Η πρωτοκαθεδρία

[[ δαμ- ων ]]

Απ’ ό,τι φαίνεται το σαράκι της εξουσίας μπορεί να τρυπήσει το μυαλό ακόμη κι αυτωνών, που δεν το χωράει η σκέψη μας. Και να εκδηλωθεί την πιο ακατάλληλη στιγμή. Η μανία της εξουσίας, η εγωπαθής επιθυμία για μεγαλεία, πιθανόν, να είναι στο DNA του ανθρώπου. Κι όταν βρει την κατάλληλη ευκαιρία να εκδηλώνεται.

Μια εκδήλωση εξουσιομανίας, που συνέβη στον κύκλο των μαθητών του Ιησού, μας περιγράφουν οι ευαγγελιστές. Το λυπηρό είναι ότι εκδηλώθηκε στην πλέον ακατάλληλη περίσταση. Λίγες μέρες πριν προδοθεί από τον μαθητή Του Ιούδα, δύο άλλοι μαθητές Του επιθυμούν να εξασφαλίσουν την πρωτοκαθεδρία! Αυτή η εγωιστική επιθυμία φανερώνεται όταν ο Ιησούς προετοίμαζε τους μαθητές Του για την σταυρική Του θυσία! Οι δύο από τους τρεις εκλεκτούς μαθητές του Κυρίου, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης- οι λεγόμενοι γιοι του Ζεβεδαίου- θέλουν να παραγκωνίσουν τους υπόλοιπους και να λάβουν τις πλέον τιμητικές θέσεις δίπλα στο Χριστό.

Έχει φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, όπου το έργο και η διδασκαλία του Ιησού θα σφραγιστούν με τον σταυρικό Του θάνατο. Ο Ιησούς με τους μαθητές Του πηγαίνουν για τελευταία φορά στα Ιεροσόλυμα. Και καθώς πλησιάζει ο χρόνος της σταυρικής Του θυσίας, αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει ιδιαίτερα με τους μαθητές Του. Θέλει, και επιχειρεί, να τους προετοιμάσει ψυχολογικά, για να μην αιφνιδιασθούν και να μην κλονισθούν, με όσα σε λίγες μέρες θα συμβούν. Τους προλέγει λοιπόν όλα όσα θα ακολουθήσουν. Τους μιλά για τη σύλληψή Του και την παράδοσή Του στους αρχιερείς και τους γραμματείς. Τους μιλά για την καταδίκη Του στον σταυρικό θάνατο. Τους μιλά για τα πάθη που θα υποστεί, αλλά και για την μετά από τρεις μέρες Ανάστασή Του.

Η συνέχεια >>> VagiaBlog…

Κι αφού ο Ιησούς κάνει όλες αυτές τις απροσδόκητες αποκαλύψεις, όπως θα περίμενε κανείς, θα έπρεπε οι μαθητές να λυπηθούν. Θα έπρεπε να συμπονέσουν. Θα έπρεπε να δηλώσουν κατηγορηματικά, ότι δεν θα Τον αφήσουν μόνο, αλλά με κάθε τρόπο θα Τον υπερασπιστούν και θα του συμπαρασταθούν απόλυτα. Όπως φαίνεται, όμως, από τα γεγονότα που ακολούθησαν- όταν κοιμήθηκαν στον κήπο της Γεθσημανή στις ώρες της αγωνίας Του, την απάρνηση του Πέτρου, την εγκατάλειψη και το κρύψιμο από φόβο στις ώρες του πάθους- δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν τα λόγια Του. Και όχι μόνο δεν συμμετέχουν στις δύσκολες και τρομερές στιγμές, αλλά σπεύδουν δύο από αυτούς, οι αδελφοί Ιάκωβος και Ιωάννης και Του ζητούν πρωτοκαθεδρία. Του ζητούν να καθίσουν δεξιά και αριστερά Του, όταν θα ανέβαινε –όπως εκείνοι λανθασμένα φρονούσαν- στον επίγειο βασιλικό θρόνο του Δαυίδ. Του ζητούν δόξα, εξουσία και μεγαλεία!

Ας δούμε πώς περιγράφει αυτό το γεγονός ο Ευαγ. Ματθαίος: « Καὶ ἀναβαίνων ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα παρέλαβε τοὺς δώδεκα μαθητὰς κατ' ἰδίαν ἐν τῇ ὁδῷ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ, καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Τότε προσῆλθεν αὐτῷ ἡ μήτηρ τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου μετὰ τῶν υἱῶν αὐτῆς προσκυνοῦσα καὶ αἰτοῦσά τι παρ' αὐτοῦ. ὁ δὲ εἶπεν αὐτῇ· Τί θέλεις; λέγει αὐτῷ· Εἰπὲ ἵνα καθίσωσιν οὗτοι οἱ δύο υἱοί μου εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου ἐν τῇ βασιλείᾳ σου. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ μέλλω πίνειν ἢ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; λέγουσιν αὐτῷ· Δυνάμεθα. καὶ λέγει αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριόν μου πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων μου οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ' οἷς ἡτοίμασται ὑπὸ τοῦ πατρός μου. Καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἠγανάκτησαν περὶ τῶν δύο ἀδελφῶν. ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς εἶπεν· Οἴδατε ὅτι οἱ ἄρχοντες τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. οὐχ οὕτως ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος· ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.» (Ματθαίος, κ΄, 17- 28)

Δίνουμε στη συνέχεια τη μετάφραση του κειμένου: [ Όταν δε ανέβαινε ο Ιησούς εις τα Ιεροσόλυμα, επήρε τους δώδεκα μαθητάς του ιδιαιτέρως και καθώς εβάδιζαν εις την οδόν είπεν εις αυτούς. “Ιδού αναβαίνομεν τώρα εις Ιεροσόλυμα και ο Υιός του ανθρώπου θα παραδοθή στους αρχιερείς και γραμματείς και θα τον καταδικάσουν εις θάνατον και θα τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας στρατιώτας της Ρωμης, δια να τον εμπαίξουν και να τον μαστιγώσουν και να τον σταυρώσουν· αλλά κατά την τρίτην ημέρα θα αναστηθή”.

Τότε τον επλησίασεν η μητέρα των υιών του Ζεβεδαίου, μαζή με τα παιδιά της, τον επροσκύνησε με ευλάβειαν και εφαίνετο ότι κάτι ήθελε να ζητήση από αυτόν. Ο δε Ιησούς είπεν εις αυτήν· “τι θέλεις;” Λεγει εις αυτόν· “Δώσε εντολήν να καθίσουν τα δύο αυτά παιδιά μου ο ένας από τα δεξιά σου και ο άλλος από τα αριστερά σου, όταν συ θα αναλάβης την βασιλείαν σου”. Απεκρίθη δε ο Ιησούς και είπε· “δεν γνωρίζετε, τι ζητείτε. Ημπορείτε να πίετε το ποτήριον του πόνου, το οποίον εγώ μέλλω να πίω, η να βαπτισθήτε το βάπτισμα του αίματος και των παθημάτων, το οποίον εγώ βαπτίζομαι;” Λεγουν εις αυτόν· “ημπορούμεν”. Και λέγει εις αυτούς· “το μεν ποτήριόν μου θα το πίετε και το βάπτισμα των παθημάτων, το οποίον εγώ βαπτίζομαι, θα βαπτισθήτε. Το να καθίσετε όμως εις τα δεξιά μου και τα αριστερά μου δεν είναι ιδικόν μου δικαίωμα να το δώσω εις όποιον απλώς το ζητήσει· αλλά θα δοθή από τον δίκαιον Πατέρα μου εις εκείνους δια τους οποίους έχει ετοιμασθή” (δηλαδή δια τους πιστούς εις αυτόν και καλούς αγωνιστάς στον δρόμον της αρετής).

Και οι δέκα όταν ήκουσαν αυτά, ηγανάκτησαν δια την φιλόδοξον συμπεριφοράν των δύο αδελφών, οι οποίοι επροσπαθούσαν να τους παραγκωνίσουν, δια να λάβουν αυτοί τα μεγαλύτερα αξιώματα. Ο δε Ιησούς τους εκάλεσε κοντά του και τους είπε· “ξέρετε, ότι οι άρχοντες των εθνών φέρονται δεσποτικώς προς αυτά σαν απόλυτοι κυρίαρχοί των και εκείνοι που κατέχουν μεγάλα αξιώματα ασκούν ανεξέλεκτον τυραννικήν κυριαρχίαν εις αυτούς, σαν να τους έχουν δούλους. Τέτοιο πράγμα όμως μεταξύ σας δεν πρέπει να συμβαίνη. Αλλ' όποιος θέλει να αναδειχθή μέγας μεταξύ σας, ας είναι υπηρέτης σας. Και όποιος θέλει να είναι μεταξύ σας πρώτος, οφείλει να γίνη δούλος και να προσφέρη εις όλους με αγάπην και ταπεινοφροσύνην τας υπηρεσίας του. Οπως ακριβώς ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθή, αλλά να υπηρετήση και να δώση την ζωήν του λύτρον, δια να εξαγοράση και ελευθερώση από την αμαρτίαν και τον αιώνιον θάνατον πολλούς, οι οποίοι θα πιστεύσουν εις αυτόν”.]

Ο Ευαγ. Μάρκος αναφέρει πως οι ίδιοι οι αδελφοί- χωρίς τη μεσολάβηση της μητέρας τους- ζήτησαν την πρωτοκαθεδρία. Ας δούμε πώς αυτός ο ευαγγελιστής περιγράφει το συμβάν:

« Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραλαμβάνει ὁ ᾿Ιησοῦς τοὺς δώδεκα μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ὅτι ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς ῾Ιεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· δυνάμεθα. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ᾿ οἷς ἡτοίμασται. καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ ᾿Ιακώβου καὶ ᾿Ιωάννου. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ᾿ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.»

Ο Ματθαίος μας παρουσιάζει τους δύο μαθητές να βάζουν μεσολαβητή τη μητέρα τους. Αυτό είναι και το πιθανότερο, γιατί ο Ματθαίος είναι παρών στο παράλογο αίτημα των γιών του Ζεβεδαίου. Περιγράφει αυτά που είδε, και όχι αυτά που άκουσε, όπως ο Μάρκος, ο οποίος δεν ήταν μαθητής του Κυρίου. Ενώ ο εγωισμός τους ωθούσε να έχουν τα πρωτεία, παραγκωνίζοντας τους συντρόφους και συνοδοιπόρους τους στα τρία χρόνια της μαθητείας τους δίπλα στον θεάνθρωπο, δεν είχαν το θάρρος να τα ζητήσουν, ή να τα απαιτήσουν αν ένιωθαν τον εαυτό τους ικανό και άξιο, αλλά έβαλαν μεσάζοντα τη μάνα τους. Ίσως σ’ εκείνην ο Κύριος να μην το αρνιόταν. Ενήργησαν εκ του πονηρού για να πετύχουν κάτι, για το οποίο δεν ήσαν σίγουροι. Πως άξιζαν, δηλαδή, την πρωτοκαθεδρία. Γιατί αν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, δεν χρειάζεσαι “μέσον”. Πιστεύοντας ότι ο Ιησούς μετά την Ανάστασή Του θα βασιλεύσει στα έθνη της Γης, θέλησαν να λάβουν αξιώματα. Να γίνουν οι πρώτοι, οι μεγαλύτεροι άρχοντες. Να γίνουν συμβασιλείς με τον Χριστό. Ζήτησαν: «δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου», να μοιραστούν, λοιπόν, την εξουσία καθήμενοι σε θρόνους, ο ένας στο δεξιό κι ο άλλος στο αριστερό του κεντρικού θρόνου του Κυρίου. Δεν είχαν κατανοήσει ότι ο Ιησούς μιλούσε για άλλη βασιλεία, για μια πνευματική βασιλεία και όχι για κοσμική. Γιατί πολλές φορές τους είχε τονίσει πως «ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου».

Οι άλλοι δέκα μαθητές αγανάκτησαν, ακούγοντας την απαίτηση των γιων του Ζεβεδαίου. Αν τα δύο αδέλφια κάθονταν στο δεξιό και στο αριστερό του θρόνου του Χριστού, όταν θα ήταν «εν τη δόξη» Του, αυτοί θα είχαν παραγκωνιστεί. Επομένως , και οι δώδεκα μαθητές δεν είχαν ποτέ τους εννοήσει τι ήταν η ουράνια βασιλεία, για την οποία τους μιλούσε κάθε τόσο ο Ιησούς. Δεν είχαν αντιληφθεί πως άλλο το γήινο βασίλειο, κι άλλο το πνευματικό βασίλειο. Άλλο η ύλη, κι άλλο το πνεύμα. Όλοι τους ήθελαν μερίδιο στην κοσμική βασιλεία. Και ποιος μπορεί να αντισταθεί στις ωραίες στολές, στο χρυσό και στο ασήμι, στη ράβδο της εξουσίας, στις κορώνες στο κεφάλι, στις υποκλίσεις, στους υπηρέτες; Οι αρχιερείς των μητροπόλεων, ο προκαθήμενος της εκκλησίας μας, τα αποκήρυξαν; Τι από όλα όσα αναφέραμε δεν έχουν πάνω τους, όταν επικαλούνται το όνομα του Χριστού στις θείες λειτουργίες και στις ομιλίες τους; Δεν έχουν πανάκριβα άμφια, χρυσούς σταυρούς, ασημένιες και χρυσές πατερίτσες, γυαλιστερές με πολύτιμους λίθους μίτρες, διάκονους και ιερείς να τους υπηρετούν; Πολλές φορές δεν είναι απόλυτοι κι αυταρχικοί κατά την εκτέλεση των ιερών καθηκόντων τους; Κι αν όλα αυτά τα απόκτησαν, όπως λένε, γιατί κατά την άλωση της πόλης από τους Τούρκους, αντικατέστησαν τον Βυζαντινό αυτοκράτορα, σήμερα, που δεν υφίσταται αυτό ο λόγος, γιατί δεν τα βγάζουν, ζώντας λιτά, όπως ο Ιησούς που δεν είχε «πού την κεφαλήν κλίνη» και έναν μόνο φτωχό χιτώνα; Τίποτα δεν είχε ο Διδάσκαλος. Όπως ο ίδιος είπε: «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ.» (Ματθαίος, η΄, 20). Προτροπή του ήταν- γιατί ποτέ Του δεν έδινε εντολές- «μὴ κτήσησθε χρυσὸν μηδὲ ἄργυρον μηδὲ χαλκὸν εἰς τὰς ζώνας ὑμῶν, μὴ πήραν εἰς ὁδὸν μηδὲ δύο χιτῶνας μηδὲ ὑποδήματα μηδὲ ῥάβδον·» (Ματθαίος, ι΄, 9-10)

Τι από αυτά εφαρμόζουν οι σεβαστοί μας ιεράρχες; Και σε τι διαφέρουν από τους γιους του Ζεβεδαίου, όταν με κάθε τρόπο επιζητούν την πρωτοκαθεδρία για να έχουν κοσμική εξουσία; Θα φορέσουν σε λίγες μέρες την πιο λαμπρή στολή τους, θα βάλουν πολύ χρυσό στο λαιμό τους και να ψάλλουν το «Χριστός ανέστη». Μα, Ανάσταση σημαίνει θάνατος της υλικής φύσης- συνεπώς και των υλικών αγαθών- για να αναστηθεί η πνευματική φύση του ανθρώπου. Δεν είναι ένα πανηγύρι επίδειξης…

(Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, αλλά δεν τολμούν την μεγάλη καινοτομία: να φορέσουν ένα απλό και λιτό άμφιο, έχοντας ένα ξύλινο ραβδί και έναν απλό σκούφο!)

Πρόσφατα ο αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος έστειλε το μήνυμα πως δεν υπάρχει διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας. Και αναρωτιέται κανείς: αφού ο Κύριος είπε: «ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ.» (Ματθαίος, κβ΄, 21) γιατί δεν επιθυμούν τον διαχωρισμό; Μήπως γιατί η εξουσία τους μοιάζει με την κρατική και απέχει παρασάγγας από αυτήν που ήθελε για την εκκλησία Του ο Χριστός; Γιατί αν εφαρμόσουν τη διδασκαλία του Ιησού και υλοποιήσουν την πραγματική «εν Χριστώ εκκλησία», χάνεται η πρωτοκαθεδρία και γίνονται οι επίσκοποι πρώτοι μεταξύ ίσων μελών της εκκλησίας! Τότε πρέπει να κάνουν πράξη το: «ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος».

Στο αίτημα των δύο μαθητών Του ο Ιησούς αντιδρά με τη φράση: «Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε». Δεν ξέρετε, λοιπόν, τι ζητάτε. Η δική Του βασιλεία δεν έχει κοσμικά μεγαλεία και αξιώματα πάνω στη γη. Η βασιλεία Του απαιτεί να πιουν το πικρό ποτήρι των παθημάτων και να βαπτιστούν στην πνευματική κολυμπήθρα. Μα πάνω απ’ όλα πρέπει να προσφέρουν χωρίς εγωισμό, αλλά με περισσή ταπεινότητα υπηρεσία. Όποιος ταπεινώνεται για χάρη των άλλων, αυτός πραγματικά εξυψώνεται. «Ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται» (Λουκάς, ιη΄, 14) και καταλήγει ο Ιησούς: «ἀλλ' ὃς ἐὰν θέλῃ ἐν ὑμῖν μέγας γενέσθαι, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἂν θέλῃ ἐν ὑμῖν εἶναι πρῶτος, ἔσται ὑμῶν δοῦλος· ὥσπερ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν.» Αυτός είναι το τέλειο υπόδειγμα για εμάς. Αν και Υιός Θεού, δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει! Πρώτος ο ίδιος δίνει το παράδειγμα αφού «ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών» (Παύλου επιστ. προς Φιλιππησίους, Β´, 7) δίνοντας το μήνυμα: «Ἐγὼ δὲ εἰμὶ ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν» (Λουκάς, κβ´, 27). Αντίθετα με όσους επιδιώκουν και παίρνουν κοσμικά αξιώματα για να δυναστεύσουν το λαό και να έχουν μεγάλα οφέλη, ο Χριστός μας δείχνει τον μεγαλειώδη τρόπο να σταθούμε δίπλα στον συνάνθρωπό μας στον πόνο, στην ασθένεια, στη θλίψη, στη μοναξιά, στη φτώχεια, στην αδυναμία: «ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με.» (Ματθαίος, κε΄, 35-36) λέει ο Κύριος χαρακτηριστικά, παίρνοντας τη μορφή κάθε δοκιμαζόμενου από τη ζωή. Κι αν αναρωτηθούμε πότε κάναμε όλες αυτές τις προσφορές, ή τις παραλήψεις, μας έχει προειδοποιήσει: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε.» (Ματθαίος, κε΄, 40)

Οι περισσότεροι από εμάς έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Θέλουν την πρωτοκαθεδρία στην πολιτεία, στην εργασία, στην επιστήμη, στην κοινωνία. Γι’ αυτούς ο Λα Ροσφουκώ έχει πει: «Αν βρεις άνθρωπο που να έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, να είσαι βέβαιος πως αυτή είναι η μόνη μεγάλη ιδέα που πέρασε από το μυαλό του.» Είναι οι κενόδοξοι, που μόνη μέριμνα έχουν την χωρίς ήθος αναρρίχηση. Είναι οι κισσοί της κοινωνίας. Αυτοί που ζουν σε βάρος των άλλων. Κλασικό παράδειγμα οι πολιτικοί της πατρίδας μας των τελευταίων δεκαετιών. Γνωρίζουν την ανεπάρκειά τους. Η φιλοδοξία τους, όμως, δεν τους αφήνει να δουν πως πραγματοποιώντας την φιλοδοξία τους, κάνουν κακό στο σύνολο. Αν και ο Λέων Τολστόι έχει γράψει: «Αν ήξεραν οι άνθρωποι πόσο μικροί γίνονται όταν προσπαθούν να φανούν μεγάλοι, δεν θα το δοκίμαζαν ποτέ τους.» Η μικρότητά τους και η ανηθικότητά τους τυφλώνει, ώστε να μην διακρίνουν το κακό που κάνουν στους υπόλοιπους.

Οι πολιτικοί της Ελλάδας και οι υπάλληλοι του Δ.Ν.Τ και της Ε.Ε. διαθέτουν και μηδαμινότητα και υψηλού βαθμού ανηθικότητα για να μην βλέπουν την γενοκτονία που συντελείται στην χώρα μας για κάποια τραπεζικά κέρδη. Το κέρδος πάνω από τον άνθρωπο. Ή το κέρδος πάνω από πτώματα και ψυχικά ερείπια! Για τους ολετήρες του έθνους μας πριν από 2400 χρόνια ο Αθηναίος σοφός Σωκράτης είχε πει: «Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι, τους δ’ ανοήτους ανθρώπους το οίημα» [Όπως οι χωρίς περιεχόμενο ασκοί φουσκώνουν με τον αέρα, έτσι και οι χωρίς πνευματική υπόσταση άνθρωποι διογκώνονται από την έπαρση, την αλαζονεία και την εσφαλμένη για τον εαυτό τους γνώμη].

Τέτοιοι ασκοί, τέτοιοι τενεκέδες έχουν σήμερα την πρωτοκαθεδρία όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες. Μαριονέτες της Νέας Τάξης εξουσιάζουν και στέλνουν τον ήσυχο οικογενειάρχη, τον απόμαχο της ζωής συνταξιούχο στα Τάρταρα της εξαθλίωσης. Κι όλα αυτά για την κοσμική εξουσία! Για να καθίσουν σε μικρούς θρόνους που θα στηθούν δίπλα στον χρυσό θρόνο της παγκόσμιας δικτατορίας του ηθικά σαθρού οικονομικού συστήματος.

Αν οι δύο από τους τρεις εκλεκτούς μαθητές του Ιησού δεν κατάλαβαν το νόημα της διδασκαλίας Του και ζήτησαν την πρωτοκαθεδρία, οι παγκόσμιοι εξουσιαστές ίσως έχουν κάποιο άλλοθι. Ότι δεν γνωρίζουν την διδασκαλία της αγάπης και της αλληλεγγύης.

Ας ευχηθούμε το φως της αναμενόμενης Ανάστασης να φωτίσει τη σκέψη μας και να μας αφυπνίσει, ώστε να αντιδράσουμε στις ολέθριες πρωτοκαθεδρίες. Σε αυτές που αφαιρούν την πνευματική υπόσταση από τον άνθρωπο και τον υποβιβάζουν σε άνθρωπο- ζώο…