Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 2015

Το δίλημμα του πολίτη

Σχολιαστής

Εκλογές και πάλι. Οδηγούμαστε το ίδιο ημερολογιακό έτος στην κάλπη για τρίτη φορά, αν συνυπολογίσουμε και το δημοψήφισμα. Στον 7ο μήνα της διακυβέρνησης της χώρας οι ερασιτέχνες της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν την εντολή του λαού να οδηγήσουν το σαπιοκάραβο του ελληνικού κράτους σε κάποιο υπήνεμο κολπίσκο. Για λιμάνι γνωρίζαμε πως ήταν αδύνατο. Κι αυτοί, αφού από ανικανότητα κι ασυνεννοησία- καπετάνιοι, ύπαρχοι, μούτσοι και ναύτες γίνανε μαλλιά κουβάρια- το οδήγησαν στα βράχια, λίγο πριν το ναυάγιο εγκατέλειψαν το τιμόνι. Και ζήτησαν νέα εντολή από το λαό. Για να την κάνουν τι; Για ν’ αλλάξουν τον ασυρματιστή, που θα τους δίνει τα μηνύματα με τις εντολές από τα μεγάλα αφεντικά, τα οποία βρίσκονται στα πολυτελή γραφεία και διατάζουν τους σκυλοπνίχτες τους;
Έτσι την Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου θα σταθούμε μπροστά στην κάλπη. Σ’ αυτό το πλαστικό κουτί που θα μας κλείνει το μάτι με ύφος κοροϊδευτικό και θα είναι σαν να μας λέει: «Ηλίθιε, ψηφίζεις τον δήμιό σου. Επειδή ό,τι κι αν ψηφίσεις, η καταδίκη σου έχει ήδη υπογραφεί»! Γιατί τα άψυχα πράγματα δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια. Μόνον οι άνθρωποι είναι καμωμένοι να λένε ψέματα. Και στην πολιτική το ψέμα κυριαρχεί κι οργιάζει. Η αλήθεια ντροπιασμένη έχει φύγει για να γίνει ερημίτισσα προ πολλού. Σήμερα μόλις ακούμε την λέξη πολιτική, σχηματίζουμε στο μυαλό μας την εξίσωση: πολιτική= ψέμα+ απάτη+ ραδιουργία+ προδοσία+ ξεπούλημα+ ατιμία+ παχυδερμισμός+ …. (συμπληρώστε όσους προσθετέους θέλετε).

Η συνέχεια >>> VagiaBlog…

Το παρελθόν μας έχει δώσει το πολύ πικρό μάθημα. Κανένα κόμμα δεν έχει πρόγραμμα για τους πολίτες. Έχει πρόγραμμα μόνον για τους ημέτερους. Τα λόγια τα μεγάλα είναι μόνο για να υφαρπάξουν την ψήφο μας. Μόλις ορκιστούν στην κυβέρνηση, περνούν από την πηγή της Λησμοσύνης, πίνουν άφθονο νερό και ξεχνούν κάθε προεκλογική εξαγγελία. Έτσι πορεύτηκαν όλα τα κόμματα από το 1975 μέχρι σήμερα. Όραμά τους δεν είναι η ευημερία του κράτους, η ευτυχία των πολιτών. Όραμά τους είναι οι κυβερνητικές πολυθρόνες κι ο εύκολος πλουτισμός των ημετέρων. Μπροστά στο συμφέρον του κράτους, του έθνους, έβαλαν το προσωπικό και το κομματικό συμφέρον. Κι έτσι φτάσαμε στα τρία μνημόνια και τον ευτελισμό της Ελλάδας. Η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο της Νέας Τάξης. Γνώριζαν οι πολιτικοί μας τα σχέδια της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ. Τα λόγια της προέδρου της βουλής το 2005 κ. Μπενούδα -Ψαράκη προς τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο τη δημοκρατίας κ. Κάρ. Παπούλια μας το επιβεβαιώνουν. Έγιναν συνεργοί κι εντολοδόχοι των οικονομικών δολοφόνων του λαού μας. Με δόλο και παραποίηση των οικονομικών δειχτών μας οδήγησαν στις αρένες με τα λιοντάρια και τις ύαινες που λέγονται Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ. Φανερός τους στόχος ο ορυκτός μας πλούτος, το φυσικό περιβάλλον, η ανεκτίμητη αρχαιολογική μας κληρονομιά. Κρυφή τους επιδίωξη η παραχάραξη της παγκόσμιας ιστορίας, η εξαφάνιση της αρχαιοελληνικής μήτρας του παγκόσμιου πολιτισμού και η διάλυση της ελληνικής «πολυτροπίας». Στα χρόνια μας πραγματοποιείται το ειδεχθέστερο παιδομάζωμα, με χιλιάδες νέους επιστήμονες- τα καλύτερα μυαλά μας- να έχουν διαφύγει σε χώρες του εξωτερικού, αφού η προσφορά εργασίας στην πατρίδα τους είναι ανύπαρκτη.
Οι πολιτικοί αρχηγοί και τα πρόσωπα που απαρτίζουν τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων- εκτός του Κ.Κ.Ε. και της Χρυσής Αυγής- έχουν ευθύνη για την κατάντια της πατρίδας μας. Όλοι τους από διάφορες θέσεις συμβάλανε στον ξεπεσμό. Είναι καιροσκόποι που βλέπουν την πολιτική σαν προσοδοφόρο επάγγελμα, έτοιμοι να πατήσουν πάνω στα πτώματα των συμπατριωτών τους. Κανένας δεν έσκυψε με πραγματικό ενδιαφέρον στα προβλήματα των ανέργων, των νέων, των συνταξιούχων, των αρρώστων. Κανένας δεν κάθισε στο τραπέζι με τους άλλους για να βρεθούν βιώσιμες λύσεις στα καυτά προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Οι συζητήσεις στη βουλή όλα αυτά τα χρόνια, οι αντιπαραθέσεις στην τηλεόραση, δείχνουν την αδιαφορία τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Φανερώνουν τις προσωπικές τους παρωπίδες και τον φιλοτομαρισμό τους.
Οι παραπάνω, με αμβλεία την εθνική συνείδηση- έφτασαν στο σημείο να πουν πως θαλάσσια σύνορα δεν υπάρχουν- ζητούν την ψήφο μας. Όχι για να εργαστούν με άξονα την έξοδο της χώρας μας από την κρίση. Αλλά για να εξασφαλίσουν την άνετη διαβίωση του ευτελούς σαρκίου τους και το ευοίωνο μέλλον των δικών τους. Κλασικό παράδειγμα ηθικού ξεπεσμού οι πρώην υπουργοί σε οικονομικά θέματα Χαρδούβελης και Βαλαβάνη. Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ξέφραγο αμπέλι με τους χιλιάδες λαθρομετανάστες, που θα αποτελέσουν τον Δούρειο Ίππο της άλωσης της πατρίδας μας από τους εξ ανατολής εχθρούς μας. Και η κυρά Τασία προκαλεί τη νοημοσύνη μας λέγοντας πως οι λαθρομετανάστες τονώνουν την οικονομία των νησιών μας ή ότι λιάζονται στις πλατείες, όπου έκαναν κατάληψη.
Ανίκανοι αρχηγοί κάνουν και λανθασμένες επιλογές συνεργατών. Άνθρωποι που δεν εργάστηκαν, είναι φυσικό κι επόμενο να μην έχουν κρίση. Οι υποψήφιοι να κερδίσουν την πρώτη θέση στα ποσοστά των εκλογών, εξαργυρώνουν τις επιταγές της αρχηγίας στις καταλήψεις των σχολίων και στους τραμπουκισμούς της ΟΝΕΔ στις φοιτητικές καταλήψεις των Πανεπιστημίων. Ας μας πουν: ποιος από τους αρχηγούς γνώρισε τον μόχθο της εργασίας; Ποιος υπηρέτησε στα σύνορα την πατρίδα του;
Ο κ. Τσίπρας είναι δύο φορές ρίψασπις της πολιτικής. Τον Ιούλιο του δώσαμε ένα 61,5% ΟΧΙ και το μετέτρεψε σε ΝΑΙ φέρνοντας το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο. Επτά μήνες έκανε πολιτική τραμπάλα. Κι ενώ είχε την πλειοψηφία της βουλής για να περάσει όλα τα νομοσχέδια που τον διέταξε η Ε.Ε., μας οδήγησε σε εκλογές. Γιατί; Για να συγκυβερνήσει με τη Ν.Δ.; Λέξη δεν πιστέψαμε από όσα μας λέει προεκλογικά, γιατί την πάτησε σαν τον ψεύτη τσοπάνο με τους λύκους, που αναφέρει η διδακτική λαϊκή παράδοση. Αλλά πού καιρός για διάβασμα. Το σενάριο από Γερμανία είναι να επωμιστούν όλοι μαζί το τρίτο μνημόνιο. Όλοι μαζί να σφίξουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό του απλού πολίτη, από τον οποίο θα πάρουν τα πάντα για να τον μετατρέψουν σε νεοταξικό είλωτα. Συνεπώς, είναι παραμύθια της Χαλιμάς ότι δεν θα συνεργαστεί με τη Ν.Δ.
Ο πολλά βαρύς κ. Μεϊμαράκης, με την αντίληψη ότι η προσωπικότητα συνδέεται με αυτά που έχει ανάμεσα στα σκέλη του, δεν μπορεί να αποσυνδέσει το όνομά του με την διακυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Η Ν.Δ. ευθύνεται για το 2ο μνημόνιο κι ανικανότητα, εφόσον δεν εξάντλησε την τετραετία, που της αναλογούσε. Τουλάχιστον ο μουστάκιας είναι ειλικρινής. Παραδέχεται ότι θα συνεργαστεί με τον μαγουλίτσα Αλέξη. Και η απορία μας είναι γιατί δεν το έκαναν από τον Δεκέμβρη να γλυτώσουμε τα έξοδα δύο εκλογών κι ενός δημοψηφίσματος;
Από το προσκήνιο λείπουν οι Σαμαράς και Βενιζέλος, ενώ ο Παπανδρέου έμεινε εκτός πεδιάς. Παρ’ όλη την αλλαγή ηγεσίας, ούτε η κ. Γεννηματά θα αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για το ΠΑΣΟΚ, που μας έδεσε στο Δ.Ν.Τ. με τις παραποιήσεις στοιχείων για να οικονομήσει η οικογένεια Παπανδρέου από την πτώχευση της Ελλάδας. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. είναι οι υπεύθυνοι για την πολιτική σήψη στην Ελλάδα.
Ο κ. Καμμένος είναι καμένο χαρτί με τις αντιφάσεις και τις κυβιστήσεις του. Όσο για τον κ. Θεοδωράκη, εντεταλμένος δημοσιογράφος είναι της οικονομικής ελίτ. Ο κ. Λαφαζάνης ας διαβάσει πρώτα να πάρει το πτυχίο του μαθηματικού- χωρίς μαθηματικά πώς μπορεί να συγκρίνει τη ζωή του πολίτη με δραχμή μ’ αυτήν με ευρώ- και μετά ας μιλήσει για συνέπεια και επανάσταση κατά της Ευρώπης. Τις επαναστάσεις χωρίς λογική τις πληρώσαμε με το πισωγύρισμα του εμφυλίου. Κ.Κ.Ε. και Χρυσή Αυγή, ούτε που να το συζητάμε ότι είναι πολιτικές λύσεις. Επομένως;
Τι κάνει ο πολίτης; Να εφαρμόσει το αρχαιοελληνικό: «Δυοίν κακοίν προκειμένοιν, το μη χείρον βέλτιστον»; Να επιλέξει έναν από τους Τσίπρα και Μεϊμαράκη; Οι σύγχρονοι Νενέκοι και Ταγματοτσολιάδες πότε θα πάρουν το μάθημά τους; Οι ψεύτες, οι καταπατητές των ονείρων μας, οι γκρεμιστές της ζωή μας, πότε θα μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας; (Κι εμείς θα μείνουμε με το όνειρο να τους δούμε κατηγορούμενους στο ειδικό δικαστήριο, έχοντας απέναντι δικαστικούς με την τρέλα του Σαρτζετάκη.)
Καλούμε να επιλέξω. Ποιον; Τον δήμιο της ζωής μου; Κανένας σήμερα δεν μου υπόσχεται να απεγκλωβίσει, με βάση το διεθνές δίκαιο, την χώρα μου από το δόκανο της διεθνούς μαφίας των τοκογλύφων. Κανείς δεν μου εξήγησε γιατί όταν η επιχείρησή μου πέσει έξω, ενώ εγώ θα φαλιρίσω, τώρα είμαι υποχρεωμένος να φορτωθώ στην πλάτη μου την χρεοκοπία του τραπεζικού συστήματος. Κανείς δεν μπήκε στον κόπο να μου εξηγήσει με αριθμούς πως φτάσαμε έως εδώ και να αναλάβει τις ευθύνες του. Και μου ζητούν να τους ψηφίσω. Να εδραιώσω με την ψήφο μου την δική τους ανικανότητα, τις προδοσίες, τις κλεψιές. Να τους δώσω την συγκατάθεσή μου για να διαλύσουν την οικογένειά μου, να εκπατριστούν τα παιδιά μου, να χάσω το σπίτι μου, να μην πάρω σύνταξη για να ζήσω με αξιοπρέπεια. Οι κατεδαφιστές της ζωή μου, μου ζητάνε να επιλέξω τον αγαπημένο μου δήμιο!
Έ, όχι, λοιπόν. Εγώ δεν θα ψηφίσω τον δήμιό μου. Ας τον επιλέξουν οι άλλοι. Αδιαμαρτύρητα θα τον δεχτώ, γιατί αυτό μου επιβάλει η δημοκρατική μου συνείδηση. Εγώ γυρνάω την πλάτη μου στους ψεύτες και τους λωποδύτες. Τους λέω: «Φτάνει πια. Δεν σας εμπιστεύομαι… Κανείς δεν με εκφράζει… Δεν πιστεύω σε τίποτα απ’ όσα λέτε, δεν φοβάμαι τίποτα- γιατί ψυχολογικά είναι έτοιμος για τα χειρότερα- είμαι ελεύθερος από κομματικές επιλογές…»
Το δίλημμά μου είναι: λευκό ή αποχή;

Δεν υπάρχουν σχόλια: