντας με αμαρτία και πονηριά και ασέβεια μικρούς και μεγάλους…
– Άκουσε παιδί μου και Κύριε μου, επέμενε η Παναγιά. Άκουσε τις προσευχές μου και άκουσε τα και τα παιδιά σου που με επικαλούνται και με παρακαλούν να σε παρακαλέσω…
– Δεν γίνεται μητέρα… Η αμαρτία ξεχείλισε… Μην επιμένεις… λέει ο ολόφωτος Χριστός και χάνεται…+
Τότε στεναχωρημένη η Παναγιά μας, η Υπέρμαχος Στρατηγός της Ελλάδας, κάνει κάτι απρόσμενο. Σηκώνεται όρθια, βγάζει τον μανδύα της και τον αφήνει προστατευτικά πάνω στην Ελλάδα! Ως Αγία Σκέπη! Ως Φοβερά Προστασία!
Ένα συγκλονιστικό όραμα με το οποίο ο Χριστός μάς αφήνει μία εντελώς τελευταία ευκαιρία μετάνοιας και διόρθωσης για χάρη και μόνον της μητέρας Του! Μας κρατά ακόμη, μισάνοιχτη την πόρτα, αποκλειστικά για χάρη της Παναγιά μας, της μάνα της Ελλάδας, που σε τόσες μπόρες και φουρτούνες και πολέμους και σεισμούς και αιώνες μας έσωσε!

Η Παναγιά μάς υπερασπίζεται πια με δική της ευθύνη, επειδή και εμείς τόσο την επικαλούμαστε και με τις συνεχείς παρακλήσεις και προσευχές, ιδίως των Μοναστηριών μας, της ζητούμε διαρκή προστασία, παρά την αμαρτωλότητά μας, που προκαλεί την οργή του Θεού, όπως η αθεΐα, οι βρισιές στα θεία, η απόλυτη ασέβεια, και ιδίως οι μοιχείες, τα στοματικά και παρά φύσιν σαρκικά και η τρομερή ομοφυλοφιλία, που είναι η μεγαλύτερη αμαρτία στον κόσμο, κατέστρεψε Σόδομα και Γόμορα και έφερε τον Κατακλυσμό του Νώε…
Λίγο πριν τα τρομερά δεινά που έρχονται, τα οποία ούτε καν μπορούμε να διανοηθούμε και που μπορεί να είναι πτώχευση, φτώχεια, πείνα, εμφύλιος, εισβολές, σεισμοί, επιδημίες, ξεχωριστά ή και όλα μαζί, ή κακά που βλέπουμε σε Συρία, Λιβύη, Αφρική, ας δικαιώσουμε την σπάνια κίνηση αγάπης και θυσίας της Παναγιάς μας! Ας ξαναγυρίσουμε πίσω τον Χριστό μας! Με μια απλή κίνηση! Μετανοώντας και σταματώντας άμεσα, τώρα, σήμερα, από αυτή τη στιγμή και για πάντα, όσα άσχημα κάναμε, κάνουμε, λέμε, σκεπτόμαστε ή σκοπεύουμε να κάνουμε, θυσιάζοντας «ηδονές και απολαύσεις, εγωισμούς και κακίες», για να κερδίσουμε την αγάπη της Βασίλισσας των Αγγέλων και του ίδιου του Θεού! Για να σώσουμε το εαυτό και την όμορφη και τόσο ευλογημένη κάποτε Ελλάδα μας!
Κι έπειτα, να τρέξουμε σε έναν πνευματικό Γέροντα να Εξομολογηθούμε, ζητώντας με δάκρυα και συντριβή, συγνώμη από τον Χριστό που πληγώσαμε και πικράναμε τόσο… ]]
Δε θα σχολιάζαμε τη δημοσίευση, που προέρχεται από το «Αγιορείτικο Βήμα»- όπως το παρουσιάζουν τα blogs- αν δεν αλλοίωνε την εικόνα του Χριστού. Το όραμα του γέροντα- τον οποίο δεν κατονομάζει, απλά αναφέρει πως είναι Αγιορείτης του εξωτερικού- μας παρουσιάζει έναν αμετάπειστο μπροστά στα παρακάλια της Μητέρα Του, αυστηρό κριτή και τιμωρό Χριστό. Η σκέψη μας πηγαίνει στον γέροντα Ευφραίμ της Αριζόνα, τον πρώην ηγούμενο της μονής Φιλοθέου του Αγίου Όρους, που άφησε το Περιβόλι της Παναγίας για να εγκατασταθεί στις Η.Π.Α. Αυτός μιλάει κατά καιρούς για τα δεινά, που θα χτυπήσουν την πατρίδα μας λόγω των σαρκικών αμαρτιών των Ελλήνων. Σημασία δεν έχει ποιος είναι ο γέροντας. Σημασία έχουν τα λόγια του, που παρουσιάζει σαν λόγια του Χριστού. Σημασία έχει η εικόνα που μας δίνει για τον Ιησού. Αυτή η στρεβλή εικόνα, που είναι χειρότερη από τις βλασφημίες των αμαρτωλών. Γιατί όταν κάποιος αμαρτωλός βλασφημεί είναι σε κατάσταση οργής. Δεν ελέγχει τα νεύρα του- κακώς, βέβαια, δεν τον δικαιολογούμε- οπότε από το στόμα του βγαίνουν λόγια βλασφημίας. Μα είναι- κατά την ταπεινή μας γνώμη- χειρότερη βλασφημία να δίνεται η εντύπωση πως ο Ιησούς είναι ίδιος με τον βιβλικό Γιαχβέ των Ιουδαίων. Αυτή την ταύτιση δεν την δεχόμαστε. Όχι, κάνει λάθος ο σεβάσμιος γέροντας. Δεν θα μπλέξουμε τις παραξενιές και τις αδυναμίες του Γιαχβέ με την αγάπη και την κατανόηση του Χριστού προς τις αδυναμίες των ανθρώπων.
Αναφέρει ο γέροντας την τιμωρία των ανθρώπων στα Σόδομα και τα Γόμορρα καθώς και τον κατακλυσμό του Νώε. Στα δύο αυτά γεγονότα τονίζεται η ακεραιότητα και η πίστη του Λωτ και του Νώε αντίστοιχα. Έχουμε τις επιφυλάξεις μας γι’ αυτάτα δύο πρόσωπα…
ΟΓιαχβέ τιμώρησε στα Σόδομα και τα Γόμορρα τους κατοίκους για τις ανώμαλες σεξουαλικές ορέξεις τους. Αλλά ήταν επιλεκτικός. Πάντα ο Εβραϊκός Θεός, ο Γιαχβέ, ήταν επιλεκτικός και παρέβλεπε τις αμαρτίες των εκλεκτών του. Είχε εκλεκτούς πιστούς και εκλεκτό λαό, στους οποίους επέτρεπε να κάνουν αμαρτίες, ενώ στους υπόλοιπους ήταν αυστηρός και τους τιμωρούσε με φωτιά από τον ουρανό ή κατακλυσμό. Καμιά τιμωρία δεν επέβαλε στους δικούς του ανθρώπους! Από την μεγάλη καταστροφή των ανώμαλων σεξουαλικά ανθρώπων στα Σόδομα και τα Γόμορρα, λοιπόν, σώθηκε ο Λώτ, ανιψιός του Αβραάμ, και η οικογένειά του. Ο Λώτ, όμως, ήταν ενάρετος; Κατά τη γνώμη μας, δεν ήταν. Πρώτα απ’ όλα πρόσφερε τις κόρες του στις ορέξεις των συμπολιτών του. Παραθέτουμε το σχετικό εδάφιο. Κρίνουμε σκόπιμο να αναφέρουμε πως οι αναφερόμενοι σαν άγγελοι, είχαν την εμφάνιση ανθρώπων, και ο Λωτ δεν γνώριζε την αποστολή τους αρχικά και την καταγωγή τους. Γι’ αυτόν ήσαν δύο διαβάτες:
[[ Oι δύο άγγελοι έφτασαν στα Σόδομα το βράδυ, και ο Λωτ καθόταν στην πύλη της πόλης. Μόλις τους είδε, σηκώθηκε να τους προϋπαντήσει και τους προσκύνησε, πέφτοντας με το πρόσωπο στη γη. «Παρακαλώ, κύριοί μου», τους είπε, «ελάτε στο σπίτι του δούλου σας να περάσετε τη νύχτα. Να πλύνετε τα πόδια σας, και το πρωί σηκώνεστε και συνεχίζετε το δρόμο σας». Εκείνοι απάντησαν : «Όχι, θα περάσουμε τη νύχτα έξω». Ο Λωτ όμως επέμενε κι έτσι αποφάσισαν να μείνουν μαζί του και πήγαν σπίτι του. Τους ετοίμασε δείπνο, έψησε άζυμα ψωμιά και έφαγαν.
Πριν όμως κοιμηθούν, οι άντρες των Σοδόμων περικύκλωσαν από παντού το σπίτι του. Ήταν όλος ο αντρικός πληθυσμός της πόλης, νέοι και γέροι. Φώναζαν στο Λωτ και του έλεγαν: «Πού είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ήρθαν σπίτι σου απόψε; Φέρ’ τους μας έξω, να συνευρεθούμε μαζί τους!»
Τότε ο Λωτ βγήκε έξω να τους μιλήσει κι έκλεισε πίσω του την πόρτα. «Σας παρακαλώ αδέρφια μου», του έλεγε, «μην κάνετε κανένα κακό. Να, έχω δύο κόρες, που δεν έχουν γνωρίσει άντρα. Θα σας τις φέρω, κι εσείς κάντε τους ό,τι σας αρέσει. Μόνο στους ανθρώπους αυτούς μην κάνετε τίποτα• είναι φιλοξενούμενοί μου κι ήρθαν να προστατευτούν στο σπίτι μου». ]] ( Γένεσις, ιθ’ 1-8)
Δεν υπεράσπισε την οικογένειά του, αλλά πρόσφερε τις παρθένες κόρες του πρόθυμα στις ακόλαστες ορέξεις των συμπολιτών του. Ο αντίστοιχος πρόγονός μας θα έδινε ακόμη και τη ζωή του για την τιμή της οικογένειάς του! Το δεύτερο περιστατικό αφορά την αιμομιξία του πατέρα Λωτ με τις κόρες του!
[[ OΛωτ φοβόταν να μείνει στη Σηγώρ. Γι’ αυτό έφυγε από ΄κει και κατοίκησε στα βουνά σε μια σπηλιά μαζί με τις δύο κόρες του. Μια μέρα, η μεγαλύτερη κόρη είπε στη μικρότερη: «Ο πατέρας μας γέρασε και δεν υπάρχει στην περιοχή άντρας να συνευρεθεί μαζί μας, όπως γίνεται σ’ όλον τον κόσμο. Έλα να μεθύσουμε τον πατέρα μας με κρασί και να πλαγιάσουμε μαζί του για ν’ αποκτήσουμε απογόνους απ’ αυτόν».
Μέθυσαν λοιπόν τον πατέρα τους με κρασί εκείνη τη νύχτα, και πήγε η μεγαλύτερη και κοιμήθηκε μαζί του. Εκείνος όμως δεν κατάλαβε ούτε όταν ξάπλωσε ούτε όταν σηκώθηκε. Την άλλη μέρα είπε η μεγάλη στη μικρή: «Χθες βράδυ πλάγιασα εγώ με τον πατέρα μας. Έλα να τον μεθύσουμε κι απόψε και μετά πήγαινε να κοιμηθείς κι εσύ μαζί του, για ν’ αφήσουμε απογόνους απ’ αυτόν». Μέθυσαν λοιπόν και εκείνη τη νύχτα τον πατέρα τους και πήγε η μικρότερη και πλάγιασε μαζί του. Αλλά και πάλι εκείνος δεν την κατάλαβε ούτε όταν ξάπλωσε ούτε όταν σηκώθηκε.]] ( Γένεσις, ιθ΄, 30-35)
Το αποτέλεσμα; Ο Λωτ έγινε πατέρας δύο αγοριών που συνάμα ήσαν κι εγγονοί του! Διαβάζουμε:
«Και συνέλαβον αι δύο θυγατέρες Λώτ εκ του πατρός αυτών. Και έτεκεν η πρεσβυτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Μωάβ λέγουσα. εκ του πατρός μου. ούτος πατήρ Μωαβιτών έως της σήμερον ημέρας. Έτεκε δε η νεωτέρα υιόν και εκάλεσε το όνομα αυτού Αμμάν, λέγουσα, υιός γένους μου. Ούτος πατήρ Αμμανιτών έως της σήμερον ημέρας » (Γένεσις, ιθ΄, 36-38 ).
Για τον σεβάσμιο γέροντα ο αιμομίχτης Λωτ είναι άγιος και τον τιμά στις 9 Οκτωβρίου ψάλλοντας το σχετικό απολυτίκιο της ακεραιότητας του χαρακτήρα του.
Ας έρθουμε τώρα στον Νώε. Αφού έγινε ο κατακλυσμός και σώθηκαν ο Νώε με την οικογένειά του, μια μέρα μέθυσε. Διαβάζουμε για την πράξη του:
[[ Οι τρεις γιοι του Νώε, που βγήκαν από την κιβωτό, ήταν ο Σημ, ο Χαμ και ο Ιάφεθ. Ο Χαμ ήταν πατέρας του Χαναάν. Από τους τρεις γιους του Νώε προήλθαν οι άνθρωποι όλης της γης.
Ο Νώε ήταν γεωργός, και ο πρώτος που άρχισε να φυτεύει αμπέλια. Μια μέρα ήπιε πολύ κρασί, μέθυσε και ξεγυμνώθηκε μέσα στη σκηνή του. Ο Χαμ, ο πατέρας του Χαναάν, όταν είδε τη γύμνια του πατέρα του, βγήκε έξω και το είπε στους δύο αδερφούς του. Τότε, ο Σημ και ο Ιάφεθ πήραν ένα μανδύα, τον έβαλαν στον ώμο τους και με πρόσωπα γυρισμένα αλλού, πήγαν πισωπατώντας και σκέπασαν τη γύμνια του πατέρα τους, χωρίς να τη δουν. Όταν ο Νώε συνήλθε απ’ το μεθύσι και έμαθε τι του είχε κάνει ο νεότερος γιος του, είπε: «Καταραμένος να είναι ο Χαναάν! Χειρότερος κι από δούλος να γίνει για τ’ αδέρφια του». Μετά είπε: «Ευλογημένος να είναι ο Κύριος ο Θεός του Σημ! Ο Χαναάν να είναι δούλος του. Να αυξήσει ο Θεός το λαό του Ιάφεθ! Οι απόγονοί του να κατοικούν μαζί με το λαό του Σημ, κι ο Χαναάν να είναι δούλος του Ιάφεθ». ]] ( Γένεσις, θ΄, 18-29)
Ο δίκαιος Νώε καταριέται τον γιό του και τους απογόνους του για ασήμαντο γεγονός! Υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να καταραστεί κάποιος το παιδί του και τα εγγόνια του; Κι αυτόν που καταράστηκε από εγωισμό, ο σεβάσμιος γέροντας- με το όραμά του- γιορτάζει στις 13 Δεκεμβρίου, ψάλλοντάς του κι αυτουνού το απολυτίκιο της δικαιοσύνης!
Δεν θα αναφερόμασταν στα δύο βιβλικά πρόσωπα, αν δεν συνδέονταν με τις τιμωρίες των αμαρτωλών και τους αντίστοιχους σωσμούς, που αναφέρει ο γέροντας στις προτροπές του για μετάνοια μετά το όραμα. Ο γέροντας και όλοι οι ρασοφόροι της εκκλησίας μας έχουν μπερδέψει τον Θεό των Εβραίων με τον Θεό, που μας παρουσίασε ο Ιησούς. Άλλο Γιαχβέ: «καὶοἰκοδομήσουσινἀλλογενεῖςτὰ τείχη σου, καὶοἱβασιλεῖςαὐτῶνπαραστήσονταί σοι· διὰγὰρὀργήν μου ἐπάταξά σε καὶδιὰἔλεονἠγάπησά σε… τὰγὰρἔθνηκαὶοἱβασιλεῖς, οἵτινεςοὐδουλεύσουσί σοι, ἀπολοῦνταικαὶτὰἔθνηἐρημίᾳἐρημωθήσεται.» (Ησαΐας, ξ΄, 10,12)
Κι άλλο Θεός Πατέρας: «οὕτωγὰρἠγάπησεν ὁ Θεὸςτὸνκόσμον, ὥστετὸνυἱὸναὐτοῦτὸνμονογενῆἔδωκεν, ἵναπᾶς ὁ πιστεύωνεἰςαὐτὸνμὴἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃζωὴναἰώνιον. οὐγὰρἀπέστειλεν ὁ Θεὸςτὸνυἱὸναὐτοῦεἰςτὸνκόσμονἵνακρίνῃτὸνκόσμον, ἀλλ' ἵνασωθῇ ὁ κόσμοςδι' αὐτοῦ.» (Ιωάννης, γ΄, 16-17)
Ο Θεός δεν μπορεί να είναι πότε το ένα και πότε το άλλο. Ο Θεός είναι Ένας κι αμετάβλητος. Δεν έχει δύο πρόσωπα. Πότε ο αυστηρός τιμωρός, που μόλις ξεφύγουμε από τον δρόμο του θα μας βρουν δεινά, και πότε ο στοργικός πατέρας που συγχωρεί τον άσωτο υιό. Πίστη και ηθικός βίος με το φόβο της τιμωρίας είναι ένα είδος δυναστείας. Αναιρεί την ελευθερία και το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι ο δυνάστης, ο τύραννος που θα μας κρατήσει με τιμωρίες και φοβέρες στον δρόμο της αρετής. Ένανδρόμο που ακόμη και στους κόλπους της εκκλησίας είναι δυσεύρετος. Κι εκεί υπάρχουν ψίθυροι και κραυγές για σοδομισμούς, ανωμαλίες και σεξουαλικές αμαρτίες, παρά την αγαμία που φαρισαϊκά προβάλουν. Οι υλικές απολαύσεις δεν λείπουν από τους λειτουργούς της.
Αν ο Θεός ήταν τόσο αυστηρός και αδυσώπητος, πρώτα έπρεπε να φοβούνται οι λειτουργοί του. Δεν θα έσκαγαν σκάνδαλα κι ατασθαλίες. Ο φόβος, λοιπόν, δεν κρατάει τον κόσμο στην εκκλησία. Τον κρατούν οι άξιοι λειτουργοί της κι ο αληθινός λόγος.
Ας μας επιτρέψει ο σεβάσμιος γέροντας να πούμε πως το όραμά του ήταν κάτι ανάλογο με τα όνειρά μας. Αν σκεφτόμαστε κάτι έντονα, ο εγκέφαλος δημιουργεί ανάλογες εικόνες. Ένα όνειρο δεν είναι κάτι το πραγματικό. Το παιγνίδισμα του μυαλού, που δημιούργησε κάποια εικόνα, μπορεί να εκληφθεί σαν όραμα; Εξάλλου μας παραμυθιάζουν να μην δίνουμε σημασία στα οράματα γιατί είναι παγίδες του Πειρασμού. Είναι σίγουρος ότι αυτό που είδε ήταν όραμα εκ Θεού κι όχι μια παγίδα για να αλλοιώσει την εικόνα του Χριστού; Αν, λοιπόν, τον προβλημάτιζε έντονα- και είναι φυσικό να προβληματίζεται κάθε πνευματικός άνθρωπος- η ηθική κατάπτωση της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα των νεοελλήνων, θα προσπάθησε να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Να βρει τα αίτια της κρίσης. Έτσι, σε κάποια φάση χαλάρωσης μπορεί να δημιούργησε μια νοητική εικόνα. Κι αν υπήρχε έντονη συναισθηματική φόρτιση, αυτή η νοητική εικόνα να ήταν πολύ ζωντανή. Ήταν, όμως, όραμα;
Θα μπορούσε ο Χριστός να είναι τόσο αμείλικτος, όπως τον περιγράφει; Στην Γένεση αναφέρεται η μεσολάβηση του Αβραάμ για να σωθούν τα Σόδομα. Ακόμα κι ο αυστηρός Γιαχβέ υπόσχεται στον Αβραάμ να μην καταστρέψει την πόλη αν βρεθούν δέκα δίκαιοι άνθρωποι. Για χάρη τους θα σώζονταν και οι υπόλοιποι. Εφόσον, κατά τα λεγόμενα του γέροντα, εκατοντάδες μοναχών προσεύχονται και κάνουν παρακλήσεις, και κυρίως αφού τον παρακαλεί η Μητέρα Του, ο γεμάτος αγάπη Ιησούς μπορεί να μείνει αμετάπειστος και να κινδυνεύσει η χώρα για την οποία είπε «ἐλήλυθεν ἡ ὥρα, ἵναδοξασθῇ ὁ Υἱὸςτοῦἀνθρώπου»; Και θα πάμε παραπέρα το θέμα της συμπάθειας του Ιησού για την Ελλάδα. Υπάρχει και συνέχεια σε όσα είπε για τους Έλληνες, όταν τον επισκέφθηκαν. Το 1974, ο καθηγητής Ε. Πρόκος βρήκε στη βιβλιοθήκη του Βατικανό ένα χειρόγραφο κείμενο του Ευσέβιου Παμφύλου, Επισκόπου Καισαρείας, το οποίο περιείχε αποσπάσματα από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο. Ο Ιησούς είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογεννεί, φυτόνουράνιον και βλάστημα θείον ηκριβωμένον. Λογισμόναποτίκτουσαοικειούμενονεπιστήμην...». Ο Χριστός μέχρι να έρθει η ημέρα της κρίσης προσπαθεί να μας σώσει, όχι να μας τιμωρήσει. Μας έχει πει: «οὐγὰρἦλθονἵνα κρίνω τὸνκόσμον, ἀλλ᾿ἵνα σώσω τὸνκόσμον» (Ιωάννης, ιβ΄, 47).
Αν οι Έλληνες είναι άξιοι τιμωρίας για τις αμαρτίες τους, τότε οι κτηνοβάτες κι ομοφυλόφιλοι Γερμανοί, οι οποίοι αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα με δύο παγκόσμιους πολέμους, που βαρύνονται για τόσα εγκλήματα κατά των λαών και ολοκαυτώματα είναι άξιοι αμοιβής κι ευεργεσιών; Ο Χριστός θα τους αφήσει να προκαλέσουν και τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ή να παρασύρουν στα τάρταρα την Ευρώπη με την αδιαλλαξία τους;
Λυπούμαστε, σεβάσμιοι γεροντάδες. Κάνετε λάθος. Αμαυρώνεται την εικόνα του Χριστού μας, με όσα λέτε. Αφήστε μας να έχουμε ηρεμία στις δύσκολες μέρες της κρίσης. Η πίστη δεν εκβιάζεται. Έρχεται όταν ωριμάσουμε πνευματικά. Ο Χριστός δεν βιάζεται, ο Θεός δεν βιάζεται γιατί έχουν θέσει τους νόμους της φύσης και τους πνευματικούς νόμους. «Αγάλι- αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι» λέει η παροιμία. Έτσι κι ο άνθρωπος ωριμάζει βαθμιαία για να φτάσει από «εικόνα» να γίνει «ομοίωση». Και οι δοκιμασίες του δεν είναι τιμωρία, αλλά μαθήματα ζωής. Ας έχουμε την σκέπη της Παναγίας μας για να παίρνουμε δύναμη στα μαθήματά μας…

Δεν υπάρχουν σχόλια: